(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن نیز در حال کار روی همین موضوع هستند.
مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در آزار و شکنجه فالون گونگ در این چند سال دخیل بوده‌اند. آنها هر سال چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند عاملان نامبرده را مجازات کنند.
از ۱۴ژوئیه۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان، آخرین فهرست عاملان جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ را به دولت‌های مربوط ارائه می‌دهند و خواستار تحریم این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدود‌کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور، هستند.
یکی از نامهای این لیست کائو لیوی است.
اطلاعات عامل
نام کامل عامل: کائو (نام خانوادگی) لیوی (نام) (به چینی: 曹力伟)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: ژوئیه ۱۹۵۶محل تولد: شهر جایین، استان هیلونگ‌جیانگ
عنوان یا سمت:
۱۹۹۷ – ۲۰۰۴: معاون مدیر امنیت عمومی استان هیلونگ‌جیانگ؛ عضو کمیته حزب در بخش امنیت عمومی هیلونگ‌جیانگ
۲۰۰۴ – ۲۰۰۶: معاون رئیس اداره پلیس شهر داچینگ؛ دبیر گروه رهبری حزب در اداره پلیس داچینگ
۲۰۰۶ – ۲۰۰۷: معاون رئیس اداره پلیس شهر داچینگ؛ دبیر کمیته حزب در اداره پلیس داچینگ
۲۰۰۷ – ۲۰۱۵: معاون شهردار شهر داچینگ؛ معاون رئیس اداره پلیس شهر داچینگ
جنایت اصلی
در چین، شهر داچینگ، استان هیلونگ‌جیانگ، یکی از شهرهایی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آنجا به‌شدت تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. در دوران تصدی کائو لیوی به‌عنوان معاون رئیس پلیس داچینگ از ژوئن۲۰۰۴ تا فوریه۲۰۱۵، او به‌طور فعال سیاست‌های حزب کمونیست چین را در آزار و شکنجه فالون گونگ اجرا کرد.
درنتیجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان دستگیر شدند و خانه آنها مورد یورش و غارت قرار گرفت. دست‌کم ۱۴ نفر در دوران تصدی کائو به‌عنوان معاون پلیس داچینگ تحت آزار و شکنجه کشته شدند. اسامی آنها عبارتند از: یانگ یوهوآ، ژانگ هونگ‌چوآن، شو جیشان، کویی شوپینگ، وانگ چنگ‌یوان، وانگ هونگده، ژنگ یانشنگ، یو چینگ‌لین، لی ژیی، ژانگ ژونگ، ژو شوهای، جیانگ پای، لو جیگوئی و کای شیائویان.
کائو لیوی در سال ۲۰۰۵، مدیر وقت دفتر امنیت عمومی داچینگ، در یک سخنرانی عمومی با اشاره به اطلاع‌رسانی تمرین‌کنندگان درباره آزار و شکنجه، پیشنهاد کرد که آنها باید «قاطعانه فعالیت‌های غیرقانونی سازمان‌های فرقه‌ای را سرکوب کنند» و مدعی شد که کار امنیت عمومی محلی «به‌طور مؤثر از شکل‌گیری انواع مختلف سازمان‌ها و موقعیت‌های مذهبی غیرقانونی جلوگیری می‌کند.»
در صبح روز ۲۳سپتامبر۲۰۰۵، کائو به حدود ۲۰۰ مأمور پلیس در سطح شهر دستور داد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را دستگیر کرده و خانه آنها را مورد یورش و غارت قرار دهند. مأموران مذکور هیچ‌گونه حکم یا کارت شناسایی نشان نداده و هیچ توضیحی برای اقداماتشان ارائه ندادند. آنها علاو بر توقیف کامپیوترها و چاپگرهای تمرین‌کنندگان، جواهرات و پول نقد آنها را نیز بردند.
