(Minghui.org) یک کارمند اسبق در مرکز فروش کتاب گوانگژو در دادگاه منطقه هایژو در تاریخ 30 دسامبر 2016 به پنج سال حبس محکوم شد. دلیل آن نوشتن دربارۀ آزار و شکنجه در وبلاگش بود. او پس از امتناع از نفی باورش به فالون گونگ متحمل این شکنجه‌ها شد. مطالبی که تحت عنوان « خاطرات زندان» می‌نوشت، سندی است بر این که او از زمان آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999 چگونه بارها دستگیر، بازداشت و شکنجه شده است.
خانم هوانگ چیان، 47 ساله در شهر گوانگژو در 3 فوریه 2015 در خانه‌اش دستگیر و به بازداشتگاه نانژو برده شد. در آنجا او را روی صندلی آهنی بستند. آن یک ابزار شکنجه است که در طول بازجویی از آن استفاده می‌شود.
دادگاه اولیه او در تاریخ 15 دسامبر 2015 تشکیل و بدون صدور حکم مختومه اعلام شد. وکیل مدافع از طرف او اعلام بی‌گناهی کرد و خواستار تبرئه او شد. او در حال حاضر در نظر دارد دادخواست تجدید نظری را به دادگاه عالی ارائه کند.
خانم هوانگ چیان
شکنجه به‌دلیل ارائه دادخواست تجدید نظر
خانم هوانگ در مه 2000 به پکن رفت تا به‌طور قانونی برای حق تمرین فالون گونگ دادخواست تجدید نظر کند. او دستگیر شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به گوانگژو بازگردانده و در آنجا بازداشت شد. او سپس به‌دلیل امتناع از پیروی از مسئولین از کار خود در مرکز فروش کتاب گوانگژو اخراج شد.
در ژوئیه سال 2000، مأموران اداره 610 اقدام به انتقال او به مرکز شستشوی مغزی کردند. مادر و برادرش نیز از قبل در همان مرکز نگه داشته می‌شدند.
کمی پس از آن خانم هوانگ برای درخواست تجدید نظر به پکن بازگشت و دوباره دستگیر شد. او به‌دلیل امتناع از ارائه نام و آدرسش کتک خورد و شکنجه شد.
او را به بازداشتگاه شهرستان ووچینگ در تیانجین فرستادند. رئیس پلیس ووچینگ به سه زندانی دستور داد که او را به گفتن نام و آدرسش وادار کنند. برای شکنجه او، آنها لباس‌هایش را خارج کردند و با سیگار ران‌هایش را سوزاندند. با شیشه‌های شکسته روی بدن او جراحت ایجاد کردند (از جمله اندام تناسلی‌اش) و با کفش به صورتش ضربه زدند. به دلیل بریدگی‌ها بدنش پوشیده از خون بود و صورتش از شکل افتاده و متورم شده بود.
خانم هوانگ در دسامبر سال ۲۰۰۰ به پکن رفت تا برای سومین بار درخواست تجدید نظر کند. او دستگیر شد و به اداره پلیس در میدان تیان‌آن‌من برده شد، در آنجا به‌خاطر امتناع از فاش کردن هویتش مکرراً با شلنگ آتش‌نشانی به او آب پاشیدند و با باطوم الکتریکی به او شوک اعمال کردند.
سه سال کار اجباری
خانم هوانگ در ماه ژوئن سال 2001 به سه سال زندان محکوم و در اردوگاه کار اجباری زنان چاتو حبس شد. نگهبانان او را در سلول انفرادی قرار دادند و او را از خواب و رفتن به توالت محروم کردند. در اعتراض به این کارشان او دست به اعتصاب غذا زد.
چهار روز بعد از شروع اعتصاب غذای او، نگهبانان هر دو پای او را به حالت ضربدری قرار دادند و آنها را محکم با طناب بستند و دست‌هایش را نیز در پشتش بستند. آنها روی پاهایش ایستادند تا دردش را تشدید کنند و موهایش را در بالای سرش بستند تا او را تحقیر کنند. او در وبلاگش نوشت: «درد آن غیر قابل تحمل بود، من تقریباً دچار فروپاشی شدم. احساس می‌کردم که زخم عمیقی در قلبم باقی مانده است.»
برای مدت طولانی بعد از آن، او دچار کابوس‌های مکرر می‌شد و گاهی اوقات به‌طور ناگهانی هیچ حسی در پاهایش نداشت. همچنین برای او بلند شدن از حالت نشسته مشکل بود.
بازآفرینی شکنجه: با پاها و دست‌های بسته شده در پشت
تحمل شکنجه و جراحات در بازداشتگاه تیانهی
برادر کوچکتر خانم هوانگ، آقای هوانگ جیانگ، از ماه مارس تا ماه مه 2007 در یک مرکز شستشوی مغزی نگه داشته شد. عوامل ادارۀ 610 مشکوک شدند که خانم هوانگ در اقدام برای آزاد کردن او دخالت داشته است. چهار ماه بعد، در تاریخ 23 سپتامبر 2007، او را خودسرانه دستگیر و به بازداشتگاه تیانهی بردند.
او در زندان با روشی به نام « نخ کردن سوزن با زنجیر» برای 52 روز شکنجه شد. تاریخ شروع این شکنجه از 3 ژوئیه 2008 بود.
برای مدت 12روز اول، پاهایش را در غل و زنجیر گذاشتند و یکی از پابندها به یک حلقه در زمین متصل شده بود. دست‌هایش را به حالتی بسته بودند که یک دستش در پشت یک پا و دیگری در جلوی آن پا بود. نگهبانان بعد پاهایش را از حلقه متصل به زمین آزاد کردند، اما او در پابند و دستبند در تمام مدت شبانه‌روز باقی ماند.
او حتی زمانی که تب داشت در آن موقعیت نگه داشته می‌شد. شکنجه باعث ایجاد درد مشقتباری می‌شد و وضعیت را برای خوابیدن بسیار دشوار می‌کرد. پشت او برای مدت طولانی خم مانده بود که باعث تغییر شکل در ستون فقراتش شده بود.
بازآفرینی شکنجه: نخ کردن سوزن با زنجیر
محکومیت به چهار سال زندان
خانم هوانگ در دادگاه منطقه تیانهی در 14 ژوئيه 2008 به‌طور محرمانه به چهار سال زندان محکوم و در تاریخ 25 اوت سال 2008 به زندان زنان استان گوانگدونگ منتقل شد.
او در زندان متحمل کار اجباری و حبس در سلول انفرادی شد و از خواب و رفتن به توالت نیز محروم شد. چون او تمرین‌کننده فالون گونگ بود، مسئولین زندان اجازه نمی‌دادند که به حمام برود و از ارائه هر گونه لوازم بهداشتی ضروری مانند دستمال توالت، حوله، پد بهداشتی زنان و غیره به او امتناع می‌کردند. نگهبانان زندان او را به خواندن مطالبی با مضامین افتراآمیز نسبت به فالون گونگ نیز وادار می‌کردند.
وضعیت سلامت خانم هوانگ تا جایی وخیم شده بود که فقط می‌توانست برای مدت کوتاهی بنشیند یا بایستد.
مقالات مرتبط:
محاکمۀ خانمی اهل گوانگدونگ به‌دلیل وبلاگ نویسی در مورد پنج بازداشت قبلی‌اش بخاطر تمرین فالون گونگ
دستگیری خانم هوانگ چیان به‌دلیل افشای آزار و اذیت از طریق اینترنت
مجموعه شرح آزار و شکنجه
