اعتقاد ما این است که وقتی حقیقت درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، به طور کامل آشکار شده باشد، این آزار و شکنجه به پایان خواهد رسید، زیرا دنیا اساساً قادر به تحمل آن نخواهد بود. این امر که رهبران کمونیست چین این اندازه کوشیده‌اند تا اعمالی را که از سال ۱۹۹۹ مرتکب شده‌اند مخفی نگه داشته و بر آنها سرپوش بگذارند، نشانگر این است که آنها نیز بر همین باورند.
در راستای تحقق این پایان، آنچه در ادامه می‌آید مجموعه‌ی ویژه‌ای از مقاله‌هایی است که بدین منظور طراحی شده‌اند که آزار و شکنجه فالون گونگ در چین را به‌شکلی جامع‌تر در تمامی جنبه‌های فراوان آن افشا کرده و شرح دهند. برای مقاله‌های بیشتری در زمینه‌ی جنایات انجام‌شده علیه بشریت توسط حزب کمونیست چین در طول یازده سال گذشته‌ی آزار و شکنجه فالون گونگ، از خوانندگان‌مان دعوت می‌نماییم که در این ماه به طور روزانه از این قسمت بازدید به عمل آورند.
درحالی که فالون گونگ در بیش از ۷۰ کشور آشکارا تمرین می‌شود، امروزه در سرزمین خانگی‌اش، چین، در معرض نقض‌های فاحش و مستند حقوق بشر قرار دارد. مقیاس و وسعت سوءرفتارهایی که در حال وقوع است، این آزار و شکنجه را شاید بزرگ‌ترین آزار و شکنجه‌ی اعتقادی در دنیای امروز می‌سازد.
به دنبال سال‌ها جرایم و سوءرفتارهای رو به رشد از سوی حکومت، سرکوب‌سازی رسماً در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۱۹۹۹ آغاز شد. (سیر زمانی)
یک توضیح پایه‌ای برای این پیکار بداهتاً غیرعقلانی، غریزه‌ی حزب کمونیست الحادآمیز چین (سی‌سی‌پی) است، که از همه‌ی گروه‌های خارج از کنترل خود در هراس است – به‌ویژه آنهایی که ایدئولوژی متفاوتی را برگزیده‌اند.
این حزب به دفعات سعی کرده است که همه‌ی نمودهای مذهب را از چین، کشوری که در گذشته به آن "سرزمین الوهیت" اطلاق می‌شد، ریشه‌کن کند. تا امروز، پیروان کلیسای کاتولیک، بسیاری از پروتستان‌ها، و بوداییان تبتی نمی‌توانند در چین آزادانه عبادت کنند و دائماً در خطر توقیف و شکنجه قرار دارند. در سال ۱۹۹۹، فالون گونگ هدفی طبیعی شد چراکه بزرگ‌ترین و سریع‌ترین گروه معنوی رو به رشد در چین بود به‌طوری که بر طبق گزارش‌های وقت دولت چین، دارای ۱۰۰ میلیون تمرین‌کننده در سطح کشور بود.
دیگران مشاهده کرده‌اند که تصمیم شروع این پیکار به "ترس" و "حسادت" رییس سابق حزب، جیانگ زِمین، نسبت به فالون گونگ مرتبط است. بنا به اظهارات تحلیلگر، "ویلی لم" (اخبار)، مشاهده می‌شد که جیانگ در حال "استفاده از جنبش توده‌ای برای ترویج تبعیت از شخص خود" بود. به نقل از منابع نام‌برده در واشنگتن پست، "جیانگ زمین به‌تنهایی تصمیم گرفت که فالون گونگ باید از بین برده شود"، و "چیزی را برگزید که فکر می‌کرد یک هدف آسان باشد". (مطالب بیشتر درباره سرچشمه پیکار)
شاید برجسته‌ترین ویژگی این پیکار استفاده شایع از شکنجه‌های بسیار شدید است. شکنجه طرفداران فالون گونگ، در هر یک از استان‌های چین، در زندان‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری، مراکز شستشوی مغزی، و مدارس واقع در شهرهای بزرگ، شهرک‌های کوچک، و روستاهای چین به ثبت رسیده است.
