(Minghui.org)
معرفی
رویداد 25 آوریل 1999 فالون گونگ رویدادی اتفاقی و ناگهانی نبود. آن برخلاف ادعای جیانگ زمین، نوعی تجمع سیاسیِ درگیر در محاصره مقری دولتی نبود. از زمان حملات در نشریه‌ها که در طول رویداد ژوئیه 1996 روزنامۀ گوانگ‌مینگ در ژوئیه 1996 آغاز شد تا بسیج پلیس و استفاده از خشونت در آوریل 1999 در تیانجین، توسعه و تشدید این آزار و شکنجه طی یک دوره 3 یا 4 ساله اتفاق افتاد.
در 25 آوریل 1999 بیش از 10 هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در چین به اداره استینافِ شورای کشور در خیابان فویو در پکن رفتند تا براساس قانون دادخواهی کنند. آنها مایل بودند از مسئولین بخواهند تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آزاد کنند؛ تمرین‌کنندگان فالون گونگی که مأموران پلیس امنیت عمومی تیانجین آنها را دستگیر کرده بودند. پس از اینکه نخست‌وزیر ژو رونگجی، رئیس رسمی شورای کشور، شخصاً بیرون آمد و با تمرین‌کنندگان دیدار کرد، به وضعیت رسیدگی شد و به راه حلی رسیدند که هم برای دولت و هم برای تمرین‌کنندگان قابل‌قبول بود. اما پس از «رویداد 25 آوریل» رهبر چین، جیانگ زمین، از دو سند محرمانه استفاده کرد تا فالون گونگ را به دو جرمی متهم کند که می‌خواست آنها را به آن جرائم مقصر بشناسد و بدون مدرکی که اتهامشان را ثابت کند، سیاست آزار و شکنجه این تمرین را اتخاذ کرد. برای اینکه اجازه دهیم خوانندگان درک نسبتاً جامعی از «رویداد 25 آوریل» که رویدادی مهم است را به‌دست آورند، این مقاله شرحی خلاصه از رویدادهای حوالی رویداد 25 آوریل را به‌ترتیب زمانی ارائه می‌دهد. برای اولین بار درمیان واقعیت‌های ارائه شده، گزیده‌هایی وجود دارند از مصاحبه با آنهایی که در رویدادهای 25 آوریل شرکت داشتند، ازجمله گفتگو بین نخست‌وزیر ژو رونگجی و آنهایی که برای دادخواهی رفته بودند. در این میان اظهاراتی مهم از جیانگ زمین نیز در دو سند طبقه‌بندی شده وجود دارند، درحالی که براساس اطلاعاتی که اخیراً مسئولین سطح بالای مشخصی در حزب کمونیست چین فاش کردند، او تصمیم داشت فالون گونگ را سرکوب کند. این مقاله به‌عنوان مرجعی برای آنهایی ارائه شده که علاقه‌مندند به حقیقت «رویداد 25 آوریل» آگاه شوند.
1. معرفی فالون گونگ به عموم
در 13 مه 1992، آقای لی هنگجی اولین کارگاه فالون گونگ را در چانگچون برگزار کردند. پس از آن انجمن تحقیق چی‌گونگ چین(QRAC) گواهینامۀ استادی چی‌گونگ را به آقای لی هنگجی اهداء کرد. در سال 1993، QRAC انجمن تحقیق فالون گونگِ پکن را نیز ثبت کرد؛ یک «گواهینامه معتبر ثبت مدرسه چی‌گونگ در QRAC» که رسماً طبقه‌بندی انجمن تحقیق فالون گونگ را به‌عنوان یک «سازمان آکادمیک» نشان می‌داد. محدوده عملکرد آن «تحقیق و مطالعات نظری، ترویج این تمرین، خدمات مشاوره‌ای» و دامنه این فعالیت‌ها در سراسرِ چین بود.
