(Minghui.org) بیش از 100 کارشناس سیاست بین‌الملل‌، سیاستمدار و دانشگاه‌های آمریکای شمالی، اروپا و اقیانوسیه، پنهان‌کاری و سوء‌مدیریت حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) و سوء‌مدیریت پاندمی ویروس کرونا را در نامه‌ای سرگشاده قویاً محکوم کردند.

این نامه‌ با عنوان «حزب کمونیست از طریق حاکمیت با ترس، شهروندان چینی و جهان را به خطر می‌اندازد» در 14آوریل2020 در وب‌سایت مؤسسه مکدونالد-لوریور، اندیشکده سیاستگذاری عمومی ملی، مستقر در اتاوا منتشر شد.

در ابتدای نامه خطاب به شهروندان چینی و دوستان چین در داخل و خارج از كشور، اشاره شده: «بحران جهانی فعلی توسط رژیم کمونیستی ایجاد شده است، چنانکه بسیاری از شما ده‌ها سال است كه آن را تحمل یا از آن حمایت می‌كنید.»

در ادامه آمده است: «در حالی که منبع دقیق و نحوۀ گسترش ویروس هنوز مشخص نیست، هنوز هم برای مردم چین و برای همه بشر پرسش دربارۀ منشأ ویروس بسیار مهم است: فقط با درک چگونگی بروز این فاجعه جهانی می‌توان مانع از اتفاق دوباره آن شد.»

همچنین گفته شده: «ریشه‌های این پاندمی در پنهان‌کاری مقامات ح‌ک‌چ در ووهان، استان هوبی است. تحت تأثیر ح‌ک‌چ، سازمان بهداشت جهانی ابتدا این بیماری را دست‌کم گرفت.»

نامه، این پاندمی را با حادثه چرنوبیل 34 سال پیش مقایسه کرد که دبیر حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سابق گورباچف، آن را «میخی بزرگ که به تابوت غول‌پیکر اتحاد جماهیر شوروی زده شد،» توصیف کرد.

این نامه به خواننده یادآوری می‌کند: «هرگز نباید فراموش کنیم که حادثۀ چرنوبیل چین، آسیبی بود که حزب به خودش وارد کرد. ح‌‌ک‌چ پزشکان چینی را که در مراحل اولیه شیوع بیماری قصد اطلاع‌رسانی به سایر متخصصان بهداشت داشتند، ساکت کرد: دکتر آی فن بعد از قبول مصاحبه با رسانه‌ای داخلی، دیگر نمی‌تواند در انظار عمومی حاضر شود. همکار او دکتر لی ونلیانگ هنگام مبارزه با ویروس در ووهان درگذشت.»

نامه به ویدئوی اخیر ارسال شده توسط دانشجویی به نام ژانگ ونبین نیز اشاره می‌کند که از یک حامی ح‌ک‌چ به «یک شهروند منتقد با وجدان» تغییر کرده است.
ژانگ در ویدئوی خود گفت: «از زمانی که از سد فایروال بزرگ اینترنت عبور کردم، به‌تدریج متوجه شدم که حزب کمونیست چین پنجۀ اژدهایش را در هر گوشه دنیا گسترده است، از جمله کشاورزی اشتراکی [دهه1950]، انقلاب فرهنگی [1966- 1976]، قحطی بزرگ [1958-1961]، سیاست تک فرزندی، قتل عام میدان تیان‌آنمن] ۱۹۸۹[ و نیز آزار و شکنجۀ فالون گونگ [جنبش معنوی]، و مردمان تبت، هنگ کنگ و شین‌جیانگ… اما همه همچنان چشم خود را بر این موارد بسته‌اند و به مدح و ستایش حزب ادامه می‌دهند. نمی‌توانم آن را تحمل کنم.»

در پایان، این نامه از همه مردم چین خواسته است که تروریسم ح‌ک‌چ را نپذیرند و با شجاعت در برابر آن ایستادگی کنند.

این پاندمی جهانی همه ما را به مقابله با حقیقتی ناخوشایند وادار می‌کند: با سیاسی کردن همه جنبه‌های زندگی از جمله سلامت مردم، ادامه حکومت استبدادی تک‌حزبی در جمهوری خلق چین همه را به‌خطر انداخته است. به جای اینکه به اهداف ح‌ک‌چ اعتماد کنیم و تأیید نسنجیدۀ دانشگاهیان را دربارۀ سیاست‌های نظام حزب بپذیریم، باید توجه بیشتر به صداهایی داشته باشم که می‌توان آن را چین «غیررسمی» نامید. دیگر نه دانشگاهیان، پزشکان، کارآفرینان، شهروندخبرنگاران، وکلای منافع عمومی و دانشجویان جوان مستقل، حاکمیت ح‌ک‌چ از طریق ترس را می‌پذیرند و نه شما باید بپذیرید.»

امضاکنندگان این نامه:

ایروین کوتلر، رئیس مرکز حقوق بشر رائول، استاد برجسته حقوق در دانشگاه مک‌گیل و وزیر سابق دادگستری و دادستان کل کانادا
لرد اندرو آدونیس، مجلس اعیان بریتانیا
عالیجناب هون نورمن بیکر، وزیر سابق امور داخلی، دولت بریتانیا
آنا فوتیگا، پارلمان اروپا
آندریوس کوبلیوس، پارلمان اروپا
جان لیپافسکی نماینده مجلس عوام، جمهوری چک