این مقاله در سال ۲۰۰۴ منتشر شده است.

(Clearwisdom.net) در ژوئیه ۱۹۹۹، اذیت و آزار بی‌رحمانه‌ و علنی ده‌ها میلیون تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ که به اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری باور دارند در چین آغاز شد…

سیاست‌های نسل‌کشی که علیه این گروه از مردم مهربان مورد استفاده قرار گرفته است عبارتند از:

"آسیب زدن به خوشنامی تمرین‌کنندگان فالون گونگ، ورشکسته کردن مالی آنها و نابود کردن جسمشان"

"چنانچه تمرین‌کنندگان فالون گونگ زیر ضرب و شتم کشته شوند هیچ‌کس مسئول نخواهد بود؛ آن را خودکشی برشمرید"

"احتیاجی به رسیدگی نیست؛ اجساد را بسوزانید."

بیش از یکصد شیوه‌ی بی‌رحمانه‌ی شکنجه‌:

شوک الکتریکی مداوم و طولانی‌مدت با باتوم الکتریکی ولتاژ بالا، بستن دست‌ها با "دستبند دندان گرگ"، خوراندن اجباری ، بستن تمرین‌کنندگان بر روی "تخت انسان مرده"، آزار جنسی، "فشار دادن تخت"، سیاه‌چال آب، ضرب و شتم بی‌رحمانه، منجمد کردن، قراردادن تمرین‌کنندگان در معرض آفتاب سوزان، "نیمکت ببر"، تزریق مقادیر زیاد دارو برای آسیب به سیستم عصبی مرکزی، فرو کردن میخ‌های آهنی در انگشتان تمرین‌کنندگان، سقط جنین اجباری، بستن تمرین‌کننده به عقب وسیله‌ی نقلیه و راندن سریع آن، کاراجباری سخت، محروم کردن تمرین‌کنندگان از خواب به‌مدت چند هفته متوالی، سوزن الکتریکی با شدت بسیار بالا و غیره و غیره...

استفاده از شکنجه علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ امری معمول است، به ویژه علیه آنهایی که حاضر نیستند باور خود به حقیقت، نیکخواهی و بردباری را رها کنند. حتی شهروندان مسن، دختران نوجوان و مادران شیرده نیز از شکنجه‌ها در امان نیستند.


شوک الکتریکی

یک تمرین‌کننده در حال نمایش "شوک الکتریکی" که هم‌تمرین‌کنندگان در چین متحمل می‌شوند

 

باتوم الکتریکی معمول‌ترین چیزی است که توسط افسران پلیس و نگهبانان زندان در آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌شود. آنها از باتوم‌های الکتریکی که حامل ولتاژهایی به بزرگی ۳۰۰۰۰۰ ولت هستند برای اعمال شوک به شرمگاه و قسمت‌های حساس تمرین‌کنندگان شامل دهان، ریشه گوش، مرکز کف دست و پا، اندام‌های تناسلی و سینه‌ها استفاده می‌کنند. گاهی حتی به‌طور همزمان از چندین باتوم الکتریکی برای اعمال شوک به تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند.

خانم گائورونگ‌رونگ متحمل ۷ ساعت شوک الکتریکی مداوم شد و صورتش از شکل خارج شد

خانم گائورونگ‌رونگ، ۳۶ ساله، از کارکنان بخش مالی کالج هنر لوشون واقع در شهر شن‌یانگ بود. او به‌مدت ۷ ساعت متوالی با باتوم‌های برقی تحت شوک قرار گرفت و صورت او شدیداً از شکل افتاد. او هم‌اکنون در آستانه مرگ است.


سوزاندن بدن تمرین‌کنندگان با اشیاء داغ

 

بازآفرینی شکنجه توسط تمرین‌کنندگان

 

شکنجه‌ی "سوزاندن": این شکنجه بسیار بی‌رحمانه است. بسیاری از تمرین‌کنندگان توسط مأموران پلیس و نگهبانان زندان با سیگار سوزانده ‌شده‌اند، که بر صورت آنها جای سوختگی‌های سیاه‌رنگ زیادی بر جای گذاشته است. چیزی که بسیار بی‌رحمانه است این است که برخی از مأموران شرور پلیس حتی عمداً صورت تمرین‌کنندگان فالون گونگ زن را که جوان و زیبا بودند، سوزانده‌اند تا آنها را از شکل بیندازند.

این شکل از شکنجه شامل استفاده از فندک برای سوزاندن صورت تمرین‌کنندگان (حتی برای سوزاندن ابروهایشان)، چانه، دست‌ها، ران‌ها، و اندام‌های تناسلی است.

در موارد دیگر، میله‌های آهنی مخصوصی در زغال گداخته حرارت داده می‌شوند تا زمانی که به درجه التهاب می‌رسند. سپس برای سوزاندن قفسه‌ی سینه‌ و ران تمرین‌کنندگان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تمرین‌کننده‌ی اهل گوانگ‌دونگ، آقای تان ‌یونگ‌جیه، متحمل ۱۳ سوختگی درجه‌ی ۳ شده است. جراحات به عمق ماهیچه‌های او رسیده‌اند.

آقای تان ‌یونگ‌جیه، تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از استان گوانگ‌دونگ، مورد شکنجه قرار گرفت و متحمل بیش از ۱۰ سوختگی در پاهای خود شد. او به آمریکا گریخت و از مرگ نجات یافت. پزشکان در هیوستون تشخیص دادند که ۱۳ زخم سوختگی وی از نوع درجه‌ی سه بودند. جراحات به عمق عضلات رسیده بود. حتی دو ماه بعد از شکنجه‌ای که متحمل شد، زخم‌های او هنوز بسیار وحشتناک به نظر می‌رسیدند. پزشکان بر روی زخم‌ها پیوند پوست انجام دادند چرا که بیش از حد بزرگ و عمیق بودند که بتوانند خود را التیام دهند.


