(Minghui.org) همایشی دربارۀ «نقض حقوق بشر در چین- آوردن مجرمان به‌پای میز عدالت» در ساختمان اداری ریبورن در ۲۶ مه ۲۰۱۶ برگزار شد. ده تمرین‌کننده فالون گونگ به بازگویی شکنجه‌های تحمیلی پرداختند و نام بیش از ۲۰۰ تن از عاملان را به دولت ایالات متحده تسلیم کردند و خواستار تحقیقات بیشتر و اجرای عدالت شدند.
دیکتاتور سابق جیانگ زمین که آغاز کنندۀ آزار و شکنجه بوده است، یکی از مقامات حزب کمونیست چین بود. تمام اطلاعات دربارۀ عاملان از وب‌سایت مینگهویی (Minghui.org) اخذ شده است.
نمایندگان کنگره ایالات متحده، وزارت امور خارجه و کمیسیون ایالات متحده در امور آزادی بین‌المللی مذهبی (USCIRF) در این همایش حضور یافتند. هدف از ارائه لایحۀ آزادی بین‌المللی مذهبیِ فرانک آر ولف در سال ۲۰۱۵ که در ماه گذشته ارائه شد، تقویت حمایت از آزادی مذهبی از طریق افزایش همکاری بین سازمان‌ها و نیز تحریم کشورها و افراد مجرم در این زمینه است.
سخنرانان در «گردهمایی» نقض حقوق بشر در چین- آوردن مجرمان به‌پای میز عدالت که در ساختمان اداری ریبورن در ۲۶ مه ۲۰۱۶ برگزار شد.
بازمانده از شکنجۀ «تخت مرگ» خواستار اجرای عدالت
خانم ما چونمئی
«تخت مرگ» یکی از ادوات متعدد برای شکنجۀ زندانیان عقیدتی، به‌خصوص تمرین‌کنندگان فالون گونگ است که توسط پلیس حزب کمونیست چین استفاده می‌شود. قربانی به یک تخت فلزی محکم بسته می‌شود و برای یک دوره طولانی نمی‌تواند حرکت کند. انواع دیگر شکنجه، مانند خوراندن اجباری نیز در همان زمان اعمال می شود.
خانم ما چونمئی اهل شمال شرقی چین گفت: «آنها [نگهبانان در اردوگاه کار اجباری هی‌زویزی] دست و پاهایم را به یک تخت فلزی محکم بستند و یک لوله لاستیکی را وارد معده‌ام کردند و مرا تحت خوراندن اجباری قرار دادند و لوله لاستیکی را به‌داخل فشار می‌دادند و بیرون می‌کشیدند که درد شدیدی را به من تحمیل می‌کرد. ذرت شور را همراه با خون استفراغ کردم و به همه جا ریخت. آنها خندیدند. متوجه شدم که یکی از آنها عکس می‌گرفت.» خانم ما بازمانده از شکنجۀ «تخت مرگ» است و یکی از شیوه‌هایی را که در ماه نوامبر سال ۱۹۹۹ شکنجه شده بود توصیف کرد. او یک پناهنده به سازمان ملل متحد بود و در سپتامبر ۲۰۰۹ در آمریکا اسکان یافت.
خانم ما در سال ۲۰۰۰ پس از اینکه در کافه تریای اردوگاه کار اجباری نسبت به اعمال شکنجه اعتراض کرد، به تخت طبقۀ بالای یک تختخواب دو طبقه با دستبند بسته شد. در حالیکه دست‌هایش در دستبند بود او را آویزان کرده بودند. تمام وزنش روی دست‌ها و مچش بود و پاهایش از زمین فاصله داشت. در این حال او استفراغ کرد و از هوش رفت.
«پس از اینکه به‌هوش آمدم، متوجه شدم که نگهبانان دست و پایم را به یک تخت فلزی با کشش بسیار زیادی در غل و زنجیر بسته‌اند. به‌مدت سه شبانه‌روز بدون هیچ غذا یا آبی در آن وضعیت بودم و بعد از اینکه از تخت مرگ آزاد شدم، نمی‌توانستم حرکت کنم.»