دست‌کم ۲۷ تمرین‌کننده، ازجمله زنان و افراد مسن در این عملیات دستگیر شدند. شش نفر از آنها به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند. هنگامی که آقای لی یچوان اولین بار به‌خاطر شرایط جسمانی‌اش در اردوگاه كار کار اجباری پذیرش نشد، كائو نگهبانان را مجبور به پذیرش او كرد. سپس او را به دو سال حبس در آنجا محکوم کردند و در طی این مدت تحت خوراندن اجباری قرار می‌گرفت، گاهی اوقات به او مشروب خورانده می‌شد. زندانیان نیز به دهانش تف می‌انداختند. مری او در اثر خوراندن اجباری زخمی شد و بارها به حالت اغما رفت.
در ژانویه۲۰۰۷، روآن دیانلونگ، معاون دبیر کمیته حزب شهرداری داچینگ و دبیر کمیته حقوقی شهرداری، در کنفرانس کاری شهر درباره پیشگیری و مقابله با فرقه‌ها سخنرانی کرد. او «نتایج» آزار و شکنجه فالون گونگ در سال ۲۰۰۶ را چنین خلاصه کرد: «در سال ۲۰۰۶، سازمان‌های امنیتی عمومی عملیات ویژه‌ای را آغاز کردند، بیش از ۹۰۰ پرسنل پلیس را اعزام و ۳۹ نفر را دستگیر کردند.»
در اوایل سال ۲۰۰۷، کمیته امور سیاسی و حقوقی داچینگ اداره پلیس را مأمور انجام سه هدف کرد. برای عملیات «پاکسازی اینترنت»، اداره پلیس و بخش‌های امنیتی ارسال هرگونه اطلاعات مربوط به فالون گونگ به صورت آنلاین توسط تمام تمرین‌کنندگان را سانسور کردند. دوم جنبش «بریدن سر» بود، که در آن عوامل مخفی به تمرین‌کنندگان محلی مراجعه کرده و وانمود می‌کردند که درحال یادگیری فالون گونگ هستند تا متوجه شوند که چه کسی تلاش‌های تمرین‌کنندگان محلی برای اطلاع‌رسانی درباره آزار و شکنجه را هماهنگی می‌کند. مورد سوم «دستگیری در محل» بود. پلیس و نهادهای امنیت ملی فعالیت‌های روزانه تمرین کنندگان را از نزدیک زیر نظر گرفته و آنها را مورد بازجویی قرار دادند.
کائو لیوی از ۲۱ تا ۲۶آوریل۲۰۰۷، به اداره پلیس داچینگ دستور داد تا بیش از ۲۰ تمرین‌کننده را دستگیر و خانه آنها را مورد یورش و غارت قرار دهند. دستگیر‌شدگان عبارتند از: چن چینگلی، لو گویلان، یان جیائوهویی (پسر لو گویلان)، لیو بو، کائو فنگ‌چینگ (معلم بازنشسته، در آن زمان ۷۰ ساله)، یین گویرونگ (در آن زمان ۶۸ ساله بود، چاپگر و کامپیوترش توقیف شد)، یانگ جین‌فنگ (در آن زمان ۵۱ساله بود)، لیانگ یاهویی، هونگ لانیینگ، هو گوییژی، هی شیوئینگ، شی بائوشنگ، لی چونینگ، لی گویشیانگ، لی هویی، رن شیوپینگ، ژو ونیان ، چن چی، ژائو شوکون، تمرین‌کننده‌ای به نام یین، جیانگ پای (ظرف ۲ ماه در بازداشتگاه تحت آزار و شکنجه تا حد مرگ قرار گرفت) و لیو یانشیا.
در سال ۲۰۰۷، خانه بسیاری از تمرین‌کنندگان را مورد حمله و غارت قرار دادند و بسیاری در شهر داچینگ دستگیر شدند. هفت نفر تحت آزار و اذیت قرار گرفتند.
در مجموع، تنها از اوت۲۰۰۵ تا اوت۲۰۰۷، بیش از ۱۲۰ تمرین‌کننده دستگیر شدند. بیش از ۱۰ نفر از آنها به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده و بیش از ۱۰ نفر به زندان محکوم شدند.
