رد اتهامات بی‌اساس و شواهد مشکوک علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط وکلا

(Minghui.org) چهار خانم به موجب «نقض ماده 300 قانون جزا» توسط دادگاه ووجیانگ در شهر سوژو، مورد محاکمه قرار گرفتند. این قانون تصریح می‌کند که کسانی که از یک سازمان فرقه‌ای برای تضعیف اجرای قانون استفاده می‌کنند، باید تا بیشترین حد ممکن تحت تعقیب قانونی قرارگیرند.

خانم ژائو شیوجن 74 ساله و خانم لیو شیمی 66 ساله در 11 مه 2017 دستگیر شدند. خانم کائو ژییینگ 60 ساله و خانم هوانگ ژنگ 76 ساله را روز بعد به بازداشتگاه بردند. بخاطر صحبت این خانم‌ها با مردم درباره فالون گونگ در پارکی محلی، گزارش‌شان به پلیس داده شد و مورد هدف قرارگرفتند. فالون گونگ تمرینی معنوی است که رژیم کمونیستی چین آن را تحت آزار و شکنجه قرار داده است.

خانم ژائو، خانم کائو و خانم هوانگ ساکنان محلی هستند در حالی که خانم لیو در استان ژجیانگ زندگی می‌کند و در آن زمان به دیدن خواهرش در سوژو رفته بود. آنها در دادگاه مشترکی که در تاریخ 6 مارس 2018 برگزار شد، در مجموع هشت وکیل را در اختیار داشتند. وکلا این اتهامات را رد کردند و مدارک علیه موکلان‌ خود را زیر سؤال بردند. این چهار خانم نیز در دفاع از خود شهادت دادند و خواستار تبرئه شدند.

قاضی ژو بینگ‌هونگ جلسه دادگاهی را که از 10 صبح تا 8:40 شب بدون صدور حکمی برگزار شد، به بعد موکول کرد. این چهار تمرین‌کننده همچنان در بازداشتگاه هوانگلی به‌سر می‌برند.

اتهامات بی‌اساس

وکلا با طرح این پرسش که کدام قانون به فالون گونگ برچسب فرقه زده و به او اجازه داده تا ماده 300 را به‌عنوان مبنای اتهام موکلان‌شان قرار دهد، دادستان لی کن را به چالش کشیدند. او هیچ پاسخی نداشت.

وکلا در ادامه توضیح دادند که اتهامات علیه موکلان‌شان بی‌اساس است.

از آنجاکه کنگره خلق (مجلس قانونگذاری چین) هیچ قانونی مبنی بر اینکه فالون گونگ یک فرقه است، وضع نکرده است، جیانگ زمین، دیکتاتور سابق چین، در نوامبر 1999، به دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق دستور داد که تفسیری قانونی از ماده 300 صادر کند، که به موجب آن هر کسی که فالون گونگ را تمرین یا تبلیغ کند، تا بیشترین حد ممکن تحت تعقیب قرار گیرد.

یک تفسیر قانونی جدید که جایگزین نسخه 1999 شد، در تاریخ 1 فوریه 2017 تأیید شد. در تفسیر جدید هیچ اشاره‌ای به فالون گونگ نشده و تأکید کرده است که هرگونه اتهام علیه هرکسی که به یک فرقه وابسته است، باید براساس مبانی قانونی محکم و استوار باشد. از آنجاکه هیچ قانونی در چین به فالون گونگ برچسب فرقه نمی‌زند، اتهامات علیه این چهار خانم، فاقد اساس قانونی است.

قاضی ژو به وکلا اخطار داد که به فالون گونگ اشاره نکنند و همانطور که آنها در حال توضیح در مورد پرونده‌های خود بودند، دائماً صحبت آنها را قطع می‌کرد. او همچنین از این چهار تمرین‌کننده خواست که به گناه خود اعتراف کنند که آنها به‌طور محکم و استوار خودداری کردند. در عوض این تمرین‌کنندگان در دفاع از خود شهادت دادند.