خوراندن اجباری خشونت‌بار

 

خوراندن اجباری یک شیوه‌ی وحشیانه‌ی شکنجه‌ تحت نام نوع‌دوستی است و هدفش این است که با اِعمال خشونت، تمرین‌کنندگانی را که متحمل این شکنجه می‌شوند به رها کردن باورشان به حقیقت، نیکخواهی و بردباری وادار کنند. آب‌نمک غلیظ، شربت ذرت چسبناک، عصاره فلفل و آب، داروهای سوزش‌آور، مشروبات الکلی قوی، مواد شوینده، ادرار و مدفوع و غیره به‌زور به تمرین‌کنندگان خورانده می‌شود. به‌منظور ممانعت از مقاومت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در برابر خوراندن اجباری، تقریباً همه‌ی تمرین‌کنندگانی که در اعتصاب غذا هستند شدیداً با انواع ابزارآلات شکنجه برای محدود شدن حرکت بدن‌شان بسته می‌شوند. برای مثال، تمرین‌کنندگان را با طناب یا زنجیرهای سنگین می‌بندند، و یا دست‌هایشان را از پشت‌ دستبند می‌زنند، و با گذاشتن "کلاه مخزنی" بر روی سر آنها حرکت سرشان را محدود می‌کنند.

یک تاجر موفق متحمل خوراندن اجباری خشونت‌بار شد

 

خانم وانگیوژیتاجری موفق بود. با تمرین کردن فالون گونگ، بیماری‌های مزمنش به طور کامل درمان شد. به علت اینکه حاضر به دست کشیدن از تمرین فالون گونگ و روشنگری حقیقت در مورد فالون گونگ نشد، سه بار به‌طور غیرقانونی زندانی شد. در مدت بازداشت وی در اردوگاه کار اجباریِوان‌جیا واقعدر استانهیلونگ‌جیانگ، به شکلی خشونت‌بار به بدن او "غذا" وارد کردند. این شکنجه‌ی بی‌رحمانه تقریباً بینایی‌اش را از او گرفت و او را در آستانه‌ی مرگ قرار داد.

حدود ۱۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ بر اثر " خوراندن اجباری " جان خود را از دست دادند:

وانگ شیویینگ
استان هیلونگ‌جیانگ

یانگ می
استان هبی

گائو شیان‌مین
استان گوانگ‌دونگ

دوان شی‌چیونگ
چونگ‌چینگ
چن آی‌ژونگ
استان هبی

وانگ شوجی
به وی ادرار و مدفوع خورانده شد.

بر اساس آمارهای موجود، حدود ۱۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ بر اثر "خوراندن اجباری" جان خود را از دست داده‌اند. آنها عبارتند از: شیائولیا، گو‌ شیوشیان، لیوشیائولینگ، وو ‌بائووانگ، لیو گوئی‌یینگ، تان چنگ‌چیانگ، گومی‌سونگ، وکنگ دیی از استان هیلونگ‌جیانگ؛ هانیوژو، وانگشیان‌یو، هانکوئی‌یوان، لیشوچین، جیانگ شولان، و لیو هنگ از استانجی‌لین؛ لیو شوگو از استانشانگ‌دونگ؛گائو شیان‌میناز استان گوانگ‌دونگ؛ می یولان از پکن، ژائودونگ‌میو لیهویی‌وناز استان شانشی؛ ولیوی‌هونگ از شانگهای و غیره...


 "تخت انسان مرده"

یک تمرین‌کننده در حال بازآفرینی شکنجه‌ی "تخت انسان مرده"

 
 

"تخت انسان مرده" که "تخت کشش" نیز نامیده می‌شود، برای شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در اعتصاب غذا هستند و یا کسانی که حاضر به رها کردن تمرین در فالون گونگ نیستند، استفاده می‌شود. هنگامی که تمرین‌کنندگانِ در حال اعتصاب غذا، بر روی "تخت انسان مرده" محکم بسته شده‌اند، دست‌ها و پاهای آنها قادر به حرکت نیستند. سپس نگهبانان زندان و مجرمان زندانی، تمرین‌کنندگان را احاطه می‌کنند تا از طریق بینی به بدن آنها "غذا" وارد کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان بر اثر این شکنجه جان خود را از دست دادند.

یوکوکانکو یک‌بار به مدت ۲۰ روز متوالی بر روی "تخت انسان مرده" بسته شده و متحمل انواع شکنجه‌های غیر انسانی شد.

تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ خانم یوکوکانکو، که همسر مردی ژاپنی است، به‌مدت ۲۰ روز متوالی روی تخت انسان مرده بسته‌ شده ‌بود. دست‌ها و پاهای او با دستبند و زنجیر محکم بسته شده بودند، طوری‌که از مچ دست او خون می‌آمد. به‌شکلی خشونت‌بار به بدن او غذا وارد می‌کردند و او مجاز به استفاده از دستشویی نبود. درعوض، به‌‌اجبار یک سوند در داخل مجرای خروجی مثانه‌ی ‌او گذاشته بودند. هنگامی که او را از تخت باز کردند، در شرف مرگ بود. کل بدن او بی‌حس شده بود و نمی‌‌‏توانست حرکت کند. پوست ناحیه‌ی پشت او چرک کرده بود. محرومیت از خواب و شستشوی مغزی اجباری باعث شد فشار خون وی بالا برود و تقریباً بینایی خود را از دست بدهد.


آزار جنسی

شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان زن: آزار جنسی

یکی از روش‌های شکنجه علیه تمرین‌کنندگان زن جوان: اعمال فشار شدید بر پایین تنه‌ی آنها.

