(Minghui.org) یکی از دستیاران مرکز مراقبت از سالمندان ژونگ‌شی در شهر هوآی‌هوآ، استان هونان یک روز قبل از آزادی‌ خانم لیو یوئه به او گفت: «شنیده‌ام که هیچ مویی در ناحیه شرمگاهی نداری. الان بقیه موهایت را هم می‌کنم!» دستیار به صورت او سیلی زد و سرش را به تخت فلزی کوبید.

خانم لیو، اهل شهر هوآی‌هوا، استان هونان، در 31 ژوئیه 2021 به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ، تمرینی معنوی برای ذهن و بدن که از سال 1999 در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، در زادگاهش دستگیر شد. مرکز مراقبت از سالمندان ژونگشینای، جایی‌ است که او در آنجا سه ماه و نیم متحمل شکنجه‌هایی از جمله ضرب و شتم، خوراندن اجباری داروهای ناشناخته، نیشگون گرفتن نوک سینه‌ها، کندن موهای ناحیه تناسلی، و ضربه زدن با سوزن بوده است. او همچنین مجبور شد برای اقامت در مرکز مراقبت فوق هجده هزار یوآن بپردازد.

خانم لیو در ژانویه 2006 شروع به تمرین فالون گونگ کرد و خیلی زود از مشکلات سینوس و ضعف اعصاب بهبود یافت. او احساس کرد که باید به مردم بگوید که فالون گونگ هیچ شباهتی به آنچه توسط رژیم کمونیستی چین به تصویر کشیده می‌شود، ندارد. اما، این کار ساده، منجر به دستگیری‌ها و بازداشت‌های متعددش در استان هونان و استان گوانگدونگ (جایی‌که او سال‌ها در آن زندگی می‌کرد) شد.

چگونه یک مرکز مراقبت از سالمندان به مکانی برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تبدیل شد

مرکز مراقبت از سالمندان ژونگشینای یک خانه سالمندان است که خدمات بهداشتی و مراقبت شخصی ارائه می‌دهد. آن متعلق به خانه پرستاری سالمندان ژونگشینای و بیمارستان ژونگشینای هوآی‌هوآ است که اولی در 24 اوت 2020 و دومی در 29 دسامبر همان سال راه‌اندازی شد.

طبقه اول مرکز مراقبت ژونگشینای، بیمارستان و طبقۀ دوم آن مرکز مراقبت از سالمندان است. در طبقه سوم یک بخش روانپزشکی وجود دارد که خانم لیو در آنجا شکنجه شده است.

مرکز مراقبت از سالمندان همچنین با بیمارستان مردمی شماره چهار هوآهوا (بیمارستان روانی هوآهوا)، کار می‌کند. این بیمارستان به‌دلیل آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ با تزریق داروهای ناشناخته و اعمال خشونت بر روی آنها در زمان جلسات شستشوی مغزی بدنام است. برای تمرین‌کنندگانی که از مصرف هر دارویی امتناع می‌کردند، مسئولین مخفیانه دارو را در غذایشان می‌ریختند یا با خشونت آنها را مجبور به مصرف دارو می‌کردند.

بسیاری از تمرین‌کنندگان در حین بازداشت در جلسات شستشوی مغزی، زندان‌ها یا بیمارستان روان‌پزشکی هوآی‌هوا، تحت درمان خشونت‌آمیز با مواد مخدر قرار گرفتند. این داروها باعث جاری شدن آب دهان آنها، اختلال در حرکت کردن، اختلال در گفتار، لرزش، حالت تهوع و از دست دادن هوشیاری‌شان می‌شود. در نتیجه برخی از تمرین‌کنندگان جان خود را از دست دادند.

روش‌های شکنجه متعددی که برای خانم لیو استفاده شده است

زمانی‌که خانم لیو در صبح روز 31 ژوئیه 2021 به خیابان رفت تا درباره فالون گونگ به مردم بگوید به پلیس گزارش داده شد. دو ماًمور از پاسگاه پلیس هوتیان او را دستگیر و به اداره پلیس بردند. یکی از ماًموران مطالبی درباره فالون گونگ را در کیف خانم لیو پیدا کرد و تهدید کرد که آنها را می‌سوزاند. ماًمور دیگر خواست تا مطالب را بخواند اما مانعش شدند.

