(Minghui.org) مینگهویی وب‌سایتی چندزبانه است که اطلاعات دست‌اول مربوط به فالون گونگ را منتشر می‌کند. فالون گونگ یک روش مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است که از ژوئیه1999 در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است.
طی هفته گذشته، مینگهویی مقالات زیادی را در زمینه بررسی یک رویداد خودسوزی منتشر کرد، رویدادی که حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) آن را در 23ژانویه2001 صحنه‌سازی کرد. از آن زمان تاکنون، این رویداد ویران‌گرترین دروغ ح‌ک‌چ بوده است که برای بدنام‌کردن و شیطانی جلوه‌دادن فالون گونگ، و نیز توجیه آزار و شکنجه این روش صلح‌آمیز مورد استفاده قرار گرفته است.
در اینجا، مایلیم برای روشنگری حقیقت، محتوای حقه خودسوزی، واقعیت‌های کلیدی و تلاش‌های شجاعانه تمرین‌کنندگان را برای خنثی‌کردن این دروغ علیه فالون گونگ، و نیز اقدامات تلافی‌جویانه شدید را علیه تمرین‌کنندگان، مرور کنیم.
* * *
ما همیشه می‌خواهیم از تاریخ درس بگیریم، اما وقتی تاریخ، خود را مقابلمان به نمایش می‌گذارد، اغلب نادیده‌اش می‌گیریم. برای نمونه، دو مورد از بدنام‌ترین رژیم‌ها در قرن گذشته، آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی بودند. آنها هر دو برای دستیابی به اهدافشان، از کمپین‌های تبلیغاتی گسترده برای سانسور اطلاعات، شستشوی مغزی و فریب‌دادن مردم استفاده کردند.
مقاله‌ای در مارس2017 در گاردین منتشر شد با عنوان «مرگِ حقیقت: وقتی تبلیغات و "واقعیت‌های جایگزین" برای نخستین بار جهان را گرفتار کرد.» به گزارش این مقاله، جوزف گوبلز كه از طرف هیتلر مأمور تحمیل اتحاد ایدئولوژیکی بر آلمان بود، گفت كه نازیسم «یک عقیده همه‌جانبه بود و "مبلغ باید فرد می‌بود كه بیشترین معرفت را درباره ارواح داشت." هر جنبه‌ای از زندگی آلمان باید شخم زده شده و با چنگک صاف می‌شد.»
در نتیجه، گوبلز به هنر «انحطاطی» حمله و بر سوزاندن کتاب‌های دزدیده‌شده از کتابخانه‌های عمومی، «فاحشه‌خانه‌های روشنفکران»، نظارت کرد. در ادامه این مقاله آمده است: «مطبوعات قانونمند شد. کلیسا مرعوب شد. دانشگاه تسلیم نظم و انضباط شد».
وضعیت مشابهی در اتحاد جماهیر شوروی سابق اتفاق افتاد. در این مقاله آمده است: «حمله استالین به واقعیت، به همان اندازه مضحک بود، هرچند سیاست صادرات غلاتش در حالی که میلیون‌ها دهقان روسی گرسنگی می‌کشیدند، مضحک‌تر هم بود. او همچنین تأکید داشت حقیقت همان چیزی است که او می‌گوید حقیقت است، در حالی که علم جعلی کشاورز تروفیم لیسنکو را تأیید کرد، ریاضیدان نیکولای لوزین را به‌عنوان خرابکار تقبیح کرد و منجمان را به‌جرم اتخاذ خط‌مشی غیرمارکسیستی درباره لکه‌های خورشید به قتل رساند» و اینکه «استالین در حین جادوکردن با دیالکتیک، مدعی بود که بزرگ‌ترین خرابکاران کسانی هستند که مرتکب هیچ‌گونه کارشکنی نشده‌اند و اینکه دستگاه هیولاوار سرکوب شوروی به نابودی دولت کمک کرد.»
متأسفانه ح‌ک‌چ که جمعیت بسیار بزرگ‌تری را با اقتصادی بسیار قوی‌تر کنترل می‌کند، مخصوصاً در خصوص بهره‌برداری از انواع‌واقسام پیشرفته‌ترین تجهیزات نظارتی، سانسور و اطلاعات نادرست، چه در داخل چین و هم در سراسر جهان، هم از هیتلر و هم از استالین، پیشی گرفته است.