مدارک و شواهد غیر قابل قبول

وکلا همچنین اظهار داشتند که مدارک برای پیگرد قانونی غیرقابل قبول است.

دادستان لی ادعا کرد که این چهار تمرین‌کننده با داشتن کتاب و مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ، قانون را زیرپا گذاشته‌اند. او به دو اطلاعیه صادر شده از اداره مطبوعات و نشریات چین در ماه ژوئیه 1999 مبنی بر ممنوعیت انتشار کتاب‌های فالون گونگ به عنوان اساس قانونی، استناد کرد.

وکلا در جواب گفتند که دولت در سال 2011 حکم لغو این ممنوعیت را صادر کرده است و برای تمرین‌کنندگان کاملاً قانونی است که کتاب‌های فالون گونگ خود را در اختیار داشته باشند.

دادستان لی یک عکس تار از چندین نفر را ارائه کرد که در ساعات شب در کنار خیابان ایستاده بودند. او ادعا کرد که آنها همین چهار تمرین‌کننده هستند. وکلا مدعی بودند که این عکس فقط افرادی را از پشت و کنار نشان می‌دهد و هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد آنها موکلان‌شان هستند. به‌علاوه، این عکس نشان‌دهندۀ هیچ فعالیت غیرقانونی نیست.

لی به نشان دادن مدارک صادر شده توسط تیم امنیتی پلیس شهر سوژو اقدام و ادعا کرد که اقلام مصادره شده از این چهار تمرین‌کننده درواقع مربوط به فرقه است. او هیچ به‌اصطلاح شواهد و مدارک فیزیکی ارائه نکرد. هیچ مأموری برای بحث درباره موارد مصادره حضور نداشت.

وکلای مدافع استدلال کردند که تیم امنیتی سازمانی نیست که مجوز تأیید مدارک دادستان را داشته باشد و این اسناد و مدارک هیچ امضاء یا مهر رسمی ندارد. آنها این سؤال را مطرح کردند که چرا هیچ‌یک از به‌اصطلاح شاهدان ذکر شده در پرونده کیفرخواست برای پیگرد قانونی، برای بررسی مجدد در دادگاه حضور نیافتند. علاوه بر این، پرونده کیفرخواست طبق قوانین فاقد اطلاعات شناسایی شاهدان است.

وکلا به این نتیجه رسیدند که مدارک پرونده کیفرخواست غیرقابل قبول است. آنها همچنین تأکید کردند که موکلان‌شان با تمرین و صحبت با مردم درباره فالون گونگ، هیچ آسیبی به کسی وارد نکرده‌اند چه رسد به تضعیف اجرای قانون.

تخلف پلیس از روند قانونی

وکلا و تمرین‌کنندگان همچنین علیه مأموران از اداره پلیس محلی سونگلینگ، که باعث این دستگیری شدند، شهادت دادند.

زمانی که این چهار تمرین‌کننده دستگیر شدند، پلیس هرگز اطلاعات شناسایی و حکم رسمی دستگیری ارائه نکرد. آنها همچنین نتوانستند طبق قانون لیست اقلام مصادره شده را به تمرین‌کنندگان ارائه دهند.

مأمور مسئول پرونده این تمرین‌کنندگان از ملاقات با خانواده‌های‌شان و فاش کردن اسم واقعی‌اش به آنها خودداری کرد. خانواده‌ها فقط می‌د‌انستند که نام خانوادگی‌اش چن و تلفن دفترش 63093110-512-86+ است.

در معاینه پزشکی معلوم شد که خانم کائو به فشار خون بالا، مشکلات قلبی و فلج صورت مبتلا شده است، اما پلیس همچنان به بازداشتگاه فشار آورد تا او را بپذیرد.