شیوه‌های متداول شکنجه، شامل شوک با باتوم الکتریکی، سوزاندن با اتو، بستن بدن در وضعیت‌های دردناک برای روزهای متمادی، خوراندن اجباری آب‌نمک از طریق یک لوله پلاستیکی واردشده از بینی، و شکافتن ناخن‌ها با تیغه‌های خیزران و غیره می‌شود؛ تجاوز و شکنجه جنسی فالون گونگی‌های زندانی‌شده نیز شایع می‌باشد.
تا به این تاریخ، بیش از ۳۰۰۰ مرگ، و همچنین بالغ بر ۶۳۰۰۰ گزارش شکنجه به ثبت رسیده است. تخمینی از آمار واقعی، شمار حقیقی کشته‌شدگان را ده‌ها هزار تن قلمداد می‌کند (مطالب بیشتر درباره شکنجه).
زمانی که آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹ آغاز شد، ده‌ها میلیون چینی که این روش مدیتیشن را تمرین می‌کردند با انتخابی روبرو شدند. یک گزینه این بود که یک بار دیگر تسلیم حزب کمونیست شده و تمرینی را که سلامت بهتر، راهنمایی معنوی، و همواره امیدی دوباره برای آنان به همراه آورده بود رها کنند. گزینه دوم به نظر می‌رسید این باشد که به تمرین آرام در خانه ادامه داد – اما، چنانکه هجوم‌های صورت‌گرفته به منازل به‌سرعت نشان داد، حتی اگر کسی می‌توانست چشم خود را بر آزار و شکنجه خانواده و دوستان خود ببندد این امر غیر ممکن بود. گزینه آخر این بود که علیرغم آگاهی کامل از پیامدهای دردناکی که ممکن بود در پی داشته باشد آشکارا در برابر آزار و شکنجه ایستادگی کرد.
آنهایی که گزینه اخیر را انتخاب کردند در معمول‌ترین حالت با شکل‌هایی از تعدی روبرو شده‌اند که عناوین اصلی را به خود اختصاص نمی‌دهند – اخراج از محل کار، اخراج از دانشگاه، محرومیت از مخارج درمانی و حقوق بازنشستگی، طلاق، آوارگی، و گستره‌ای از سایر اشکال تبعیض (مطالب بیشتر درباره: آزار و شکنجه در خانواده، آزار و شکنجه در محل کار و مدرسه، و فقر).
برای صدها هزار نفر، ابتدایی‌ترین واقعیت این پیکار، حبس‌های طولانی‌مدت در اردوگاه‌های "اصلاح از طریق کار اجباری" بوده است – چیزی همانند سیستم گولاگ شوروی. آنها در آنجا مجبورند تا ۲۰ ساعت در روز کار کنند، و بدون هیچ دستمزدی، اسباب‌بازی، لامپ درخت کریسمس، چوب‌های غذاخوری، و توپ فوتبال برای صادرات تولید کنند. آنهایی که سر بازمی‌زنند مورد شکنجه قرار می‌گیرند (مطالب بیشتر درباره توقیف خودسرانه و برده‌داری).
خواه در اردوگاه‌های کار اجباری، زندان‌ها، یا در مراکز بازآموزی ویژه، تمام تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ مجبور به گذشتن از میان چیزی شده‌اند که فقط می‌توان آن را مغزشویی توصیف کرد. هدف حزب کمونیست این است که این افراد را وادار کند که باورهای معنوی خود را انکار کرده و فالون گونگ را به عنوان چیزی خطرناک ببینند، و نیز اینکه افراد دیگری را که در افشا کردن این آزار و شکنجه فعال هستند معرفی کنند.
اجزای کلیدی روند مغزشویی، یا چیزی که حزب به آن "تبدیل" می‌گوید، شامل محروم کردن از خواب، ساعت‌های متمادی خیره نگه داشتن به ویدیوهای بدنام‌سازی فالون گونگ، ارعاب، و "جلسات کشمکش" به سبک انقلاب فرهنگی است. برخی از اشخاص "سرسختی" که از تبدیل شدن امتناع می‌ورزند به عنوان درمان بیماری روانیِ تفکر سیاسی نادرست، در تیمارستان‌ها مورد تزریق داروهای روان‌گردان قرار می‌گیرند (مطالب بیشتر درباره شکنجه روانی).