در داخل چین، آنچه 1٫4میلیارد نفر می‌خوانند، تماشا می‌کنند و می‌شنوند، اطلاعات تحریف‌شده با «واقعیت‌های جایگزین» است. اگر راهی برای آگاه‌کردن آنها از حقایق وجود داشته باشد، آیا باید مورد ملاحظه قرار گیرد؟
مجدداً سوخت‌دادن به آتش نفرت
رویداد خودسوزی صحنه‌سازی‌شده در میدان تیان‌آن‌من در 23ژانویه2001، شب سال نو چینی، رخ داد. چند ساعت بعد، این رویداد در ساعات اولیه پخش اخبار، از تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی‌تی‌وی) پخش شد، در حالی که خانواده‌های بی‌شماری با خوشحالی مقابل تلویزیون گرد هم آمده بودند و منتظر تماشای مراسم جشن سال نو بودند که این تلویزیون مجری‌اش بود. ح‌ک‌چ بدون تحقیق یا توضیح، صریحاً ادعا کرد پنج نفری که در این حادثه خود را به آتش کشیدند، تمرین‌کننده فالون گونگ هستند.
این فاجعه ملت را شوکه کرد. تا آن روز، مردم از آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست ح‌ک‌چ که در ژوئیه سال 1999 آغاز شده بود، آگاه بودند، اما بسیاری از مردم به‌دلیل این گرفتاری تمرین‌کنندگان فالون گونگ با آنها احساس همدردی می‌کردند. به هر حال، در حالی که تقریباً 7درصد از جمعیت چین فالون گونگ را تمرین می‌کردند، بسیاری از افراد به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با این روش آشنا بودند. با وجود این، وقتی صحنه‌های واضحی از این رویداد خودسوزی و روایت‌های خوش‌ساختش به سوی رسانه‌های مختلف خبری سرازیر شد، همدردی مردم نسبت به فالون گونگ به‌سرعت به نفرت و ترس تبدیل شد.
در نتیجه، کسانی که قبلاً آزار و شکنجه را رد می‌کردند، ساکت شدند، کسانی که از فالون گونگ حمایت کرده بودند، به دشمنان این روش تبدیل شدند و اعضای خانواده تمرین‌کنندگان فالون گونگ که زمانی حامی‌شان بودند، شروع به مخالفت با این روش کردند. در کمپین عظیم و تلاش‌ها برای جمع‌آوری امضا که ح‌ک‌چ برای نکوهش فالون گونگ به راه انداخت، بسیاری از مردم فراموش کردند این رژیم چگونه طی چند دهه گذشته برای حمله به شهروندان بی‌گناه، از ملاکان گرفته تا سرمایه‌داران و روشنفکران، کمپین‌های اطلاعات نادرست مشابهی را راه‌اندازی کرده بود.
در حالی که بزرگ‌ترها با دروغ‌ها در خصوص این خودسوزی تحت شستشوی مغزی قرار می‌گرفتند، ح‌ک‌چ کودکان را نیز هدف قرار داد. کودکان در زمان این رویداد خودسوزی بیش از حد کوچک بودند که بدانند مردم چطور طی جنبش‌های سیاسی گذشته مورد بی‌انصافی قرار گرفته‌اند. نه والدینشان و نه پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان آن مسائل سیاسی «حساس» را برایشان توضیح نداده بودند. در حالی که والدین سرشان با رسیدگی به وضعیت سلامتی، رژیم غذایی و تحصیل فرزندان شلوغ بود، انتظار نداشتند ح‌ک‌چ رویداد خودسوزی را در کتاب‌های درسی آن بگنجاند. طی بیست سال گذشته از زمان این رویداد خودسوزی، این کتاب‌های درسی ذهن تعداد بی‌شماری از جوانان را مسموم کرده و باعث شده است که فکر کنند فالون گونگ سبب می‌شود مردم خود را به آتش بکشند و بسوزانند.
کودکانِ آن زمان حالا بزرگ شده‌اند و برخی از آنها خودشان فرزند دارند، اما نفرت نسبت به فالون گونگ در ذهنشان ریشه دوانده و باعث شده است درباره آزار و شکنجه بی‌تفاوت شوند و مایل نباشند این واقعیت را بپذیرند که دروغ‌ها، خشونت و وحشیگری ح‌ک‌چ در حال صدمه‌زدن به مردم بی‌گناه است.