خانم لیو مجدداً توضیح داد که چطور او را فریب دادند که شواهدی مبنی بر مقصر قلمداد کردن خود ارائه بدهد. چندین مأمور برای بازجویی او به بازداشتگاه آمدند. آنها وعده دادند که اگر او مدرکی را امضاء و تأیید کند که بخاطر صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر شده است، او را آزاد کنند. او که مشتاق به بازگشت به آغوش خانواده‌اش در ژجیانگ بود، سندی را که از طریق پنجره اتاق جلسه به او داده شده بود، امضاء کرد. او فرصتی برای خواندن آن نداشت. زمانی که به او گفته شد که باید در دادگاه حضور یابد متوجه شد که به او به دروغ گفته شده است.

یک محاکمه "علنی" ساختگی

محاکمه به ظاهر علنی به پایان رسید، در حالی که پلیس از آن افرادی که سعی داشتند وارد ساختمان دادگاه شوند تا در محاکمه حضور یابند، فیلم‌برداری می‌کرد.

در آن روز بسیاری از اتاق‌های دادگاه در دسترس بود، اما قاضی ژو از اتاق 36 نفره برای محاکمه استفاده کرد. وی تا بیست دقیقه قبل از آغاز جلسه دادگاه به وکلا و خانواده‌ها درباره شماره اتاق‌ چیزی نگفت. این هشت وکیل مجبور شدند خود را به‌زور در مکانی برای دو نفر جای دهند.

در مجموع فقط به دوازده نفر از اعضای خانواده اجازه شرکت در دادگاه داده شد. به آنها دستور دادند که سه مرحله بازرسی امنیتی را پشت سربگذرانند. کسانی که مجبور می‌شدند در وسط محاکمه به توالت بروند، مجبور بودند که مجدداً در راه بازگشت تحت بازرسی امنیتی قرارگیرند.

خانواده‌ها متوجه شدند که نیمی از اتاق جلسه با افرادی ناشناس پر شده است. برخی از غریبه‌ها بعد از تنفس دوم در حدود ساعت 6 عصر آنجا را ترک کردند. اعضای خانواده اجازه نداشتند کنار یکدیگر بنشینند. در عوض هرکدام از آنها توسط دو مرد احاطه شدن بودند و اجازه نداشتند با یکدیگر صحبت کنند.

عزیزان بدون اطلاع‌شان تبدیل به «شاهدان» شدند

پسر و دختر خانم ژائو از ورود به دادگاه منع شده بودند. قاضی ژو ادعا کرد که آنها شاهدان خانم ژائو بوده و در نتیجه آنها را خارج از ساختمان دادگاه نگه داشته و از ورودشان جلوگیری کرده بودند. از زوج جوانی که با خانم ژائو زندگی می‌کنند و در همان زمان دستگیر شدند، هرگز خواسته نشد که در دفاع از خود شهادت دهند. آنها متوجه شدند که پس از امضای مدارک بازجویی پلیس قبل از آزادی، مأموران آن مدارک را درست کرده‌اند.

دختر خانم کائو خودش را در همان وضعیت یافت و قاضی ژو به او گفت که شاهد مادرش است. او بیاد آورد که پلیس چند روز بعد از دستگیری مادرش به خانه‌‌اش آمده بود تا از او سؤالاتی را بپرسد. او مدارک‌شان را بدون آگاهی از اینکه پلیس بعداً می‌خواهد از آنها چه استفاده‌ای کند، امضاء کرده بود.

طبق قانون، شاهدان شاکی مجاز به شرکت در دادگاه هستند. خانم کائو استدلال کرد که حتی اگر شاهد است، می‌بایست مجاز به رفتن به داخل دادگاه باشد. قاضی ژائو او را نادیده گرفت. او متوجه شد که عبارت «همه در برابر قانون برابرند» روی دیوار حک شده است. از آن عکس گرفت، اما مجبور شد آن را از تلفن خود حذف کند.

حاضر نشد آنجا را ترک کند و در حدود 12 ساعت خارج از ساختمان دادگاه در هوای سرد ایستاد. او امیدوار بود که مادرش را بعد از جلسه دادگاه برای یک لحظه ببیند اما آرزویش هرگز تحقق نیافت.

گزارش مرتبط: خانم ژائو شیوجن را دستگیر و به حبس تهدید کردند.