در 31 اوت 1993، بنیاد جیان‌یی یونگ‌وِی در چین (CJYF؛ بنیادی تحت اداره وزارت امنیت عمومی برای اهدای جایزه به افرادی که داوطلبانه و به‌خاطر وجدان و اخلاقیات با جرائم مبارزه می‌کنند) نامه‌ای به QRAC نوشت تا از آقای لی هنگجی برای ارائه روش‌های رایگان شفابخشی و توانبخشی به نمایندگانش در «سومین کنفرانس ملی تجلیل از اعضای برجسته CJYF» تشکر کند. حتی روزنامه «امنیت عمومی خلق» که وزارت امنیت عمومی آن را منتشر می‌کند، در 21 سپتامبر 1993 درباره این رویداد نوشت و آن را شرح داد. در 27 دسامبر، CJYFگواهینامه افتخاری خود را به آقای لی هنگجی اهداء کرد.
در سال 1993، آقای لی هنگجی در کنفرانسی مورد تجلیل نمایشگاه سلامتی آسیایی پکن قرار گرفت و بالاترین جایزه، «جایزه پیشبرد علوم مرزی»، همچنین «جایزه طلایی ویژه» را دریافت کرد. همچنین عنوان «مشهورترین استاد چی‌گونگ» به ایشان داده شد.
در ژانویه 1995، ناشری دولتی، خانه انتشاراتِ پخش و تلویزیون چین، کتاب جوآن فالون، نوشته آقای لی هنگجی، را منتشر کرد. این کتاب یکی از پرفروش‌ترین‌کتاب‌ها شد که در ژانویه 1996 در «روزنامه جوانان پکن» فهرست شد.
تا اوایل 1999، براساس یک نظرسنجی از سوی دولت چین، دست‌کم 70 میلیون نفر از تمام اقشار جامعه در سراسر چین فالون گونگ را تمرین می‌کردند.
2. آغاز سختی‌ها و نتیجه نظرسنجی‌های دولت
روزنامه گوانگ‌مینگ، سخنگوی شورای دولت، در 17 ژوئن 1996 مقاله‌ای را از مقاله‌نویسی منتشر کرد که فالون گونگ را متهم می‌کرد. در 24 ژوئیه 1996، دفتر انتشار اخبار چین بخشنامۀ سراسری خود درخصوصِ ممنوعیت ِتوزیعِ تمام کتاب‌ها و نشریه‌های فالون گونگ را صادر کرد.
در اوایل سال 1997، اداره امنیت عمومی تحقیقاتی سراسری را آغاز کرد تا مدارکی جمع‌آوری کند، به این امید که فالون گونگ را به‌عنوان یک «[کلمه افتراءآمیز حذف شده است]» مشخص کند، اما تمام ادارات پلیس سراسر کشور سرانجام پس از تحقیقات بسیار گزارش دادند: «تاکنون هیچ مدرکی پیدا نشده است.» بنابراین این تحقیقات خاتمه یافتند.
در انتهای مه 1998، هه زوئوشیو در مصاحبه‌ای در تلویزیونِ پکن، فالون گونگ را متهم کرد و گفت که چطور آن مضر است و چنین و چنان. پس از آن در یک برنامۀ تلویزیونی به هنگام نشان دادن مصاحبه‌ای در یک مکان تمرین فالون گونگ گفته شد که فالون گونگ «خرافاتی فئودالیستی» است. برخی از تمرین‌کنندگان درواقع افرادی که هه زوئوشیو به‌عنوان نمونه در این برنامه آورده بود را می‌شناختند، بنابراین پس از پخش این برنامه، بلافاصله به دیدار هه زوئوشیو و به آن ایستگاه تلویزیونی رفتند و اشاره کردند که این برنامه خلاف واقعیت‌ها است، چراکه آن افراد حتی فالون گونگ را تمرین نمی‌کنند. در روزهای بعد، تعداد بیشتری از تمرین‌کنندگان به این ایستگاه تلویزیونی رفتند یا نامه‌هایی به آن ایستگاه ارسال کردند تا با گفتن تجارب شخصی خود در زمینه تمرین کردن فالون گونگ، حقایق را روشن کنند. واکنش آنها براساس سیاست رسمی «سه نَه» حکومت مرکزی به چی‌گونگ بود: «نه ضربوشتم، نه بحث و استدلال، نه گزارش.» بعداً مدیران این ایستگاه تلویزیونی گفتند که پخش آن برنامه جدی‌ترین اشتباه آن تلویزیون از زمان راه‌اندازی‌اش بوده است. بنابراین این ایستگاه تلویزیونی به‌عنوان تصحیح و جبران، برنامه‌ای با محتوای مثبت درباره فالون گونگ را بسیار سریع پخش کرد که نشان می‌داد تمرین‌کنندگان با آرامش، تمرین‌های صبحگاهی خود را در کنار سایر مردم در آن پارک انجام می‌دهند.