این مسئله‌ای بی‌اهمیت نیست. از دوران باستان، تمدن چین از فرهنگ الهی الهام گرفته بود. در نتیجه، مردم به‌طور کلی تقوا را گرامی داشته و به خوب‌بودن ایمان داشتند. ح‌ک‌چ ده‌ها سال پیش، پس از به‌قدرت‌رسیدن، موفق شد ارزش‌های سنتی را نابود کند و ملت را به سمت طمع، هرج‌ومرج و فساد اخلاقی سوق داد. فالون گونگ به‌عنوان بزرگ‌ترین گروه تحت آزار و شکنجه ح‌ک‌چ، اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری را ترویج می‌دهد که به احیای ارزش‌های اخلاقی جامعه کمک می‌کند.
ح‌ک‌چ با سرکوب فالون گونگ و برانگیختن مردم به مخالفت با این روش، اساساً پل چین را برای پیوستن به تمدن هزاران‌ساله و سعادت عمومی به آتش کشیده است.
وقتی مردم فریبِ دروغ‌های خودسوزی ح‌ک‌چ را خوردند و مخالف فالون گونگ شدند، تمرین‌کنندگان فالون گونگ متوجه خطری شدند که مردم با آن مواجه بودند. هرچه باشد آنهایی که بی‌گناهان را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهند، در نهایت باید پاسخگو باشند. به‌منظور جلوگیری از کمکِ مردم به ح‌ک‌چ در آزار و شکنجه فالون گونگ، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ با افشای دروغ‌های ح‌ک‌چ جان خود را به خطر انداختند.
شکاف‌ها و تناقض‌ها در تجزیهوتحلیل ویدئوها
تجزیهوتحلیل حرکت آهسته فیلم‌های پخش‌شده در تلویزیون مرکزی چین منجر به کشف بسیاری از نکات مشکوک شد که نشان داد رویداد خودسوزی حقه‌ای برای افترازدن به فالون گونگ بود.
برای نمونه، ادعا شد که خانم لیو چونلینگ در این رویداد به‌حدی سوخت که جان باخت. او از شخصیت‌های اصلی این رویداد بود، چراکه دخترش نیز در این رویداد حضور داشت. تجزیهوتحلیل فیلم‌ها نشان داد که لیو در واقع بر اثر اصابت جسم سنگینی جان خود را از دست داد که مردی با کت نظامی آن را در دست داشت.
همانطور که در قتل‌عام میدان تیان‌آن‌من در سال 1989 آشکار شد، معروف است که پلیس چین به زندگی شهروندان عادی اهمیتی نمی‌دهد، اما در این پرونده خودسوزی، لحظاتی پس از وقوع این رویداد مأموران پلیس به‌جای گاز اشک‌آور و تفنگ، بیش از 20 کپسول آتش‌نشانی و پتو آماده کردند. در حقیقت، پلیس معمولاً هنگام گشت‌زنی در میدان وسیع تیان‌آن‌من کپسول آتش‌نشانی یا پتو حمل نمی‌کند.
لیو سی‌یینگِ 12ساله، دختر لیو چونلینگ، بود. گزارش شد که او دچار سوختگی وسیعی شده و در بیمارستان بستری است. چهار روز پس از آنکه نای او طی عمل جراحی بریده شد، خبرنگاری از تلویزیون مرکزی چین با او مصاحبه کرد و او حتی ترانه‌ای را خواند که از نظر پزشکی، در تناقض با عقل سلیم است.
ادعا شد که چند بازمانده از جمله لیو سی‌یینگ دچار سوختگی شدید در ناحیه وسیعی از بدنشان شده‌اند. در چنین مواردی، برای تسهیل در بهبودی، معمولاً دستگاه تنفس به‌همراه کنترل‌های شدید عفونتی مورد نیاز است، اما در گزارش‌های تلویزیون مرکزی چین و سایر رسانه‌ها، همۀ این قربانیان در بیمارستان جیشویتانِ پکن با لایه‌های زیادی از گاز استریل کاملاً پوشانده شده بودند. هیچ احتیاطی صورت نمی‌گرفت، حتی وقتی خبرنگاران تقریباً به آنها خیلی نزدیک می‌شدند.
ادعا می‌شد نام یکی از قربانیان وانگ جیندونگ است. اگرچه در این رویداد لباس وانگ به‌شدت سوخت، اما موهایش که به‌شدت قابل‌اشتعال است، سالم ماند، در حالی که بطری اسپرایتی که ادعا می‌شد حاوی بنزین است، بین پاهایش قرار داشت.
فیلیپ پان از واشنگتن پست مقاله‌ای را در 4فوریه2001 منتشر کرد با عنوان «آتش انسانی رمزوراز چینی را روشن می‌کند.» هنگام بازدید پان از زادگاه لیو چونلینگ، شهر کایفنگِ استان هنان، همسایگانش به او گفتند هیچ‌کس تاکنون لیو را در حال انجام تمرینات فالون گونگ ندیده است.
