(Minghui.org) چند روز قبل از روز حقوق بشر، 10دسامبر، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در 29 کشور ضمن ارسال فهرستی از اسامی ناقضان حقوق بشر به دولت‌شان، از آنها خواستند به‌دلیل مشارکت این افراد در آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، خودشان و اعضای خانواده‌شان را ازطریق محدودیت در صدور ویزا و مسدودکردن دارایی‌های‌شان تحریم کنند.
این کشورها شامل پنج چشم (استرالیا، کانادا، نیوزیلند، انگلستان، ایالات متحده)، 18 کشور در اتحادیه اروپا (آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، هلند، لهستان، بلژیک، سوئد، اتریش، ایرلند، دانمارک، فنلاند، جمهوری چک، رومانی، پرتغال، مجارستان، اسلواکی، اسلوونی) و 6 کشور دیگر (ژاپن، کره جنوبی، سوئیس، نروژ، لیختن‌اشتاین، مکزیک) هستند.
در این فهرست، اسامی برخی از مقامات در سطح کمیته مرکزی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) وجود دارد. آنها عبارتند از هان ژِنگ (عضو کمیته دائمی پولیت‌بورو)، گوئو شنگ‌کون (دبیر کمیسیون امور سیاسی و حقوقی مرکزی)، ژو چیانگ (رئیس دیوان عالی)، لیو ژینگوئو (معاون دبیر کمیسیون مرکزی بازرسی انضباطی) و فو ژنگهوآ (معاون کمیته امور اجتماعی و حقوقی در کنفرانس مشورتی سیاسی).
مشابه فهرست‌هایی که قبلاً ارسال شده بود، این ناقضان حقوق بشر از همه سطوح در مشاغل مختلف در سراسر چین هستند، ازجمله دبیران کمیته امور سیاسی و حقوقی در سطوح مختلف، رؤسای اداره 610 در سطوح مختلف، رؤسای پلیس، مأموران اداره امنیت داخلی، قضات ارشد، معاونان قاضی‌ها، رؤسای زندان‌ها، رؤسای اردوگاه‌های کار اجباری و غیره.
به‌غیر از اتحاد اطلاعات پنج چشم، نخستین بار است که تمرین‌کنندگان چنین فهرستی را به سایر کشورها ارائه می‌دهند. فهرست‌هایی که قبلاً ارسال شده بود نیز در فهرست‌های ارسالی برای این کشورها منظور شده‌اند.
وزرای اتحادیه اروپا در 7دسامبر طرح اقدام خود را درباره حقوق بشر و دموکراسی تصویب کردند که به نام نسخه اتحادیه اروپا از قانون مگنیتسکی معروف است. این طرح به 27 عضو اتحادیه اروپا این اختیار را می‌دهد که افراد و سازمان‌ها را به‌دلیل نقض حقوق بشر در هر کجای دنیا، تحریم کنند که شامل ممنوعیت ورودشان به کشورهای اتحادیه اروپا و مسدودکردن دارایی‌های‌شان می‌شود.
علاوه بر 18 کشور فوق‌الذکر در اتحادیه اروپا، تمرین‌کنندگان فالون گونگ قصد دارند این فهرست‌ها را در آینده نزدیک به تعداد بیشتری از کشورهای اتحادیه اروپا ارسال کنند.
رویکردی مؤثر که ناقضان حقوق بشر را به وحشت انداخته است
روال‌های قانونی این کشورها ممکن است متفاوت باشد. می‌توانیم به‌عنوان یک نمونه به ایالات متحده نگاه کنیم. یک مقام وزارت امور خارجه ایالات متحده یک بار گروه‌های مذهبی و عقیدتی را تشویق کرد که لیست‌های عاملان نقض حقوق بشر را بدون نگرانی بیش از حد درباره جزئیات قانونی ارائه دهند. تا زمانی که مدرک روشنی درخصوص نقض حقوق بشر وجود دارد، نباید در ارائه این فهرست تردید کرد. قوانین متعددی به‌طور بالقوه قابل‌اجرا هستند و وزارت امور خارجه قانون مناسبی را خواهد یافت.
