(Minghui.org) ساکن شهرستان هوما نتوانست از پس عوارض پس از سکته مغزی برآید و در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۶ درگذشت.
خانم یائو یومینگ ۶۴ ساله، به‌دلیل خودداری از نفی فالون گونگ، این روش معنوی که توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، به مدت ۷ سال محبوس شد. در طول حبس به‌طور وحشیانه‌ای شکنجه شد و در موارد متعدد تحت تزریق با داروهای نامعلوم قرار گرفت.
او در تاریخ ۲ اوت ۲۰۰۵ دچار خونریزی مغزی شد و چند هفته بعد با قید ضمانت پزشکی آزاد شد. نیمی از بدنش فلج شده بود و در زمان آزادی‌اش قادر به صحبت نبود.
خانواده‌اش بعد از ۱۱ سال طولانی تقلا، دلتنگ از دست دادنش هستند. با این حال، زمانی که تلاش می‌کنند جسدش را برای سوزاندن تحویل بگیرند، با اندوه بیشتری مواجه می‌شوند.
زندان زنان استان هیلونگجیانگ کارت شناسایی خانم یائو را در هنگام پذیرش در زندان توقیف کردند، اما آنها در هنگام آزادی‌اش کارت را به او برنگرداندند. اکنون که خانواده‌اش برای سوزاندن جسد به آن نیاز دارند، زندان متوجه شد آنها آن را به اشتباه در جای دیگری گذاشته‌اند. اما آنها، انجام هرگونه اقدامات اصلاحی را رد می‌کنند.
خانواده خانم یائو برای سوزاندن جسد باید کارت شناسایی جعلی خریداری کنند. آنها احساس اندوه زیادی می‌کردند که قادر به اجرای عدالت برای عزیزشان نیستند بلکه مجبورند برای مراسم تودیع او به روش‌های فرعی متوسل شوند.
بدون پاسخ ماندن تلاش‌ها برای اجرای عدالت
قبل از آزادی خانم یائو از زندان، او و سایر تمرین‌کنندگان محبوس شکایتی را علیه جیانگ زمین در تاریخ ۲ سپتامبر ۲۰۰۴ مطرح کردند، اتهام دیکتاتور سابق چین شروع آزار و شکنجه فالون گونگ است که منجر به حبس و شکنجه آنان شده است.
هنوز مشخص نیست که شکایت آنها تاکنون از طریق پست ارسال شده است یا خیر. چون زندان بازهم بی امان در حال شکنجه آنها بود.
حدود چهار ماه بعد، خانم یائو دادخواست پژوهش‌خواهی خود را به دادگاه عالی استان هیلونگجیانگ ارسال کرد و از این سازمان برای خودو سایر تمرین‌کنندگان محبوس مورد سوءرفتار در زندان، خواستار اجرای عدالت شد.
اما درخواست تجدید نظر راه به جایی نبرد، چون شکنجه خانم یائو و سایر تمرین‌کنندگان ادامه یافت.
ناهشیاری به مدت سه روز
خانم یائو در سپتامبر ۲۰۰۲ بازداشت و در ۱۷ مارس ۲۰۰۳ به‌مدت ۷ سال به حبس محکوم شد.
او در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۳ به زندان زنان استان هیلونگجیانگ منتقل شد. معاینه پزشکی نشان داد که فشار خونش غیرطبیعی بود، اما مأمور وو جی با دادن رشوه به زندان پذیرش او را دریافت کرد.
خانم یائو به‌محض ورود تحت تزریق قرار گرفت. او از هوش رفت و تا سه روز بعد از خواب بیدار نشد. او هرگز متوجه نشد که چه نوع دارویی به او تزریق شد.
آویختن بزرگ
خانم یائو چون حاضر به نفی فالون گونگ یا پوشیدن لباس زندان نشد، به شکل‌های مختلف تحت شکنجه و سوءرفتار قرار گرفت.
نگهبانان بین ماه‌های مارس و مه ۲۰۰۴ بارها و بارها شکنجه‌ای با لقب «آویختن بزرگ» را روی خانم یائو و سایر تمرین‌کنندگان اعمال کردند.
با این شکنجه، یکی از دست‌های قربانی را از بالای شانه‌اش به پشت او می‌بردند تا با دست دیگرش که پیچانده شده بود در پشتش با دستبند به هم وصل شوند و هر دو پا از زمین فاصله داشته باشند و تمام وزن بدن روی دست‌ها می‌افتاد.
خانم یائو و هم‌تمرین‌کنندگانش اغلب به این شیوه برای مدت زمان طولانی درحدود ۲۰ تا ۲۸ ساعت آویزان می‌شدند، نگهبانان نیز آنها را در طول این شکنجه مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند.
هنگامی که برخی از تمرین‌کنندگان، از جمله خانم یائو، به‌خاطر شدت درد از حال می‌رفتند، آنها را پایین می‌آوردند و داروهای نامعلومی به آنها می‌خوراندند و دوباره در وضعیت آویزان قرارشان می دادند.
خانم یائو در ۵ اوت ۲۰۰۵ دچار خونریزی مغزی شد اما او دو روز بعد به بیمارستان وابسته به دانشکده پزشکی شماره ۲ هاربین فرستاده شد. پزشکان عمل جراحی باز جمجمه را انجام دادند و در تاریخ ۲۲ اوت او را به بیمارستان وابسته به زندان منتقل کردند، درحالی که او هنوز دوره نقاهتش را می‌گذراند.
گزارش‌های مربوط:
نامه دادخواست تجدید نظر برای دادگاه عالی استان هیلونگجیانگ
تمرین‌کنندگان فالون دافا در زندان زنان استان هیلونگجیانگ مجموعه اقداماتی را علیه جیانگ زمین انجام می‌دهند.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
