خانواده به دنبال آزادی مشروط تمرین‌کننده زندانی است

(Minghui.org) آقای لیو فوبین از بخش تایکانگ، شهر داچینگ، استان هیلونگ‌جیانگ که به‌خاطر رها نکردن باورش به فالون گونگ مورد آزار و شکنجه قرار گرفت، براثر عوارض ناشی از شکنجه‌ها در شرایط وخیمی به سر می‌برد. بیمارستان زندان مراقبت‌های پزشکی مناسبی به او ارائه نداده و مأموران زندان نیز از آزادی او به قید ضمانت پزشکی خودداری کرده‌اند.

آقای لیو از فوریه سال ۲۰۱۰، برای گذراندن محکومیت ۱۰ ساله‌اش، در بخش ۱۴ زندان تایلای محبوس شده است.

در طول کل ماه مارس ۲۰۱۷، نگهبانان و زندانیان، آقای لیو را در چارچوب یک تخت فلزی محصور کردند درحالی‌که بازوها و پاهایش را به شکل بالهای گشوده عقاب قرار دادند و به چارچوب تخت بستند تا نگذارند تمرینات فالون گونگ را انجام دهد. در تمام مدت حتی زمانی که نیاز به استفاده از توالت داشت، او را در این وضعیت محصورشده نگه داشتند. پس از رهایی از این چارچوب فلزی، دستبندها و پابندها همچنان به او آویزان بودند.

بازآفرینی صحنه شکنجه: بسته‌شدن به چارچوب فلزی

آقای لیو در روز ۲ ژوئن، به‌خاطر «نقض قوانین زندان» در سلول انفرادی نگهداشته شد. برای اعتراض دست به اعتصاب غذا زد. بعد از اینکه نگهبانان در ۸ ژوئن او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند، دچار استفراغ و اسهال شد. مأموران خوراندن اجباری را دوباره تکرار کردند و او مجدداً بالا آورد و به اسهال دچار شد.

در روز ۱۷ ژوئن او را از زندان انفرادی بیرون آوردند و قادر به خوردن غذا نبود. سرپرست بخش تهدید کرد که با وارد کردن لوله‌ای در سوراخ بینی‌اش، او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دهند. آقای لیو خودش را مجبور به غذاخوردن کرد، اما هرچه را می‌خورد، بالا می‌آورد. وضعیتش وخیم‌تر شد و حتی بعد از خوردن آب آشامیدنی استفراغ می‌کرد.

در ۱۳ ژوئیه وقتی خانواده‌اش در جریان وضعیتش قرار گرفتند، با مسئولان زندان مذاکره کردند. آنها در ماه اوت سال ۲۰۱۷، آقای لیو را در بیمارستان محلی تحت معاینات پزشکی قرار دادند و هزینه‌های پزشکی را خانواده‌اش پرداخت کرد. پزشک معالج بیمارستان گفت که او مبتلا به ورم اثتی‌عشر ، بازگشت اسید از معده به مری و عدم خونرسانی کافی به قلب است و حداقل یک سکته مغزی داشته است.

خانواده‌اش درخواست کردند که مسئولان زندان آقای لیو را به بیمارستان بهتری منتقل کنند. اما سرپرست چن ژیگو، با انتقال او موافقت نکرد.

وضعیت آقای لیو در ماه سپتامبر بهبود نیافت. خانواده‌اش دوباره درخواستی مبنی‌بر فرستادن او به بیمارستانی بزرگتر ارائه دادند. اما مسئولان زندان گفتند که او را به بیمارستانی در چی‌چی‌هار بردند و وضعیت او ناشی از بی‌اشتهایی و یک بیماری جزئی نامعلوم است.

وقتی خانواده‌اش بر حیاتی‌بودن موضوع انتقال پافشاری کردند، سرانجام مسئولان زندان، آقای لیو را به بیمارستان بخش تایلای انتقال دادند. بااین‌حال، هرگز در آنجا تحت درمان قرار نگرفت، زیرا زندان هزینه‌های درمانی‌اش را پرداخت نمی‌کرد.

خانواده به مدیر امور زندان مراجعه و برای پرداخت هزینه‌های درمانی پول پرداخت کردند. اما پزشکان بیمارستان گفتند که نمی‌توانند آقای لیو را درمان کنند. دو هفته بعد به بیمارستان دولتی هاربین منتقل شد.

در بیمارستان دولتی هاربین تشخیص دادند که آقای لیو به بیماری‌هایی از قبیل تورم کیسه صفرا، سنگ کیسه صفرا، علائم مربوط به اختلالات روده، خوریزی پریکارد، خونریزی ریوی، خونریزی بطنی، کم‌خونی شدید، کاهش آلبومین، بی‌اشتهایی عصبی و عدم تعادل آب و الکترولیت دچار شده است. کادر پزشکی بیمارستان از خانواده‌اش خواستند تا او را به بیمارستان بزرگتری انتقال دهند.

خانواده آقای لیو به زندان تایلای رفتند و درخواست انتقال را ارائه دادند. اما مسئولان زندان اعلام کردند که فقط درصورت پرداخت ۲۰۰ هزار یوآن بابت هزینه‌های پزشکی، با انتقال او موافقت می‌کنند.

در تاریخ ۲۴ ژانویه ۲۰۱۸، خانواده آقای لیو در بیمارستان دولتی هاربین به دیدنش رفتند. او بسیار نحیف و ناتوان بود و به‌سختی می‌توانست سرش را از بستر بلند کند. همچنین قادر به نگهداشتن هر چیزی که می‌خورد، نبود. به‌دلیل عوارض ناشی از تب شدید، نمی‌توانست تحت تغذیه وریدی قرار گیرد. کادر درمانی بیمارستان نمی‌دانستند او را چگونه مداوا کنند و به مسئولان زندان توصیه کردند که به جای دیگری منتقل شود.

پس از آن خانواده آقای لیو به‌طور رسمی درخواست کردند که او را به قید ضمانت پزشكی آزاد کنند، اما مسئولان زندان تاكنون حاضر نشدند با این درخواست موافقت کنند.