(Minghui.org) به‌عنوان مریدان دافا باید هر روز را برای مطالعۀ فا غنیمت شماریم و تمرین‌ها را انجام دهیم، مگر اینکه در شرایطی توجیه‌پذیر قرار داشته باشیم. اینها موضوعات و تکالیفی هستند که باید در تزکیه‌مان به آنها توجه کنیم. همچنین آن بنیانی ضروری برای فرستادن افکار درست، روشنگری حقیقت و دستیابی به دستاوردهای شخصی یک تمرین‌کننده است.

متوجه شدم که برخی از هم‌تمرین‌کنندگان وقتی به موضوع مطالعۀ فا و انجام تمرین‌ها می‌رسد، عملکرد ضعیفی دارند. دلیلش این نیست که از لحاظ زمانی در تنگنا قرار دارند، بلکه آنها فقط چند بار در طول سال جوآن فالون را می‌خوانند و به ندرت تمرین‌ها را انجام می‌دهند. برخی از تمرین‌کنندگانی که مسئولیت تولید انبوه مطالب روشنگری حقیقت را به‌عهده دارند، در زمرۀ کسانی هستند که در انجام آنچه تکلیف تمرین‌کنندگان می‌نامم، کوشا نیستند.

پس از تذکرات مکرر سایر تمرین‌کنندگان، آنها این مشکل را تصدیق کردند اما به کاستی‌هایشان رسیدگی نکردند. برخی مشکل‌شان را درک نکرده‌اند و خود را غرق در کار روزمرۀ چاپ و تعمیر دستگاه‌ها می‌کنند، اینطور فکر می‌کنند که کار روزانه تزکیه محسوب خواهد شد و کافی است. ما تمرین‌کننده هستیم. قصد ما این نیست که صرفاً تبدیل به افراد عادی شویم که به فعالیت‌های دافا کمک کرده و در آنها شرکت کنیم.

چه چیزی باعث شده که هم‌تمرین‌کنندگان این‌گونه رفتار کنند؟ این از ضعف خودمان ناشی می‌شود و از سوی فشارهای بیرونی نیست. شاید این وابستگی به یک زندگی راحت باشد. ممکن است تنبلی یا سست شدن پس از سال‌ها تزکیه باشد. لازم نیست که فرضیاتی به‌وجود آوریم، بلکه باید جایی که فقدان اراده‌ داریم را پیدا کنیم.

آیا فراموش کرده‌ایم که پایانی برای تزکیه وجود خواهد داشت؟ و آن لحظه ممکن است هر لحظه فرا برسد. اگر امروز اصلاح فا به پایان برسد، کل این روند را چطور سپری کرده‌ایم؟ استاد ما را در کجای کیهان جدید قرار خواهند داد؟ از آنجا که میلیون‌ها سال در تاریخ در انتظار این لحظه بوده‌ایم، نمی‌توانیم اجازه دهیم که [این فرصت] به‌سادگی از دستمان برود.

اگر یک گام به عقب برداریم و فرض کنیم که اصلاح فا به این سرعت تمام نخواهد شد، آیا این آزمون سختتری برای اراده‌مان نخواهد بود؟ استاد بیان کردند: «هرچه به انتها تزدیکتر می‌شود باید کوشاتر باشید.» (نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر، جلد 3)

آیا استاد با نگاه به وضعیت ترکیه‌مان نگران نخواهند شد؟ و از آنجاکه به مشکلات تمرین‌کنندگان توجه کردم، باید درون را جستجو کنم تا ببینم آیا هیچ وابستگی بشری را در خود نگه داشته‌ام که باید از دست آن خلاص شوم. استاد بیان کردند که وقتی تمرین‌کنندگان کاستی‌های دیگران را می‌بینند باید به خودشان نگاه کنند.

تبادل تجربۀ فوق به منظور اشاره به هیچ تمرین‌کنندۀ بخصوصی نیست، بلکه با این امید ارائه شد که آنهایی که مشکلات فوق را دارند بتوانند سریعاً خود را به استاندارد برسانند تا اینکه تمام تمرین‌کنندگان با یکدیگر و مانند بدنی واحد رشد کنند.