(Minghui.org) در 25آوریل1999، بیش از 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ برای درخواست آزادی 45 تمرین‌کننده که توسط پلیس تیانجین دستگیر شده بودند، به دفتر استیناف دولت در پکن رفتند. آن روز، مقامات دادخواهی قانونی تمرین‌کنندگان را پذیرفتند و تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده را آزاد کردند.

این گفتگوی آرام و منطقی تمرین‌کنندگان فالون گونگ که بین شهروندان عادی و دولت بود، اولین گفتگو از این دست از زمان به قدرت رسیدن حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، سابقه‌ای شد برای دادخواهی‌های قاطع و مسالمت‌آمیز. اما ح.ک.چ درمورد این دادخواهی در مقیاس بزرگ، فوراً گزارشی منتشر نکرد.

سپس، سه ماه بعد، رژیم با این ادعا که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آن روز «ژونگ‌نانهای را محاصره کرده‌ بودند»، این واقعه را طور دیگری معرفی کرد. این در حالی بود که تصاویر خبری نشان می‌داد که تمرین‌کنندگان آرام در خیابان‌ها ایستاده و منتظر بودند. مأموران پلیس کنار ایستاده بودند و گپ می‌زدند، و واضح بود که تمرین‌کنندگان را تهدید تلقی نمی‌کردند. اگر واقعاً تمرین‌کنندگان آشوبگر بودند، چرا این‌قدر بی‌سلاح و ساکت به نظر می‌رسیدند؟

در 20آوریل2024، تمرین‌کنندگان در تورنتو برای بزرگداشت دادخواهی صلح‌آمیز 25آوریل، فعالیت‌هایی را در طول روز برگزار کردند. صبح تمرینات را در پارک کوئینز انجام دادند و پس از آن، تجمعی بزرگ برگزار کردند.

بعدازظهر در ده تقاطع پرتردد در مرکز شهر پخش شدند و بنرهایی را در دست گرفتند، مطالب اطلاع‌رسانی را توزیع کردند و درباره آزار و شکنجه درحال‌وقوع اطلاع‌رسانی کردند. مردم با امضای دادخواست، خواستار پایان دادن به این جنایات شدند. آن‌ها نسبت به رنج تمرین‌کنندگان ابراز نگرانی، با آن‌ها همدردی و رژیم را به‌دلیل سرکوب مردم خوب محکوم کردند. بسیاری از اتباع چینی در جریان رویدادهای آن روز، با خروج از ح.ک.چ و سازمان‌های وابسته به آن موافقت کردند.

در ساعت 8 شب، تمرین‌کنندگان بیرون کنسولگری چین مراسم شمع‌افروزی برگزار کردند. آن‌ها با در دست داشتن عکس‌هایی از تمرین‌کنندگانی که طی این آزار و شکنجه جان خود را از دست داده‌اند، ساکت نشستند و یاد کسانی را گرامی داشتند که از ربع قرن پیش که ح.ک.چ این کمپین آزار و شکنجه خود را آغاز کرد تا سرحد مرگ شکنجه شدند.

در صبح 20آوریل، تمرین‌کنندگان تمرینات را در پارک کوئینز انجام دادند تا فعالیت‌های آن روز به مناسبت بزرگداشت بیست‌وپنجمین سالروز دادخواهی 25آوریل را آغاز کنند.

در بعدازظهر، تمرین‌کنندگان درمورد آزار و شکنجه درحال‌وقوع در ده تقاطع شلوغ در مرکز تورنتو با مردم صحبت کردند.

تمرین‌کنندگان با وجود باران و برف، حقایق مربوط به آزار و شکنجه را برای مردم توضیح دادند.

مردم برای اطلاع از فالون گونگ و تاریخچه پشت دادخواهی 25آوریل، با تمرین‌کنندگان صحبت می‌کردند.

در شب، تمرین‌کنندگان در بیرون کنسولگری چین مراسم شمع‌افروزی برگزار کردند تا یاد کسانی را گرامی بدارند که در این آزار و شکنجه تا سرحد مرگ شکنجه شده‌اند.

حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اهداف والایی هستند

ویکتور (سمت چپ) و آهموس (سمت راست) از آلمان، خشم خود را از آزار و شکنجه افراد بی‌گناه و خوب به‌دست ح.ک.چ ابراز کردند.