در 21 ژوئیه 1998، بخش اول اداره امنیت عمومی بخشنامه شماره 555 سال 1998را صادر کرد: «اطلاعیه درخصوص شروع تحقیقاتی درباره فالون گونگ». این «اطلاعیه» ادعا می‌کرد که آقای لی هنگجی شایعات و آموزه‌هایی شیطانی را پخش می‌کنند و اینکه برخی از تمرین‌کنندگان کلیدی به نام فالون گونگ در فعالیت‌های غیرقانونی مشارکت دارند، اما این بخشنامه همچنین ذکر می‌کرد که ادارات محافظت سیاسی امنیت عمومی در هر ناحیه باید تحقیقات وسیعی را شروع کنند و اطلاعاتی داخلی درباره فعالیت‌های فالون گونگ به‌دست آورند و مدارکی بیابند دال براینکه تمرین‌کنندگان کلیدی با استفاده از فالون گونگ مرتکب جرائمی شده‌اند. می‌توانیم ببینیم که این بخشنامه این روند را دنبال می‌کرد که فالون گونگ را به ارتکاب جرمی متهم کند و سپس مدارکی را در حمایت از آن اتهام بیابد. این «اطلاعیه» منجر به این شد که ادارات امنیت عمومی محلی در تعدادی از نواحیِ اطراف کشور به‌طور غیرقانونی به محل‌های تمرین فالون گونگ حمله کنند، به‌زور تمرین‌کنندگان را متفرق کنند، خانه‌های‌شان را جستجو کنند، به‌زور وارد اقامتگاه‌های مردم عادی شوند، اموال خصوصی مردم را توقیف کنند و غیره.
در نیمه دوم سال 1998، گروهی از کادر بازنشستۀ کنگره ملی خلق به رهبری چیائو شی [رئیس سابق کمیته دائمی کنگره ملی خلق] تحقیقات و مطالعه مفصلی را در یک دوره خاص زمانی درباره فالون گونگ انجام دادند، چراکه تعداد بسیار زیادی از مردم با ارسال نامه‌هایی به رفتار غیرقانونی اداره امنیت عمومی با تمرین‌کنندگان فالون گونگ اشاره کرده بودند. نتیجه این مطالعه این بود که «فالون گونگ تنها به مردم سود می‌رساند و هیچ ضرری برای ملت و مردم ندارد.» این گزارش به پولیت‌بورو به ریاست جیانگ زمین تحویل داده شد.
پیش از این کمیسیون ملی ورزش نیز در مه 1998، مطالعه و تحقیق جامعی را درباره فالون گونگ انجام داده بود. در ماه سپتامبر برای هماهنگی با این مطالعه، تیمی متشکل از متخصصان حوزه پزشکی یک نظرخواهی را در میان 12553 تمرین‌کننده فالون گونگ انجام دادند. این نتایج به‌وضوح نشان می‌داد که نرخ تأثیر فالون گونگ بر بهبود سلامتی و تندرستی 97.9% است. در 20 اکتبر رئیس این گروه تحقیق که ازطرف کمیسیون ملی ورزش به چانگچون و هآربین فرستاده شد، اظهار کرد: «ما احساس می‌کنیم که هم تمرین‌های فالون گونگ و هم تأثیر‌گذاری‌اش بسیار خوب هستند. تأثیرات آن روی ثبات جامعه و تقویت فرهنگ معنوی، همگی بسیار روشن و واضح هستند. آن شایستگی دارد که کاملاً مورد تصدیق و تقدیر قرار گیرد.» طی این دوره مطالعات غیردولتی درباره تأثیرگذاری فالون گونگ در دالیان، پکن و هرجای دیگر نیز به نتایج مشابهی دست یافت.
