(Minghui.org) شیائو شیا گفت: «اکثر آنها فقط بی‌سروصدا گوش می‌کردند، بالاخره همه آنها در سیستم چین کار می‌کنند و تماس‌های تلفنی کنترل می‌شود، اما بعد از اینکه صحبتم تمام می‌شد، آنها همیشه از من تشکر می‌کردند. این اواخر بسیار اتفاق افتاده است.»
شیائو داوطلب مرکز خدمات خروج از حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در لس آنجلس است. او گفت که در ماه‌های اخیر وقتی با مردم در چین تماس می‌گرفت تا آنها را از آزار و اذیت افراد قانونمندی مانند تمرین‌کنندگان فالون گونگ به دست حزب کمونیست چین مطلع کند، متوجه تغییرات بزرگی شده است. در سال‌های اولیه از کار داوطلبانه‌اش، دریافت‌کنندگان تماس تلفنی اغلب گوشی را قطع می‌کردند یا سخنان رکیکی را به زبان می‌آوردند.
هرچه جهان از وحشیگری و دروغگویی ح‌ک‌چ به‌‌ویژه از پنهان‌کاری‌اش درخصوص ویروس کرونا بیشتر آگاه شود، مقامات بیشتری از ح‌ک‌چ، که از عملکرد داخلی حزب مطلع هستند، بحران‌های درحال ظهور در چین را نیز احساس کرده و برای اطمینان از ایمنی‌شان ارزیابی گزینه‌های‌شان را آغاز کرده‌اند. بسیاری از آنها ترجیح داده‌اند ح‌ک‌چ و سازمان‌های وابسته به آن را ترک کنند تا هنگامی‌که رژیم به‌خاطر آسیب‌رساندن به چین و سایر کشورهای به پیشگاه عدالت سپرده می‌شود، از پذیرش مسئولیت خودداری کنند.
آزمون‌های آلمان شرقی
آنچه امروز در چین رخ می‌دهد، در نتیجۀ پدیده‌های مشابهی بوده است که در طول تاریخ در مکان‌های دیگر رخ داده است. یک نمونه آن آلمان شرقی بود.
چهارم دسامبر1989، چهار هفته پس از تخریب دیوار برلین بود. آرنولد وآتز، فیزیکدانی که در ارفورت کار می‌کرد، یعنی جایی که پلیس مخفی آلمان شرقی (استازی) سوابق را نگهداری می‌کرد، متوجه دودی شد که از اداره مرکزی منطقه استازی خارج می‌شد. او و سایر شهروندان محلی به‌سرعت به آنجا رفتند و اسناد و مدارک از جمله کامپیوتر‌ها برای حفظ سوابق را پلمپ كردند.
از طریق این پرونده‌ها و سایر پرونده‌های نجات‌یافته بود که مردم آگاه شدند که استازی چگونه به‌عنوان پلیس مخفی و آژانس اطلاعاتی حزب کمونیست کار می‌کرد. استازی با داشتن 270هزار کارمند از جمله 180هزار خبرچین، تقریباً از هر جنبه از زندگی روزمره مردم آلمان شرقی جاسوسی می‌کرد و مسئول جاسوسی بین‌المللی بود.
ساکنان آلمان شرقی از طریق سیگنال‌های تلویزیونی و دهان به دهان، درباره دنیای غرب اطلاعاتی کسب کردند و حدود 2.7میلیون نفر، هم برای کسب آزادی و هم برای دستیابی به یک زندگی با کیفیت بهتر، از مرز برلین به آلمان غربی عبور کردند.
دیوار برلین در سال 1961 به دستور رئیس حزب کمونیست والتر اولبریخت ساخته شد. دولت آلمان شرقی همچنین دستور تیراندازی را به مرزبانان علیه پناهجویان صادر کرد. در اکتبر1973 در یک دستور صادره نوشته شد: «در استفاده از سلاح گرم تردید نکنید، حتی هنگامی که با همراهی زنان و کودکان از مرز عبور می‌کنند، زیرا تاکتیکی است که خائنان اغلب از آن استفاده کرده‌اند.»