یک مقام دیگرِ وزارت امور خارجه گفت برخی از قوانین نیاز به تخصیص‌های عمومی دارند و بنابراین مدارک محکم لازم است. به همین دلایل، اسامی تعداد چندانی از افراد متخلف منتشر نشده است. در مقابل، برخی از قوانین دیگر نظیر قوانین مربوط به محدودیت‌های صدور ویزا آستانه پایین‌تری دارند. تا زمانی که یک مأمور ویزا «تردیدی منطقی» داشته باشد، می‌تواند بدون توضیحات مفصل درخواست را رد کند، اما خود عاملان نقض حقوق بشر باید دلیل این ردشدن را بدانند.
این مقام به یک تمرین‌کننده فالون گونگ گفت که نمی‌تواند جزئیات رد ویزا را فاش کند، زیرا باید از حریم خصوصی متقاضیان محافظت شود، اما می‌تواند بگوید مواردی وجود داشته است که درخواست ویزای مقامات ح‌ک‌چ به‌دلیل مشارکت‌شان در آزار و شکنجه فالون گونگ رد شده است. این مقام وزارت امور خارجه وب‌سایت Minghui.org را به‌عنوان یک منبع موثق تأیید و از اطلاعات دقیق و شفاف ارائه‌شده از سوی تمرین‌کنندگان نیز تمجید کرد.
ممنوعیت ورود فرد به یک کشور رویکردی بسیار مؤثر تلقی می‌شود. حتی بدون مسدودکردن دارایی، این جریان فرد را درخصوص انتقال دارایی‌اش به آن کشور دلسرد می‌کند.
تحریم‌کردن عاملان نقض حقوق بشر در چین تأثیرگذار بوده است. برخی از مقامات دولتی برای جلوگیری از اینکه گزارش شوند، تصویر خود را از دیوار پایین کشیدند. یکی از مقامات هنگام آزادی یک تمرین‌کننده بازداشت‌شدۀ فالون گونگ گفت: «من کتکت نزدم. لطفاً گزارشم را نده. فرزندم قصد دارد بعداً در خارج از کشور تحصیل کند.» برخی از رؤسای پلیس نیز نگران شده‌اند. یکی از آنها گفت: «چرا گزارشم را می‌دهی؟ فرزند من نیز باید به خارج از کشور برود.»
روندی جهانی
از زمانی که ایالات متحده قانون جهانی مگنیتسکی را در سال 2016 تصویب کرد، بسیاری از قانونگذاران و مدافعان حقوق بشر در تلاش بوده‌اند قوانینی مشابه را در سایر کشورها وضع کنند.
هلند از سال 2011 چنین قوانینی را در اتحادیه اروپا پیشنهاد داده بود. وقتی کشورهای اتحادیه اروپا در سال 2019 این موضوع را مورد بحث قرار دادند، هلند اظهار داشت که اگر در اتحادیه اروپا توافق حاصل نشود، قانون خودش را تصویب خواهد کرد. کشورهای شورای نوردیک مانند دانمارک، فنلاند، ایسلند، سوئد و نروژ نیز چنین گفته‌اند. اگر قانون مگنیتسکی در اتحادیه اروپا تصویب نشود، آنها قانونی مشابه را در این شورا تصویب می‌کنند.
اتحادیه اروپا قانون مگنیتسکی را در 7دسامبر2020 در بروکسلِ بلژیک رسماً تصویب کرد. در اطلاعیه‌ای در همان روز آمده است: «تصمیم امروز تأکید می‌کند که ترویج حقوق بشر و حمایت از آن همچنان اساس و اولویت اقدامات خارجی اتحادیه اروپا است و عزم اتحادیه اروپا را برای رسیدگی به موارد نقض جدی حقوق بشر و سوءرفتارها در این خصوص منعکس می‌کند.»