3. رویداد تیانجین
در 11 آوریل 1999، هه زوئوشیو مقاله‌ای را در مجله یوث ریدر وابسته به کالج آموزش و پررش تیانجین منتشر کرد، تحت عنوان «موافق نیستم جوانان چی‌گونگ را تمرین کنند.» او در این مقاله از همان افرادی برای افتراء زدن به فالون گونگ استفاده کرد که در برنامه ایستگاه تلویزیونی پکن در سال 1998 از آنها استفاده کرده بود. ازآنجاکه این افراد قبلاً در رویداد ایستگاه تلویزیونی پکن کاملاً افشاء شده بودند، این مقالۀ هه از قبل از سوی سیستم تبلیغات و رسانه‌های چین قاطعانه ممنوع شده بود. حالا که این مقاله در تیانجین ظاهر شده بود، برخی تمرین‌کنندگان در تیانجین احساس کردند که لازم است واقعیت‌ها و حقیقت را برای مسئولین تیانجین شرح دهند. آنها امیدوار بودند تأثیر منفی این مقاله را نیز ازطریق تماس با سردبیران این مجله کاهش دهند. بنابراین در 18 الی 24 آوریل 1999، برخی تمرین‌کنندگان به کالج آموزش و پرورش تیانجین و سایر نهادهای دولتی مرتبط رفتند تا حقیقت را روشن کنند. در 23 و 24 آوریل 1999، اداره امنیت عمومی تیانجین پلیس ضد شورش را اعزام کرد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگی که برای دادخواهی آمده بودند را تحت ضربوشتم قرار دهد که منجر به جراحات و آسیب‌هایی برای تمرین‌کنندگان شد. پلیس 45 نفر را دستگیر کرد. هنگامی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ درخواست کردند تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده آزاد شوند، در سیتی هالِ تیانجین به آنها گفته شد که اداره امنیت عمومی در این موضوع درگیر است، بنابراین تمرین‌کنندگان فالون گونگ دستگیرشده بدون اجازه رسمی از پکن آزاد نخواهند شد. پلیس تیانجین به تمرین‌کنندگان فالون گونگ پیشنهاد داد: «به پکن بروید. فقط رفتن به پکن می‌تواند این مشکل را حلوفصل کند.»
از زمان استفاده از حملات در رسانه‌ها در سال‌های گذشته تا این رویداد در تیانجین که در آن پلیس واقعاً از خشونت علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرد، تشدید این آزار و شکنجه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را شوکه کرد. کلمه «رویداد تیانجین» به‌سرعت میان تمرین‌کنندگان فالون گونگِ سراسر کشور پخش شد.
4. رفتن به دفتر استیناف کشور برای دادخواهی در 25 آوریل
درحالی که خبر وحشیگری پلیس و دستگیری‌ها در تیانجین و نیاز به اجازه پکن برای آزادی تمرین‌کنندگان محبوس‌شده در سراسر کشور پخش می‌شد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ، درحالی که به حکومت مرکزی اعتماد داشتند، یکی پس از دیگری به میل و اراده خود، از غروب 24 آوریل رفتن به دفتر استینافِ شورای کشور را شروع کردند. آنها امیدوار بودند که راه حل عادلانه‌ای برای «رویداد تیانجین» بیابند. در 25 آوریل ژو رونگجی همانطور که یک نخست‌وزیر باید عمل کند، شخصاً با تمرین‌کنندگان فالون گونگی که برای دادخواهی رفته بودند، ملاقات کرد.
همانطور که خانم سی که در منطقه هایدیانِ پکن زندگی می‌کند، به‌خاطر می‌آورد: «در ساعت 7 عصر 24 آوریل، برخی تمرین‌کنندگان به من گفتند که چطور تمرین‌کنندگان در تیانجین مورد ضرب‌و شتم قرار گرفتند و دستگیر شدند. آنها گفتند که برخی از تمرین‌کنندگان می‌خواهند به اداره استینافِ شورای کشور بروند تا درباره این وضعیت گزارش دهند و هر کسی که مایل است برود، می‌تواند برود. بنابراین من همراه 4 یا 5 تمرین‌کننده سوار اتوبوس شدیم و ساعت 8 شب همان روز به ورودی شمالی شورای کشور رسیدیم. ما احتمالاً اولین گروه از تمرین‌کنندگان بودیم که برای دادخواهی درخصوص "رویداد تیانجین" آمده بودند و نگهبانان در آن ورودی از ما پرسیدند که جریان چیست.»
