(Minghui.org) در 12دسامبر2020 که زندان زنان استان هونان با شوهر خانم ژانگ یاچین تماس گرفت و گفت همسرش درگذشته است، این جریان ضربه روحی بزرگی برایش بود.

طی 17 ماه گذشته كه خانم ژانگ 65ساله به‌خاطر اعتقادش به فالون گونگ زندانی بود، مسئولان زندان هرگز به خانواده‌اش اجازه ملاقات با او را ندادند. دلیل‌شان این بود که خانم ژانگ حاضر به رهاکردن باورش به فالون گونگ نبود. فالون گونگ یک روش تزکیه جسم و ذهن است که رژیم کمونیستی چین از سال 1999 آن را تحت آزار و شکنجه قرار داده است.

گزارش شده است که خانم ژانگ، ساکن شهر شیانگتانِ استان هونان، در زندان تحت شکنجه قرار گرفت و درنتیجه لاغر و نحیف شد. خانواده‌اش نیز در طول این آزار و شکنجۀ درحال‌وقوع، سال‌ها تحت تهدید و نظارت قرار داشتند.

این دومین باری بود که خانم ژانگ به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ به زندان محکوم می‌شد. در‌حالی‌که سختی‌ها طی حبس اخیرش هنوز در دست بررسی است، مشخص شده است او طی نخستین دوره حبسش که 3.5 سال در همین زندان و بین سال‌های 2008 و 2011 بود، با باطوم‌های برقی تحت شوک قرار گرفت، از خواب محروم و مجبور شد ساعت‌های طولانی بایستد، او را به نیمکت ببر بستند و تحت شکنجه دستبند قرار گرفت که طی آن یک دستش را از روی شانه‌اش پایین کشیدند و آن را به دست دیگرش که از پشتش بالا کشیده بودند، محکم بستند. او مجبور به انجام کارهای سخت و شدید هم شد و تحت تزریق داروهای نامعلومی‌ قرار گرفت. خانم ژانگ به‌سختی از این شکنجه‌ها جان سالم به در برد.

تصویر شکنجه: نیمکت ببر

دو دهه آزار و شکنجه و گرفتاری خانواده

خانم ژانگ در دسامبر1996 تمرین‌کردن فالون گونگ را آغاز کرد. طی شش ماه پس از شروع این روش، بسیاری از بیماری‌هایش که سال‌ها اذیتش می‌کردند، ازجمله ورم معده، بیماری‌های قلبی، روماتیسم و سردرد، بدون درمان پزشکی ناپدید شدند. او طبق اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری فالون گونگ زندگی و ارتقای وضعیت ذهنی و جسمی‌اش را تجربه کرد.

پس از اینکه رژیم کمونیستی چین در سال 1999 دستور آزار و شکنجه این روش را صادر کرد، خانم ژانگ با آزارو‌اذیت مداوم روبرو شد و هر روز با ترس و تحت فشار شدید زندگی می‌کرد.

خانم ژانگ علاوه بر آزارواذیت مداوم و نظارت روزانه، 11 بار دستگیر و 7 بار در بازداشت کیفری و اداری قرار گرفت. خانه خودش 16 بار و خانه برادرش 2 بار و خانه مادرش 3 بار غارت شد. خانم ژانگ علاوه بر دو دوره حبس در زندان، یک سال در اردوگاه کار اجباری و یک ماه نیز در یک مرکز شستشوی مغزی حبس شد.

شوهرش که او نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند، 5 بار دستگیر شد و 1.5 سال در اردوگاه کار اجباری شینایپو حبس شد.

دختر این زوج که فالون گونگ را تمرین نمی‌کرد، یک بار بازداشت شد و به او دستور دادند علیه پدر و مادرش گزارش‌های دروغین دهد. مادر ناتوان خانم ژانگ، علی‌رغم اینکه بعد از زمین‌خوردن در وضعیت وخیمی بود، در سال 2005 با آزارواذیت پلیس روبرو شد. این بانوی سالخورده چنان دچار آسیب روحی شد که از دنیا رفت.

دستگیری‌های مکرر بین سال‌های 2000 و 2005

خانم ژانگ و همسرش نخستین بار در 22ژوئن2000 ‌که به‌منظور دادخواهی برای حق تمرین فالون گونگ به پکن رفته بودند، دستگیر شدند. خانم چانگ در بازداشتگاه منطقه شیچنگ و شوهرش در بازداشتگاه منطقه چائویانگ حبس شد.

