(Minghui.org) شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین در سال ۲۰۱۴ گفت: «سیستم قضایی آخرین خط دفاعی برای اجرای عدالت اجتماعی است.» این گفته تأییدی بود بر اصول اولیه درباره استقلال سیستم قضایی که توسط سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۵ به تصویب رسید؛ براساس این اصول وجود سیستم قضایی مستقل به‌عنوان یک ضرورت اولیه تشخیص داده شده بود.
اما در چین، سیستم قضایی به‌طور مؤثری تحت دستورات کمیته امور سیاسی و حقوقی، یکی از سازمان‌های کمیته مرکزی حزب کمونیست (پولیتبورو )، عمل می‌کند. این موضوع در آزار و شکنجه ۱۵ ساله فالون گونگ به‌طور خاصی واضح و مبرهن است، زیرا آن از دادگاه‌های کشور نیز به‌عنوان ابزار دیگری برای کمپین سرکوب خود استفاده می‌کند.
سخنان زیر بعضی از نقل‌قول‌هایی هستند که قضات چین درحالی‌که علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ حکم صادر می‌کنند، بر زبان آورده‌اند:
«بابت هر کلمه که بگویی، یک سال بیشتر در زندان خواهی ماند.»
«حزب آن [استخدام وکلای غیردولتی] را ممنوع می‌داند!»
«با من درباره قانون صحبت نکن!»
«بله، ما قانون‌شکن هستیم. که چه؟»
«ما مصممیم که برای باقی عمرمان به‌خاطر کمونیست مبارزه کنیم.»
اگرچه در قانون اساسی چین آزادی عقیده و آزادی بیان برای تمام شهروندان تصریح شده است، اما دهها هزار مورد در وب‌سایت مینگهویی گزارش شده، مبنی بر اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعتقادات خود یا صحبت درباره آزار و شکنجه، به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) زندانی و شکنجه شده‌اند
«گفتن فالون دافا خوب است، افشا کردن اسرار دولتی» است. پس از اینکه تمرین‌کننده‌ای در میدان تیان‌آن‌من فریاد کشید: «فالون دافا خوب است»، قاضی تصمیم گرفت او را به ۷ سال حبس محکوم کند. هنگامی که وکیل مدافع‌اش درباره دلیل تصمیم قاضی سؤال کرد، قاضی پاسخ داد: «من این قضاوت را کردم، چون او اسرار دولتی را افشا کرد و گفتن فالون دافا خوب است، افشای یک راز دولتی است.»
«به‌عنوان یک قاضی، من به ح.ک.چ گوش می‌دهم و از عواقب آن نمی‌ترسم.»
وانگ دیجیو، قاضی ارشد دادگاه جنایی بخش یی در استان لیائونینگ، در ماه اکتبر سال ۲۰۰۸ خانم زو لیژی را به سه سال حبس محکوم کرد. سپس گفته بالا را به خانواده خانم زو اظهار کرد.
«با حمایت ح.ک.چ، هیچ کاری نیست که بتوانید علیه من انجام دهید.»
یانگ دانگ‌شنگ، معاون قاضی ارشد دادگاه بخش لوشان در سال ۲۰۰۹، آقای شی داشائو را به ۱۰ سال حبس محکوم کرد. پس از اینکه خانم تیان کانگلینگ در ماه ژوییه سال ۲۰۰۹ در منزل بازداشت شد، بسیاری از تمرین‌کنندگان به یانگ گفتند که به قضاوت‌های بد و نادرستش خاتمه دهد.
یانگ از گوش دادن امتناع کرد و گفت: «با حمایت ح.ک.چ، هیچ کاری نیست که شما بتوانید علیه من انجام دهید.»
با استناد به پرونده آقای شی، او این هشدارشان را نیز نادیده گرفت که «نیکی با نیکی پاداش داده می‌شود و پلیدی با پلیدی مواجه می‌شود.»
او گفت: «او را به ۱۰ سال زندان محکوم کردم و او این مدت را در زندان می‌ماند. به من نگاه کن! حالم کاملاً خوب هستم.»
یانگ در تاریخ ۱۴ اوت ۲۰۱۱ در یک تصادف مهلک که سه کشته و هفت زخمی به‌جای گذاشت، درگذشت. بسیاری مرگ نابهنگامش را منتسب به ارتشاء و فساد اخلاقی‌اش دانستندکه به عنوان یک قاضی علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ عمل می‌کرد.
«ساکت باش! با من درباره وجدان صحبت نکن»
وکیل خانم جیانگ فنگلی گفت: «موکل من بانوی خانه‌دار معمولی است. او از صمیم قلب صحبت می‌کند و می‌خواهد شادی‌اش و از جمله اصول حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری را با دیگران به اشتراک بگذارد.»
هنگامی که خانم جیانگ فنگلی و تمرین‌کننده‌ای دیگری در دسامبر ۲۰۱۴ محاکمه شدند، وکیلش در دفاع از او گفت که این تمرین‌کنندگان به‌دنبال مقاصد سیاسی نیستند.