 

آزار و اذیت ضد انسانی تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ، خشم مردم را به جوش می‌آورد. مأموران شرور پلیس‌ از باتوم الکتریکی برای اعمال شوک به سینه، نوک پستان و شرمگاه استفاده می‌کنند. آنها حتی باتوم الکتریکی را به داخل واژن تمرین‌کنندگان زن وارد می‌کنند و حتی تمرین‌کنندگان زن مجرد هم از این نوع آزار در امان نبوده‌اند. مأموران پلیس و نگهبانان زندان، تمرین‌کنندگان زن را مورد تجاوز فردی و گروهی قرار می‌دادند. آنان لباس‌های تمرین‌کنندگان زن را درآورده و آنها را به داخل سلول زندانیان مرد می‌انداختند. برخی از تمرین‌کنندگان در خیابان مورد تجاوز قرار گرفتند...

تمرین‌کنندگان فالون گونگ زن را برهنه کرده و به داخل سلول زندانیان مرد انداخته‌اند

در ژوئن ۲۰۰۰، در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا واقع در شهر شن‌یانگ، ۱۸تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ زن را برهنه کرده و به سلول زندانیان مرد انداختند.

تصویر بالا تمرین‌کننده‌ی زنی را نشان می‌دهد که تمامی لباس‌هایش درآورده شده و سپس وی را آویزان کرده و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.

دانشجوی کارشناسی ارشد توسط مأموران پلیس در مقابل زندانیان دیگر مورد تجاوز قرار گرفت

در شب ۱۳ می ‌سال ۲۰۰۳، خانم ویشینگ‌یان، دانشجوی کارشناسی ارشد از دانشگاه چونگ‌چینگ، در زندان (بازداشتگاه) بای‌هلین منطقه‌ی شاپینگ‌با، توسط یک افسر پلیس در مقابل دو زندانی دیگر مورد تجاوز قرار گرفت.

تصویر بالا مأموران پلیس را نشان می‌دهد که به طور فردی یا گروهی به تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ تجاوز می‌کنند.

یک تمرین‌کننده‌ی زن توسط مأمور پلیس در خیابان مورد تجاوز قرار گرفت

یک خانم تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ اهل پکن، توسط یک مأمور پلیس مخفی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در ملأ عام مورد تجاوز قرار گرفت. مأمور پلیس بر روی بدن وی نشست و از تمام قدرتش برای وارد کردن یک باتوم پلاستیکی به واژن او استفاده کرد. سه عکس فوق نه روز پس از این حادثه گرفته شد.


فشار دادن تخت

بازآفرینی شکنجه: تمرین‌کننده محکم بسته‌ می‌شود و سپس زیر تختی قرار می‌گیرد که با اجسام سنگین و یا افرادی که روی آن نشسته و نیرو اعمال می‌کنند، به پایین فشار داده می‌شود.

فشار دادن تخت روش شکنجه‌ای است که در کلاس‌های شستشوی مغزی و اردوگاه‌های کار اجباری علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگی که حاضر به رها کردن باورهای خود نیستند مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش شکنجه بسیار وحشیانه است. مأموران پلیس و نگهبانان زندان ابتدا پاهای تمرین‌کننده را محکم به‌ هم بسته و دست‌ها را در پشت بدن می‌بستند. سپس گردن و پاهای تمرین‌کننده را به‌طور محکمی به ‌هم می‌بستند که تقریباً باعث خفگی می‌شد. پس از آن، تمرین‌کننده را به زیر تخت هل داده و روی تخت می‌نشستند و یا با استفاده از اعمال نیرو تخت را به پایین فشار می‌دادند، این فشار به کمر تمرین‌کننده وارد می‌شد و می‌توانست استخوان‌های تمرین‌کننده را تقریباً خرد کند. شکنجه‌ی طولانی‌مدت از این نوع می‌تواند به‌ قربانی به‌شدت صدمه بزند.

 

چن‌ گانگ، مدیر لجستیک در کارخانه‌ی آبجوسازیکارلس‌برگ در پکن بود. وی تحت شکنجه‌ی"فشار دادن تخت" قرار گرفت. نگهبانان زندان به بیش از ۱۰ زندانی مجرم دستور دادند تا او را مورد ضرب و شتم قرار دهند، طوری‌که صورت او غیر قابل تشخیص شده بود. آنها پس از ضرب و شتم وی، پاهایش را محکم به‌ هم بسته و دستهایش را پشت بدن بستند. سپس زندانیان مجرم، گردن او را طوری محکم به پاهایش بستند که تقریباً داشت خفه می‌شد. پس از اینکه او را بستند، او را به زیر یک تخت چوبی هل دادند و افراد بیشتر و بیشتری در بالای تخت نشستند تا به کمر او فشار وارد کنند. او احساس می‌کرد که نزدیک است استخوان‌هایش بشکنند. بعد از این شکنجه، به‌مدت دو هفته نمی‌توانست راه برود. تمرین‌کننده‌ی دیگری به‌نام لو چانگ‌جون متحمل همین شکنجه شده و فلج شد.

آقای چن گانگ در حال مصاحبه. او از چین نجات یافت و به ایالات متحده آمد.


سیاه‌چال آب

سیاه چال آب: تمرین‌کنندگان را برهنه کرده و در آب کثیفی که تا بالای قفسه‌ی سینه‌ی تمرین‌کننده می‌رسد، غوطه‌ور می‌کنند. تمرین‌کنندگانی که متحمل این شکنجه می‌شوند، برای زمانی طولانی از دیدن نور خورشید محرومند. مأموران پلیس یا نگهبانان زندان به‌دلخواه تعیین خواهند کرد که شکنجه چه مدت طول بکشد. در بدترین حالت، تمرین‌کنندگان بر اثر این شکنجه جان خود را از دست داده‌اند. در موارد دیگر، بدنتمرین‌کنندگان در آب چرک کرده است.

