(Minghui.org) طی هشت ماه گذشته بانوی مسنی در تیانجین به‌طور پی‌در‌پی مورد حمله قرار گرفته است. دختر 50 ساله‌اش در 28 دسامبر 2017 به‌خاطر امتناع از انکار فالون گونگ بازداشت شد. فالون گونگ یک تمرین تزکیۀ ذهن و جسم است که از سوی حکومت کمونیستی چین مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرد.
شوهر این خانم مسن که یک بیمار سرطانی است در پی دستگیری دخترشان شاهد افت سریع وضعیت سلامتی‌اش بود و در مارس 2018 فوت کرد.
برادر این خانم مسن که همسرش فوت کرده است نیاز به مراقبت دختر او داشت و آنچنان از بازداشت خواهرزاده‌اش دچار آسیب روحی و روانی شد که بستری و چند روز پس از درگذشت شوهر خواهرش به آسایشگاه سالمندان فرستاده شد.
خانم شو یوفن درحالی‌که به‌خاطر مرگ شوهرش عزادار و نگران بردارش است، درخواست برای آزادی دخترش، خانم شو شوئه‌لی می‌دهد که در 2 فوریۀ 2018 به حبس کیفری محکوم شد و اکنون به‌خاطر باور خود دورۀ محکومیتش را سپری می‌کند. خانم شو شوئه‌لی قبلاً به مدت هشت سال حبس بود و در آن مدت مکرراً تحت تزریق دارو و شکنجه قرار گرفت.
مرگ پدر چند ماه پس از بازداشت اخیر دختر
آخرین بازداشت خانم شو شوئه‌لی در 28 دسامبر 2017 بود. مأموران ادارۀ پلیس بِیچن بیش از 45 هزار یوآن که برای هزینه‌های درمانی پدرش پس‌انداز شده بود را از خانه‌اش توقیف کردند. پول‌های خانم شو شوئه‌لی و دایی‌اش نیز برده شد. کارت شناسایی و کارت بیمۀ درمان دایی‌اش نیز توقیف شد.
در 24 ژانویۀ 2018 دو مأمور از ادارۀ پلیس تیانمن با پدر و مادرش، خانم شو و آقای شو وندا، تماس گرفتند و از آنها خواستند که به ادارۀ پلیس مراجعه کنند. زمانی که آنها در ادارۀ پلیس بودند، خانم شو مورد بازجویی قرار گرفت و تهدید شد که مدارک و شواهدی برای متهم کردن دخترش ارائه دهد. پلیس همچنین دستش را گرفت تا اثر انگشتش را روی مدارک بازجویی ثبت کند. خانم شو با عصبانیت اعتراض کرد : «شما قانون را نقض می‌کنید!» ولی اعتراضش بی‌فایده بود.
شوهرش که یک بیمار مبتلا به سرطان معده است با دیدن آنچه بر سر همسرش آمده بود پریشان شد. او از روی ترس به مأموران کمک کرد تا همسرش را نگه دارند تا اثر انگشتش را به ثبت برسانند. وقتی به خانه بازگشتند او متوجه شد که به پلیس کمک کرده تا دختر بی‌گناهشان را متهم کنند و از این رو بسیار پشیمان بود.
پس از آن او چند بار با پلیس تماس گرفت تا به آنها توضیح دهد که از آنجا که تحت فشار روانی شدیدی قرار داشته به آنها کمک کرده تا اثر انگشت همسرش را بگیرند. هیچ یک از مأموران به او پاسخ ندادند.
رنج و اندوه شدید روانی و احساس تقصیر او را تحت فشار قرار داد. وضعیت سلامتی‌اش روز به روز بدتر شد و در مارس 2018 برای درمان جمع شدن آب در شکم در بیمارستان بستری شد. از آنجا که پلیس از پس دادن پول توقیف شده خودداری کرد، او مجبور شد شیمی‌درمانی را متوقف کند و حداقل برای عمل جراحی به بیمارستان دیگری که هزینۀ کمتری داشت منتقل شود. او چند روز بعد از انتقال به آن بیمارستان فوت کرد. دخترش اجازه نیافت که برای آخرین بار او را ببیند.