توسعه بین‌المللی آموزشی (IED) این موضوع را در كنفرانس سازمان ملل در 14اوت2001 مطرح كرد. این سازمان تروریسمِ دولتیِ ح‌ک‌چ را محكوم و اشاره كرد كه رویداد خودسوزی صحنه‌سازی‌شده برای بدنام‌کردن فالون گونگ طراحی شده بود. همچنین نشان داد که این رویداد شامل فریب و کشتار بود. IED بر اساس تجزیهوتحلیل ویدئوها به این نتیجه رسید که این رویداد را مقامات چین سازماندهی کردند.
وقتی لی یوچیانگ، گزارشگر تلویزیون مرکزی چین که خبر این خودسوزی را پوشش می‌داد، برای «گفتگو» با تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده در مرکز آموزش حقوق استان هبی (یک مرکز شستشوی مغزی) در اوایل سال 2002 به آنجا رفت، تمرین‌کنندگان نکات مشکوکی را درباره رویداد خودسوزی مطرح کردند. لی اعتراف کرد برخی از صحنه‌ها مربوط به فیلمبرداری مجدد است. او گفت كه اگر مسئولان می‌دانستند این تناقض‌ها (مانند اینکه بطری اسپرایت وانگ نسوخت) کشف می‌شوند، این‌طور عمل نمی‌کردند.
اقدامات تلافی‌جویانه بابت افشای واقعیت‌ها
در حالی که ح‌ک‌چ از دستگاه دولتی خود برای نشر اکاذیب درباره فالون گونگ استفاده می‌کرد، رژیم همه کانال‌های قانونی را برای ابراز نگرانی‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ و دفاع آنها از خودشان مسدود کرد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌منظور افشای دروغ‌های ح‌ک‌چ و جلوگیری از اینکه ذهن تعداد بیشتری از مردم بر اثر دروغ‌ها مسموم شود، از روش‌های خلاقانه‌ای، از جمله نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی، برای روشنگری حقیقت برای مردم استفاده کردند. در حالی که تمرین‌کنندگان هیچ دوره یادگیری یا آموزش رسمی برای نفوذ به تلویزیون نداشتند، در کل این روند، حقیقت، شجاعت و نیک‌خواهی پشتیبانشان بود.
شهر چانگچون، استان جیلین
نفوذ به تلویزیون در شهر چانگچونِ استان جیلین در 5مارس2002، حدود 50 دقیقه طول کشید. حدود یک‌میلیون نفر از ساکنان متوجه شدند که چگونه فالون گونگ در سراسر جهان مورد استقبال قرار می‌گیرد و اینکه چطور ح‌ک‌چ رویداد خودسوزی را برای بدنام‌کردن فالون گونگ صحنه‌سازی کرد.
ح‌ک‌چ بلافاصله دست به اقدامات تلافی‌جویانه علیه تمرین‌کنندگان زد. بیش از 5000 تمرین‌کننده در چانگچون دستگیر شدند. دکتر لیو هایبو، پزشک بیمارستان منطقه لویوان، تا سرحد مرگ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و جان خود را از دست داد، در حالی که 34ساله بود.
مشابهاً تمرین‌کنندگانی که در مناطق دیگر چین به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کردند نیز با اقدامات تلافی‌جویانه شدید مواجه شدند.
شهر هگانگ، استان هیلونگ‌جیانگ
چند تمرین‌کننده در شهر هگانگ استان هیلونگ‌جیانگ در تاریخ 20آوریل2002 حدود 20 دقیقه به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کردند، از جمله آقای ژانگ یائومینگ، آقای وانگ شوسن، آقای گوئو ژونگ‌چوان، آقای گوئو شینگ‌گوئو و آقای یانگ یونگ‌یینگ.
ژانگ شینگفو، دبیر حزب شهر هگانگ، خشمگین شد و دستور داد تا حد ممکن تعداد بیشتری از تمرین‌کنندگان را دستگیر کنند. او دستور داد: «ترجیح می‌دهیم 1000 انسان بی‌گناه را دستگیر کنیم تا اینکه یک تمرین‌کننده را از دست بدهیم.» طی مدت کوتاهی، بیش از 500 تمرین‌کننده در این شهر دستگیر شدند.
آقای وانگ شوسن، حدوداً 50ساله، در اکتبر2002 به 18 سال حبس محکوم شد. او قبل از حبس مردی میانسال و پرانرژی بود، اما در زمان آزادی از زندان، به پیرمردی بدون دندان و کمر خمیده تبدیل شده بود.