خانم دینگ یان در زندان چنگده زیر شکنجه کشته شد

خانم دینگ یان، ۳۲ ساله، از اهالی شهر شی‌جیاجوانگ بود. او در زندان چنگده، جایی که در سیاه‌چال آب محبوس شده بود، بر اثر شکنجه کشته شد.


ضرب و شتم بی‌رحمانه

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی "آویختن و ضرب و شتم"

استاد دانشگاه مورد ضرب و شتم قرار گرفت؛ سه مهره‌ی گردن وی شکست

خانم ژائو شین یک استاد جوان از دانشگاه صنعت و تجارت پکن بود. هنگامی که در زندانی (بازداشتگاه) وابسته به مرکز پلیس هایدیان در پکن بازداشت شد، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت که منجر به شکستگی سه مهره‌ی گردن وی شد. بعد از شش ماه رنج بردن از درد بسیار شدید، در شب ۱۱ دسامبر ۲۰۰۰ جان باخت.

آقای لیویوفنگ، شهروند مسنی محترم و درستکار، زیر ضرب و شتم کشته شد

 

لیویوفنگ، مرد، ۶۴ ساله، کارگر بازنشسته‌ای از روستایشیائو‌زتو واقع در شهرستان سونگ‌کان، وندنگ، استان شاندونگ بود. او مردی صادق، درستکار و خوش‌قلب بود و مردم او را به عنوان یک انسان خوب می‌شناختند. بدن بیمار او پس از تمرین فالون دافا سلامتی‌اش را بازیافت. وی در زندان(بازداشتگاه) وندنگ متحمل شکنجه‌های بسیار زیادی شد و بر اثر شکنجه درگذشت. کالبدشکافی توسط کارشناسان پزشکی قانونی نشان داد که، خون زیادیدر پلک راست او جمع شده بود. بریدگی‌ها و کبودی‌هایی بر روی صورت او و علائم سیاه و کبود به جا مانده از شوک الکتریکی در گلو، قفسه سینه، و پاهای او وجود داشت. پوست وی شروع به جدا شدن از بدن کرده بود و بافت نرم زیر پوست آسیب دیده بود. مشخص شد که دنده‌ی دوم، سوم و چهارم در هر دو طرف راست و چپ، شکسته شده است. یک سوم بالایی جناغ سینه شکسته شده بود. تمام بدن او پوشیده از کبودی و جراحت بود.

مرد جوان بر اثر ضرب و شتم جان سپرد

لیجونگ‌مین، مرد، ۳۱ ساله، در تاریخ ۳ مارس سال ۲۰۰۳ زیر شکنجه کشته شد. در زمان مرگ وی، چند شاهد زخم‌های متعددی را بر روی بدن او دیدند، با لکه‌های خون در پشت سرش و یک ناحیه‌ی بزرگ کبودی در قسمت داخلی ران‌ها. علامت‌های قرمز بسیاری روی پشتش بود و حدقه‌ی چشم او به‌شدت به داخل فرو رفته بود. عکس‌های فوق در ماه می ‌سال ۲۰۰۱ گرفته شده‌اند، یک هفته پس از آن‌که او در ایستگاه پلیس راه هاربین در منطقه‌ی کایفای دالیان مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در آن زمان زخم‌های او مقداری بهبود یافته بود.

فارغ‌التحصیل دانشگاه تسینگ‌هوآ زیر شکنجه کشته شد

یوآن جیانگ، ۲۹ ساله، از معتبرترین دانشگاه چین، دانشگاه تسینگ‌هوآ، فارغ‌التحصیل شده بود. او مهربان و ساده بود و استعدادهای درخشانی داشت. قبل از اینکه فالون گونگ را تمرین کند، از انواع مختلف بیماری‌ها رنج می‌برد. یک بار، به علت بیماری به‌مدت یک سال از دانشگاه مرخصی استعلاجی گرفته بود. پس از تمرین فالون گونگ، سلامت جسمی و روانی او به طور چشمگیری بهبود یافت. او معاون کل شرکت مهندسی فناوری اطلاعات، وابسته به اداره مخابرات شهر لانجو بود. در سپتامبر ۲۰۰۱، او دردان‌هوآنگ واقع در استان گانسو بازداشت شد و از آن زمان به‌مدت دو ماه به شدت مورد شکنجه قرار گرفت. یک کامیون پر ابزارآلات شکنجه برروی او مورد استفاده قرار گرفت. تمام بدن او با زخم و جراحت پوشیده شده بود و بیش از حد وحشتناک به نظر می‌رسید. وی کمی بعد درگذشت.


قرار دادن تمرین‌کنندگان در معرض سرمای شدید و آفتاب سوزان

بازآفرینی شکنجه توسط تمرین‌کنندگان

منجمد کردن: در فصل زمستان، مأموران پلیس و نگهبانان زندان برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به دست کشیدن از باورهایشان به حقیقت، نیکخواهی و بردباری، آنها را مجبور می‌کردند که در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد زیر صفر، با لباس زیر در فضای آزاد بایستند.

قرار دادن در معرض آفتاب سوزان: مأموران پلیس، در گرمای تابستان، تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم فالون گونگ را برای مدت‌زمانی طولانی با دستهای بسته در زیر آفتاب سوزان قرار می‌دادند، که اغلب باعث از هوش رفتن و ایجاد سوختگی برروی پوست و از دست رفتن آب بدن تمرین‌کنندگان می‌شد. در برخی از کلاس‌های شستشوی مغزی، مأموران پلیس به منظور پوشیده نگه‌داشتن اعمالشان، روش‌های حتی پلیدتری را به کار می‌بردند. آنها در وسط تابستان، تمرین‌کنندگان را در یک اتاق کوچک بدون جریان هوا محبوس کرده و برای مدتی طولانی سیستم گرمایشی را تا آخرین درجه زیاد می‌کردند.

