(Minghui.org) در جریان شیوع ویروس کرونا، رفتار حزب کمونیست چین درخصوص چینی‌های ساکن خارج از کشور بی‌تفاوت یا حتی بی‌رحمانه بوده است. از طرف دیگر، یک دیپلمات نیجریه‌ای در چین از حق شهروندان خود که در چین مورد بدرفتاری قرار گرفته بودند، دفاع کرد. این تضاد شدید، بی‌اعتنایی ح‌ک‌چ به زندگی مردم را تأیید می‌کند.
دفاع از شهروندان خود در مقابل سرزنش آنها
ویدئویی آنلاین در 11آوریل نشان داد که یک سفیر ارشد نیجریه به‌نام آنوزیه مادوابوچی سیریل با گروه کنترل ویروس کرونا چین مقابله کرد چراکه گذرنامه‌های سه نیجریه‌ای ساکن شهر گوانگژو، استان گوانگدونگ را توقیف کرده بودند. آزمایش ویروس کرونای این نیجریه‌ای‌ها منفی شده بود اما باز به آنها دستور داده بودند که در قرنطینه باشند.
سیریل که به‌وضوح عصبانی شده بود گذرنامه‌ها را از دست مقامات چینی گرفت و به شهروندانش داد: «گوش کنید، گذرنامه‌های نیجریه متعلق به دولت نیجریه است. یک معاهده بین‌المللی وجود دارد که هیچ کشوری نمی‌تواند آن را توقیف کند!»
«اگر می‌خواهید سیاست قرنطینه خود را انجام دهید، باید این کار را برای همه انجام دهید. هر دری را ببندید و بگذارید هر شخص در خانه بماند، شامل چینی‌ها، نیجریه‌ای‌ها و حتی همه شما! نباید تبعیض قائل شوید!»
سپس مسئولی چینی سعی کرد او را تهدید کند و به او گفت: «اگر ادامه دهید، نامتان در سراسر جهان شناخته خواهد شد.»
او در جواب گفت: «مهم نیست که نام من شناخته شود! نام شما نیز شناخته خواهد شد! طبق کنوانسیون وین درخصوص روابط دیپلماتیک، من به‌عنوان یک کنسول خارجی، این حق را دارم که از شهروندانم محافظت کنم. کاری که امروز انجام می‌دهم محافظت از همه شهروندان نیجریه است. آنها جنایتکار نیستند. چرا آنها را اذیت می‌کنید؟»
این فیلم به‌طور گسترده دیده شد و «لایک»های زیادی دریافت کرد.
چگونگی محافظت سیریل از مردم خود، در مقایسه با چگونگی واکنش ح‌ک‌چ درخصوص بدرفتاری با شهروندان چین در سایر کشورها، حیرت‌انگیز بود.
به گفته رسانه‌های چین، حدود 150هزار چینی در روسیه هستند که 27هزار نفرشان دانشجو و بقیه بازرگان و کارگر هستند. مقامات روسی در میان این پاندمی با آنها به‌طور خشونت‌آمیزی رفتار کردند. شهر مسکو ده‌ها چینی را به‌دلیل نقض مقررات قرنطینه در 10آوریل تبعید کرد. رسانه چینی «بینش درباره سلامتی در 8 صبح» در 14آوریل گزارش داد که مقامات روسی، «هتل دوستی» در مسکو را که بسیاری از چینی‌ها در آن اقامت داشتند قرنطینه کردند. گذرنامه‌های‌شان را گرفتند و به مدت 14 روز آنها را قرنطينه كردند. دولت روسیه همچنین بسیاری از چینی‌ها را به مرز چین و روسیه فرستاد و از آنها خواست كه به چین برگردند.
اما، حزب کمونیست چین هیچگونه همدلی با شهروندانش نشان نداد. اول، دولت پروازهای خود را قطع کرد تا بازگشت چینی‌ها تقریباً غیرممکن شود. از تاریخ 26مارس، هر هواپیمایی در چین فقط مجاز است هر هفته یک پرواز به یک کشور خارجی انجام دهد. خطوط هوایی خارجی فقط مجازند هر هفته یک پرواز به مقصد چین انجام دهند.
دوم، چین همه ایستگاه‌های بازرسی بین چین و روسیه را بست. استانداری هیلونگجیانگ در 13آوریل حكمی صادر كرد و مردم را ترغیب كرد كه دربارۀ هر شخصی که به‌طور غیرقانونی از مرز رد شده است، گزارش دهند. کسی که به دولت گزارش دهد پاداشی به مبلغ 3000 یوآن دریافت می‌کند. افرادی که عبورکنندگان از مرز را می‌گیرند و به مقامات تحویل می‌دهند پاداش 5000 یوآنی دریافت می‌کنند.
در 17آوریل، ژانگ هانهوئی، سفیر چین در روسیه با چند نماینده چینی در روسیه گفتگوی آنلاین داشت. ژانگ به این چینی‌ها که می‌خواستند به وطن بازگردند برچسب «ویروس سیاسی» زد، که می‌خواهند «سم» را به چین برگردانند. او از آنها بخاطر خوردن غذای همکاری‌های چین و روسیه، اما خُرد کردن دیگ روابط چین و روسیه» انتقاد کرد و آنها را به‌دلیل «نداشتن حداقل استاندارد اخلاقی» مورد سرزنش قرار داد.
