(Minghui.org) به زودی نوزدهمین سالگرد واقعه «25 آوریل» فرا می‌رسد که تاریخ مهمی برای تمرین‌کنندگان فالون دافا محسوب می‌شود.
با اینکه 19 سال گذشته است اما هنوز وقتی آن روز پرماجرا را به یاد می‌آورم گریه‌ام می‌گیرد. بیش از 10 هزار تمرین‌کننده در ایجاد این تاریخ شرکت کردند.
من یکی از تمرین‌کنندگان منطقه‌مان بودم که آن روز برای دادخواهی به پکن رفتم. برخی از تمرین‌کنندگان گروهمان بعداً در اثر آزار و شکنجه فوت شدند. عده‌ای نیز به‌خاطر فشار و آزار و اذیت شدید تزکیه را رها کردند. اما اکثریت گروهی که آن روز به پکن رفتیم، به‌طور راسخ به تزکیه ادامه دادند و به عهدی که پیش از تاریخ برای نجات موجودات بسته بودند عمل کردند.
23 و 24 آوریل 1999 بیش از 300 مأمور مسلح از اداره پلیس شهر تیانجین تمرین‌کنندگان معترض به مقاله مجله‌ای را دستگیر کردند. تمرین‌کنندگان بی‌شماری در طول آن دو روز دستگیر شدند و عده بسیاری کتک خورده و زخمی شدند.
روز بعد یعنی 25 آوریل بیش از 10 هزار تمرین‌کننده فالون دافا از پکن، تیانجین و هبی برای جلب کردن توجه به چنین عمل ظالمانه‌ای و دادخواهی در اداره استیناف دولتی در محوطه دولت مرکزی ژونگ‌نانهای گردهم آمدند.
زمانی که نزدیک خیابان فویو (نزدیک ساختمان) رسیدم، چندین مأمور پلیس به فاصله 100 قدمی در وسط خیابان به صف شده بودند.
مردم زیادی در پیاده‌روی غرب خیابان ایستاده بودند. پلیس گروه تمرین‌کننده ما را راهنمایی کرد به آن عده‌ای که در پیاده‌روی غربی ایستاده بودند ملحق شویم. دیوار بلند و قرمز محوطه دولت مرکزی ژونگ‌نانهای پشت ما نمایان بود. راهی را باز کردیم تا عابرین بتوانند عبور کنند.
نخست‌وزیر وقت ژو رونگ‌جی با نمایندگان تمرین‌کنندگانی که برای دادخواهی آمده بودند ملاقات کرد و به رؤسای اداره بخش استانی دستور داد تا به خواسته‌های آنها رسیدگی کنند که شامل این موارد می‌شد:
1 . آزاد کردن تمرین‌کنندگان دستگیر شدۀ تیانجین.
2 . اجازه تمرین به تمرین‌کنندگان در محیطی آرام.
3 . اجازه چاپ کتاب‌های دافا.
بعدازظهر افرادی با اخطار مکتوب آمدند و به ما گفتند که آن مکان را ترک کنیم. اکثر افراد آن اخطار را نگرفتند و من هم نگرفتم. همه ما ساکت و آرام ماندیم و با حضور صلح‌آمیز خود بیانیه‌ای را اعلام کردیم.
حدود ساعت 9 شب پیامی شفاهی بین تمرین‌کنندگان منتقل شد مبنی بر اینکه مسئله به‌طور کلی حل شده است و می‌توانیم برویم. همه 10 هزار نفر به‌آرامی رفتند.
پیامد
لیو هویی‌مین، ستوان دسته 65 نیروی نظامی پکن، درحالی‌که اونیفرم خود را به تن داشت برای دادخواهی به ما پیوست. طبق گزارش‌های مینگهویی، لیو از مزایای فراوان تمرین فالون دافا بهره‌مند شده بود و نمی‌توانست درک کند چرا چنین تمرین خوبی مورد آزار و شکنجه قرار گرفته بود.
لویی برای دادخواهی از دولت مرکزی به‌طور عمومی و آشکار تصمیم گرفت اونیفورمش را بپوشد. او می‌خواست به دولت نشان دهد که مردم از اقشار مختلف جامعه فالون دافا را تمرین می‌کنند.
لویی به‌خاطر شرکت در این رویداد در اکتبر 1999 از ارتش اخراج شد. او و خانواده‌اش را به زادگاهشان بازگرداندند و سال‌ها است که تحت آزار و اذیت قرار دارد.
پس از اینکه حزب کمونیست چین قدرت را به دست گرفت، کمپین‌های سیاسی بی‌شماری را راه‌اندازی کرد که باعث مرگ میلیون‌ها چینی شد. هزاران تمرین‌کننده فالون دافا که حاضر به رها کردن اعتقادات معنوی خود نشدند، فشار از طرف جامعه، کارفرمایان و خانواده‌هایشان را تحمل کرده‌اند. آنها به‌طور عمومی و آشکارا پیش‌قدم شدند تا به دولت شکایت کنند که نشان‌دهندۀ نیک‌خواهی بزرگ و بردباری عظیمی بود.
با اینکه چند تمرین‌کننده مسن‌تر «انقلاب فرهنگی» و «کشتار 4 ژوئن تیان‌آن‌من» را تجربه کرده بودند و درک خوبی از سرشت اهریمنی ح.ک.چ داشتند، با این حال در دادخواهی مسالمت‌آمیز شرکت کردند. آنها آگاهانه خطر اعمال تلافی‌جویانه حزب را پذیرفتند.
بیش از 300 میلیون چینی از حزب و سازمان‌های وابسته به آن خارج شده‌اند، پایان حزب به‌سرعت نزدیک می‌شود.
ادامه و حفظ آزار و شکنجه پس از 19 سال سخت است. بسیاری از چهره‌های عالی‌رتبه مسئول آزار و شکنجه مانند ژوئو یونگ‌کانگ، بو شیلای، لی دونگ‌شنگ، ژوئو بن‌شون و ژنگ یوئه خودشان زندانی شده‌اند. طولی نخواهد کشید که جیانگ زمین، لوئو گان و زنگ چینگ‌هونگ نیز به محکمه عدالت کشیده خواهند شد.
«25 آوریل» لحظه تاریخی بزرگی در تاریخچۀ بشریت است. حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری در تضادی واضح با قوانین ویرانگر و مهلک ح.ک.چ قرار دارد.تأثیر آن در چین و سراسر جهان طنین خواهد انداخت.
