(Minghui.org) پس از شیوع ویروس جدید کرونا (که حالا اغلب به‌خاطر حزب کمونیست چین به آن ویروس ح‌ک‌چ گفته می‌شود) در ووهان، ترس و وحشت شهر را فراگرفت. یکی از کارگرانی که اجساد را به مرده‌سوزخانه‌ها منتقل می‌کرد، گفت که او و همکارانش هر روز از 9 صبح تا 2 صبح روز بعد کار می‌کنند و در هر بار حمل اجساد، 8 جسد (در مقایسه با گذشته که فقط یک جسد در هر دفعه بود) را با خود انتقال می‌دهند.
درحالی که این اپیدمی شدت می‌گرفت، برخی از مردم درحالی که در خیابان بودند، به زمین می‌افتادند و می‌مردند؛ یا یک نفر بیمار می‌شد و تمام خانواده خود را آلوده می‌کرد یا چند نفر در یک خانواده طی چند روز بر اثر ابتلا به این ویروس جان خود را از دست می‌دادند.
بسیاری از افراد لجباز که قبلاً به «عظمت» حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) اعتقاد داشتند، در مواجهه با این وضعیت وخیم، نظر خود را تغییر دادند. یک مرد ابتدا سایرین را به «پخش شایعات» در ویبو (وب‌سایت محبوب میکروبلاگینگ چینی) متهم و سرزنش می‌کرد و می‌گفت: «اگر به ملت و حزب ما اعتقادی ندارید، به چه چیزی باور دارید؟» پس از مدت کوتاهی بستگانش نیز آلوده شدند و به‌دلیل پر شدن بیمارستان‌ها نتوانستند تختی در بیمارستان بیابند. پُست‌های بعدی او پر از درخواست کمک و لعنت فرستادن به ح‌ک‌چ بود.
لی ونلینگ، پزشکی که مقامات او را به‌دلیل هشدار دادن درباره این اپیدمی مجازات کردند، بعداً بر اثر ابتلا به این بیماری درگذشت. درحالی که بسیاری از مردم به‌خاطر مرگ این پزشک جوان، ح‌ک‌چ را در اینترنت سرزنش می‌کردند، دانشجویی نوشت: «این ویروس است که او را کشته است. باید آرام بمانیم و به حزب گوش کنیم»، اما همین دانشجو پس از بازگشت به دانشگاه خود، متوجه شد كه خوابگاهش را بدون اطلاع قبلی به مرکز نگهداری بیماران مبتلا به ویروس کرونا اختصاص داده‌اند.
ایستادن در کنار ح‌ک‌چ و سرزنش سایرین به‌عنوان ناظری که این جریان بر او تأثیری نگذاشته است، خیلی آسان است، اما وقتی قربانی ح‌ک‌چ شویم، ماجرا کاملاً متفاوت خواهد بود.
ازآنجاکه این پاندمی بیش از 200 کشور جهان را درگیر خود کرده است و تاکنون بیش از یک‌میلیون نفر در سراسر جهان آلوده شده‌اند، برای دستیابی به درک بهتری از این ویروس، مهم است که این وضعیت را تجزیه و تحلیل کنیم.
مناطقی که سخت‌ترین ضربه را خورده‌اند
منطقه دریاچه شویگو یکی از مناطقی است که در ووهان سخت‌ترین ضربه را از این پاندمی خورده است و در بسیاری از خانواده‌های ساکن این منطقه، تقریباً همه به این ویروس آلوده شده‌اند. با وجود استقرار مجتمع استانداری هبی در شویگو، این منطقه مرکز سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نیز مرکز علمی و فناوری هوبی محسوب می‌شود. کادر پزشکی، فناوری و امکانات آن، مانند بیمارستان ژونگ‌نان، از سایر مناطق بهتر است. پس چگونه می‌توان میزان بالای آلودگی و نرخ مرگ‌و‌میر زیاد در این منطقه را توضیح داد؟
با نگاهی به تاریخ می‌بینیم که طاعون‌ها هم در کشورهای شرقی و هم در کشوهای غربی اغلب به‌طور ناگهانی رخ می‌داد و به همان اندازه مرموز نیز ناپدید می‌شد. مقالات قبلی منتشرشده در وب‌سایت مینگهویی درباره پیشگویی‌های باستان یا طاعون‌ها در امپراتوری روم باستان، نشان داده است که چنین بیماری‌هایی اغلب افراد خاصی را در زمان خاصی هدف قرار می‌دهند.