با حبس خواهرزاده، دایی به آسایشگاه روانی منتقل شد
دایی خانم شو شوئه‌لی، آقای شو یومین 70 ساله، به تنهایی زندگی می‌کرد. همسر و تنها فرزند او هر دو فوت کرده بودند و خواهرزاده‌اش از او نگهداری می‌کرد.
پس از بازداشت خانم شو شوئه‌لی، دایی‌اش به قدری ترسیده بود که به سمتی که او را برده بودند اشاره و تکرار می‌کرد «اِه» اما نمی‌توانست یک جملۀ کامل بیان کند. کمی بعد او قدرت تکلمش را کاملاً ازدست داد و در تخت بستری شد.
از آنجاکه کارت بیمۀ درمان و کارت شناسایی‌اش را پلیس برده بود، او قادر به دریافت درمان پزشکی در اسرع وقت نبود. تا زمانی که او مجدداً درخواست کارت بیمۀ درمان کرد و در 21 فوریۀ 2018 در بیمارستان بستری شد، در وضعیت بحرانی قرار گرفته بود. در 2 مارس به محض اینکه از بیمارستان مرخص شد، او را به آسایشگاه سالمندان فرستادند.
رنج و سختی‌های اخیر یادآور خاطرات تجربیات هراس‌انگیز گذشته می‌شود
درحالی‌که آقای شو روزهایش را به‌تنهایی در خانۀ سالمندان سپری می‌کند، خانم شو نگران دخترش خانم شو شوئه‌لی است که در حبس هشت سالۀ گذشته‌اش به‌طرز وحشیانه‌ای تحت شکنجه قرار گرفته بود.
خانم شو شوئه‌لی درمان بیماری قلبی و هپاتیت و تداوم ازدواجش را مرهون فالون گونگ می‌داند. پس از اینکه حکومت کمونیستی چین در ژوئیۀ 1999 سلسله عملیاتش را علیه فالون گونگ به‌راه انداخت، او فقط در آن سال 5 یا 6 بار به‌خاطر باورش حبس شد. پس از اینکه در اکتبر 2005 بازداشت شد، او را در 20 ژانویۀ 2006 به 8 سال حبس محکوم کردند. کارفرمایش آن سال او را اخراج کرد. درحالی‌که تحت فشار روانی و مالی بود، شوهرش در 11 ژوئیۀ 2011 او را طلاق داد.
در نتیجۀ آزار و اذیتی که در زندان متحمل شد، خانم شو شوئه‌لی چندین بار در وضعیت خطرناک و رو به مرگ قرار گرفت. سه ماه پیش از آزادی‌اش، او دچار بیماری قلبی شد و تحت تزریقات وریدی قرار گرفت. وقتی داروهای قلبی وارد جریان خونش شد، احساس کرد گویی سرش درحال منفجر شدن است. وضعیت سلامتی‌اش بدتر شد، اما نگهبانان او را مجبور به خوردن داروها کردند. از ترس داروهای نامعلوم و دردی که ایجاد می‌کردند، خانم شو شوئه‌لی گاهی جرأت نمی‌کرد آبی که هم‌بندانش به او می‌دادند را بنوشد چراکه به‌وضوح دارای رسوب بود.
خانم شو شوئه‌لی در 25 سپتامبر 2013 آزاد شد درحالی‌که فقط 38 کیلو وزن داشت. علائم فروپاشی شدید ذهنی در او وجود داشت و احساس می‌کرد که در سرش دوربینی قرار دارد. جرأت نمی‌کرد به چیزی نگاه کند و احساس می‌کرد که چیزی از بدنش بالا می‌رود. دائماً عصبی و هر روز وحشت‌زده بود.
با مراقبت خانواده و ادامۀ تمرین فالون گونگ، خانم شو شوئه‌لی به‌تدریج بهبود یافت و قادر بود از دایی‌اش نگهداری کند.
اکنون که در حبس است، این خانواده که مجدداً گردهم جمع شده بودند، دوباره از هم جدا و دچار آشفتگی شدند.
گزارش‌های مرتبط:
تمرین‌کنندگان در زندان زنان تیانجین تا مرز فروپاشی روانی تحت شکنجه قرار گرفتند
استفاده نظام‌مند زندان‌های تیانجین از دارو برای آزار و شکنجه فالون گونگ
مجموعه شرح آزار و شکنجه