از اواخر ژوئن تا اوایل ژوئیه۲۰۰۸، قبل از انتقال مشعل المپیک به داچینگ، پلیس دست‌کم ۴۳ تمرین‌کننده را به بهانه لزوم «حفظ ثبات اجتماعی» برای بازی‌های المپیک دستگیر کرد. برخی از آنها به حبس در اردوگاه کار یا به زندان محکوم شدند. خانم گائو شیجیانگ در ۲۷اوت۲۰۰۸ دستگیر شد و در طول بازداشت مورد ضربوشتم قرار گرفت و باعث شدند که دچار فروپاشی روانی شود.
در ۱۳ژوئیه۲۰۰۹، دست‌کم ۹ تمرین‌کننده از جمله لیو فوبین، کویی روهویی، یانگ هایهای و نزدیکان آنها در شهرستان دومنگ، شهر داچینگ، دستگیر شدند و خانه آنها مورد یورش و غارت قرار گرفت. بیش از ۲۰ مأمور یک خانواده پنج‌نفره را دستگیر کردند: آقای لیو فوبین، همسرش لی شوچون، دختر آنها لیو رویی (که زیر ۱۶ سال بود)، خواهر همسرش ژائو مینگ‌جینگ و برادرش لیو فوزی که فالون گونگ را تمرین نمی‌کرد. آنها اموال شخصی را از اتاق لیو فوزی از جمله کامپیوتر، چاپگر، پول نقد و سایر وسایل به ارزش ده‌ها هزار یوآن را توقیف کردند. لیو رویی روز بعد، پس از اینکه پلیس محلول فلفل قرمز تند به صورتش پاشید، با تاول‌هایی روی پیشانی‌اش آزاد شد.
در سال ۲۰۱۳، از ژانویه تا ژوئن، دست‌کم ۳۰ تمرین کننده دستگیر، بازداشت شدند و خانه آنها مورد یورش و غارت قرار گرفت. دست‌کم سه نفر در مراکز شستشوی مغزی بازداشت شدند. عصر روز ۱۴مه۲۰۱۳، هفت تمرین‌کننده در کارخانه شماره ۱۰ تولید روغن در داچینگ - گو شویان، وانگ یانمینگ، لی چینگشیو، شوان شوآنگ، سونگ رویشیانگ، وانگ یانرو و ما لیلی - دستگیر شدند و خانه آنها مورد حمله و غارت قرار گرفت. وانگ یانمینگ و ما لیلی تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند و مجبورشان کردند تمام طول شب روی صندلی‌های فلزی بنشینند.
در ۳۰اکتبر۲۰۱۴، تمرین‌کنندگان چنگ جینژی، ژانگ چونیان، لی جونیینگ، وانگ ونینینگ، ژانگ جینگ، جی ونبو و یک تمرین‌کننده با نام خانوادگی گوئو دستگیر شدند. دو نفر از آنها تقریباً ۷۰ ساله بودند. شش چاپگر لیزری، دستگاه‌های چسب‌زنی، چند کامپیوتر، چند مجموعه از کتاب‌های فالون گونگ و مقدار زیادی مطالب و لوازم چاپ آنها توقیف شدند.
موارد زیر برخی از مرگ‌هایی هستند که در دوران تصدی کائو رخ داده است:
خانم یانگ یوهوا
خانم یانگ یوهوا، معلم مدرسه راهنمایی در شهر داچینگ، در آوریل۲۰۰۵، در خانه دستگیر و به بازداشتگاه شهر داچینگ فرستاده شد. او ظرف کمتر از یک ماه، در ۱۲ مه، پس از اینکه به‌طور وحشیانه تحت خوراندن اجباری قرار گرفت درگذشت. در بازداشتگاه، خانم یانگ برای اعتراض و درخواست آزادی دست به اعتصاب غذا زده بود. مجبورش کردند برای مدت طولانی روی یک صندلی فلزی بنشیند و تحت خوراندن اجباری و مورد ضربوشتم قرار گرفت. پزشک لوله تغذیه را به بینی‌اش وارد کرد و آن را چند بار به جلو و عقب کشید. خانم یانگ در اعتراض بار هفتم لوله تغذیه را گاز گرفت. در آخرین تغذیه اجباری، او دیگر قدرت مقاومت نداشت. با این وجود، نگهبان همچنان چهار زندانی را به کار گرفت تا او را نگه داشته و حرکاتش را محدود کنند. سپس آنها تمام صبح او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند. بعداً خانم یانگ در همان روز درگذشت. او ۴۶ ساله بود.