پس از اینکه ماًمور سوم با سرپرستشان تماس گرفت، خانم لیو را به مکانی منتقل کردند که برایش قابل شناسایی نبود. یک ماًمور پلیس لباس شخصی آمد و در حالی‌که خانم لیو هنوز داخل ماشین بود از او نام و آدرسش را جویا شد. اما او پاسخ نداد.

پس از آن، خانم لیو به مرکز مراقبت از سالمندانژونگشینای منتقل شد. پلیس به یکی از دستیاران به نام یانگ شیانگ جوون، گفت که خانم لیو حاضر به حرف زدن نیست. سپس خانم لیو را به طبقه سوم ساختمان بردند و شماره «31-7» را به او دادند، یعنی تاریخ پذیرش او. از آن پس او را یا با این شماره صدا می‌زدند یا «شخص بی‌نام.»

به‌محض ورود، کارکنان بخش روانپزشکی به خانم لیو دستور دادند که دوش بگیرد. وقتی او نپذیرفت، چند پرستار او را برهنه کردند و مجبورش کردند دوش بگیرد. پس از آن، یونیفرم بیمار به او داده شد و برای آزمایش Covid-19 PCR به اتاق دیگری منتقل شد. وقتی خانم لیو از همکاری با دستیار یانگ امتناع کرد چند سیلی به صورتش زده شد. چون خانم لیو از همکاری برای انجام سی‌تی اسکن در طبقه اول امتناع کرد، یانگ موهایش را گرفت و دوباره به صورتش سیلی زد. خانم لیو اصرار داشت که سالم است و نمی‌خواهد با آنها در آزار و شکنجه همکاری کند.

زمان شام که رسید او را به طبقه سوم بردند. از آنجایی که بعد از دوش گرفتن به خانم لیو هیچ کفشی داده نشد، او پابرهنه در راهرو نشست. بعد از شام در اتاقی حدوداً پنج یا شش مترمربع با یک تخت اما بدون سینک یا دستشویی محبوس شد.

صبح روز بعد، به زور از خانم لیو خون را گرفتند. از آنجایی که او از همکاری با آنها امتناع کرد، یک دستیار مرد جوان آنقدر او را زد تا اینکه صورت و چشمانش متورم شد.

خانم لیو حدود یک هفته در آن اتاق ماند و روی تخت نخوابید. سه روز اول دست به اعتصاب غذا زد و با پای ضربدری روی زمین نشست. وقتی او در اعتصاب غذا بود، پرستاران با استفاده از قاشق فلزی در حالی‌که او را می زدند دهانش را به زور باز کردند و به زور به او آب دادند. روز سوم خانم لیو تصمیم گرفت غذا بخورد.

با این حال، پرستاران به خانم لیو دستور دادند که دارویی ناشناس مصرف کند. او نپذیرفت و در حالی‌که کتک می خورد دوباره به زور دارو را به او خوراندند. این شرایط تقریبا 20 روز طول کشید و هر بار خوراندن اجباری باعث خونی شدن دهان و لق شدن دندان‌هایش می‌شد.

بازآفرینی شکنجه: به تخت بسته شده است

خانم لیو چندین بار دست به اعتصاب غذا زد و با تحقیر و خشونت مواجه شد. او را بارها به تخت فلزی بستند، آنقدر به او سیلی زدند تا اینکه صورت و چشم‌هایش متورم شدند و با لگد به سینه‌اش ضربه زدند تا اینکه نفسش بند آمد. گاهی دستیاران موهایش را می‌گرفتند و سرش را به تخت می‌کوبیدند. همچنین او را برهنه کردند و نوک سینه‌هایش را نیشگون گرفتند و موهای ناحیه تناسلی او را کشیدند.

بازآفرینی صحنۀ شکنجه: خوراندن اجباری

پرستاران از مسیر بینی لوله‌ای وارد معده خانم لیو کردند تا به زور به او غذا بدهند تا جایی که خون از آن جاری شد و همه جا را فرا گرفت. آنها به زور به او دارو، سوپ و آب دادند. برای تزریق اجباری خانم لیو را بستند و کتک زدند. از دستیار یانگ که هیچ اطلاعات پزشکی نداشت، خواسته شد که سوزن به دست‌ها و سینه‌ خانم لیو وارد کند.