آنها در تاریخ 4ژوئیه به شیانگتان بازگردانده شدند و 45 روز دیگر در بازداشت بودند. پس از آزادی‌شان، محل کار شوهرش حقوق بازنشستگی او را دو سال به حالت تعلیق درآورد و 10هزار یوان جریمه نیز شد که ظاهراً بابت هزینه‌های سفر مأموران به پکن برای بازگرداندن این زوج بود. مبلغ 1700 یوآن وجه نقدی که همراه شوهر خانم ژانگ بود نیز در طول بازرسی بدنی از سوی پلیس پکن، گرفته شد.

این زوج در اوایل سال 2002 که برای جشن سال نو چینی به خانه برادر خانم ژانگ در شهر ژوژو در آن نزدیکی رفته بودند، دوباره دستگیر شدند. شوهرش دو بار تحت ضرب‌وشتم و بازجویی قرار گرفت. هر دو در تاریخ 9فوریه به بازداشتگاه شماره 1 شهر ژوژو منتقل و یک ماه در آنجا حبس شدند.

پلیس پس از بازرسی خانه برادرش موفق به یافتن هیچ‌گونه مطلب مرتبط با فالون گونگ نشد، سپس دختر و خواهر خانم ژانگ (که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ است) را دستگیر و طی بازداشت 20ساعته‌شان تلاش کرد آنها را مجبور به ارائه گزارش‌های دروغین علیه خانم ژانگ و شوهرش کند. مأموران برای پرداخت هزینه وعده‌های غذایی این دو 100 یوآن از برادر خانم ژانگ اخاذی کردند.

در طول سال نو چینی 2004 که اتفاقاً حوالی نشست کنگره ملی حزب کمونیست بود، مقامات خانم ژانگ را به‌صورت شبانه‌روزی تحت نظر داشتند. در 25فوریه که برای بیرون‌بردن زباله‌هایش به طبقه پایین رفته بود، دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی ووجیاهوآویان منتقل شد، و طی یک ماه بازداشت در آنجا تحت بسیاری از روش‌های شکنجه قرار گرفت.

قبل از آزادی، شو فومین، رئیس اداره 610 (نهادی فراقانونی مخصوص آزار و شکنجه فالون گونگ) محلی، خانم ژانگ را پیدا کرد و محل اقامت شوهرش را جویا شد.

در طول بازداشت خانم ژانگ، شوهرش برای جلوگیری از آزار و شکنجه به شهر زادگاهش بازگشته بود. خانم ژانگ از ترس اینکه پلیس اعضای خانواده‌شان را تحت آزارواذیت قرار دهد، از شوهرش خواست برگردد، چراکه مقامات قول دادند دستگیرش نمی‌کنند.

اندکی پس از بازگشت شوهرش به خانه، پلیس برای دستگیری او به منزل‌شان رفت. هجده مأمور خانه‌شان را غارت کرد. پس از اینکه هیچ‌گونه مطلب مرتبط با فالون گونگ را نیافت، مأموران عکس‌های این زوج را با خود بردند و چند عکس از فعالیت‌های فالون گونگ را از طریق اینترنت با رایانه این زوج دانلود کردند. پلیس با استفاده از آنها به‌عنوان «مدرک» برای متهم‌کردن شوهر خانم ژانگ، دست‌های او را از پشت با دست‌بند آنقدر محکم بست که بازوهایش بلافاصله متورم شد. سپس او را با خود بردند. شوهر خانم ژانگ به 1.5 سال کار اجباری محکوم شد.

پس از بازداشت، محل کارش حقوق بازنشستگی او را دوباره به حالت تعلیق درآورد. ازآنجاکه خانم ژانگ و دخترش شغلی نداشتند، آزار و شکنجه مالی برای این خانواده ویرانگر بود. سرانجام پس از مراجعه به چند نهاد برای جستجوی عدالت، مسئولان توافق کردند حقوق بازنشستگی شوهرش را دوباره پرداخت کنند، اما با این شرط که 2998 یوآن برای تأمین هزینه تحقیقات به پلیس پرداخت کنند. مبلغ 1500 یوآن پول نقدی که در جریان حمله به خانه این زوج توقیف شده بود نیز هرگز به آنها پس داده نشد.