خانم ما لیستی از ۷۹ عامل را ارائه کرد که مسئول درد و رنج او در آزار و شکنجه‌ای بودند که با هدف وادار کردن شهروندان به رها کردن اعتقادات‌شان انجام می‌شود.
خواهر بازمانده: «غم و اندوه ما هرگز به پایان نمی‌رسد»
خانم گائو رونگرونگ
خانم گائو رونگرونگ در تاریخ ۱۶ ژوئن ۲۰۰۵ در ۳۷ سالگی درگذشت. او شش تا هفت ساعت بدون وقفه تحت اِعمال شوک با ولتاژ بالا توسط باتوم الکتریکی در ۷ مه ۲۰۰۴ قرار گرفت و صورتش از شکل افتاد.
خواهر بزرگتر او خانم گائو وی‌وی، در این گردهمایی گفت: «رونگرونگ در طول سه ماه آخر زندگی‌اش به‌طور پنهانی در حبس بود. ما نمی‌دانیم که او چقدر زجر کشید. غم و اندوه در خانواده ما هرگز به پایان نمی‌رسد.»
اداره ۶۱۰، یک سازمان امنیتی مبتنی بر حزب و مسئول آزار و شکنجه فالون گونگ است و پلیس محلی پس از مرگ گائو رونگرونگ به آزار و اذیت خانواده ادامه داده است. برادر بزرگترش که زمانی ویراستار ارشد یک روزنامه بود، برای جلوگیری از آزار و اذیت مجبور به ترک خانه شد و مرتب نقل مکان می‌کرد.
خانم گائو وی‌وی، همراه با پدر و یک خواهر دیگرش، در ماه مه ۲۰۱۴ به ایالات متحده آمدند. او فهرستی از ۸۸ نام را ارائه کرد که شخصاً مسئول مرگ خواهر کوچکترش، گائو رونگرونگ بودند.
حمایت از سوی مقامات ایالات متحده
خانم آبیولا آفولایان از طرف نماینده کنگره شیلا جکسون لی
شیلا جکسون لی نمایندۀ کنگره از تگزاس در بیانیه‌اش اظهار داشت: «تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌مدت طولانی تحت سرکوب نظام‌مند، وحشیانه، خونین و کاملاً غیرموجه و آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند.»
«من همچنان با همکارانم به کار در طرح‌های پیشگامانه مختلف قانونی ادامه می‌دهیم و از دولت چین خواستار پایان دادن به سوء‌رفتار مرتکب شده علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستیم و عازم مسیری به‌سمت صلح و هماهنگی و به‌حساب آوردن همه افراد در چین هستیم.»
خانم تینا موفورد، تحلیلگر سیاسی شرق آسیا و اقیانوسیه در کمیسیون ایالات متحده در امور آزادی بین‌المللی مذهبی.
خانم تینا موفورد گفت: «این ماجراهای تهورتان، شهامت، استقامت و پایندگی واقعاً الهام بخش است.» او تحلیلگر سیاسی، شرق آسیا و اقیانوسیه در USCIRF است. او این آزار و شکنجه را «وحشتناک، خشن، و غیرقابل درک دانست.»
«امروز شهادت شما در اینجا بسیار مهم است و این امکان را فراهم می‌آورد تا جهان بدانند که در کشور شما چه اتفاقی در جریان است، نقض حقوق مذهبی واقعاً چه معنایی دارد. چگونه آنها این همه زندگی را نابود کرده‌اند و چگونه شما هنوز هم در برابر همۀ این تجربه‌ها پاینده مانده‌اید.»
خانم وانگ چونیان عکس‌هایی از دوستانش را نشان داد که تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفته بودند. به این دلیل که از رها کردن اعتقاد خود به فالون گونگ امتناع کرده بودند.
خانم یین لیپینگ که در اردوگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا مورد تجاوز گروهی قرار گرفته بود، نام ۴۲ عامل را ارائه کرد.