همه اینها بعداً به‌عنوان مدرکی برای پاسخگودانستن رهبران حزب کمونیست شدند. اگون کرنز، آخرین رهبر کمونیست آلمان شرقی، در اوت1997 به جرم قتل محکوم شد. خبرگزاری آسوشیتدپرس در تاریخ 25اوت1997، با عنوان «آخرین رهبر کمونیست آلمان شرقی به اتهام تیراندازی در مرز محکوم شد.» گفت: «طبق گفته مقامات، در طول 41 سال زندگی در آلمان شرقی، دست‌کم 916 نفر در تلاش برای فرار، شامل80 نفر از دیوار برلین، کشته شدند.»
در مجموع، 160 نفر در رابطه با این مرگ‌ها متهم شدند. کلاوس پیتر آیش، 56 ساله ، که در سال 1961 در تلاش برای فرار از برلین شرقی، از پشت هدف شلیک گلوله قرار گرفت و درنتیجه آن بخش تحتانی بدنش فلج شد، گفت: «من فکر می‌کنم که محاکمه‌های مربوط به دیوار باید ادامه یابد. بنابراین خانواده‌هایی که متحمل رنج‌های ناشی از آن شدند می‌توانند بی‌عدالتی‌ها را افشا کنند.»
لایه‌های زیرین آرامش ظاهری
حال بیایید نگاهی به چین مدرن بیندازیم. گرچه حاکمیت ح‌ک‌چ در ظاهر بی‌عیب به نظر می‌رسد، اما بسیاری از نشانه‌ها حاکی از بحران‌های پیش‌رو است.
همه کارمندان دولت، از مقامات عالی‌رتبه گرفته تا رؤسای روستا، هنگامی که به خارج از چین سفر نمی‌کنند، باید گذرنامه‌هایشان را برای محافظت به سازمان‌های ناظر‌شان ارائه دهند. هنگامی که مقامات نیاز به دیدار از کشورهای دیگر را دارند، معمولاً به‌صورت گروهی سفر می‌کنند که از یک سیستم نظارت متقابل استفاده می‌کنند و به موجب آن از همه خواسته می‌شود دیگران را تحت نظر داشته باشند تا هیچ فردی نتواند بدون اینکه مورد توجه قرار گیرد بگریزد یا مشکلی ایجاد کند.
وانگ لیچیانگ، مأمور ویژه سابق، در 22نوامبر2019 به استرالیا عزیمت کرد. او اولین جاسوس ح‌ک‌چ از زمان به قدرت رسیدن ح‌ک‌چ در سال 1949 بود که هویتش را به بیرون نشان داد. هِنگ هی، کارشناس مسائل چین، این مسئله را بسیار هدفمند دانست زیرا وانگ در مرکز شبکه اطلاعات ح‌ک‌چ در هنگ کنگ کار می‌کرد، و سرپرست سابقش یکی از مهمترین افسران اطلاعات ح‌ک‌چ در هنگ کنگ بود.
اطلاعات ارائه شده ازسوی وانگ چگونگی کنترل ح‌ک‌چ بر هنگ کنگ و همچنین رسانه‌های اجتماعی و افکار عمومی در تایوان را بیان می‌کرد. نفوذ ح‌ک‌چ جامع و عمیق بود. اظهارات وانگ پرده آهنین شبکه گسترده اطلاعات دروغ‌پراکنی حزب کمونیست چین را از هم گسیخت. وانگ گفت كه ترجیح داد سخنانش را ابراز كند زیرا شاهد بود كه ح‌ک‌چ در طی لایحه ضداسترداد هنگ كنگ در ژوئن 2019 چقدر نادرست برخورد كرد. او نمی‌خواست اتفاقات مشابهی برای تایوان رخ دهد.