مادر خانم ژانگ در تاریخ 1ژانویه2005 به زمین افتاد و وضعیتش وخیم بود. خانم ژانگ برای مراقبت از مادرش با عجله برگشت، اما پلیس تعقیبش کرد. مأموران به‌صورت شبانه‌روزی او را تحت نظر داشتند و اغلب به دم در منزلش می‌آمدند یا با آنها تماس می‌گرفتند. چند بار به‌محض خوابیدن مادرش در شب، پلیس تماس می‌گرفت تا آنها را تحت آزارواذیت قرار دهد و او را از خواب بیدار می‌کرد.

علی‌رغم وضعیت مادرش، پلیس همچنان خانم ژانگ را دستگیر و او را 15 روز بازداشت کرد. مادرش چنان ترسیده بود که وضعیت سلامتی‌اش به‌سرعت روبه‌وخامت گذاشت و پس از مدت کوتاهی از دنیا رفت.

اردوگاه کار اجباری و شرایط زندان

در سال 2006، خانم ژانگ دوباره دستگیر، یک سال در اردوگاه کار اجباری زنان بایمالونگ حبس و در تاریخ 30سپتامبر2007 آزاد شد.

چند ماه بعد، دوباره در 2مارس2008 دستگیر شد. پس از یک شب بازداشت در مرکز شستشوی مغزی ووجیاهوایوآن، روز بعد به بازداشتگاه سانجیاپینگ منتقل و پنج ماه در آنجا حبس شد. پس از آنکه در بازداشت، فشار خونش به‌طرز خطرناکی بالا رفت، مسئولان او را در 11اوت2008 با قرار وثیقه آزاد کردند.

طی چند ماه بعد، پلیس و کارکنان اداره 610 محلی، دادگاه و دادستانی هر دو روز در میان خانم ژانگ و دخترش را در محل کارشان تحت آزارواذیت قرار می‌دادند. آنها دخترش را مجبور به خواندن مطالبی تبلیغاتی کردند که فالون گونگ را اهریمنی جلوه می‌داد و او را تحت فشار قرار دادند که به فالون گونگ افترا بزند.

شو فومین، رئیس اداره 610، همراه گروهی از مأموران در 30دسامبر2008 به‌زور وارد منزل خانم ژانگ شدند و دستگیرش کردند. او پس از چند روز بازداشت در بازداشتگاه سانجیاپنگ، در 4ژانویه2009 در دادگاه منطقه یوهو حاضر و بعداً به سه سال حبس محکوم شد. در خصوص حکم صادرشده درخواست تجدیدنظر ارائه کرد، اما دادگاه تجدیدنظر درخواستش را رد کرد. خانم ژانگ در تاریخ 10مارس2009 به زندان زنان استان هونان منتقل شد.

شکنجه در زندان زنان استان هونان

در زندان زنان استان هونان، خانم ژانگ تحت انواع‌واقسام شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفت تا مجبور شود ایمانش را کنار بگذارد. آنقدر کتکش زدند تا اینکه صورتش کاملاً کبود شد. وقتی چوب براثر ضرب‌وشتم شکست، نگهبانان چوب جدیدی پیدا کردند و به کتک‌زدنش ادامه دادند. آنها لگدش نیز زدند، نیشگونش گرفتند و او را به‌صورت عمودی به تختی بستند. وقتی در اعتراض به آزار و شکنجه حاضر به پوشیدن لباس زندان نشد، نگهبانان مجبورش کردند آن را بپوشد.

به‌علاوه، خانم ژانگ یک بار هفت روز متوالی از خواب محروم شد. طی آن زمان، زندانیان به‌نوبت او را تحتِ‌نظر داشتند. به‌محض اینکه چشمهایش را می‌بست، کتکش می‌زدند و آب سرد رویش می‌ریختند.

یک بار نگهبانان داروهای نامعلومی به او تزریق کردند که باعث تورم و درد شکمش شد. آب دهانش به‌طور غیرقابل کنترلی روان بود و بزاقش طعم عجیبی داشت.

خانم ژانگ همچنین گفت که نگهبانان دو بار از او خون گرفتند. مشخص نیست که آیا این جریان به جنایات برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ مرتبط است یا خیر.

