شکنجۀ بی‌رحمانۀ هنرمند جوان در زندان به‌خاطر باورش

(Minghui.org) آقای شو ونلونگ 32 ساله، تمرین‌کنندۀ فالون گونگ از استان هیلونگ‌جیانگ، از دسامبر 2012 به‌خاطر امتناع از انکار باورش در زندان تایلی در شهر چیچیهار تحت شکنجه قرار گرفته است.

حبس انفرادی، ضرب و شتم، اعمال شوک با باتوم‌های الکتریکی، آویزان کردن با دستبند، گرسنگی و محرومیت از خواب شکنجه‌هایی بودند که بر او اعمال کردند. اخیراً آقای شو برای آزار و شکنجۀ بیشتر به زندان فنگتون در چیچیهار منتقل شد.

آقای شو که متولد سال 1986 است، فارغ‌التحصیل نمونه از آکادمی مرکزی هنرهای زیبای چین بود. در سال 2011 پس از اینکه پلیس تلفنش را شنود کرد و برای مدتی او را تحت نظر داشت، همراه با یازده تمرین‌کنندۀ دیگر بازداشت شد. در 26 دسامبر 2012 او را به شش سال و شش ماه حبس محکوم و به زندان تایلی منتقل کردند.

حبس انفرادی

آقای شو برای مدت بیش از یک ماه در یک سلول کوچک حبس بود و باید هر روز «گزارش افکار» می‌نوشت. وقتی در 16 ژانویۀ 2013 آقای شو در گزارش افکارش نوشت «من بی‌گناهم»، گائو بین نگهبان زندان او را مورد ضرب و شتم قرار داد و متهم کرد که «تا ابد در آن سلول خواهد ماند.»

در شهر چیچیهار در منتهی‌الیه شمال چین در ژانویه درجۀ هوا به 12- درجۀ سانتی‌گراد می‌رسد. در این سلول کوچک هیچ تخت، پتو یا بالشی نبود و آقای شو مجبور بود روی زمین بسیار سرد سیمانی بخوابد. از آنجاکه فقط لباس نازکی به تن داشت و دست و پایش زنجیر شده بودند، به‌دلیل سرمای هوا و وضعیت ناراحتی که داشت فقط می‌توانست مدت بسیار کوتاهی بخوابد.

تصویر شکنجه: خوابیدن روی زمین سیمانی با دستان و پاهای به‌هم زنجیر شده.

نگهبانان هر روز فقط دو ملاقه سوپ رقیق به او می‌دادند. گرسنگی خیلی زود منجر به یبوست شدید شد. وزنش به شدت کاهش یافت و زمانی که از آن سلول کوچک بیرون آمد بسیار لاغر شده بود. از آنجا که نمی‌توانست مسواک بزند، لثه‌هایش دچار عفونت شده بود.

پس از تحمل 37 روز حبس انفرادی، گرسنگی و سرمای شدید، آقای شو تسلیم شد و اظهاریۀ تضمین نوشت. زمانی که بعداً رسماً اعلام کرد که آن اظهاریۀ تضمین از درجۀ اعتبار ساقط و باطل است، نگهبانان او را تحت دور دیگری از شکنجه قرار دادند.

ضرب و شتم و اعمال شوک با باتوم الکتریکی

پس از اینکه آقای شو از توهین به آقای لی هنگچی، بنیان‌گذار فالون گونگ، خودداری کرد، در 25 مارس 2013، نگهبان وو گانگ او را با دستبند از یک موتور الکتریکی در کارگاه آویزان کرد و او را مورد ضرب و شتم و شوک با باتوم‌های الکتریکی قرار داد. وو به سر، صورت و اندام تناسلی‌اش شوک اعمال کرد.

آقای شو را مکرراً مورد ضرب و شتم قرار دادند. چند نگهبان اغلب او را در گوشه‌ای قرار می‌دادند و آنقدر با باتوم به او شوک اعمال می‌کردند تا اینکه باطری باتوم‌ها تمام می‌شد. سپس نگهبان‌ها او را به یک میلۀ عمودی می‌بستند و ساعت‌ها درحالی‌که سرش تا پایین میله خم شده بود او را رها می‌کردند. آنها سایر زندانیان را از آنجا می‌بردند تا کسی شاهد جلسات شکنجه نباشد.

بستن به میلۀ آهنی در طول روز و آویزان کردن در شب

در دو هفتۀ آخر مارس هر روز فقط یک کلوچۀ بخارپز به آقای شو می‌دادند. در ماه مارس درجۀ هوا در چیچیهار اغلب به پایین‌تر از 23- درجه سانتی‌گراد می‌رسید. آقای شو فقط لباس‌های نازکی به تن داشت درحالی‌که نگهبانان کاپشن‌های ضخیمی پوشیده بودند.