ویکتور و آهموس از آلمان درحال بازدید از تورنتو بودند که تمرین‌کنندگانی را درحال انجام تمرینات در پارک کوئینز دیدند. آهموس گفت: «فکر می‌کنم حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اهدافی عالی هستند. همه باید این اهداف را دنبال کنند. فقط در این صورت است که مردم می‌توانند با یکدیگر کنار بیایند.»

ویکتور گفت: «برای کسانی که در کشوری آزاد زندگی می‌کنند غیرقابل‌تصور است که چنین آزار و شکنجه‌ای هنوز درحال وقوع باشد. تمرین‌کنندگان در 25آوریل1999 صرفاً به صورت مسالمت‌آمیز دادخواهی ‌کردند. آن‌ها از اسلحه یا خشونت استفاده نکردند یا به کسی آسیب نرساندند. ح.ک.چ همه را از فکر کردن فراتر از تبلیغاتش منع می‌کند. آن تصمیم می‌گیرد که همه چگونه فکر می‌کنند و چگونه عمل کنند. آن یک حکومت استبدادی است و فرد را غمگین می‌سازد.»

آهموس خشم خود را از این سرکوب ابراز کرد و گفت: «ح.ک.چ نباید اجازه ارتکاب چنین جنایاتی را داشته باشد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ صرفاً به‌دنبال بهبود سلامت و خصوصیات اخلاقی خود ازطریق تزکیه هستند. آن بی‌ضرر است. تمرین‌کنندگان کار اشتباهی انجام ندادند.»

ح.ک.چ قطعاً حزبی است که اشتباه می‌کند

جیکوب (سمت چپ) و جان (سمت راست) مملو از تحسین نسبت به فالون گونگ بودند. آن‌ها می‌دانند که ح.ک.چ درخصوص آزار و شکنجه، در اشتباه است.

جیکوب و جان از ایالات متحده دانشجویان سال سوم دانشگاه هستند. آن‌ها در بازدید از تورنتو، از پارک کوئینز رد می‌شدند و درحالی‌که تمرین‌کنندگان در تجمعشان صحبت می‌کردند، توقف کردند. جیکوب گفت: «به نظر من روش تزکیه فالون گونگ مثبت است. تمرین‌کنندگان دائماً خصوصیات اخلاقی خود را بهبود می‌بخشند. این فقط می‌تواند مفید باشد و ضرری ندارد، بنابراین از آن حمایت می‌کنم.» جان گفت: «اگر کسی از حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری پیروی کند، مطمئناً فرد بهتری خواهد شد.»

پس از اینکه آن‌ها از تاریخچه دادخواهی 25آوریل را مطلع شدند، جیکوب گفت: «ح.ک.چ قطعاً طرفی است که اشتباه می‌کند، اما ماهیت خشونت‌آمیزش را تغییر نخواهد داد. مطمئناً همه‌چیز در آینده تغییر خواهد کرد؛ آن نمی‌تواند به شرارت ادامه دهد.» جان گفت: «من هم همین‌طور فکر می‌کنم. حقیقت هرگز شکست نخواهد خورد.»

بابی ح.ک.چ را با یک سازمان تروریستی مقایسه کرد

بابی از وینیپگ، تمرین‌کنندگانی را دید که بنرهایی را در مرکز شهر تورنتو در دست داشتند. او گفت: «می‌دانم 25 سال پیش، ح.ک.چ تمرین‌کنندگان فالون گونگ را از مدیتیشن منع کرد. ح.ک.چ مانند یک سازمان تروریستی است. وحشتناک است. درک می‌کنم که شما چه‌کار می‌کنید.»

«دوستانم ادامه دهید»

هاشیر ابراز امیدواری کرد که تمرین‌کنندگان قوی بمانند.

هاشیر از پاکستان تمرین‌کنندگانی را دید که بنرهایی را در دست داشتند و درک خود را از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری که فالون گونگ آموزش می‌دهد به اشتراک گذاشت: «فکر می‌کنم حقیقت یعنی اینکه با مردم با صداقت و صمیمیت رفتار کنیم؛ نیک‌خواهی یعنی خوب بودن با همه، صرف‌نظر از نژاد یا عقیده‌شان. و بردباری، صبر و تحمل است.»