در 23آوریل2009، خانم ژانگ برای شکنجه شدیدتر به بند ششم زندان منتقل شد. نگهبانان ابتدا او را مجبور کردند از ساعت 6 صبح تا 2 بامداد بایستد و گاهی تا 4 صبح تمدیدش می‌کردند. او باید بدنش را بدون حرکت راست نگه می‌داشت و چشمانش باز می‌بود. طی شکنجه چند زندانی او را تحتِ‌نظر داشتند. اگر چشمهایش را می‌بست، یا آب سرد رویش می‌ریختند یا به صورتش سیلی می‌زدند. شکنجه ایستادن 40 روز طول کشید. درحالی‌که نگهبانان به‌تدریج زمان را افزایش می‌دادند، پاهای خانم ژانگ بیشتر ورم می‌کرد تا حدی که نمی‌توانست پاهایش را خم کند یا برای استفاده از توالت چمباتمه بزند.

دو نگهبان با مشاهده اینکه خانم ژانگ هنوز در ایمانش ثابت‌قدم است، در 3ژوئن2009 با باطوم برقی به او شوک وارد کردند. یک نگهبان به گردنش و دیگری به شکمش شوک وارد کرد. خانم ژانگ بعداً گفت كه بدنش با هر شوک الكتريكی در هم می‌پیچید و احساس می‌كرد قلبش با تعداد بی‌شماری تیر هم‌زمان سوراخ می‌شود.

بازآفرینی صحنه شکنجه: دست‌بند‌زدن به دست‌ها در پشت

نگهبانان شکنجه دردناک دست‌بندزدن را نیز رویش اعمال کردند، درحالی‌که یک دستش را از پشت به سمت بالا و دست دیگرش را از روی شانه پایین کشیده بودند. اکثر افراد پس از پنج یا شش ساعت شکنجه‌شدن به این روش، به‌‌دلیل درد شدید ناشی از آن از هوش می‌روند، اما خانم ژانگ 4 بار تا 40 ساعت به این شکل شکنجه شد.

آخرین دور از شکنجۀ دست‌بند 22 ساعت به طول انجامید. سرانجام که نگهبانان دست‌هایش را باز کردند، دستانش کاملاً بی‌حس شده و مچ‌هایش تاول زده بود. در بعضی نواحی، دست‌بندها عمیقاً گوشتش را بریده بودند. این درد و جراحات بیش از سه سال ادامه داشت. فقط بعد از بازگشت به خانه و ازسرگرفتن تمرین فالون گونگ، دستانش به‌آرامی ‌بهبود یافت.

در اول سپتامبر2009، مسئولان زندان خانم ژانگ را به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل کردند و در آنجا بیش از چهار ماه تحت شستشوی مغزی قرار گرفت. نگهبانان او را بیشتر شکنجه کردند تا مجبورش کنند باورش را رها کند. آنها مجبورش کردند همه قوانین و مقررات زندان را دست‌نویس کند و بدون حرکت روی نیمکت کوچکی بنشیند. باسنش پس از پانزده روز قرارگرفتن تحت این شکنجه، دچار زخم‌های دردناکی شد.

متعاقباً نگهبانان خانم ژانگ را مجبور كردند بیش از شصت روز بایستد، درحالی‌كه به او دشنام می‌دادند، لگدش می‌زدند، موهایش را می‌كشیدند و با مگس‌کش به چشم‌ها، دهان و گوش‌هایش ضربه می‌زدند. او 24 ساعت متوالی اجازه نداشت به توالت برود.

به‌محض اینکه خانم ژانگ کمی ‌بهبود یافت، نگهبانان او را وادار به کار فشرده بدون مزد و دوخت حصیرهای بامبو کردند. به‌دلیل جراحات وارده به دست‌هایش، اغلب به‌طور تصادفی سوزن‌ها به او آسیب می‌رساند. او مجبور شد یک سال و هشت ماه کار کند.

آخرین دستگیری و محکومیت زندان

آخرین دستگیری خانم ژانگ در تاریخ 30دسامبر2018 بود که به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ در یک بازار کشاورزان بود. او به سه سال حبس محکوم و در 13اوت2019 به زندان زنان استان هونان منتقل شد.

او 17 ماه بعد، حدود 12دسامبر2020، در 65سالگی در بازداشت درگذشت.

گزارش مرتبط:

نگهبانان زندان زنان چانگشا خانم ژانگ یاچین را وحشیانه شکنجه کردند