آقای گوئو شینگ‌وانگ به 15 سال حبس محکوم شد. او تا آستانه مرگ شکنجه و در سال 2009 به‌قید ضمانت پزشکی آزاد شد، اما یک ماه بعد در 3 ژوئن همان سال درگذشت.
آقای گوئو ژونگ‌چوان به 13 سال حبس محکوم شد.
منطقه شوانگ‌یانگ، شهر چانگچونِ استان جیلین
در 19مه2002، آقای لیو هایشیائو و چند تمرین‌کننده دیگر در شهر چانگچونِ استان جیلین، به سیگنال‌های تلویزیونی در منطقه شوآنگ‌یانگ نفوذ کردند. آقای لیو و لی هایشیائو هر دو به 16 سال حبس محکوم شدند، در حالی که آقای وو زیلونگ به 13 سال حبس محکوم شد.
شهر گوی‌یانگ، استان گوئیژو
تمرین‌کننده‌ای در گوی‌یانگ، مرکز استان گوئیژو، 2 بار در سال 2002 موفق شد به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کند، یک بار در 9ژوئیه و بار دیگر در 19اکتبر. این کار هر بار حدود دو ساعت طول کشید و تقریباً به 100هزار نفر از مردم منطقه کمک کرد به ماجرای واقعی فالون گونگ پی ببرند.
پکن
چند رویداد نفوذ به تلویزیون در پکن رخ داد. در 23ژوئن2002، چند کانال در تلویزیون مرکزی چین برنامه‌هایی داشتند که آزار و شکنجه فالون گونگ را افشا می‌کرد. در 12اوت2003، کانال 3 ایستگاه تلویزیونی آموزشی پکن برنامه‌ای را پخش کرد که در آن جرائم جیانگ زمین در زمینه آزار و شکنجه فالون گونگ فهرست شده بود. در 20نوامبر2004 و 1مه2007، فیلم‌ها و صحبت‌هایی به‌نفع فالون گونگ در برنامه‌های تلویزیون پکن (بی‌تی‌وی) پخش شد.
اقدامات تلافی‌جویانه در این خصوص شدید بود. پس از بازداشت خانم منگ لان در سال 2002، او به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه و مجبور شد هفته‌ای دو بار نمونه خون بدهد. وانگ، رئیس اداره پلیس فنگتای، نیز تهدید کرد او را تحت برداشت اعضای بدنش قرار می‌دهد تا اعضا را به بیماران پیوند عضو بفروشند.
دادگاه فنگتای در پکن در اوت2003 تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان را به‌دلیل توزیع بروشور و «تلاش برای نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی» محکوم کرد. در این میان خانم هوانگ جیان به 12 سال حبس محکوم شد، در حالی که آقای وِی شیجون، آقای ما جون و آقای لی کای هر کدام به 11.5 سال حبس محکوم شدند. همه این تمرین‌کنندگان به زندان چیانجین فرستاده شدند.
خانم وانگ گوی‌چینگ و خانم سون جینگ‌پینگ (حدوداً 30ساله و مبتلا به فلج اطفال) به‌ترتیب به 8 و 7 سال حبس محکوم و هر دو به زندان زنان پکن فرستاده شدند. از آنجا که خانم هوانگ جیان حاضر به انکار اعتقاد خود نشد، پلیس او را در قفسی فلزی با برق درحالِ‌جریان حبس کرد. او حتی اجازه حرکت‌کردن نداشت، وگرنه تحت شوک قرار می‌گرفت.
استان هبی
هفده تمرین‌کننده در استان هبی در 27اوت2002 به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کردند. آنها از شهر بائودینگ شروع کردند و عملیات خود را تا هنگشویی، کانگژو، لایشویی، شهرستان یی، ژوئوژو و گائوبِیدِین در همان استان گسترش دادند. آنها موفق شدند سه فیلم را درباره فالون گونگ در آن مکان‌ها پخش کنند.
این 17 تمرین‌کننده عبارتند از آقای لی فنگ از شهر آنگوئو، آقای هان ویشین از شهر آنشین، آقای ژانگ یان‌چینگ از گائوبیدین، خانم چن شوفن از بویه، آقای وانگ شیانگهویی از شهرستان لی، آقای لی آیگه از شهرستان شیونگ، آقای ما زنگجون، خانم فو شولینگ از شهرستان یی، آقای ژانگ لیچون از شنژو، خانم شیه ژانفن از شهر رنچیو، خانم نیو مینجیه از شهر شیجیاژوانگ، آقای ژائو ویمین، آقای فان چینگ‌جون و آقای گوئو شیانگیو از شهر شینگتای.
