(Minghui.org) امسال در کنفرانس تبادل تجربه فالون دافای نیویورک شرکت کردم. به نظر من، آموزش استاد حتی جدی‌تر از قبل بود، در گذشته هرگز احساسی به این سنگینی نداشتم، به‌ویژه وقتی استاد مسئله مریدانی که به عهد و پیمان‌های‌شان عمل نمی‌کنند را مطرح کردند.
سمت الهی بیدار می‌شود
درحالی‌که به صحبت‌های استاد گوش می‌دادم، احساس می‌کردم کارمایم تکه‌تکه ازبین می‌رود. زمانی که استاد بر وظایف تمرین‌کنندگان فالون دافا تأکید می‌کردند، ناگهان احساس کردم بدنم در بُعدی دیگر ایستاد و با یک خدای باستانی بال‌دار ادغام شد. ابزاری الهی به شکل عصا را نیز در دست داشتم.
فکر می‌کنم به کلمه «مسئولیت» که توسط استاد بیان شد، آگاه شدم و درنتیجه سمت الهی متناظرم بیدار شد.
عمیق شدن درک‌های سطحی
ما تمرین‌کنندگان اغلب در طول کارهای دافای روزانه‌مان، درباره مسئولیت نجات مردم و کمک به استاد در دوره اصلاح فا صحبت می‌کنیم. مقالاتی از وب‌سایت مینگهویی را نیز به‌اشتراک می‌گذاریم.
اما بعد از اینکه شین‌شینگم به سطح بالاتری رسید، متوجه شدم چقدر درکم سطحی بوده است. گاهی اوقات سخنانم و اقدامات مناسب برای اجرای آنها هم‌راستا نبودند. حالا می‌بینم که قادر نبوده‌ام تزکیه و زندگی دنیوی را در جایگاه درستی قرار دهم.
در پایان فصل شن یون ۲۰۱۶ (و سایر فصل‌های پیشین)، همواره تغییری ۱۸۰ درجه‌ای در اولویت‌هایم ایجاد کرده‌ام و از کار تبلیغ شن‌یون به فعالیت‌های زندگی دنیوی بازگشته‌ام. بی‌انضباط بودنم، سال به سال ادامه داشته و برایم همچنان مبهم بوده که چه کاری باید انجام دهم. به این ترتیب من فقط جمعیت را دنبال کرده‌ام.
سپاسگزارم که استاد فرصت‌های بیشتری در اختیارمان قرار دادند تا تعداد بیشتری از مردم را نجات دهیم. چنین فرصت‌هایی فقط می‌توانند به‌دلیل فداکاری‌هایی که استاد انجام داده‌اند، اتفاق بیفتند. با این حال از زمانی که چین را ترک کرده‌ام، به‌خاطر تمایلم به لذت بردن از زندگی عادی، در خصوص انجام مسئولیت‌هایم به‌خوبی عمل نکرده‌ام.
علت ریشه‌ای
در تمام این مدت به این درک رسیده‌ام که باید استاد، دافا و نجات موجودات را بالاترین اولویتم قرار دهم. همچنین متوجه شده‌ام که نباید به اعمال و رفتار سایر تمرین‌کنندگان وابسته باشم. با وجود آگاهی از این، هنوز رنجشی قوی از سایرین به دل دارم و هر فکر در رابطه با تزکیه و نجات مردم را به‌عنوان مهم‌ترین چیز در خود حفظ نکرده‌ام.
استاد اشاره کردند که برخی از تمرین‌کنندگان با ذهنیت‌های بشری به امور نگاه می‌کنند و اینکه برخی نجات موجودات ذی‌شعور و دافا را به‌عنوان بالاترین اولویت درنظر نمی‌گیرند.
متوجه شدم که ذهنیت خودم در این رابطه، دقیقاً علت ریشه‌ای این است که نمی‌توانم حین ترویج شن یون، در تزکیه پیشرفت کنم. متوجه شدم که حتی در طول چنین زمان‌هایی از هم‌تمرین‌کنندگان فاصله می‌گرفتم. اما اکنون به لطف سخنان استاد متوجه مشکلم شده‌ام.
اکنون روشن‌تر هستم که هدف از آمدنم به جهان دنیوی اعتباربخشی به فا و نجات مردم است، نه لذت بردن از زندگی روزمره. این عهد و پیمان و مسئولیت من است.
مجموعه رشد و اصلاح خود