آقا و خانم پی از منطقه چائویانگِ پکن، اینطور به‌خاطر می‌آورند: «در صبح 25 آوریل، سمت غربی خیابان فویو پر از جمعیت بود؛ در سمت دیگر خیابان (که شورای دولت قرار گرفته است) هیچ کسی نبود. تمرین‌کنندگان جوان در ردیفی در همان جلو ایستاده بودند، درحالی که پیاده‌رو و محل خاص عبور نابینایان را باز گذاشته بودند. پشت ردیف جلوی تمرین‌کنندگان، تمام مسیر به سمت گوشه دیوار تمرین‌کنندگان نشسته بودند. همگی کاملاً ساکت بودند. مسیر رفت‌وآمد مسدود نشده بود.»
خانم اِم که در منطقه هایدیانِ پکن زندگی می‌کند، به‌خاطر می‌آورد: «حدود ساعت 8:15 صبحِ 25 آوریل، گروهی از افراد ازجمله نخست‌وزیر ژو رونگجی را دیدم که از درب اصلی (درب غربی) شورای کشور بیرون آمدند و به آن طرف خیابان رفتند تا مقابل تمرین‌کنندگانی که برای دادخواهی آمده بودند، بایستند. نخست‌ویزر ژو رونگجی پرسید: «برای چه اینجا هستید؟ چه کسی به شما گفت به اینجا بیایید؟» برخی از تمرین‌کنندگان گفتند: «اینجا آمده‌ایم تا وضعیت مربوط به مشکل فالون گونگ را گزارش دهیم؛ هیچ کسی ما را سازماندهی نکرده است.» نخست‌وزیر ژو رونگجی گفت: «چرا برای دادخواهی نامه‌هایی نمی‌نویسید؟ چرا این همه افراد اینجا هستید؟» تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان درحال پاسخ دادن به این سؤالش بودند. شنیدم برخی از آنها می‌گفتند: «آنقدر نامه نوشتیم که دیگر بی‌تفاوت شدیم، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌ایم.» نخست‌وزیر ژو گفت: «درخصوص مشکل شما دستوری رسمی صادر کرده‌ام.» تمرین‌کنندگان گفتند: «ما آن را دریافت نکرده‌ایم.» نخست‌وزیر از تمرین‌کنندگان خواست چند نماینده از بین خود انتخاب کنند تا به شورای کشور بروند و وضعیت را بیشتر شرح دهند. چند نفر دست خود را بالا بردند. نخست‌وزیر ژو به چند نفر اشاره کرد و آنها وارد شورای کشور شدند.»
5. نخست‌وزیر «رویداد تیانجین» و «رویداد 25 آوریل» را به‌درستی حلوفصل کرد
در ظهر 25 آوریل، لی چانگ و وانگ ژیوِن از انجمن تحقیق فالون دافا و 3 تمرین‌کننده دیگر از پکن به‌عنوان نمایندگان فالون گونگ وارد شورای کشور شدند تا با مسئولین دولت صحبت کنند. آنها 3 تقاضا را از سوی تمرین‌کنندگان فالون گونگ مطرح کردند:
1) آزادی تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در تیانجین دستگیر شده بودند؛
2) دادن محیط تزکیه‌ای راحت و آزاد به تمرین‌کنندگان فالون گونگ؛
3) اجازه انتشار کتاب‌های فالون گونگ.
مسئولین دولت که به‌نوبت در این گفتگوها شرکت کردند، شامل مسئولین از اداره استیناف شورای کشور، مسئولینِ شهر پکن و مسئولینِ شهر تیانجین بودند. در غروب، تیانجین تمام تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده را مطابق دستورات حکومت مرکزی آزاد کرد.
6. جیانگ زمین با استفاده از اسنادی محرمانه تصمیمات نخست‌وزیر را برگرداند و سیاستِ سرکوب را اتخاذ کرد
در غروب 25 آوریل جیانگ زمین به نام دبیر کل حزب کمونیست چین نامه‌ای به اعضای کمیته دائمی پولیت‌بورو و سایر سران مرتبط نوشت. در این نامه جیانگ زمین این اتهام را وارد کرد که طراحانی در «پشت صحنه‌ها»ی رویداد 25 آوریل وجود دارند که آن را «برنامه‌ریزی کردند و دستوراتی را صادر کردند.» (این نامه که برچسب «بسیار محرمانه» داشت، به‌عنوان نامه صادره شماره 14 [1999] دفتر حکومت مرکزی و تحت عنوان «اطلاعیه دفتر مرکزی حزب کمونیست چین درخصوص چاپ و توزیع "نامه جیانگ زمین به کمیته دائمی پولیت‌بورو و سایر شرکای اصلی مرتبط"» توزیع شد.)