وکیل به پان شوچین معاون قاضی ارشد گفت: «نیازی نیست او را به مبارزات سیاسی شبیه به انقلاب فرهنگی بکشانید و به یک قربانی تبدیلش کنید. من به‌عنوان یک وکیل مسئولیتم را انجام می‌دهم و بر اساس وجدانم عمل می‌کنم. امیدوارم که شما هم به همین صورت عمل کنید.»
قاضی گفت: «ساکت باش! درباره وجدان با من صحبت نکن.»
«از آنجا که ح.ک.چ بر چین حکومت می‌کند، هر کس درباره فالون گونگ با دیگران صحبت کند، قانون را نقض می‌کند.»
دادگاه شهر شیفانگ در ۶ دسامبر ۲۰۱۲ محاکمه‌ای را علیه آقای ژو یوبائو برگزار کرد. وی در آنجا گفت که در طول بازجویی متحمل شکنجه شده بود. وکیل مدافع‌اش نتیجه بررسی عکس‌های سی‌تی‌اسکن از سرش را ارائه کرد و خواستار سند صوتی و تصویری مربوط به بازجویی شد.
قاضی تانگ شینهی صحبت‌‌های وکیل را قطع کرد.
او مقرر کرد: «از آنجا که ح.ک.چ بر چین حکومت می‌کند، هر کس درباره فالون گونگ با دیگران صحبت کند، قانون را نقض می‌کند.»
او سپس آقای ژو را به سه سال حبس محکوم کرد.
«چرا حتی وکیل استخدام می‌کنید؟ بهترین راه خرج کردن پول این است که آن را برای بردن ما به رستوران صرف کنید. صرف نظر از آنچه وکلا می‌گویند، من همیشه می‌توانم هر طور دلم بخواهد قضاوت کنم.»
این گفتۀ یک قاضی ارشد در دادگاه بخش جیانگ‌چوان واقع در استان یوننان است.
«این یک اخطار شفاهی است. نمی‌خواهم هیچ پاسخ مکتوبی را نشان دهم یا آن را به شما ارائه دهم.»
ژائو یان، قاضی ارشد دادگاه جنایی منطقه دونگچانگ در شهر تانگهو، به خانواده تمرین‌کننده خانم لو شیژن اهل جیلین گفت: «یک اطلاعیه از سیستم دادگاه و همچنین کمیته امور سیاسی و حقوقی وجود دارد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ نمی‌تواند وکیل استخدام کنند. وکلای آنها باید توسط دادگاه تعیین شوند.»
متعاقب درخواست پاسخ مکتوب، ژائو جواب داد: «این یک اخطار شفاهی است. نمی‌خواهم هیچ پاسخ مکتوبی را نشان دهم یا آن را به شما ارائه دهم.»
«دادگاه مطابق دستورات حزب عمل می‌کند، آن دست من نیست.»
"خانم یانگ همی تمرین‌کننده‌ای در شهر پینگ‌دینگ‌شان واقع در استان هنان به«خرابکاری در روند اجرای قوانین دولت» متهم شد. او در ماه ژوییه سال ۲۰۱۴ در دادگاه ویدونگ محاکمه شد. وکیلش گفت که خانم یانگ شخصی صاحب قدرت و مقام نیست.
وکیل مدافع از او پرسید: «آیا می‌توانید کمک کنید و توضیح دهید، یک خانم مسن عادی چگونه می‌تواند صرفاً با ارائه اطلاعات درباره فالون گونگ به شخص دیگری در روند اجرای قوانین دولت خرابکاری کند؟»
قاضی لی شیفنگ پاسخ داد: «دادگاه مطابق دستورات حزب عمل می‌کند، آن دست من نیست.»
«تو می‌توانی آن را جرم بنامی، اما من آن را تصحیح نمی‌کنم.»
هنگامی که تمرین‌کننده خانم جیانگ شو از شهر لایشی در سال ۲۰۰۲ در اردوگاه کار وونگ‌کیون محبوس شده بود، قاضی وانگ چینگ‌یون وی را فریب داد تا پای گزارش ارزیابی وضعیت دارایی‌اش را امضا کند. پس از آن او و شیانگ گوانگ‌جون (قاضی دیگر) پنهانی امضایش را به سند طلاق توافقی خانم جیانگ منتقل کردند تا اینطور وانمود کنند که او با طلاق موافقت کرده است.
خانم جیانگ پس از آزادی نمی‌توانست وارد منزلش شود و طولی نکشید که متوجه شد چه اتفاقی افتاده است. او به وانگ گفت که انجام این کار غیر قانونی است.
وانگ که با حالتی عصبی با تلفن همراهش بازی می‌کرد، جواب داد: «تو می‌توانی آن را جرم بنامی، اما من آن را تصحیح نمی‌کنم.»
«نه پذیرش، نه رسیدگی قانونی و نه هیچ توضیحی.»
پس از اینکه تمرین‌کننده آقای لی دیژی از بخش لایشویی بازداشت شد، خانواده‌اش وکیلی را استخدام کردند. هنگامی که آنها در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۰ به دادگاه منطقه شیچنگ در شهر بائودینگ رفتند تا به بحث درباره این پرونده بپردازند، قاضی ارشد از انجام این کار خودداری کرد.