او می‌داند که ح.ک.چ واقعاً چگونه است: «پاکستان همسایه چین است، بنابراین شنیده‌ام که چگونه رژیم در رفتار خود با تبتی‌ها، اویغورها، مسیحیان و پیروان بودیسم از خشونت استفاده می‌کند. ح.ک.چ همه شکل‌های اعتقادی را ممنوع می‌کند. می‌خواهد خدای مردم باشد. شهروندان عادی در رنج زندگی می‌کنند، اما مقامات ح.ک.چ اهمیتی نمی‌دهند. آن‌ها فقط به فکر پول هستند. می‌دانم که تمرین‌کنندگان فالون گونگ درحال گذراندن چه‌چیزی هستند؛ درباره‌اش مطالعه کرده‌ام.»

وی قبل از رفتن گفت: «دوستانم قوی بمانید! ادامه دهید!»

می‌توانم مهربانی شما را احساس کنم

تمرین‌کنندگان در شب، در بیرون کنسولگری چین مراسم شمع‌افروزی برگزار کردند. یک مأمور پلیس که در تمام طول سال، در ورودی کنسولگری مشغول به کار بود، پس از مشاهده آن‌ها که آرام نشسته بودند، گفت: «من هر سال اینجا درحال انجام وظیفه هستم، بنابراین امسال یک بار دیگر شما را می‌بینم. خوشحالم. می‌دانم که بسیاری از مردم واقعاً ح.ک.چ را دوست ندارند، بنابراین خوشحالم که شما هر سال به اینجا می‌آیید تا خواسته‌هایتان را بیان کنید.»

یکی دیگر از مأموران پلیس گفت این اولین بار است که در کنسولگری چین مشغول به کار است. او درمورد مراسم شمع‌افروزی کنجکاو بود و از تمرین‌کننده‌ای یک فلایر گرفت و پرسید که آن‌ها چه‌کار می‌کنند. تمرین‌کننده‌ای تاریخچه دادخواهی 25آوریل را برایش توضیح داد. همکارش که سال‌ها در طول این رویدادها درحال انجام وظیفه بوده، ماجرا را برایش توضیح داد.

این مأمور گفت: «از معرفی شما متشکرم. خودم اطلاعات بیشتری کسب خواهم کرد. اگرچه به چین نرفته‌ام، اما می‌دانم که دولت آنجا کارهای بد زیادی انجام داده است. از ظاهر آرام شما احساس می‌کنم مردم مهربانی هستید. می‌توانم تصور کنم که برای تمرین‌کنندگانی که ۲۵ سال پیش برای دادخواهی به پکن رفتند، وضعیت چطور بود. این به من اطمینان می‌دهد که آنچه می‌گویید حقیقت است. همینجا هستم، اگر چیزی نیاز داشتید، می‌توانید مرا صدا کنید.»

خروج چینی‌ها از ح.ک.چ

بسیاری از چینی‌ها در طول فعالیت‌هایی که در طول آن روز برگزار ‌شد، به حقایق مربوط به آزار و شکنجه و اهمیت ترک ح.ک.چ پی بردند. بانویی موافقت کرد که از عضویت خود در حزب کناره‌گیری کند، زیرا فکر می‌کرد آزار و اذیت گروهی از افرادی که به حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اعتقاد دارند، به‌دست ح.ک.چ درست نیست. شخص دیگری پس از آگاهی از عهد و پیمانی که هنگام پیوستن به حزب کمونیسم بسته بودند، یعنی فدا کردن جان خود برای کمونیسم، موافقت کرد که پیشگامان جوان ح.ک.چ را ترک کند.

دانشجویی از شنژن که در دانشگاهی در تورنتو تحصیل می‌کند، حقیقت را درمورد آزار و شکنجه نمی‌دانست. او فقط درمورد قتل‌عام دانشجویان در میدان تیان‌آنمن در 4ژوئن شنیده بود. او نیز پس از اینکه تمرین‌کننده‌ای حقایق را توضیح داد، موافقت کرد که پیشگامان جوان را ترک کند.