در 7 ژوئن، جیانگ زمین در جلسه پولیت‌بورویِ حکومت مرکزی سخنرانی کرد و گفت: «مشکل "فالون گونگ" سوابق اجتماعی و سیاسی بسیار عمیق و حتی سابقه بین‌المللی پیچیده‌ای دارد... آن جدی‌ترین رویداد از زمان آشوب سیاسی در سال 1989 است.» در 13 ژوئن، این سند به‌طور محرمانه در درون حزب کمونیست چین پخش شد. (این سند به‌عنوان سندی بسیار محرمانه طبقه‌بندی شد و دفتر حکومت مرکزی آن را به‌عنوان نامه شماره 30 [1999] و تحت عنوان «اطلاعیه دفتر مرکزی حزب کمونیست چین درخصوص چاپ و توزیعِ بدون تأخیرِ "سخنرانی جیانگ زمین در جلسه پولیت‌بوروی حکومت مرکزی درخصوص اداره و حل 'مشکل فالون گونگ'"» صادر کرد.)
مسئولین سطح بالای خاصی در حزب کمونیست چین آشکار کرده‌اند که در دو سند طبقه‌بندی شده فوق، جیانگ آشکارا این موضوع را مطرح کرد که «آیا ارتباطات غربی و خارجی با رویداد 25 آوریل وجود داشته و آیا "طراحانی" در پشت صحنه‌ها وجود داشته که برنامه‌ریزی کنند و دستورات را صادر کنند.» آنها ذهنیت جیانگ زمین را در این خصوص آشکار کرده‌اند: محافظت بیش‌ازحد از قدرت و علایقش و اینکه چطور بدون مدرکی واقعی سیاست اشتباهِ آزار و شکنجه فالون گونگ را اتخاذ کرد.
از اواخر مه 1999، نهادهای اجرایی شهر و اداره امنیت عمومی با فعالیت‌هایِ تمرین روزانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بسیاری از نواحی مداخله کرده و آنها را به‌اجبار پراکنده کردند. مأموران امنیتی پلیس در برخی نواحی از شلنگ‌های آب فشار قوی استفاده می‌کردند تا تمرین‌کنندگان را متفرق کنند یا از بلندگوهای با صدای قوی و بلند استفاده می‌کردند تا در محل‌های تمرین‌شان اختلال ایجاد کنند. اشخاص مسئول مراکز دستیاری فالون گونگ از سوی محل‌های کار خود و از سوی مأموران امنیت عمومی برای بحث و بازجویی احضار می‌شدند، آنها تحت کنترل و نظارت بودند و تحت تعقیب قرار می‌گرفتند، تلفن‌های‌شان شنود می‌شد و اجازه نداشتند منطقه خود را ترک کنند.
طی یک جلسه سطح بالا در 19 ژوئیه، جیانگ زمین رسماً تأییدیۀ ممنوعیتِ کلیِ فالون گونگ را اعلام کرد. 20 ژوئیه آغاز موجی از دستگیری‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سراسر کشور بود.
به‌گفته مرکز اخبار و اطلاعات فالون دافا، از ژوئیه 1999 تا مارس 2001، تعداد 188 نفر تا سرحد مرگ در چین شکنجه شدند، چند صد نفر به بیش از 18 سال حبس محکوم شدند و بیش از 50 هزار نفر در بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و بیمارستان‌های روانی بازداشت شدند. پافشاری جیانگ زمین بر سرکوب فالون گونگ سبب شده چین برای نقض حقوق بشر و نزول ارزش‌های اخلاقی با انتقاد روزافزون از سوی جامعه بین‌المللی روبرو شود.
جمع‌آوری و انتشار از سوی تمرین‌کنندگان فالون دافا در آمریکای شمالی
در سالروز «رویداد 25 آوریل»