گفته شده است که افراد سالخورده و کودکان سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند و جزء جمعیت‌های مستعد هستند، اما بر اساس آمار در ووهان یا چین، افراد میانسال بسیار بیشتری وجود دارند که به این بیماری آلوده شده‌اند یا براثر ابتلا به آن درگذشته‌اند.
جنبه متناقض دیگر، شیوع این ویروس است. اعتقاد زیادی بر این است که تماس جسمی یا فاصله نزدیک با فرد آلوده، انتقال بیماری‌های عفونی را تسهیل می‌کند و انزوا به همراه تجهیزات محافظتی شخصی (مانند دستکش و ماسک) برای پیشگیری حیاتی هستند.
اما مسائل اینقدر ساده نیستند. برای نمونه مستندات طاعون جوستینین (542-541 بعد از میلاد) در تاریخ کلیسایی می‌گوید:
«بعضی صرفاً با زندگی با افراد آلوده هلاک شدند، برخی دیگر فقط با دست زدن به آنها، برخی با ورود به محیط و منزل آنها، سایرین نیز با رفت‌و‌آمد مکرر در اماکن عمومی. برخی با فرار از شهرهای آلوده، خود را نجات دادند، اما این بیماری را به افراد سالم منتقل کردند.»
«برخی نیز اگرچه با بسیاری از افراد مبتلا در ارتباط بودند و با بسیاری نه‌تنها در زمان بیماری که در زمان مرگ نیز تماس داشتند، کاملاً از این بیماری مسری پاک بودند. برخی هم که به‌خاطر ازدست دادن کل فرزندان و دوستانشان، مایل بودند بمیرند و با این دیدگاه خود را تا حد ممکن در تماس با بیماران قرار می‌دادند، آلوده نشدند. گویا این بیماری علیه هدف آنها می‌جنگید.»
اتفاقات مشابهی در ووهان نیز رخ داده است: برخی از مردم علی‌رغم قرار گرفتن در معرض این ویروس آلوده نشده‌اند، درحالی که برخی حتی بعد از ابتلا به این عفونت، هیچ علامتی نداشتند.
دریاچه شویگو و شهر ووهان به‌عنوان محل استقرار استانداری هوبی، در کل نقش مهمی در آزار و شکنجه فالون گونگ داشته‌اند؛ فالون گونگ یک سیستم مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است.
در آوریل1999 که رهبر پیشین ح‌ک‌چ، جیانگ زمین، برنامه‌ریزی کرد تا فالون گونگ را سرکوب کند، ژائو ژیژن، مدیرعامل وقت دفتر رادیو و تلویزیون شهر ووهان و ایستگاه تلویزیونی ووهان، در پیروی از دستور جیانگ نقش رهبری را برعهده گرفت.
در اواخر ژوئن1999، تلویزیون ووهان سه تن از کارمندانش را اعزام و فیلم افتراءآمیز 6ساعته‌ای را با عنوان «درباره لی هنگجی (بنیانگذار فالون گونگ)» تهیه کرد. این ویدئو نه‌تنها نقش مهمی در آسیب رساندن به اعتبار فالون گونگ ایفاء کرد، از طریق کانال‌های رسانه‌ای متعدد نیز دوباره پخش شد تا نفرت عمومی علیه فالون گونگ را برانگیزاند. پس از آن فیلم‌های افتراآمیز بیشتر و بیشتری تولید شدند.
طبق اطلاعات موجود در وب‌سایت سفارت چین، در مارس2001 یک کنفرانس سراسری در ووهان برای تشدید آزار و شکنجه فالون گونگ برگزار شد. از زمان برگزاری این کنفرانس، سرکوب در استان هوبی و در سراسر چین وخیم‌تر شد.
برداشت اجباری اعضای بدن
از سال 2006، مدارک و شواهد بی‌شماری، برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین را که با مجوز دولت صورت می‌گیرد، تأیید کرده است. در میان سازمان‌های درگیر، بیمارستان تونگ‌جینگ در ووهان یکی از نخستین بیمارستان‌های چین است که جراحی پیوند اعضای بدن را از منابع مشکوک انجام داد.