قاضی گفت: «مسئولان کمیته امور سیاسی و حقوقی در استان هبی در ماه ژوئن سال جاری در کنفرانسی حضور داشتند. در آنجا به ما گفته شد که سیاستی که باید درباره پرونده‌های فالون گونگ اتخاذ شود این است: «نه پذیرش، نه رسیدگی قانونی و نه هیچ توضیحی.»
وکلا از مبنای قانونی این بیانیه سؤال کردند و قاضی پاسخ داد: «من نمی‌توانم در این باره بیشتر از این صحبت کنم. چون آنها به من گفته‌اند: «بدون هیچ توضیحاتی.»
«اگر می خواهی به وکالت ادامه دهی، باید درگیر این موضوع نشوی.»
خانم لیو یوجوان از منطقه چائویانگ پکن در دسامبر سال ۲۰۱۴ محاکمه شد. قاضی وکیل مدافع‌اش را با گفتن این جمله تهدید کرد: «اگر می‌خواهی به وکالت ادامه دهی، باید درگیر این موضوع نشوی.»
سپس خانم لیو را به سه سال حبس محکوم کرد.
تحت کنترل حکومت استبدادی ح.ک.چ، بسیاری از مقامات، به‌ویژه در طول آزار و شکنجه فالون گونگ، مجبور شدند به کمپین‌های حزب که افراد بی‌گناه را هدف قرار می‌دهند، بپیوندند. بسیاری از مقامات قضایی در نهان اعتراف کردند که این کارها را برای امرار معاش کردند. اما از نقل قول‌های بالا چنین برمی‌آید که وضعیت بسیار بدتر است: هدایت این کمپین‌های سراسر کشور از سوی ح.ک.چ و همچنین منافع شخصی و فساد اخلاقی، قضات مشتاقانه برای خوشنود کردن حزب اصول اخلاقی‌شان را کنار گذاشتند.
این آزار و شکنجه درد و رنج غیر قابل تصوری را برای دهها میلیون نفر از تمرین‌کنندگان و اعضای خانواده‌شان به‌بار آورده است.
تحقیر و تکذیب اصول حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری که پایه و اساس استانداردهای اخلاقی انسان است، عدم اطمینان واقعی و جدی را به آینده خودمان و فرزندان‌مان سرازیر می‌کند.
همانطور که ما از تاریخ آموخته‌ایم، افراد باید برای کاری که انجام داده‌اند بپردازند.
پس از فروپاشی دیوار برلین، تنها مقامات ارشد (مانند هاینز کسلر) نبودند که به‌خاطر جنایات‌شان محکوم شدند. نگهبانان سابق مرز آلمان شرقی نیز به‌خاطر تیراندازی و قتل پناهندگان محکوم شدند. یکی از متهمان در دادگاه گفت: «در آن زمان من از قوانین و دستورات جمهوری دموکراتیک آلمان اطاعت می‌کردم.»
اما قاضی، تئودور سیدل مخالف این حرف بود و آن را نپذیرفت.
او گفت: «یک گستره مرکزی عدالت وجود دارد که هیچ قانونی نمی‌تواند به آن تعدی کند. این گفتۀ قانونی که «به هر کسی که بگریزد شلیک شود تا بمیرد،» سزاوار نیست از این گفته اطاعت شود.»
او ادامه داد: «در پایان قرن ۲۰، هنگامی که بحث کشتار مردم به‌نمایندگی از طرف نهادهای قدرت مطرح می‌شود، هیچ کس حق ندارد وجدانش را نادیده بگیرد.
دیوید ماتاس وکیل بین‌المللی حقوق بشر مستقر در کانادا، به مناسبت گرامیداشت هفتادمین سالگرد آزادسازی آشویتس، بدنام‌ترین اردوگاه کار اجباری، در تاریخ ۲۷ ژانویه۲۰۱۷ به ایراد سخنرانی پرداخت. از شش میلیون یهودی که در هولوکاست کشته شدند، تنها ۲۱۰ هزار تن آلمانی و اتریشی بود. این نشان می‌دهد که نازی‌ها به شدت به پلیس و مقامات در آن مناطق برای اجرای هولوکاست متکی بودند. اگر مردم عادی، آلمانی‌های عادی، درگیر نشده بودند، هولوکاست تخریب بسیار کمتری را در بر داشت.
ماتاس با بررسی پیش‌زمینه افراد مختلفی که در هولوکاست مشارکت داشتند، متوجه شد که: «نه آموزش و نه فرهنگ و نه هوش، هیچکدام نمی‌توانند ما را از شیطنت مصون کنند.» مشابه آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، متوجه شد که تکنیک‌های پیشرفته آنها مانع آسیب رساندن به افراد بی‌گناه نمی‌شود.
واقعیت این است، همانطور که ماتاس نتیجه گرفت: «هنگامی که موارد نقض حقوق بشر هنجار می‌شوند، هیچ کس ایمن نیست.»