یک کاربر اینترنتی هنگ کنک به‌نام 4Ever مثالی از رنج‌های هنگ کنگ آورد: تعداد بسیار بالای غیرمعمول «مرگ‌های انتحاری» جوانان در هنگ کنگ در جریان جنبش لایحه ضد استرداد. این کاربر اینترنتی نوشت: «تعداد 38 دانشجو در سال 2015، حدود 32 نفر در سال 2016 و 25 نفر در سال 2017 خودکشی کردند، اما این تعداد ناگهان در سال 2019 به هزاران نفر رسید.» او ادامه داد: «بسیاری از هزاران «مرگ ناشی از خودکشی» جوانانی بودند که سیاه‌پوش با دستانی بسته‌شده بودند. برخی از اجساد در آب شناور بودند، برخی در جنگل خالی از سکنه رها شده بودند، درحالیکه برخی دیگر از ساختمان‌های بلند سقوط کردند.» بعداً مشخص شد که بسیاری از متوفیان در جنبش لایحه ضداسترداد شرکت داشتند. خانواده‌های آنها مشکوک بودند که آنها دقیقاً مانند دانشجویان در قتل‌عام تیان‌آن‌من در سال 1989، به دست پلیس کشته شده‌اند.
مردم هنگ کنگ تنها کسانی نبودند که از حاکمیت ح‌ک‌چ رنج می‌برند. یکی دیگر از مقامات ح‌ک‌چ در 16نوامبر2019 بیش از 400 صفحه از اسناد را در اختیار نیویورک تایمز قرار داد که جزئیات نحوه دستگیری و بازداشت گسترده اویغورها و سایر اقلیت‌ها در شین‌جیانگ به نام تعلیم و تربیت و آموزش به دست ح‌ک‌چ را افشا می‌کرد. کنسرسیوم تحقیقاتی بین‌المللی روزنامه نگاران(ICIJ) همچنین در تاریخ 24نوامبر2019، اسنادی از ح‌ک‌چ را افشا کرد. در این اسناد نحوه ساخت اردوگاه‌های کار اجباری ح‌ک‌چ در شین‌جیانگ بیان شده است که می‌تواند یک میلیون اویغور را در خود جای دهد.
عصر بیداری
کمیسیون بهداشت ملی چین(NHC) از شیوع ویروس کرونا در اوایل 30دسامبر2019، چند روز پس از تأیید اولین مورد عفونت، مطلع بود. اما مانند سایر سازمان‌های دولتی، کمیسیون بهداشت ملی چین و شعبات آن در سطح استان و شهرستان همه این اطلاعات را مسدود کردند، درحالیکه افشاگران را مجازات می‌کردند.
از اواخر اکتبر سال 2020، این پاندمی منجر به عفونت بیش از 46میلیون نفر و مرگ بیش از 1.2میلیون نفر در سراسر جهان شده است. ازدست‌دادن جان انسان‌ها واکنش‌های شدید جامعه جهانی را به همراه داشته است.
آرتور والدرون، مورخ چین و استاد روابط بین‌الملل در گروه تاریخ دانشگاه پنسیلوانیا، گفت که حزب کمونیست چین حرکت در مسیر انحطاط را شروع کرده و به سرنوشتی مشابه اتحاد جماهیر شوروی به هنگام فروپاشی در سال 1991 دچار می‌شود.
یک مقام ارشد ح‌ک‌چ زمانی درباره نگرانی‌اش با والدرون صحبت کرد. والدرون طی مصاحبه‌ای در اواخر سال گذشته توضیح داد: «او به من گفت که آرتور، به چه جهنمی می‌خواهیم برویم؟ همه می‌دانند که این سیستم [سیاسی] کارایی ندارد. ما به "سی هو تونگ" (خیابان بن‌بست) رسیده‌ایم.»
این مقام مسئول ادامه داد: «اما آنچه ما نمی‌دانیم این است که قدم بعدی چیست؟ زیرا ... همه جا مین کار گذاشته شده است و اگر قدمی برداریم ممکن است انفجاری مهیب ایجاد کنیم.»
وانگ چیشان، معاون نخست‌وزیر چین، قبلاً در سال 2015 وقتی دبیر کمیسیون مرکزی بازرسی انضباطی بود، این مسئله را تشخیص داد. او در آن سال در جلسه کمیته دائمی گفت: «فساد در حزب گسترده و جدی است تا حدی که از هم پاشیده خواهد شد، خواه تصدیق کنید یا نکنید، این یک واقعیت است.»
پایان کابوس کمونیسم
اوضاع کنونی چین حتی از سقوط دیوار برلین در سال 1989 بدتر است. اریش هونیکر، دبیر کل وقت آلمان شرقی با خوش‌بینی در ژانویه 1989 گفت: «دیوار طی 50 یا صد سال همچنان پابرجا خواهد بود، اگر دلایل وجود آن برطرف نشده باشد.»