ح‌ک‌چ هنگام قطع پروازها نه تنها به چینی‌ها در روسیه بلکه به صدها هزار چینی در کشورهای دیگر نیز اجازه ورود به چین را نداد. ح‌ک‌چ برای کسانی که موفق به بازگشت به زادگاه خود شدند، شعار «استقبال» درست کرد: «وقتی کشور ما با مشکلاتی روبرو شد، شما در خارج ازکشور باقی ماندید اما پس از اینکه اوضاع بهتر می‌شود اولین نفری هستید که هزاران مایل پرواز کرده‌اید تا کشور ما را مسموم کنید.
رها کردن چینی‌ها در روسیه توسط حکومت کمونیستی چین کاملاً در تضاد با حمایت آن دیپلمات نیجریه‌ای از شهروندان خود است و این در حالی است که بسیاری از کشورها هواپیماهای اضافی به چین فرستادند تا شهروندان خود از مناطق آسیب دیده از این پاندمی را خارج کنند.
یک دولت مسئول زمانی که شهروندانش با رفتار ناعادلانه مواجهه می‌شوند یا تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند، باید سریعاً به آنها کمک کند. این هم از زاویه عواطف انسانی، مسئولیت اخلاقی، قانونی یا مدنی، یک ضرورت است. چرا یک دیپلمات نیجریه‌ای می‌تواند این کار را انجام دهد اما «دومین اقتصاد بزرگ جهان» نمی‌تواند؟ آیا ح‌ک‌چ ادعا نمی‌کند که پشت تمام چینی‌ها ایستاده است؟
برخی ممکن است بگویند این یک مورد استثناء بوده است که در زمان خاصی رخ داده است. اما آیا این فقط یک استثناست؟
درس‌هایی از تاریخ: ح‌ک‌چ از سال 1975 تا 1979، به چینی‌های خارج از کشور چین بی‌تفاوت بود، حزب کمونیست کامبوج (خمرهای سرخ) قتل‌عام گسترده‌ای را در سرتاسر کشور خود آغاز کرد. چینی‌ها و ویتنامی‌ها نیز مورد هدف قرار گرفتند.
بسیاری از رؤسای جامعه چینی برای درخواست کمک به سفارت چین رفتند، اما مقامات چینی آنها را مورد سرزنش قرار دادند و از آنها خواستند که «پیشرفت انقلاب کامبوج را دنبال کنند». بسیاری از چینی‌ها در کامبوج ناگزیر شدند برای مخفی کردن خود به روستاها بروند. برخی کشته شدند، برخی به زندان افتادند و برخی موفق شدند به تایلند فرار کنند و پناهندگان سازمان ملل شدند.
سازمان چریکی کمونیستی خمرهای سرخ، دومیلیون نفر را کشت که یک چهارم از جمعیت این کشور در زمان حکومتش بود. جمعیت چینی‌ها در کامبوج از 600هزار به 300هزار کاهش یافته است که بیشتر افراد مفقود شده تحت شکنجه کشته شده‌اند. از قضا این حزب کمونیست چین بود که به خمرهای سرخ روشهای کشتار را آموخت.
ویتنام نیز گرچه رژیمی کمونیستی بود، پس از شنیدن اینکه مردمش کشته شدند، ارتش خود را به کامبوج فرستاد تا به رژیم خمر روژ پایان دهد. حزب کمونیست چین که فاقد مرز با کامبوج بود، نمی‌توانست ارتش خود را برای دفاع از رژیم بی‌رحم کامبوج بفرستد. سپس به ویتنام حمله کرد تا انتقام خمر روژ را بگیرد.
مورد دیگر، شورش‌های ضد چینی در اندونزی در مه 1998 بود. بیش از دو هزار چینی کشته شدند، چند صد زن چینی مورد تجاوز قرار گرفتند، اموال به‌غارت رفته به‌سختی قابل سنجش است. اوباش به زنان چینی در خیابان یا در مقابل همسایگانش تجاوز کرده، مردان چینی و حتی دختران کوچک را تکه تکه کردند.
بسیاری از کشورها و مردم، به ویژه چینی‌ها در خارج از کشور، این خشونت را به‌شدت محکوم کردند. اما، حزب کمونیست چین اعلام کرد که «در امور داخلی اندونزی دخالت نخواهد کرد.» همچنین به رسانه‌های چینی اجازه نمی‌داد درباره این حادثه در چین گزارش دهند و دانشجویان چینی را از برگزاری اعتراضات منع کرد.