پس از این نفوذ، تقریباً 100 تمرین‌کننده فقط در اواخر ماه اوت تا دسامبر، در شهر بائودینگ دستگیر شدند.
چینگهای و گانسو
تمرین‌کنندگان در استان چینگهای در 17 و 19اوت2002 به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کردند که هر بار حدود نیم ساعت طول کشید و 80درصد از بینندگان را تحت پوشش قرار داد. در 6سپتامبر2002 نیز یک نفوذ در شهر بای‌یینِ استان گانسو رخ داد که 15 دقیقه ادامه یافت و بیش از 100هزار نفر برنامه پخش‌شده را دیدند.
به‌دنبال این رویداد بسیاری از تمرین‌کنندگان محکوم شدند. آقای لی یوهای، معلمی از شهر جیایوگوان در استان گانسو، به 14 سال حبس محکوم و در زندان جیوچوان حبس شد. یک بار داروهای نامعلومی به او تزریق شد که به‌شدت به سیستم عصبی مرکزی‌اش آسیب رساند. او مدتی دیوانه شد.
در 27دسامبر2002، دادگاه چنگ‌‌گوان در شهر لانژو، استان گانسو، 7 تمرین‌کننده را به زندان محکوم کرد. لی ونمینگ، وانگ پنگیون و وی جونرن هر كدام به 20 سال حبس و سون ژائوهای، چیانگ شیائوئی، لیو ژیرونگ و سو آنژو به 10 تا 19 سال حبس محکوم شدند.
دادگاه منطقه بای‌یین در شهر لانژو، ژانگ گوانگلی را به 12 سال و چانگ جوبین را به 11 سال حبس محکوم کرد.
در تاریخ 30دسامبر2002، ژانگ رونگجون به 20 سال حبس، آقای هه وانجی به 17 سال، لی چونگ‌فنگ به 15 سال و دوآن شیوئویوآن به 7 سال حبس محکوم شد. همه اینها از تمرین‌کنندگان شهر شینینگِ استان چینگهای هستند. به‌خصوص آقای هه قبل از دستگیری مأمور پلیس بود. او در تاریخ 28مه2003 در زندان هائومن تا سرحد مرگ مورد شکنجه قرار گرفت، در حالی که 53ساله بود.
شهر دویون، استان گوئیژو
در استان گوئیژو، آقای دو گویلین در شهر دویون در سپتامبر2002 به‌دلیل نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی به 8 سال حبس محکوم شد.
حوالی ساعت 8 شب 19اکتبر2002، یک تلویزیون محلی کابلی چند برنامه فالون گونگ را حدود دو ساعت پخش کرد. آقای هو دالی که در این نفوذ به تلویزیون شرکت داشت، به 10 سال حبس محکوم شد. او به‌دلیل شکنجه در زندان دویون، فلج و در سراسر بدنش دچار کبودی‌هایی شد و در ژانویه2011 درگذشت.
به‌علاوه، دادگاه وودانگ در 22اوت2003، 12 تمرین‌کننده را که در نفوذ به تلویزیون شرکت داشتند، محکوم کرد. این تمرین‌کنندگان به 16 سال حبس محکوم شدند.
استان آنهویی
سی‌اِن‌اِن در تاریخ 28دسامبر2002 گزارش داد كه 8 تمرین‌كننده فالون گونگ در استان آنهویی به‌دلیل مشاركت در نفوذ به تلویزیون و رادیو، به حداكثر 13 سال حبس محكوم شدند.
مغولستان داخلی
چند تمرین‌کننده در منطقه مورین داوا دور در مغولستان داخلی در 23اکتبر2003 به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ و بیش از 40 دقیقه فیلم پخش کردند که حقه خودسوزی را افشا می‌کرد. تمرین‌کنندگان درگیر در این کار آقای وی چانگ‌فنگ، خانم شیا شیوون و خانم کوی گویفنگ بودند.
جیانگ زمین، رئیس پیشین ح‌ک‌چ که دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، شوکه شد و به لوئو گان، دبیر کمیته امور سیاسی و حقوقی مرکزی (پی‌اِل‌اِی‌سی) دستور داد تحقیقاتی را در این زمینه آغاز کند.
