(Minghui.org) فالون گونگ (یا همان فالون دافا)، روش معنوی باستانی است که براساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری بنا شده است. ازآنجاکه حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در ژوئیه۱۹۹۹ شروع به آزار و اذیت این تمرین تزکیه کرد، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل امتناع از انکار ایمان‌شان، زندانی و شکنجه شده‌اند.
مطالب این گزارش به زندان زنان هیلونگ‌جیانگ واقع در شهر هاربین تمرکز دارد. این زندان بیش از ۴۰۰۰ متهم جنایی دارد که تخمین زده می‌شود شامل ۳۰۰ تا ۴۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ خانم باشد. تمرین‌کنندگان به همراه سایر زندانیان، عمدتاً در بخش‌های شماره ۸، ۹ و ۱۰ نگهداری می‌شوند که بیش از ۲۰ نفر در هر سلول زندگی می‌کنند، حدود یک سوم از زندانیان سلول تمرین‌کننده دافا هستند.
در زیر به چند روش شکنجه اشاره می‌شود که از سوی زندان برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان مورد استفاده قرار گرفت.
تحریک زندانیان
برای مجبور‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به انکار ایمان‌شان، مسئولان زندان با بهره‌برداری از وسوسه کاهش مدت محکومیت، زندانیان جنایتکار را تحریک می‌کنند تا تمرین‌کنندگان را مورد آزار و اذیت قرار داده و آنها را «تبدیل»کنند.
زندانیان از روش‌های مختلفی برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند. کسانی که پس از سه ماه ورود به زندان از نوشتن اظهارنامه تضمین مبنی‌بر ترک ایمان‌شان خودداری کردند، با آزار و اذیت روبرو می‌شوند.
به صورت خانم لی مینگشیو، یکی از تمرین‌کنندگان داچینگ، سیلی می‌زدند، او را از خواب محروم می‌کردند، در روز بیش از چند ساعت خواب نمی‌توانست بخوابد و با دمپایی مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت. سراسر بدنش پوشیده از آثار کبودی بود.
زندانیانی که تمرین‌کنندگان را تحت نظارت دارند، هر حرکت تمرین‌کنندگان را به مسئولان گزارش می‌دهند، ازجمله اینکه با چه کسانی صحبت کردند یا با چه کسانی در تعامل بودند و چه کارهایی انجام دادند. اگر اقدامات آنها از نظر مسئولان جدی و حساس تلقی شود، دوره محکومیت تمرین‌کنندگان تمدید می‌شود.
این زندان سالانه زندانیانی را که عملکردهای برجسته‌ای درخصوص «تبدیل» تمرین‌کنندگان داشته باشند، انتخاب می‌کند. کسانی که انتخاب می‌شوند، دوره محکومیت‌شان را کاهش می‌دهند.
نشستن روی چهارپایه کوچک
یكی از اصلی‌ترین روش‌های شكنجه در زندان، وادار كردن تمرین‌کنندگان به نشستن روی چهارپایه‌ای كوچك است. این چهارپایه پلاستیکی کمتر از ۱۵ سانتی‌متر ارتفاع دارد و سطح چهارپایه بسیار کوچک است. به‌غیر از اینکه به تمرین‌کنندگان بیش از چند ساعت اجازه خوابیدن نمی‌دهند، همچنین آنها را مجبور می‌کنند که از صبح تا شب روی چهارپایه بنشینند. اجازه حرکت‌کردن ندارند، مجبور می‌شدند هر دو پایشان را به هم بچسبانند و دستها را روی زانوها قرار دهند. زندانیانی که مراقب آنها هستند، اگر می‌دیدند که تمرین‌کنندگان کمی درحال حرکت هستند، آنها را مود ضرب و شتم قرار داده، به آنها سیلی می‌زدند یا آب سرد را روی آنها می‌ریختند.
بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌محض ورود به زندان مجبور می‌شدند هر روز روی چهارپایه کوچک بنشینند و درنتیجه تورم ایجاد‌شده در ناحیه ران، نمی‌توانستند پشت‌شان را صاف کنند و در سراسر ران درد داشتند. شکنجه فقط زمانی متوقف می‌شود که اظهارنامه‌های تضمین مبنی‌بر انکار ایمان‌شان را بنویسند. درنتیجه این آزار و شکنجه‌ها، نشیمنگاه بسیاری از تمرین‌کنندگان دچار زخم‌های چرکی و کبود می‌شد. حتی فشارخون برخی از تمرین‌کنندگان افزایش می‌یافت.
یک چهارپایه کمی بلندتر، حدوداً ۲۵ سانتی متر وجود دارد. پس از پایان‌یافتن آزار و اذیت اولیه، همه مجبور خواهند شد هر روز از ساعت ۸:۳۰ صبح تا زمان خواب، به‌جز هنگام خواب یا استراحتِ ظهر، روی آن بنشینند،.
خانم، یو گوییرینگ شکنجه شد
خانم یو گوییرینگ، ۵۶ ساله، اهل شهر آندا از لحظه ورودش به زندان، مجبور می‌شد از ساعت ۴:۳۰ صبح تا ۱۰:۳۰ عصر روی چهارپایه کوچک بنشیند چون حاضر به نوشتن اظهارنامه ضمانت نامه نشد. او همچنین اغلب درمعرض انواع مجازات‌ها، ازقبیل ضرب و شتم، و فحاشی قرار می‌گرفت. از زمان ورودش به زندان در دسامبر سال ۲۰۱۹، بیش از سه ماه روی چهارپایه نشست و دچار پسوریازیس شده بود. بااین‌وجود، هنوز هم از سوی زندانیان مورد ضرب و شتم، لگد زدن و دشنام قرار می‌گرفت.
هنگامی که خانم یو دوباره از نوشتن اظهارنامه ضمانت امتناع کرد، چند زندانی شروع به ضرب و شتم، لگد‌زدن و فحاشی به او کردند. سر و صدای آنها در سایر اتاق‌ها شنیده می‌شد. ضرب و شتم‌ها فقط زمانی متوقف شد که زندان پس از دریافت بازخورد از سوی سایر تمرین‌کنندگان، افراد را به تحقیق و تفحص از زندان فرستاد و اظهار داشتند که این کار غیرقانونی است.
تمرین‌کنندگان در دهه ۷۰ و ۸۰ مورد آزار و اذیت قرار گرفتند
تمرین‌کننده‌ای ۷۹ ساله اهل هاربین که دو بار، در مجموع به‌مدت ۱۵ سال تحت بازداشت قرار گرفته بود نیز با چنین آزار و شکنجه‌هایی روبرو شد. هنوز حدود ۳ سال به پایان دوره محکومیتش باقی مانده است.
تمرین‌کننده‌ای دیگر، خانم لیو شیولیان، ۷۵ ساله، که به ۲ سال و ۶ ماه زندان محکوم شد، نیز تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. شوهرش که در دهه ۸۰ بود، به‌خاطر فشارهای شدید، شش ماه پس از زندانی‌شدن درگذشت.
شستشوی مغزی
برخی از زندانیان، مانند زوئو شیانفنگ، ۴۰ ساله، معلم انگلیسی هستند که پس از اینکه خودش «تبدیل» شد، شروع به «تبدیل» سایر تمرین‌کنندگان کرد. زوئو، که دوره محکومیتش را در آوریل به پایان رساند، وظیفه داشت برای تمرین‌کنندگانی که از «تبدیل» امتناع می‌کردند، سخنرانی کند.
یکی دیگر از زندانیان، وانگ ژیگانگ، مطالبی را گردآوری کرد که در توهین به فالون گونگ بود و آنها را به دی‌وی‌دی تبدیل کرد تا در زندان‌های مختلف برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان مورد استفاده قرار گیرد. «دانش قانون اساسی چین» که شامل مطالبی است که فالون گونگ را مورد تهمت قرار می‌دهد، توسط حوزه قضایی در استان سیچوان در نوامبر سال ۲۰۱۸ برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان تهیه شد.