فقط در فوریه2005، بیش از 1000 عمل پیوند کلیه در این مرکز انجام شد. در آن زمان مؤسسه تحقیقات پیوند عضو آن، مرکز اصلی تحت نظر کمیسیون بهداشت عمومی بود. آن با قابلیت جراحی پیوند 14 عضو، بزرگترین مرکز پیوند در آن زمان در چین نیز محسوب می‌شد.
لین ژنگبین، معاون این مؤسسه تحقیقات پیوند عضو، در تاریخ 27ژانویه سال 2020 در این بیمارستان بستری شد و در 10فوریه براثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. طی این دو هفته، حتی بهترین کادر پزشکی و دستگاه‌های تنفس مصنوعی نتوانستند او را نجات دهند.
لین حدود 1000 جراحی پیوند کلیه را انجام داده بود و درباره مشارکت او در برداشت اجباری اعضای بدن هنوز باید گزارش‌هایی ارائه شود.
سرکوب از طریق دفتر مذهبی
وانگ شیانلیانگ 62ساله رئیس سابق دفتر امور دینی و قومی ووهان در 26ژانویه سال 2020 در بیمارستان مرکزی ووهان درگذشت. او یکی از نخستین مقامات عالی‌رتبه ووهان بود که براثر ابتلا به ویروس ح‌ک‌چ درگذشت.
دفاتر مذهبی در سراسر چین نقش مهمی در آزار و شکنجه فالون گونگ داشته‌اند. پس از آنکه جیانگ در 20ژوئیه1999 سرکوب فالون گونگ را آغاز کرد، یه شیائوون، مدیر وقت دفتر امور مذهبی دولت (اِس‌اِی‌اراِی) بین سال‌های 1995 تا 2009، سخنرانی 4ساعته‌ای را برای نهادهای مختلف دولت مرکزی ایراد کرد که فالون گونگ را بدنام می‌کرد. این سخنرانی بعداً به‌عنوان مطالب مطالعه نهادهای دولتی در پکن گردآوری شد.
وانگ در سال 2012 رئیس دفتر مذهبی ووهان شد و رهبری بسیاری از اقدامات را علیه فالون گونگ برعهده گرفت. در سال 2014، او و دوان دژی از دانشگاه ووهان کتابی را برای بدنام کردن فالون گونگ تهیه کردند.
وانگ و چند مقام دیگر در سال 2017 به‌دلیل فساد مورد بررسی قرار گرفتند. در نتیجه او تنزل رتبه گرفت، اما همچنان در آن دفتر کار می‌کرد.
تراژدی یک پزشک
لی ونلیانگ، یکی از 8 پزشک ووهان که در 1ژانویه به‌دلیل هشدار دادن درباره این اپیدمی توبیخ شد، در 7فوریه سال 2020 بر اثر این بیماری درگذشت.
لی از زمان عضویتش در حزب در سال دوم تحصیل در کالج، حزب را با دقت دنبال می‌کرد. در سال 2019 که ساکنان هنگ کنگ به لایحه استرداد اعتراض کردند، لی تبلیغات ح‌ک‌چ را در اینترنت منتشر و تمایل خود را برای ایستادن در کنار حزب ابراز می‌کرد. او از دوستانش نیز می‌خواست که همین کار را انجام دهند.
پس از مجازات او به‌دلیل «انتشار شایعات» در تاریخ 1ژانویه- همانطور که آژانس دولتی شینهوا گزارش کرده است- سی‌سی‌تی‌وی گزارش داد که لی اسنادی را امضا کرده است دال بر توافقش با سکوت در این زمینه.
او پس از ابتلا به این بیماری در 8ژانویه، عفونتش در اول فوریه تشخیص داده شد و 6 روز بعد درگذشت.
لی در طول زندگی خود، در طول روزهای تحصیلش در کالج، در طول جنبش دموکراتیک هنگ کنگ، با دقت از حزب پیروی می‌کرد و در طول این اپیدمی سکوت اختیار کرد که سرانجام به قیمت جانش تمام شد.
تراژدی واقعی این است که لی به‌خاطر گفتن حقیقت یک قهرمان معرفی شد- یعنی فقط در زمانی که دیگر از ح‌ک‌چ پیروی نکرد. یکی از کاربران اینترنت در چین در رسانه‌های اجتماعی نوشت: «فقط وقتی افراد بیشتری به جای پیروی از ح‌ک‌چ، از وجدان خود پیروی کنند، جامعه ما امیدوار خواهد شد.»
مجموعه ویروس ووهان