خانم ۵۹ ساله وادار شد تا با پای برهنه در برف بالا برود؛ وی بر اثر شکنجه کشته شد

لباس‌های خانم چن‌ زی‌شیو، پر از لکه‌های خون، توسط مأموران پلیس در حیاط رها شده بود

چن زی‌شیو، ۵۹ ساله، از روستای شوجیاشیائو واقع در بی‌گوان از منطقه‌ی وی‌چنگ شهر وی‌فانگ در استان شانگ‌دونگ بود. او با باتوم پلاستیکی و برقی و میله‌ی خاردار مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در روز قبل از مرگش، پس از تحمل دور دیگری از ضرب و شتم با باتوم تقریباً هوشیاری خود را از دست داد، وی هنوز هم باور خود به حقیقت، نیکخواهی و بردباری را رها نکرد. در روز مرگش، او را با پاهای برهنه وادار به صعود در برف کردند. او در نهایت نقش بر زمین شده، بیهوش شد و جان سپرد.


"نیمکت ببر"

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی شکنجه‌ی "نیمکت ببر"

آقای لیو چنگجون در زندان (بازداشتگاه) تای‌بی به مدت ۵۲ روز متوالی به نیمکت ببر بسته شد

لیو چنگجون، ۳۲ ساله، بر اثر شکنجه جان سپرد

او به خاطر استفاده از شبکه‌ی تلویزیونی برای روشنگری حقیقت فالون گونگ به عموم، دستگیر شد. بعد از اینکه لیو چنگجون را با دستبند و زنجیر بستند، مأموران پلیس دو بار به پاهای او شلیک کردند، که صدمات جدی به او وارد آورد. عکس ارائه شده توسط خبرگزاری چینی نشان می‌داد که لیو چنگجون که انواع شکنجه‌ها را متحمل شده بود، رمق نشستن به حالت طبیعی را نداشت.


تزریق داروهای آسیب‌رساننده به سیستم عصبی مرکزی

به منظور وادار کردن تمرین‌کنندگان به نفی باورشان، تمرین‌کنندگان ثابت‌قدمی که قاطعانه بر باور خود به حقیقت، نیکخواهی و بردباری مصمم هستند اغلب مورد تزریق داروهایی قرار می‌گیرند که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‌رساند. عده‌ای بر اثر این شکنجه دچار نارسایی ذهنی شده و برخی حتی بر اثر شکنجه جان سپردند.

مرگ بر اثر تزریق مقادیر زیاد داروی ناشناخته:

لو هنگ‌‌فنگ، زن، ۳۷ ساله، مدیر آموزش و معاون مدرسه‌ی ابتدایی برتر شهر لینگ‌وو واقع در استان نینگ‌شیا بود. او معلمی باسابقه و ممتاز در منطقه‌ی خود بود. او در یک بیمارستان روانی محلی، متحمل شکنجه‌های مختلفی از طریق تزریق دارو شد و جان سپرد.

ژانگ فانگ‌لیانگ، ۴۷ ساله، معاون دادرسی شهرستان رونگ‌چانگ واقع در شهرستان چونگ‌چینگ بود. او یک مقام رسمی درستکار بود که دچار انحراف نشده بود. در طول بازداشت در زندان (بازداشتگاه) تونگ‌لیانگ، داروهای ناشناخته‌ای به وی تزریق شد و وی در تاریخ ۹ ژوئیه ۲۰۰۲ بر اثر شکنجه درگذشت.

شو گویی‌چین، ۳۸ ساله، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از شهر تایان، استان شانگ‌دونگ بود. در طول یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری شماره یک زنان در استان شانگ‌دونگ، به‌طرز وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت. دو روز قبل از آزاد شدنش از زندان، به دلیل اینکه حاضر به دست کشیدن از باورش نبود، یک بار دیگر مورد ضرب و شتم قرار گرفت و داروهایی به او تزریق شد که به سیستم عصبی مرکزی او آسیب رساند. پس از بازگشت به خانه، به‌نظر می‌رسید که دچار اختلالات روانی شده است. او نه روز بعد درگذشت.

ژانگ دی‌ژن، ۳۸ ساله، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از روستای شیه واقع در شهرک جیوجای، شهرستان منگ‌یین از استان شانگ‌دونگ بود. او توسط "اداره‌ی ۶۱۰" شهرستان منگ‌یین و اداره پلیس محلی به‌طور غیرقانونی بازداشت شد. در شرایطی که او بسیار ضعیف بود، مقدار زیادی دارو به او تزریق کردند که منجر به سکته‌ی قلبی و مرگ وی شد.


فرو کردن چوب‌های بامبو

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی روش شکنجه‌ی "فرو کردن چوب‌های بامبو" در انگشتان از زیر ناخن

فرو کردن چوب‌های بامبو: چوب‌های بلند بامبو را از محل ناخن با فشار به داخل انگشتان تمرین‌کنندگان فرو می‌کردند، که باعث درد بسیار شدیدی در قربانیان می‌شد.

  • تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ، چنگ فنگ‌شیانگ از شهرستان یونگ‌نیان واقع در استان هبی متحمل شکنجه‌ی "فرو کردن چوب‌های بامبو" شد.
  • لیو جین‌فانگ از استان هنان توسط مأموران پلیس کمیته‌ی سیاسی و امنیتی شهر شیانگ‌چنگ بر اثر ضرب و شتم مصدوم شد. پس از تحمل انواع شکنجه، مأموران پلیس چوب‌های بامبو را به داخل انگشتان دست و پای او فرو کردند. او متحمل چنان درد شدیدی شد که از هوش رفت. پلیس پس از آن یک بار دیگر چوب‌های بامبو را در انگشتان دست و پای وی فرو کرد تا او را بیدار کند.
  • ژانگ ژیگانگ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از دیانگ واقع در استان سی‌چوانگ بود. مأموران پلیس ابتدا او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و سپس چوب‌های بامبو را به درون انگشتان وی فرو کردند و سیگارهای روشن را به داخل لباس زیر وی انداختند.