با این حال، راه حل نهایی حزب برای تعداد وسیع طرفداران زندانی‌شده فالون گونگ بسیار وحشتناک‌تر است. بنا بر اظهارات کارکنان کنونی و پیشین بیمارستان‌ها، فالون گونگی‌ها در پیوند معکوس عضو مورد استفاده قرار گرفته‌اند – هزاران تن از آنان را کشته‌اند تا اعضای بدن‌شان را برای تقاضاهای پیوند عضو مورد استفاده قرار دهند.
کبد، کلیه، قلب، و قرنیه از بدن طرفداران بیهوش و در عین حال زنده‌ی فالون گونگ با گروه خونی همسان خارج می‌شود و به افسران حزب و سایر اشخاص بی‌امید ولی ثروتمند چین و خارج فروخته می‌شود. تماس‌های تلفنی بازرسان مخفی به بیمارستان‌های چین، صدای پزشکانی را که درباره این تمرین مباهات می‌کنند ضبط کرده است (مطالب بیشتر درباره برداشت اعضا از بدن).
اما، همانند همه‌ی کشتارهای قرن بیستم، خشونت شدید در ابتدا نیازمند غیرانسانی جلوه دادن "طرف مقابل" از طریق تبلیغات بود. براستی یکی از اقدامات کلیدی در سرکوب‌سازی حزب، محدود کردن و تحریف اطلاعات مرتبط با فالون گونگ بوده است – هم در چین و هم در نقاط دیگر.
از همان روز اول سرکوب، رژیم تمام کتاب‌ها و مطالب اطلاعاتی رسانه‌ای تولیدشده را که فالون گونگ را به طریقی مثبت توصیف می‌کردند ممنوع کرد. تمام وب‌سایت‌های مربوط به این تمرین بلافاصله مسدود شدند. میلیون‌ها کتاب فالون گونگ به زور ضبط و در ملأ عام سوزانده شدند. رژیم می‌ترسید که ممکن است مردم، چنانچه هنوز نمی‌دانستند، آگاه شوند که فالون گونگ یک روش سالم، طبیعی، و مثبت برای زندگی است که به گرمی مورد استقبال میلیون‌ها نفر قرار گرفته است (مطالب بیشتر درباره سانسور).
البته این تلاش‌ها در زمینه سانسور اطلاعات به فضای سایبری نیز کشیده شد، تا حد زیادی به لطف شرکت‌های غربی که مشتاقانه تکنولوژی پایش اینترنت را به دستگاه امنیتی حزب فروختند. در نتیجه، مردم چین اکنون برای ارسال آنلاین شواهدِ شکنجه و یا حتی دانلود مقاله‌هایی درباره فالون گونگ در زندان هستند (مطالب بیشتر درباره آزار و شکنجه و اینترنت).
در کنار سانسور اطلاعات، حزب از طریق یورش تبلیغاتی ستیزه‌جویانه، در جهت بدنام‌سازی فالون گونگ تلاش کرده است. رژیم مصمم بوده است که تصویری خطرناک، منحرف، و غیرطبیعی از فالون گونگ بسازد.
رییس سابق حزب، جیانگ زمین، پیشقدم شد و سه ماه پس از اینکه ممنوعیت را اعلام کرد، به منظور تحریف بیشتر اذهان عمومی، به فالون گونگ برچسب "فرقه" را زد. بدین ترتیب وزارت تبلیغات به راه‌اندازی نشریه‌ها، نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی، و حتی اجراها، کتاب‌های کمدی، و نمایشگاه‌هایی اقدام کرد تا فالون گونگ را خاطی جلوه دهد (مطالب بیشتر درباره پیکار تبلیغاتی).
در عین حال، مقامات دولتی سراسر دنیا از دریافت مطالب افتراآمیز از سوی سفارتخانه‌های حزب خبر می‌دهند. این اقدامات غالباً همراه با تلاش‌هایی مبنی بر تحت فشار قرار دادن مقامات برگزیده است به طوری که درباره سوءرفتارهای اعمال شده علیه فالون گونگی‌ها سکوت کنند، بیانیه‌های مبنی بر تجلیل از کمک‌ها و مزایای فالون گونگ برای اجتماع را لغو نمایند، و برای فعالیت‌های محلی فالون گونگ همچون نمایش‌ها یا کنفرانس‌ها مانع به وجود آورند.