اداره 610 مرکزی کارگروه ویژه‌ای را برای نظارت بر اداره 610 محلی اعزام کرد. پلیس منزل تمرین‌کنندگان محلی را غارت و بیش از 200 تمرین‌کننده را دستگیر کرد. آقای وی در تاریخ 29اکتبر2003 به 13 سال حبس محکوم شد. پس از اینکه با باطوم‌های برقی به خانم کوئی شوک وارد و با «نیمکت ببر» شکنجه‌اش کردند، او به چهار سال زندان محکوم شد. خانم شیا نیز به 4 سال حبس محکوم شد.
استان سیچوان و چونگ‌چینگ
پس از نفوذ به تلویزیون در شهر مهم چونگ‌چینگ در سال 2002، چند تمرین‌کننده به زندان محکوم شدند: خانم جین وی (16 سال)، آقای لی شیانگدونگ (15 سال)، خانم سو جیان‌چیو (9 سال) و آقای لی وی (7 سال).
خانم جین از دانشگاه شوث‌وست فارغ‌التحصیل شد و دوره حبس خود را در زندان زنان چونگ‌چینگ گذراند.
خانم لیو چونشو، معلمی 45ساله، در 9ژانویه2002 در یک اردوگاه کار اجباری درگذشت. دادگاه محلی او را به‌دلیل مشارکت در نفوذ به تلویزیون، پس از مرگ به 13 سال حبس محکوم کرد.
آقای شو ویدونگ در مه2002 به 10 سال حبس محکوم شد.
استان هوئوچیو، استان آنهویی
آقای ژانگ جیالین از شهرستان هوئوچیو، در آنهویی و 8 تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ قصد داشتند در 31مه2002، به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کنند، اما موفق نشدند. کارکنان شبکه کابلی دستگاه را پیدا کردند و این جریان را به پلیس گزارش دادند. آقای ژانگ در سال 2002 به 12 سال حبس محکوم شد.
سان فانگشی، مهندس ایستگاه تلویزیونی آنهویی، به‌جرم نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی به 13 سال حبس محکوم و در زندان سوژو حبس شد.
نمونه‌های بیشتر از نفوذ به تلویزیون
موارد بیشتری از این قبیل وجود دارد. برای نمونه آقای ژانگ شوئمینگ به 11 سال حبس در پکن محکوم شد و به زندان بائوآنزه در مغولستان داخلی فرستاده شد.
در 20آوریل2002، تمرین‌کنندگان با موفقیت برنامه‌های اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ را به‌طور همزمان در هاربین، داچینگ، شوانگ‌چنگ، چی‌چی‌هار، مودانجیانگ، جیاموسی، هگانگ، شوانگ‌یاشان و جیشی، همه شهرهای استان هیلونگ‌جیانگ، پخش کردند.
آقای لیو هائومینگ از شهر هاربینِ استان هیلونگ‌جیانگ به 11 سال حبس محکوم شد.
آقای هوانگ مین، مدرسی از دانشگاه جیاموسی در استان هیلونگ‌جیانگ، به فالون گونگ باور آورد، چراکه سلامتی‌اش را به او بازگرداند و او توانست دوباره به کار تدریس مشغول شود. او در سال 2002 به‌دلیل نفوذ به تلویزیون به 20 سال حبس محکوم شد. او در حالی که دوره حبسش را در زندان استان شاندونگ می‌گذراند، تحت شستشوی شدید مغزی قرار گرفت. از ماه مه2004، سه مجرم به‌طور شبانه‌روزی او را تحت‌نظر داشتند و سعی می‌کردند مجبورش کنند باورش را رها کند. در ژوئیه2017، پسرش مسافت زیادی را از هیلونگ‌جیانگ تا شاندونگ طی کرد و با آقای هوانگ که دیگر قادر به راه‌رفتن نبود، ملاقات کرد. او را با ویلچر به داخل اتاق ملاقات آوردند. او به‌طور نامفهوم صحبت می‌کرد. پسرش خواستار آزادی فوری او شد، اما زندان نپذیرفت.
شکل‌های دیگری از نفوذ
تمرین‌کنندگان فالون گونگ علاوه بر تلویزیون، از طریق رادیو، اِم‌پی4 یا اِم‌پی5 و بلندگوهای بلند نیز درباره آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین به مردم اطلاع‌رسانی کرده‌اند. در دالیانِ استان لیائونینگ، و نیز در شهر هاربینِ استان هیلونگ‌جیانگ ماجراهای موفقیت‌آمیزی از نفوذ به رادیو وجود داشته است.