سقط جنین اجباری

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی روش سقط جنین اجباری

 

سقط جنین اجباری: به منظور تبدیل کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ باردار در اردوگاه‌های کار اجباری، نگهبانان زندان بدون توجه به مدت بارداری آنها و اینکه آیا جانشان به خطر می‌افتد یا نه، آنها را مجبور به سقط جنین می‌کردند.

  • تزریق به منظور سقط جنین القائی؛ پلیس‌ها به تماشای سقط جنین یک تمرین‌کننده می‌ایستند: اعمال پلیدی که توسط پلیس شهر منگژو واقع در استان هنان انجام شده است. به منظور فرستادن تمرین‌کننده‌‌ای به نام خانم گنگ جویینگ به یک اردوگاه کار اجباری، پلیس‌ها او را مجبور به سقط جنین کردند. آنها علی‌رغم میلش به او داروی سقط القائی جنین تزریق کردند. هنگامی که او درد غیر قابل تحملی داشت، چند پلیس او را تماشا می‌کردند و بی‌رحمانه می‌خندیدند و همانطور که در حال تماشا بودند، با هرزگی گفتند، "تو زیبا هستی. فقط می‌خواهیم تو را در حال سقط جنین تماشا کنیم". بدین شکل گنگ جویینگ نوزادش را زیر نگاه‌های خبیث این پلیس‌های پلید از دست داد. پس از آن، گنگ‌ جویینگ به یک مرکز شستشوی مغزی در شهر جیائوزو از استان هنان برده شد.
  • زندانی شدن در ماه دوم بارداری و اجبار به سقط جنین در ماه هفتم بارداری: خانم لیو سوجون، ۳۷ ساله، زمانی که در ماه دوم بارداری بود بازداشت شد. با اینکه پلیس از وضعیت جسمی او آگاه بود، باز هم دست‌ها و پاهایش را با زنجیرهای سنگین به ‌هم ‌بست. او تا ماه هفتم بارداری متحمل این نوع شکنجه‌ غیرانسانی شد. سپس، او را وادار کردند تا به بارداری‌اش پایان دهد.
  • تمرین‌کننده‌ای که هشت‌ماهه باردار بود وادار به زایمان القائی شد، زنده یا مرده بودن نوزاد همچنان نامشخص است: تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ خانم لیو چیوهونگ، ۳۹ ساله، کارمند شرکت داروسازی جونگ‌سه بود. زمانی که وی هشت ماهه باردار بود، توسط ماموران پلیس درخانه‌اش بازداشت شد. وی وادار به زایمان القائی شد. هنگامی که نوزاد وی متولد شد، زنده بود و گریه می‌کرد. اما پس از آن‌که کودک را از آنجا منتقل کردند، اطلاعی از وضع او در دست نیست. پس از اینکه خانم لیو به زایمان القائی وادار شد، اجازه‌ی استراحت نداشت. در عوض، برای دریافت شستشوی مغزی نزدیک به یک ماه به دفتر فنگ‌هوآنگ‌تای برده شد. اخیراً وی به کار اجباری محکوم شده است.

بستن تمرین‌کننده به عقب وسیله نقلیه و راندن آن با سرعت زیاد

 

بازآفرینی تمرین‌کنندگان

 

کشیدن تمرین‌کنندگان توسط وسایل نقلیه: پلیس همچنین تمرین‌کنندگان فالون گونگی که حاضر به رها کردن باور خود نیستند و به شکلی مسالمت‌آمیز در برابر آزار و اذیت مقاومت می‌کنند را به عقب خودروی پلیس یا یک موتورسیکلت بسته است و سپس آن را با سرعت بالا به حرکت درآورده است؛ درحالیکه تمرین‌کننده بر روی زمین کشیده می‌شد، بدنش پر از بریدگی و کبودی شده و به‌طرز بدی مجروح می‌شد. در جایی که بدن با زمین در تماس بود، می‌شد استخوان‌ها را مشاهده کرد. این شکنجه آنقدر هولناک است که حتی نگاه کردن به آن هم دشوار است.

اعمال پلید مأموران پلیس شهرک بایگو واقع در شهر ماچنگ: به‌آتش کشیدن تمرین‌کننده‌ای که هنوز زنده بود و کشیدن تمرین‌کنندگان بر روی زمین در عقب موتورسیکلتی که با سرعت در حرکت است 

  • خانم وانگ هوآجون سی ساله بود. در آوریل ۲۰۰۱، توسط مأموران دولتی محلی تا سر حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تا مقابل در اصلی شهرداری کشانده شد. بر روی بدن وی بنزین ریختند و او را آتش زدند. او بر اثر سوختگی جان باخت. با این حال، پلیس به افرادی که نظاره‌گر این واقعه بودند گفت که این یک "خودسوزی" بوده است.
  • پلیس همچنین دو تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ را به دو موتورسیکلت بست و سوار موتور شد. صحنه‌ی کشیده شدن آن دو تمرین‌کننده بر روی زمین آنقدر وحشیانه بود که افراد تحمل تماشای آن را نداشتند.

کار اجباری

تمرین‌کنندگان در حال نمایش کار اجباری

 

کار اجباری: در طول پنج سال گذشته، ده‌ها هزار نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به طور غیرقانونی زندانی شده‌اند و آنها را به انجام کار شاق اجباری بدون هیچ گونه مزدی واداشته‌اند. محیط کار بسیار بد بوده است. محصولات آنها شامل چاپستیک بسته‌بندی شده، هدیه‌ی اسباب‌بازی‌ برای رستوران‌های فست‌فود و محصولات مو برای شرکت محصولات موی ربکای هنان می‌باشد، که شرکت بزرگی است که درآمدهای ارزی برای شهر شوچانگ به همراه می‌آورد.