صاحبان مشاغل، روزنامه‌نگاران، و محققان نیز تحت ترفندها و تهدیدهای مشابهی از اعمال فشار قرار گرفته‌اند (مطالب بیشتر درباره اعمال فشار در خارج)، و بعضاً منجر به این شده است که سکوتی سنگین بر جامعه ادبی و مطبوعاتی غرب حاکم شود (رجوع کنید به "خارج از دوربین رسانه‌ها").
گذشته از تهدیدهای صرف، طرفداران فالون گونگ در خارج توسط مأمورانی که مستقیماً به رژیم کمونیستی چین وصل بوده‌اند مورد حمله فیزیکی و جاسوسی قرار گرفته‌اند (مطالب بیشتر درباره آزار و شکنجه در خارج).
فالون گونگی‌ها به تمام این موارد با روش‌هایی پاسخ داده‌اند که به طور برجسته‌ای مسالمت‌آمیز می‌باشند. در طول نزدیک به یک دهه آزار و شکنجه، آنها از توسل به خشونت امتناع کرده‌اند. به‌جای آن، طرفداران از طریق نامه و درخواست دادرسی در ابتدا سعی نمودند تا با دلیل و برهان با والیان حزب کمونیست صحبت کنند. هنگامی که این تلاش‌ها به در بسته خورد، فالون گونگی‌ها به میدان تیان‌آن‌من روی آوردند تا در آنجا – از طریق انجام مدیتیشن آرام و نمایش دادن بنرهایی پیش از بازداشت شدن – بکوشند که وجدان مردم چین و نیز رهبران دنیا را برانگیزند. همان‌طور که آزار و شکنجه ادامه پیدا کرد، فالون گونگی‌ها شروع به مقابله با تبلیغات حکومتی چین به‌وسیله‌ی توزیع اطلاعاتی مبنی بر افشای آزار و شکنجه از طریق بروشورها، وی‌سی‌دی‌ها، ایمیل‌ها، و تماس‌های تلفنی نمودند.
در مجموع، این جنبش ایستادگی – که شکل‌گرفته از رفتارهای شجاعانه‌ی افراد علیرغم مخاطرات عظیم شخصی است – چیزی را تشکیل داده است که شاید بزرگ‌ترین جنبش خشونت‌پرهیز امروز در دنیاست (رجوع کنید به "ایستادگی صالحانه").
در خارج از چین، تمرین‌کنندگان و افراد حمایت‌کننده از فالون گونگ نیز در گستره‌ای از فعالیت‌هایی با هدف افشای آزار و شکنجه‌ی در حال وقوع در چین شرکت کرده‌اند. از آنجا که فالون گونگی‌ها در چین از هر گونه حقوق قضایی منع شده‌اند (مطالب بیشتر درباره تخطی از قوانین چین و شریک جرم بودن دستگاه قضایی)، گروهی از وکلای حقوقی برجسته، در حال به عمل آوردن یکی از وسیع‌ترین پیکارهای قضایی با هدف به اجرا درآوردن عدالت در رابطه با افسران سی‌سی‌پی هستند؛ برای آنچه که این وکلا آن را قتل عام فالون گونگ می‌نامند (مطالب بیشتر درباره دعوی‌های سراسر دنیا و نقض قوانین بین‌المللی).
در مقالات آتی این مجموعه، اطلاعاتی در رابطه با جنبه‌های مختلف این پیکار آزار و شکنجه‌ای که نزدیک به یک دهه به‌طول انجامیده است خواهید یافت – از جمله تاریخچه آن، داستان‌های هولناک، وقایع غم‌انگیز، دلالت‌های بین‌المللی، ایستادگی شجاعانه‌ای که با آن روبرو شده است، و نیز شواهد، گزارش‌های اشخاص ثالث و اطلاعات پایه‌ای درباره تمرین فالون گونگ و حزب کمونیست چینی که هنوز در حال آزار و شکنجه‌ی آن است.
مقاله‌ی اصلی منتشرشده در: http://faluninfo.net/topic/2/