در طول روز او را به یک میلۀ آهنی در کارگاه می‌بستند، پاهایش را به یک میلۀ آهنی که داخل شلوارش کرده بودند می‌بستند و بدنش ساعت‌ها روی میله خم می‌شد. شب‌ها دستانش را از پشت دستبند می‌زدند و او را از یک تختخواب دو طبقه در وضعیت ناجوری آویزان می‌کردند. یکی از زندانیان را مأمور می‌کردند که در طول شب بر او نظارت کند. او اجازه نداشت به توالت برود یا بخوابد.

تصویر شکنجه: بستن به میله در کارگاه در طول روز

وقتی مأموران ادارۀ استانی زندان‌ها در اواخر مه 2013 از زندان بازدید کردند، آقای شو از پاسخ دادن به سرشماری خودداری کرد. رئیس زیر مجموعه ژنگ هویی به چند زندانی دستور داد او را مورد ضرب و شتم قرار دهند که منجر به زخمی شدنش شد.

رئیس بخش لویی چونشیائو به دستان آقای شو دستبند زد و برای پنهان کردن جراحات کلاهی بر سرش گذاشت. سپس مجدداً او را برای مدتی طولانی در یک سلول کوچک حبس کردند.

 16 روزه شکنجه بی‌امان

در سال 2015 آقای شو به‌خاطر امتناع از اجرای دستورات نگهبانان زندان از 3 تا 18 دسامبر تحت 16 روز شکنجه بی‌امان قرار گرفت.

پس از اینکه آقای شو گزارش داد که زندان تمرین‌کنندۀ دیگر فالون گونگ به نام آقای ژانگ هایتائو را مورد شکنجه قرار داده است، نگهبانان او را در 3 دسامبر 2015 در یک سلول انفرادی حبس کردند. آنها آقای شو را به مدت 6 روز روی یک «نیمکت ببر» نشاندند درحالی‌که دستانش را از پشت به هم بسته و به پاهایش زنجیر زده بودند. همچنین یک کمربند مهارکننده به دور سینه‌اش بسته شده بود. آنها به او اجازه خوابیدن نمی‌دادند و روزی 10 تا 20 بار محلول آب و فلفل روی سر و صورت و گردنش می‌پاشیدند.

آقای شو بعداً گفت: «آب به اندازۀ کافی بود که موهایم را با آن بشویم.»

نقاشی‌های آقای شو شکنجۀ بستن روی «نیمکت ببر» و پاشیدن محلول آب و فلفل را به تصویر می‌کشد.

وقتی آقای شو به این بدرفتاری اعتراض کرد، آنها حتی بیشتر این محلول حاوی فلفل را روی او می‌پاشیدند. درد بسیار طاقت‌فرسایی داشت و بینایی‌اش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت. صورت و بینی‌اش نیز متورم شد.

وقتی نگهبانان در 9 دسامبر آقای شو را از «نیمکت ببر» آزاد کردند، او قادر به راه رفتن نبود. سپس نگهبانان برای مدت 9 روز دیگر او را به یک حلقۀ فلزی که به زمین بسته شده بود زنجیر کردند.

اگر سعی می‌کرد تکیه دهد یا بخوابد مچ دستانش آسیب می‌دید. محل حبس بسیار سرد بود اما بازهم به او فقط لباس‌های نازکی داده بودند که بر تن کند. آقای شو دست به اعتصاب غذا زد و حتی بیشتر دچار سوءتغذیه شد. نشستن به مدت 9 روز روی زمین سیمانی باعث درد شدیدی در پاها، باسن و نشیمنگاهش شد.

نقاشی آقای شو شکنجه قلاب کردن به زمین را به تصویر می‌کشد.

آقای شو در زیرنویس متذکر شد که درحالی‌که فقط لباس نازکی به تن داشت احساس سرمای بسیار شدیدی می‌کرد. هیچ چیزی نبود که رویش بنشیند و پس از نشستن روی زمین بتنی برای مدتی طولانی نشیمنگاهش تاول زد.

نگهبانان تا 18 دسامبر 2015 او را به قلاب روی زمین زنجیر کردند.

محرومیت از ملاقات خانواده و دریافت نامه

در ژوئیۀ 2016 آقای شو به‌خاطر امتناع از انکار باورش و به‌دلیل اعتراض به بدرفتاری با سایر تمرین‌کنندگان زندانی تحت آزار و شکنجۀ بیشتری قرار گرفت.

بین ماه‌های اوت و اکتبر 2016، نگهبانان بند 3 آقای شو را از ملاقات خانواده، تماس تلفنی، امتیاز دریافت نامه و امتیاز خرید از فروشگاه زندان محروم کردند. او فقط اجازه داشت در محل مشخصی بماند و اجازه نداشت با کسی صحبت کند.

در حال حاضر آقای شو در زندان فنگتون در حبس انفرادی به‌سر می‌برد.

مقالات مرتبط:شکنجۀ دانشجوی هنر در زندان تایلایتمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان تایلای به‌طور وحشیانه‌ای تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرندزندان تایلای آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تشدید می‌کند