یک روز قبل از آزادی، یکی از دستیاران به خانم لیو گفت: «شنیده‌ام که در ناحیه تناسلی‌ات مو نداری. حالا تمام موهایت را می‌کشم!» سپس به صورتش سیلی زد و سرش را به تخت فلزی کوبید. موهای زیادی روی زمین ریخته شده بود. موهای خانم لیو پس از بازگشت به خانه همچنان می‌ریخت.

معلوم نیست که آیا مرکز مراقبت با سایر بیماران نیز به همان روشی که با خانم لیو رفتار کرده بود، رفتار می‌کند یا خیر.

یک بار شخصی به خانم لیو گفت که هر چه زودتر راهی برای فرار از مرکز مراقبت پیدا کند وگرنه ممکن است تا حد مرگ شکنجه شود. یک روز، او از یک پرستار خواست که با خانواده‌اش تماس بگیرد، زیرا تلفنش همراهش نبود. درخواستش رد شد زیرا پرستار گفت که این مسئولیت آنها نیست. بعداً او متوجه شد که بیمارانی که در آنجا بستری شده‌اند، تلفن‌هایشان توقیف شده و آنها اجازه ندارند کارت شناسایی خود را نگه دارند یا زیورآلات استفاده کنند. اجازه خروج بدون اجازه را هم نداشتند. برخی از بیماران توسط خانواده‌هایشان به آنجا فرستاده شده بودند، اما تعداد بیشتری از آنها توسط پلیس آورده شده بودند، ازجمله افرادی که مست بودند، شناسنامه یا وسایل خود را گم کرده بودند، کارگران مهاجر یا افراد بی‌خانمان. برخی از آنها پس از درگیری با پلیس آمده بودند.

مردی از شهر دیگری بود که توسط پلیس آورده شده بود. خانواده‌اش نگران بودند و به دنبالش می‌گشتند. وقتی بالاخره او را در مرکز مراقبت پیدا کردند و خواستند او را به خانه ببرند، مرکز مراقبت از خانواده‌اش 20 هزار یوآن درخواست کرد. از آنجایی که خانواده او توانایی پرداخت این مبلغ را نداشتند، مجبور شدند برای کسب پول بیشتر به خانه برگردند. این مرد بیش از شش ماه در مرکز ماند.

وقتی خانم لیو دستگیر شد، هیچ کس از گم شدن او خبر نداشت. دوستانش فقط می‌دانستند که او صبح روز 31 ژوئیه برای صحبت با مردم درباره فالون گونگ بیرون رفته و تا چند روز بعد به خانه بازنگشته بود. دوستانش پس از اینکه احساس کردند ممکن است مشکلی پیش آمده باشد، به دنبال او به بازداشتگاه‌های محلی رفتند اما نتوانستند او را پیدا کنند. حتی برخی برای جستجوی او به خانه والدینش رفتند. یکی از بستگانش در اوایل اکتبر ناپدید شدن او را به پلیس گزارش داد، به این امید که پلیس بتواند برای یافتن او کمک کند. پس از آن، خویشاوند نامه‌ای درباره محل خانم لیو دریافت کرد.

در 15 نوامبر، چند تن از بستگان خانم لیو برای آزادی او به مرکز مراقبت از سالمندان ژونگ سینی رفتند. مسئولین آنجا از آزاد کردن او امتناع کردند زیرا او فالون گونگ را تمرین می‌کرد و گفتند قبل از اینکه بتوانند او را آزاد کنند، تأییدیه پلیس لازم است. از آنجایی که مسئولین از اعلام اینکه کدام اداره پلیس صلاحیت تصمیم‌گیری را دارد، خودداری کردند، بستگان به تمام اداره‌های پلیس شهر مراجعه کردند، اما فایده‌ای نداشت.

پس از آن، بستگانش برگشتند و اصرار کردند که مرکز مراقبت باید خانم لیو را آزاد کند، با این استدلال که اعتقاد معنوی یک فرد حق اولیه بشر است و تهدید کردند که درصورت امتناع از آزادی او، علیه آنها شکایت خواهند کرد. درنهایت مرکز مراقبت خانم لیو را آزاد کرد اما 18 هزار یوآن به‌عنوان هزینه غذا از بستگان دریافت کرد.

خانم لیو پس از سه ماه و نیم از مرکز مراقبت سالمندان به خانه بازگشت.