  • تولید چاپستیک (چوبک غذاخوری) "بهداشتی": واحد اعزامی اداره‌ی آموزش کار شهر پکن، افراد را در اردوگاه کار مجبور می‌کردند تا برای ساعات بسیار طولانی از ۶:۰۰ صبح تا ۹:۰۰ شب و حتی گاهی اوقات تا پاسی از شب، چاپستیک‌های "بهداشتی" درست کنند. نه تنها تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به بسته‌بندی چاپستیک‌ها می‌کردند بلکه، زندانیان دیگر از جمله افراد با سوءمصرف مواد، مشتریان روسپی‌خانه‌ها و سارغان و دزدها همه به بسته‌بندی چاپستیک وادار می‌شدند. چوب‌های چاپستیک ساخته شده در آنجا با شرایط "بهداشتی" بسیار فاصله داشتند. با ده‌ها تن از زندانیانی که در یک اتاق کوچک فشرده شده‌اند، چوب‌های چاپستیکی که قرار بود بسته‌بندی شوند روی زمین ریخته شده بودند و غالباً کارگران بر آنها پا می‌گذاشتند. بسیاری از آنها دارای بیماری‌های پوستی و بیماری گال بوده و بعضی از آنها معتاد به مواد مخدر و یا مبتلا به بیماری‌های مقاربتی مسری بودند. برخی از زندانیان به علت دشمنی‌شان با جامعه، عمداً چیزهای کثیف را به نوک چوب‌های چاپستیک می‌مالیدند. حتی برخی از چوب‌های چاپستیک را بر روی پا و یا سایر قسمت‌های کثیف بدن خود می‌مالیدند. دستمزدهای مربوط به قراردادهای کاراجباری عاید پلیس‌های اردوگاه کاراجباری می‌شد.
  • تولید شمع‌هایی که رایحه‌ی شیمیایی قوی منتشر می‌کنند: از ژوئیه ۲۰۰۱، مقامات اردوگاه کار اجباری لانگ‌شان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را وادار کرده‌اند تا شمع‌هایی در رنگ‌های مختلف تولید کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان از استنشاق این رایحه‌های سمیِ ساطع شده از شمع، بیمار، رنگ‌پریده و دچار سرگیجه شده و اشتهای خود را از دست می‌دادند.
  • تولید بالشتک‌های کتان برای صندلی ماشین: اردوگاه کار اجباری جیاموسی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را از ساعت ۷ صبح تا ۸ شب بدون هیچ توقفی به تولید بالشتک‌های کتان برای صندلی ماشین وادار کرد. این نوع از تولیدات کتان مقدار زیادی ذرات گرد و خاک تولید می‌کند، که برای سلامتی مضر بوده و موجب سوزش دستگاه تنفسی، خارش گلو و مشکلات تنفسی می‌شود. هیچ‌گونه اقدامات ایمنی در محوطه‌ی تولید وجود نداشت.
  • تولید هدیه‌های اسباب‌بازی برای رستوران‌های فست‌فود: مقامات اردوگاه کار اجباری هیوان در شهر ووهان مدت‌ها است که زندانیان را وادار کرده‌اند تا برای رستوران‌های فست‌فود خارج از چین، هدیه‌های اسباب‌بازی مانند عقاب و خرس درست کنند. کارگاه از ساعت ۶:۰۰ صبح شروع می‌شود و تا ۲:۰۰ بامداد باز می‌ماند.
  • تولید باتوم‌های کنترل ترافیک و خلال دندان: اردوگاه کار اجباری چانگ‌لینزی تمرین‌کنندگان فالون گونگی که بینایی بهتری دارند را مجبور می‌کند تا قطعات باتوم‌های کنترل ترافیک را که توسط پلیس راهنمایی و رانندگی استفاده می‌شود به‌هم جوش دهند. این باتوم‌ها به کره جنوبی صادر می‌شوند. تمرین‌کنندگان با بینایی ضعیف‌تر وادار به ساخت خلال دندان می‌شوند. اردوگاه کار اجباری آنها را مجبور می‌کند ۱۶ تا ۱۷ ساعت در روز کار کنند. کسانی که نمی‌توانند آنقدر تند کار را به پایان برسانند، مجبورند روز و شب کار کنند. نودل ذرت و نان همیشه تنها غذای موجود است. تمرین‌کنندگان تمام مدت تحت شکنجه‌ی شوک الکتریکی و ضرب و شتم قرار می‌گیرند.

به علت اینکه فالون گونگ را تمرین می‌کردند، زندگی‌شان پر از نیرو و انرژی بود. با این حال، چون نمی‌خواهند باورشان به حقیقت، نیکخواهی و بردباری را رها کنند، در معرض سرکوب و شکنجه قرار گرفته‌اند و حتی برخی از آنها زیر شکنجه کشته شده‌اند...

 

آقای ماشویی‌جان، مردی سالم و شاد بعد از تمرین فالون گونگ

آقای ماشویی‌جان، مردی سالم و شاد بعد از تمرین فالون گونگ

آقای ماشویی‌جان، پس از یک سال رنج بردن از آزار و شکنجه

 

پیش از اینکه ما شویی‌جان فالون گونگ را تمرین کند، از کم‌خونی آپلاستیک و هپاتیت ب رنج می‌برد. پزشک وی اظهار کرده بود که او زنده نمی‌ماند. در پایان سال ۱۹۹۴، او تمرین فالون گونگ را شروع کرد و به سرعت کاملاً از تمام بیماری‌ها بهبود یافت. آقای ماشویی‌جان به عنوان انسان خوبی که سختکوش است و کارش را با وظیفه‌شناسی انجام می‌دهد، شناخته شده است. فساد هرگز به کار او راه نیافته است.