اما با‌این‌وجود، دیوار در اواخر همان سال تخریب شد و به دنبال آن فروپاشی بلوک شرق کمونیسم، از جمله اتحاد جماهیر شوروی، در سال 1991 رخ داد.
بدبینی قریب به اتفاق مقامات ح‌ک‌چ نیز توسط آمارهای خارج از کشور تأیید شده است. مرکز تحقیقات پیو، گزارشی را در تاریخ 6اکتبر منتشر کرد که نشان می‌دهد دورنمای چین در کشورهای مهم غربی به‌شدت بدتر شده است.
در این گزارش آمده است که: «از زمانی که این مرکز بیش از یک دهه قبل نظر‌سنجی درباره این موضوع را آغاز کرده است، نظرات منفی به بالاترین نقطه خود رسیده است...دورنمای چین در سال‌های اخیر در بسیاری از اقتصادهای پیشرفته منفی‌تر شده و نظرات نامطلوب در سال گذشته افزایش یافته است ... اکثریت در هر یک از کشورهای مورد بررسی نظر نامطلوبی درباره چین دارند.»
به‌عنوان مثال، دیدگاه‌های منفی درخصوص چین در استرالیا در مقایسه با سال گذشته 24درصد افزایش یافته و اکنون به 81درصد رسیده است. به‌طور مشابه، این درصد در انگلستان 24درصد افزایش یافته و تا 74 درصد رسیده است.
در این گزارش توضیح داده شد: «افزایش دیدگاه‌های نامطلوب در‌حالی است که انتقادات گسترده‌ای درباره نحوه برخورد چین با ویروس کرونا وجود دارد. در 14 کشور مورد بررسی، 61درصد از آنها می‌گویند که چین در زمینه مقابله با شیوع کار ضعیفی انجام داده است.»
مطابق با این افکار عمومی، مقامات دولتی نیز اقداماتی انجام داده‌اند. اداره خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده در ماه اکتبر کتابچه راهنمای خط‌مشی خود را به‌روزرسانی کرد تا برای جلوگیری از اجازه ورود یا اقامت دائم اعضای حزب کمونیست، تلاش‌هایشان را افزایش دهد.
در بخش 3 این کتابچه راهنما توضیح داده شده است: «دلایل غیرقابل قبول بودن عضویت مهاجران در حزب کمونیست یا وابستگی به آنها یا هر حزب مستبد دیگر بخشی از مجموعه قوانینی است که کنگره تصویب کرده است تا تهدیدات درخصوص ایمنی و امنیت ایالات متحده را برطرف کند. هدف اصلی آن محافظت از ایالات متحده در برابر فعالیت‌های ضدآمریکایی و خرابکارانه‌ای بود که تهدیدی برای امنیت ملی تلقی می‌شود.»
کنگره ایالات متحده پس از اجرای قانون امنیت ملی در هنگ کنگ در تاریخ 30ژوئن2020، قانون خودمختاری هنگ کنگ را در ژوئیه تصویب کرد تا «چین را به دلیل اقدامات تهاجمی‌اش علیه مردم هنگ کنگ پاسخگو بداند.» همانطور که طبق قانون لازم است، وزارت امور خارجه ایالات متحده گزارشی را در 14اکتبر منتشر کرد: «شناسایی افراد خارجی که در ارتباط با عدم موفقیت جمهوری خلق چین به تعهدات خود تحت بیانیه مشترک چین و انگلیس یا قانون اساسی هنگ کنگ، از نظر مادی کمک می‌کنند، از نظر مادی کمک کرده‌اند یا سعی می‌کنند از نظر مالی کمک کنند.»
در این گزارش، ده نفر به‌عنوان مسئول آسیب‌رساندن به منافع هنگ کنگ شناخته شدند. طبق بیانیه مطبوعاتی وزارت امور خارجه ایالات متحده، طبق بند 5 (الف) این قانون، وزیر امور خارجه با وزیر خزانه‌داری همکاری کرده است تا تحریم‌های مربوط به مسدود‌کردن دارایی برای هر یک از اشخاص خارجی ذکرشده در این گزارش را اعمال کند.