دستگیری و حبس‌های قبلی

قبل از دستگیری اخیر، خانم لیو دو بار در اردوگاه کار اجباری و بارها در مراکز مختلف شستشوی مغزی زندانی شد. او همچنین به چهار سال زندان محکوم شد.

در صبح روز 21 مه 2006، خانم لیو درحال توزیع مطالب فالون گونگ در دهکده تائویوان، ناحیه نانشان، شهر شنژن، استان گوانگدونگ بود که به پلیس گزارش و دستگیر شد. او به‌مدت سه سال به اردوگاه کار اجباری محکوم شد. مدت کوتاهی پس از آزادی، اداره610 منطقه نانشان او را به مرکز شستشوی مغزی شنژن منتقل کرد و در آنجا بیش از یک ماه تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. پس از آزادی‌اش، کمیته مسکونی محلی مکرراً او را در خانه مورد آزار و اذیت قرار می‌داد و به او دستور داد که اسنادی را امضا کند که در آن بهفالون گونگ تهمت زده شده بود.

خانم لیو در 22 اکتبر 2010 توسط اداره 610 محله نانشان دستگیر شد و دوباره به مرکز شستشوی مغزی شنژن منتقل شد. از آنجایی که او حاضر به تبدیل نشد و دست به اعتصاب غذا زد، مرکز شستشوی مغزی مربیان بسیاری را فرستاد تا یکی پس از دیگری به شستشوی مغزی او بپردازند تا انرژی او را بگیرند و اراده‌اش را تضعیف کنند. او پس از بیش از یک ماه آزاد شد. از آنجایی که نگران بود دوباره مورد آزار و اذیت قرار گیرد، دور از خانه زندگی کرد و فقط گاهی برای ملاقات با خانواده‌اش برمی‌گشت.

خانم لیو دوباره در 8 آوریل 2014، این بار در زادگاهش در شهر هوآی‌هوا، استان هونان، به‌دلیل رفتن برای ملاقات با زوجی که فالون گونگ را تمرین می‌کردند، دستگیر شد، او نمی‌دانست که آنها دستگیر شده‌اند. او به‌مدت 44 روز در بازداشتگاه هوآیهوا حبس شد.

خانم لیو در سال 2015 یک شکایت جنایی علیه جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین به‌دلیل آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ تنظیم کرد. او در 5 سپتامبر در شهر شنژن، استان گوانگدونگ دستگیر و به‌مدت 15 روز بازداشت شد.

خانم لیو در تاریخ 28 فوریه 2017 در پارک سیهای در شهر شنژن با مردم درباره فالون گونگ صحبت می‌کرد که پلیس از ایستگاه پلیس ژائوشانگ او را دستگیر و به بازداشتگاه نانشان برد. پلیس یک سرپوش سیاه روی سر او گذاشت و او را به خانه‌اش بردند تا آنجا را غارت کنند. برای خرید مایحتاج روزانه در بازداشتگاه به او گفته شد که سندی را امضا کند. وقتی او نپذیرفت، نگهبانان زندان او را تهدید به شکنجه و منع از خرید دستمال توالت کردند. خانم لیو برای جلوگیری از رفتن به توالت دو روز چیزی نخورد. سپس برای خوراندن اجباری به بیمارستان نانشان منتقل شد. او برای مدت طولانی به یک صندلی فلزی با دستبند بسته شده بود و مجبورش کردند اثر انگشت شست خود را به‌عنوان امضا روی اسناد بزند.

بازآفرینی صحنۀ شکنجه: با دستبند به صندلی فلزی بسته شدن.

خانم لیو در ژوئیه 2017 به چهار سال حبس محکوم شد و به زندان زنان استان گوانگژو منتقل شد. از آنجایی که او از تبدیل شدنخودداری کرد، زندانیان به او اجازه نمی‌دادند بخوابد و او را مجبور می‌کردند که روز و شب روی یک چهارپایه کوچک بایستد یا بنشیند. گاهی اوقات، چند روز اجازه دوش گرفتن یا توالت رفتن را نداشت. او همچنین مجبور شد یک کافه تریا 700 نفری را به‌تنهایی تمیز کند.

گزارشات مرتبط:

ادامۀ آزار و اذیت خانم لیو یو در زندان گوانگژو

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است.کلیه مطالب منتشرشده در این وب‌سایت حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص از محتوای آنلاین خود، محموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.