فقط به علت اینکه ماشویی‌جان به‌طور راسخ تمرینش در فالون گونگ را تأیید می‌کرد، در مدت بیش از چهار سال گذشته به ناحق دو بار به‌مدت شش ماه بازداشت شده است. یک بار به ۳ سال اردوگاه کار اجباری محکوم شد. پس از یک سال و شش ماه حبس، که طی آن با استفاده از روش‌های مختلف شدیداً مورد شکنجه قرار گرفت، از جمله اعمال شوک با باتوم الکتریکی و صندلی الکتریکی، ضربه زدن به انگشتان با پایه‌های صندلی، لگد زدن به کمر و قفسه سینه با کفش‌های چرمی و خفه کردن با کیسه‌های پلاستیکی و ... از آنجا که سلامت وی در وضع وخیمی قرار داشت، به خانه فرستاده شد.

تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ، وو لینگ‌شیا از استان هیلونگ‌جیانگ از شدت شکنجه جان باخت

تصویر وو لینگ‌شیا و پسرش

 

خانم وو لینگ‌شیا، ۳۷ ساله، شکنجه‌های جسمی و روحی بسیار زیادی را در طول دوران بازداشتش در زندان (بازداشتگاه)  شوآنگ‌یاشان متحمل شد، که باعث شد وی از آب‌آوردگی شکم ناشی از سیروز کبدی رنج ببرد. او در ژوئیه ۲۰۰۲ به خانه فرستاده شده و درگذشت.

خانم چن شینگ‌تائو از شهر یویی‌یانگ، استان هونان در نتیجه‌ی شکنجه فلج شد و پس از آن زیر شکنجه کشته شد

استخوان خاجی او چرک کرد و یک حفره‌ی بزرگ ظاهر شد

 

خانم چن شینگ‌تائو، متولد سال ۱۹۶۳، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از شین‌جوآنگ، روستای گوچیائو‌، شهرستان یانگ‌لین، شهر یویی‌یانگ، استان هونان بود. در ژانویه ۲۰۰۱، او به طور غیرقانونی در اردوگاه کار اجباری زنان بای‌مالونگ در شهرستان جو جو واقع در استان هونان زندانی شد. وی درمدت حبس، بی‌رحمانه شکنجه شد. در نتیجه‌ی آن، قسمت پایین بدنش بی‌حس و فلج شده و دچار بی‌اختیاری در دفع شد. او در ماه می ‌سال ۲۰۰۱ از اردوگاه کار اجباری آزاد شد و پس از تحمل بیش از یک سال درد و رنج، در گذشت.


با توجه به آمارهای موجود، تا ۲۹ اوت ۲۰۰۴، حداقل ۱۰۳۲ نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ زیر شکنجه کشته شده‌اند.

بیش از ۶۰۰۰ تمرین‌کننده به طور غیر قانونی به زندان محکوم شده‌اند.

بیش از ۱۰۰۰۰۰ تمرین‌کننده به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شده‌اند.

چندین هزار تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ، به اجبار در بیمارستان‌های روانی نگه داشته می‌شوند و تحت تزریق داروهایی قرار می‌گیرند که به سیستم عصبی مرکزی آنها آسیب می‌رساند.

تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ ربوده شده و در مراکز "شستشوی مغزی" در مکان‌های مختلف نگه داشته می‌شوند و در آنجا در معرض شکنجه‌های روانی قرار می‌گیرند. افراد بیشتری مورد ضرب و شتم و تنبیه بدنی قرار گرفته و حتی از آنها پول اخاذی می‌شود.

ده‌ها میلیون نفر از اعضای خانواده، همکاران و دوستان تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت تأثیر واقع شده و تا درجات مختلفی شستشوی مغزی شده‌اند.

از آنجا که گروه جیانگ اطلاعات مربوط به آزار و اذیت بی‌رحمانه را شدیداً مسدود می‌کند، هنوز حقایق زیادی از آزار و اذیت افشا نشده‌اند. علاوه بر این، برخی از این شکنجه‌ها به حدی بی‌رحمانه‌اند که نه می‌توان با نقاشی و نه به‌طور زنده بازآفرینی شوند، از این رو، آنچه در اینجا به نمایش درآمده، از لحاظ عمق، وسعت و شدت درجه، تنها بخش کوچکی از این آزار و شکنجه است.

------------------------------------------------

دوستان عزیز،

کلمات گرم شما،

همدردی و عشق شما،

امضای شما...

همه برای ما بسیار با ارزش است.

همه‌ی نیروهای کوچک محبت با هم جمع خواهند شد تا تاریکی را شکافته و به شکنجه پایان دهند.

جهان نیازمند حقیقت، نیکخواهی و بردباری است...

 

نمایش‌های ضد شکنجه، قلب مردم را تکان می‌هد؛ مردم شوکه شده و از خشونت گروه جیانگ به خشم می‌آیند.

مردم همدردی خود را ابراز می‌کنند و برای تمرین‌کنندگان مهربان فالون گونگ اشک می‌ریزند.

مردم نام خود را در کتاب دادخواست محکوم کردن آزار و اذیت غیر انسانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط گروه جیانگ، امضا کردند. آنها سوال می‌کردند: "برای کمک چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟"

کنار من بنشین
چشمهایت را ببند
با هم در سکوت
خواستار پایان شکنجه
پایان کشتار
و پایان آزار و اذیت می‌شویم
شفقت در قلب ما می‌روید
با هم در سکوت
آرزوی ما می‌تواند تفاوت ایجاد کند