بازآفرینی صحنه آزار و شکنجه: خوراندن اجباری
خانم جیانگ پای
خانم جیانگ پای در ۲۶آوریل۲۰۰۷ در محل کارش دستگیر شد. پلیس در بازداشتگاه شهر داچینگ او را آنقدر تحت آزار و شکنجه قرار داد تا اینکه خون سرفه کرد و به وضعیت اغما رفت. او در ۲۶ژوئن به‌شدت ضعیف و ناتوان شده و به بیمارستان فرستاده شد. حتی زمانی که او در بیمارستان تحت اسکن ام‌آر‌آی بود، پلیس همچنان او را مورد ضربه‌وشتم قرار می‌داد و موهایش را می‌کشید. او در بیمارستان هشیاری‌اش را از دست داد. خانواده‌اش تلاش کردند تا برای او درخواست آزادی بدهند اما موفق نشدند. پلیس همیشه او را در غل و زنجیرهای سنگینی قرار می‌داد تا اینکه در ساعت ۱ بامداد در ۲۸ژوئن درگذشت. او ۳۴ ساله بود.
پس از مرگ خانم جیانگ، یکی از مأموران پلیس فاش کرد: «پس از اینکه جیانگ پای دستگیر شد، او پس از سه دور خوراندن اجباری با روغن خردل حتی نمی‌توانست نفس بکشد. صورتش آکنده از ترشخات بینی و اشک بود. او هر چه را می‌خواستیم بگوید را می‌گفت!»
{یادداشت ویراستار: خوراندن اجباری روغن خردل یک نوع شکنجه فوق‌العاده ظالمانه و آسیب‌زا است. سه تا چهار نفر قربانی را پایین نگه می‌دارند و ماسک آغشته به روغن خردل را روی صورت او می‌گذارند. قربانی در قفسه سینه خود احساس خفگی می‌کند. وقتی ترشحات بینی و اشک به‌طور غیر ارادی جاری می‌شوند، عاملان آزار و شکنجه ماسک را محکم‌تر نگه می‌دارند. شکل دیگر این شکنجه این است که یک کیسه پلاستیکی آغشته به روغن خردل برمی‌دارند، آن را روی سر قربانی می‌گذارند، و محکم می‌کنند تا قربانی تقریباً احساس خفگی کند، سپس روند را تکرار می‌کنند.)
خانم لیو شنگ
ضربوشتم
خانم لیو شنگ در ژوئیه۲۰۰۶ در خانه‌اش دستگیر شد. او یک سال و نیم در اردوگاه کار اجباری به سر برد. تنها پس از یک ماه استقرار در اردوگاه، آنقدر تحت آزار و شکنجه قرار گرفته بود تا حدی که خون بالا می‌آورد و توانایی غذاخوردن را از دست داده بود. او یک ماه بعد آزاد و مجبور شد در آوارگی زندگی کند تا از دید پلیس مخفی بماند.
هنگامی که خانم لیو دوباره در ۵ژوئیه۲۰۰۷ دستگیر شد، مأموران با مشت و لگد به او حمله کردند تا حدی که خون بالا آورد و هشیاری‌اش را از دست داد. بعد از اینکه به هوش آمد، او را دوباره مورد ضربوشتم قرار دادند تا جایی که بدنش پوشیده از آثار کبودی شد. خانواده‌اش در همان شب سعی کردند او را ببینند، اما پلیس از ترس اینکه آنها با دیدن او درباره آنچه مشاهده می‌کنند گزارش دهند، به آنها اجازه ملاقات نداد.
روز بعد، خانم لیو به اردوگاه بازپروری و کار سخت هاربین منتقل شد. در طول مسیر، پلیس بارها او را آماج سیلی قرار داد تا اینکه شنوایی گوش چپش را از دست داد. در اردوگاه، نگهبانان به او اجازه استفاده از توالت را نمی‌دادند که باعث شدند دچار درد شدید شکم شود.