ایالات متحده این خشونت را به‌شدت محکوم کرد و به پایان یافتن شورش کمک کرد. ایالات متحده یک کشتی فرستاد تا شهروندانش را برگرداند و همراه با آنها برخی از چینی‌ها به ایالات متحده رفتند وقتی کشتی به بندر ایالات متحده رسید، چینی‌های روی قایق بنری را برپا کردند که روی آن نوشته شده بود «ما ترجیح می‌دادیم یک سگ آمریکایی باشیم تا اینکه یک انسان چینی باشیم.»
درس‌هایی از تاریخ: حزب کمونیست چین سرشت خیانت دارد
چرا ح‌ک‌چ اینقدر با مردمش بی‌رحم است؟ با نگاهی به تاریخچه این رژیم کمونیستی می‌توان فهمید که حزب کمونیست چین از ابتدا به‌عنوان خائن به ملت چین عمل کرده است.
وقتی ح‌ک‌چ برای نخستین بار تأسیس شد، «شاخه خاور دور» از سومین کمونیست بین‌المللی تحت فرمان اتحاد جماهیر شوروی سابق بود. هدف آن «استفاده از زور برای دفاع از اتحاد جماهیر شوروی» بود.
در طول جنگ جهانی دوم، در حالی که دولت رسمی چین به شدت علیه ارتش ژاپن می‌جنگید، ح‌ک‌چ که در منطقه‌ای در شمال غربی چین سکونت داشت، پیمان پنهانی با ارتش ژاپن امضا کرد: ارتش ژاپن شش شهرستان به حزب کمونیست چین بخشید تا مدیریت کنند و درعوض به ارتش ژاپن حمله نکنند. بنابراین تقریباً هیچ درگیری نظامی بین ارتش ح‌ک‌چ و ارتش ژاپن رخ نداد.
پس از به قدرت رسیدن ح‌ک‌چ، 80 تا 100میلیون چینی را کشته و فرهنگ سنتی چین را از طریق بسیاری از جنبش‌های سیاسی از بین برده است.
جنگ کوزوو از 24مارس1999 آغاز شد. سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به رهبری ایالات متحده (ناتو) حملات هوایی علیه دولت یوگسلاوی انجام داد. جیانگ زمین، رهبر ارشد حزب کمونیست چین، موشک‌های زمین به هوا را برای کمک به یوگسلاوی در جنگ هواپیماهای ناتو ارائه کرد. او همچنین به سه واحد اطلاعاتی یوگسلاوی اجازه داد تا به زیرزمین سفارت چین بروند تا آنتن راداری ایجاد کنند.
كلینتون رئیس جمهور آمریكا با جیانگ زمین تماس گرفت و با او اتمام حجت کرد: «اگر چین متوقف نشود، ایالت متحده سفارتش را بمباران می‌كند.» جیانگ متوقف نشد و به سفارت چین اطلاعی نداد. سپس در 8مه1999، ایالات متحده سفارت چین را بمباران کرد و زیرزمین [سفارت چین] منفجر شد. سه خبرنگار چینی کشته شدند. حداقل 14 مهندس دیگر نیز کشته شدند اما ح‌ک‌چ آن را برای عموم افشاء نکرد.
جیانگ جرئت نکرد که به بمباران ایالات متحده پاسخ دهد. او فقط از هو جینتائو، معاون رئیس جمهور چین که هنوز هیچ قدرت قابل توجهی نداشت، خواست تا اعتراضی نمادین در تلویزیون نمایش دهد. جیانگ همچنین از این فرصت استفاده کرد تا توجه داخلی از تجمع مسالمت‌آمیز 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در ژونگ‌نان‌های در 25آوریل همان سال به سمت روابط بین چین و آمریکا منحرف شود. او از بمباران ایالات متحده برای برانگیختن حس ملی‌گرایی و نفرت مردم چین علیه ایالات متحده استفاده کرد.
چند ماه بعد، جیانگ زمین آزار و شکنجه فالون گونگ را در ژوئیه سال 1999 آغاز کرد. فالون گونگ روش تزکیه‌ای باستانی برای پرورش جسم و ذهن است. از آن زمان، میلیون‌ها نفر از تمرین‌کنندگان دستگیر، زندانی و بستگان و دوستان‌شان گرفتار شدند. هزاران نفر زیر شکنجه کشته شدند. و ده‌ها هزار نفر اگر بیشتر نباشد، در حالی که هنوز زنده بودند به‌خاطر برداشت اجباری اعضای بدن‌شان کشته شدند.
اکنون با وجود بیماری ویروس کرونا، بازهم این حزب کمونیست چین بود که اطلاعات را مخفی کرد و به ویروس اجازه داد تا در هر گوشه دنیا منتشر شود، این ویروس تا 31مه2020، بیش از شش‌میلیون نفر را بیمار کرده و بیش از 370هزار نفر را کشته است.
در 16آوریل2020، یک وکیل آرژانتینی، الخاندرو سانچس کالبرمتن شکایت کیفری را در دادگاه کیفری و اصلاحی شماره 12 به‌ثبت رساند و حزب کمونیست چین را به «نسل‌کشی ویروسی» متهم کرد.
زمان آن فرا رسیده است که مردم ماهیت پلید حزب کمونیست چین را ببینند و از آن دوری کنند.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