از سال 2019، پارلمان استرالیا درباره تحریم ناقضان حقوق بشر، خواستار بازخوردهای داخلی و خارجی بود. آن پاسخ‌های مثبتی را از 160 سازمان و فرد دریافت کرد. کوین اندروز، نماینده پارلمان، رئیس کمیته فرعی حقوق بشر در کمیته مشترک دائمیِ امور خارجه، دفاع و تجارت، طی یک اعلامیۀ مطبوعاتی در 7دسامبر نوشت: «نمی‌توانیم این مسئله را کنترل کنیم که آیا این ناقضان در کشور خود به پای میز عدالت کشانده می‌شوند یا خیر، اما قوانین اعمال تحریمِ موردنظر سواحل، مدارس، مؤسسات مراقبت پزشکی و مؤسسات مالی استرالیا را برای افرادی که از رفتارها و اعمال خلاف وجدان سود برده‌اند، غیرقابل استفاه می‌سازد.»
انتظار می‌رود قوانین بیشتری در سال 2021 در پارلمان استرالیا تصویب شده و مانع تبدیل‌شدن این کشور به بهشتی امن برای این ناقضان شود. این بزرگ‌ترین پیشرفت قانونی در استرالیا درباره حقوق بشر، طی چند دهه گذشته درنظر گرفته می‌شود.
در اوایل سال جاری در واکنش به قانون جدید امنیت ملی که از سوی پکن بر هنگ کنگ تحمیل شد، گروهی شامل قانونگذاران ژاپنی از همه احزاب تشکیل شد. شرکت‌کنندگان در جلسه افتتاحیه این گروه در تاریخ 29ژوئیه، تصمیم گرفتند قوانینی مشابه قانون مگنیتسکی را برای محدودکردن ناقضان حقوق بشر تصویب کنند. قانون امنیت ملی در 30ژوئن در هنگ کنگ تصویب شد و فوریت این موضوع را نیز برجسته کرد.
در اوایل سال جاری، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در کانادا تلاشی را برای جمع‌آوری امضا برای دادخواستی شروع کردند که خواستار اجرای قانون مگنیتسکی بود، قانونی که به قانون عدالت برای قربانیان مقامات فاسد خارجی معروف است و در اکتبر2017 برای تحریم‌کردن مقامات ح‌ک‌چ به‌دلیل سرکوب فالون گونگ تصویب شد. بیش از 20هزار نفر طی یک ماه دادخواست را امضا کردند.
متوقف‌کردن شرارت
طی چند سال گذشته، تمرین‌کنندگان فالون گونگ ابتدا فهرست اسامی ناقضان حقوق بشر را فقط به دولت‌های آمریکا و کانادا ارائه کردند. بعداً آن را به انگلستان، استرالیا و نیوزیلند نیز ارائه کردند. این بار ژاپن، اکثریت کشورهای اتحادیه اروپا و حتی کشور کوچک‌تری مانند لیختن‌اشتاین را نیز شامل شده است. این جریان فضای کمی را برای ناقضان حقوق بشر باقی گذاشته است که بتوانند از عواقب اعمال‌شان فرار کنند. با ادامه طردشدن ح‌ک‌چ در سراسر جهان، این ناقضان روزی در داخل چین با عدالت روبرو خواهند شد.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ اظهار کردند که همچنان به جمع‌آوری اطلاعات از مینگهویی درباره عاملان آزار و شکنجه ادامه خواهند داد. با جمع‌آوری و ترجمه موارد بیشتر، فهرست‌های دیگری ارائه خواهند شد و کشورهای بیشتری آنها را دریافت خواهند کرد.
برخی از ناقضان حقوق بشر احتمالاً نمی‌دانند که نام‌شان در این فهرست‌ها قرار دارد یا خیر. یکی از راه‌ها برای اطلاع از این موضوع این است که فهرست عاملان شرور را وب‌سایت مینگهویی چین (https://library.minghui.org/criminal/html/lastname) بررسی کنند. نام بیش از 100هزار نفر در این فهرست ارائه شده است و همه آنها دیر یا زود با تحریم مواجه خواهند شد.
صمیمانه امیدواریم مقامات ح‌ک‌چ هنگام دنبال‌کردن سیاست آزار و شکنجه ح‌ک‌چ، مجدداً درباره‌اش بیندیشند. آنها می‌توانند با اقدام‌نکردن خلاف اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری و عدم آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان بی‌گناه، از مواجهه خودشان و خانواده‌شان با عواقب جنایات‌شان جلوگیری کنند.