تمرین‌کنندگان را نیز مجبور کردند کتاب‌های بودیسم موجود در کتابخانه زندان را بخوانند. سرپرست سلول ترتیبی می‌داد كه كتاب‌ها را همه با هم مطالعه كنند. كسانی كه امتناع می‌کردند مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند، توهین می‌شدند یا مجبورشان می‌کردند روی چهارپایه كوچك بنشینند. همچنین همه باید گزارش روزانه، هفتگی و ماهانه‌شان را می‌نوشتند. شستشوی مغزی طولانی‌مدت این بود که تمرین‌کنندگان را وادار کرد که از ایمان‌شان دست بکشند.
کار اجباری سخت
این زندان همچنین زندانیان را وادار به انجام کار سخت می‌کرد تا از این طریق سودآوری کند.
به تمرین‌کنندگان به‌عنوان سهمیه روزانه ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ ورق با ماده‌ای سمی داده می‌شد تا از صبح تا شب آنها را تا بزنند. اگر نمی‌توانستند آن را تمام کنند، مجاز به خوابیدن نبودند.
به‌خاطر اینکه ماده مذکور سمی است و به آنها هیچ‌گونه ماسک یا دستکش برای محافظت داده نمی‌شود، بسیاری از افراد احساس تهوع می‌کردند، دچار سرفه خشک و کهیرهای پوستی خارش‌دار می‌شدند. به بازداشت‌شدگان برای کار سخت هر ماه ۱۲ یوآن به‌عنوان دستمزد پرداخت می‌شد.
تحت نظارت قرار داشتن
اندازه بعضی از سلول‌ها فقط ۵۰ مترمربع بود اما ۴۰ تا ۵۰ نفر را در خود جا می‌داد. در شب، بازداشت‌شدگان فقط می‌توانستند در كنار هم بخوابند و اجبارً به پاهای یکدیگر برخورد کنند.
در هر اتاق دو دوربین مدار بسته وجود دارد که بازداشت‌شدگان را به‌صورت شبانه‌روزی، حتی در هنگام استفاده از سرویس بهداشتی، کنترل می‌کند.
این زندان همچنین هر روز فشارخون تمرین‌کنندگان را اندازه‌گیری کرده و آنها را مجبور می‌کند که دارو مصرف کنند. مسئولان با کنترل‌کردن دهان تمرین‌کنندگان اطمینان حاصل می‌کنند که آنها دارو را بلعیده‌اند.
این زندان برای اطمینان از اینكه تمرین‌کنندگان هیچ‌گونه از مطالب فالون گونگ را پنهان نكرده‌اند، ماهانه بازداشت‌شدگان و سلول را مورد تفتیش و بازرسی قرار می‌دهند. مسئولان همچنین سوابق تمرین‌کنندگان، اطلاعات مربوط به تحصیلات، اطلاعات شخصی درباره وضعیت سلامتی و نام آنها و سایر اطلاعات اعضای خانواده را در پرونده‌شان نگه می‌دارند.
این زندان برای مجبور‌کردن همه به رعایت الزامات، اگر کسی را در سلول، قوانین را نقض کند، مجازات می‌کند، فارغ از اینکه آن فرد مجرم یا تمرین‌کننده باشد. مجازات می‌تواند شامل خواندن قوانین زندان یا نشستن روی چهارپایه کوچک در کنار راهرو به‌مدت سه تا چهار ساعت باشد.
این زندان همچنین برای رفتن به دستشویی و نظافت شخصی محدودیت‌هایی را در نظر گرفته است. استفاده از دستشویی به ۵ یا ۶ دقیقه محدود می‌شود، نظافت و حمام‌گرفتن نباید بیش از ۱۵ دقیقه طول بکشد. مسئولان همچنین زمان و دفعات نظافت را مشخص کرده‌اند و اینکه چند بار فرد می‌تواند از سرویس بهداشتی استفاده کند، ازجمله اینکه چه زمانی بازداشت‌شدگان می‌توانند اجابت مزاج داشته باشند.
مجموعه شکنجه زنان