با بدترشدن وضعیتش درنتیجه آزار و شکنجه، نگهبانان با خانواده‌اش تماس گرفتند و گفتند که سه روز دیگر بیایند و او را ببرند. در آن زمان، سلامتی خانم لیو به قدری در معرض خطر قرار گرفته بود که وقتی به خانه رسید نمی‌توانست غذا بخورد. او لاغر شده بود و مدام بالا می‌آورد. او دو ماه بعد، در ۱۱سپتامبر، در ۵۳ سالگی درگذشت.
آقای لو جیگویی
آقای لو جیگویی در ۱فوریه۲۰۰۸ دستگیر شد و ده روز تحت بازداشت بود. اما تنها چند روز پس از آزادی، در ۱۸ فوریه دوباره دستگیر شد. او در اعتراض به آزار و اذیت دست به اعتصاب غذا زد و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. نگهبان بازداشتگاه به او گفت: «کشتن تو درست مانند کشتن یک حشره است.»
وارد کردن لوله تغذیه در گلوی آقای لو دشوار بود زیرا گلویش بسیار خشک بود، بنابراین نگهبان آن را به زور به پایین فشار داد. آقای لو در طول خوراندن اجباری دچار درد شدیدی شد. صبح روز ۷مارس، برای معاینه بدنی به بیمارستان پنجم لانگ‌فنگ منتقل شد. او از بیمارستان فرار کرد، به‌طور مخفیانه زندگی کرد و دو سال نتوانست به خانه‌اش بازگردد و زندگی سختی را پشت سر گذاشت. او هرگز از جراحاتش رهایی نیافت و در ۱۳آوریل۲۰۱۰ درگذشت. او ۵۸ ساله بود.
یک مورد شکنجه تا آستانه مرگ
خانم لیو یینگ، ۳۸ ساله، در اوت۲۰۰۷ در محل کارش دستگیر شد و به اتاق شکنجه زیرزمینی در اداره امنیت داخلی منتقل شد.
او روی صندلی فلزی بسته شد و اجازه حرکت نداشت. حوالی ظهر، یک مأمورپلیس با یک جفت کفش شروع به ضربوشتم او در ناحیه سرش کرد و فریاد زد: «این به شما یاد می دهد که فرد خوبی باشید!» آنقدر او را کتک زد تا از توان افتاد.
هنگام شب، چهار مأمور موهای خانم لیو را گرفتند و دهان و بینی‌اش را با ماسکی بزرگ آغشته به روغن خردل پوشاندند. روغن تند و سوزان خردل باعث خفگی او شد. پلیس بارها روغن خردل روی ماسک ریخت و از آن برای پوشاندن دهان و بینی او استفاده کرد. آنها در نیمه‌های شب، از یک لوله سرنگ بزرگ پر از روغن خردل استفاده کرده و روغن را به یکی از سوراخ های بینی او تزریق کردند. احساس می‌کرد سینه‌اش درحال سوختن است و درد شدیدی داشت. قفسه سینه‌اش شروع به گرفتگی و انقباض کرد و نمی‌توانست چشمانش را باز کند.
پس از اینکه هشیاری‌اش را از دست داد، پلیس آب سرد روی او ریخت تا هشیاری‌اش را بازیابد. سپس دوباره روغن خردل و آب به سوراخ‌های بینی او تزریق کردند. وقتی دوباره هشیاری‌اش را از دست می‌داد، مجدداً آب روی او می‌ریختند. آنها تمام شب این کار را با او کردند. صبح، تکه بزرگی از موهایش کنده شده بود.
پس از یک شب آزار و شکنجه، بدن خانم لیو به‌شدت دچار کم آبی شد. او روی صندلی فلزی بسته شد و اجازه خوابیدن نداشت. پلیس همچنین مجبورش کرد روی عکس بنیانگذار فالون گونگ بنشیند تا فشار روانی او را شدید‌تر کند. خانم لیو بلافاصله پس از آن، هر آنچه را خورده بود بالا آورد و دیگر انرژی برای ایستادن نداشت. پلیس از ترس اینکه مبادا بمیرد، به شوهرش دستور داد او را به خانه ببرد.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