محتوای مطالب پخش‌شده نیز متنوع بود. بیشترین موارد از نفوذهای فوق، افشای حقه خودسوزی و نمایش ماجرای واقعی فالون گونگ بود. پس از انتشار نه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیست (نه شرح و تفسیر) در سال 2004، برخی از مطالب این کتاب نیز در نفوذها گنجانده شد.
ویدئوی نه شرح و تفسیر از طریق یک شبکه تلویزیونی در شهر جینان، استان شاندونگ، در مارس2005 پخش شد. این برنامه بیش از 10 دقیقه به طول انجامید.
در تاریخ 9اوت2005، فیلم کوتاهی درباره خروج از ح‌ک‌چ، در شهرستان گوآنِ استان شاندونگ پخش شد. همین اتفاق در شهرستان لینشیِ استان هبی نیز رخ داد.
در 18سپتامبر2005، تمرین‌کنندگان برنامه‌های فالون گونگ را حدود نیم ساعت در استان یوننان پخش کردند و حدود 20هزار نفر این برنامه‌ها را دیدند.
در 23سپتامبر2006، فیلم‌هایی درباره فالون گونگ و نه شرح و تفسیر از طریق شبکه تلویزیونی در شهر یانگژو در استان جیانگسو پخش شد که چند ساعت به طول انجامید.
باارزش‌ترین
برخی از نمونه‌های فوق مربوط به نفوذ را وب‌سایت مینگهویی جمع‌آوری کرده است. احتمالاً موارد زیاد دیگری نیز وجود دارد که گزارش نشده‌اند. در سرزمینی با 1.4میلیارد نفر جمعیت که فریب دروغ‌های ح‌ک‌چ را می‌خورند، روز به روز و سال به سال هوای تازه‌ای لازم است تا کمک کند مردم به ایدئولوژی کمونیستی وحشیگری، نفرت و دروغ پی ببرند.
در زیر ماجرایی ارائه شده است که وب‌سایت مینگهویی دریافتش کرده است.
یک روز در سپتامبر2002، دو نفر در قطار بین میدان تیان‌آن‌من و جاده وانشو در پکن، با یکدیگر مجادله می‌کردند. کار به جایی رسید که آنها برای درگیری فیزیکی آماده شده بودند.
مسافری گفت: «بچه‌ها کوتاه بیایید، روز خیلی گرمی است و همه روزهای سختی را سپری می‌کنند. به نظرم آرام شوید و به خودتان استراحتی بدهید.»
آن دو ساکت شدند و قطار به حالت عادی بازگشت.
شخصی از آن مسافر پرسید: «خوشحالم که این حرف را زدید. لطفاً بگویید چرا این کار را کردید؟»
آن مسافر پاسخ داد چون به اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اعتقاد دارد، می‌خواهد به مردم کمک کند. مردم تشویقش کردند و گفتند: «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری فوق‌العاده است! همه ما این اصول را دوست داریم!»
این ماجرا به گوش کمیته مرکزی حزب کمونیست چین رسید و به‌عنوان مدرکی محسوب شد دال بر اینکه لوئو گان در متوقف‌کردن فالون گونگ خوب عمل نکرده است. سپس عوامل لباس‌شخصی در امتداد خط قطار اعزام شدند تا «فعالیت‌های فالون گونگ» را متوقف کنند، اما مسافران قطار عوامل را دیدند و چنین حرف‌هایی به آنها زدند: «هوا بسیار گرم است. چرا انرژی خود را در اینجا هدر می‌دهید؟ اگر توانایی‌اش را دارید، بروید و مقامات فاسد را دستگیر کنید!»
هنوز هم بسیاری از مردم وجدان و مهربانی در قلبشان دارند که ح‌ک‌چ نمی‌تواند آن را از قلبشان بدزدد.
اکنون موج جدیدی از ویروس کرونا در حال ویران‌کردن جهان است و می‌تواند شدیدتر از موج اول باشد. چگونه در این پاندمی در امان بمانیم؟
در فرهنگ باستانی چین، مردم همیشه معتقد بودند بلایا و سایر بدبختی‌ها نتیجه زوال اخلاقی و اعمال بد مردم است. همیشه توصیه به این بوده که مردم به ارزش‌های سنتی و احترام به الهیات بازگردند.
مشکلات بی‌شماری در جامعه وجود دارد، از مسائل اخلاقی مختلف گرفته تا پاندمی‌ها. تا زمانی که ایمان درستی داشته باشیم و رژیم توتالیتر را که مردم بی‌گناه را سرکوب می‌کند، رد کنیم، مورد برکت قرار خواهیم گرفت.
