۳۱. تناقضات بیشتری در گزارش‌های چین
۱) بر اساس مقاله ۳۰ ژانویه شین‌هوآ، افرادی که به‌اصطلاح خودسوزی کردند، در صبح به میدان تیان‌آن‌من رفتند اما نتوانستند داخل میدان شوند. بنابراین در همان اطراف منتظر ماندند تا اینکه "در بعدازظهر که میدان دوباره باز شد" آنها داخل شدند و خودشان را آتش زدند.
اما در "بیانات شخصی وانگ جین‌دونگ..."، وانگ ادعا کرد که گروه، صبح به خانه شخصی رفتند تا بطری‌هایشان را با بنزین پر کنند. آنها همگی خانه را در ساعت ۲:۳۰ بعدازظهر، ۱۱ دقیقه قبل از اینکه حادثه اتفاق بیفتد، ترک کردند و با یک تاکسی به میدان تیان‌آن‌من رفتند.
۲) در مقاله ۳۰ ژانویه شین‌هوآ، گروه وانگ جین‌دونگ صبح ۱۷ ژانویه به ایستگاه غربی پکن رسیدند، و در آنجا چن گوآ به دنبالشان آمد.
اما در "بیانات شخصی وانگ جین‌دونگ..." وانگ می‌گوید که بعد از رسیدن به پکن، گروه با اتوبوس به کالج موسیقی مرکزی رفتند، و در آنجا چن گوآ به دنبالشان آمد.
۳) در مقاله اینترنتی شین‌هوآ "مصاحبه ویژه با وانگ جین‌دونگ" که در ۲۴ آوریل سال ۲۰۰۲ منتشر شد، دختر وانگ جین‌دونگ، در تمام مقاله با نام "وانگ جوآن" معرفی می‌شود. اما در مقاله اینترنتی شین‌هوآ که در ۲۸ مارس سال ۲۰۰۱ منتشر شد، دختر وانگ جین‌دونگ همواره "وانگ جوآن‌جوآن" نامیده شده است.
برای گزارش‌های خبری، اسامی اشخاص درگیر، یکی از مهمترین عناصر در خبر می‌باشد. هر گزارشگر حرفه‌ای به صحت چنین اطلاعات پایه‌ای توجه بسیاری خواهد داشت. گزارش ۲۸ مارس شامل بیش از ۴۶۰۰ کلمه بود و نام وانگ جوآن‌جوآن ۳۷ بار در آن وجود داشت. این احتمال بسیار کم است که ارجاع‌های متفاوت به وانگ جوآن و وانگ جوآن‌جوآن به‌واسطه اشتباهات چاپی باشد.
۴) در مقاله ۲۴ آوریل، همسر و دختر وانگ جین‌دونگ، در طول دوره بازداشت‌شان در اواخر سال ۲۰۰۰، مسئولان زندان را افرادی خونگرم و بامحبت یافتند و به همین دلیل، "تبدیل" شدند (از تمرین کردن فالون گونگ دست کشیدند).
در مقاله ۲۸ مارس، بیشتر از ۴۰۰۰ کلمه نوشته شد تا شرح دهد چطور اردوگاه کار اجباری زنان هنان، بعد از "تلاش بسیار سخت" سرانجام توانست این مادر و دختر را "تبدیل" کند.
بر اساس مقاله‌ای از وب‌سایت چینی BBC که در ۵ آوریل ۲۰۰۲ متشر شد، "دختر وانگ جین‌دونگ گفت که فقط ۱۰ دقیقه بعد از وارد شدن به اردوگاه کار اجباری، تصمیم گرفت که از فالون گونگ دست بکشد."
نه تنها در مورد چگونگی دست کشیدن این مادر و دختر از فالون گونگ، بلکه در مورد مکان حبس آنها نیز ناهمخوانی وجود دارد.
۳۲. گزارش شین‌هوآ جزئیات بسیار روشن خود را از طرف هیچ شاهدی ارائه می‌دهد
مقاله ۳۰ ژانویه ۲۰۰۱، اولین گزارش پر جزئیات و مفصل شین‌هوآ در مورد خودسوزی بود. مقاله، شرحی بسیار عینی و روشن از صحنه‌های خودسوزی ارائه می‌دهد. برای مثال:
"در ساعت ۲:۴۱ بعدازظهر، در شمال شرقی بنای یادبود قهرمان مردم، مردی پنجاه ساله، رو به غرب در وضعیت "پای ضربدری" نشست و مداوماً مایعی را از یک بطری پلاستیکی سبزرنگ بر روی بدنش ریخت. بعد از آن، شعله‌های سرخ از بدن مرد به بیرون جهید و ابر غلیظی از دود سیاه شکل گرفت. در میان جهنم داغ شعله‌ها، این مرد با بلندترین حد صدایش و با تمام قدرت فریاد زد".... "تقریباً در همان زمان در قسمت شمال‌شرقی میدان، یک زن میانسال ناگهان یک بطری اسپرایت را از کیفش بیرون آورد. دهانش را باز کرد و چندین جرعه از مایع درون آن را نوشید و همچنین آن را روی همه بدنش ریخت. در آن لحظه، بوی تند بنزین، هوا را پر کرد".... "در قسمت شمال شرقی بنای یادبود قهرمان مردم، چهار پلیس، ابتدا متوجه خودسوزی مرد پنجاه ساله شدند. به‌سرعت خاموش‌کننده‌های آتش را بیرون آوردند و با حداکثر سرعت به سمت او دویدند... در کمتر از یک دقیقه، پلیس در حال استفاده از چهار دستگاه آتش‌نشانی بود و به‌سرعت شعله‌های روی بدن آن مرد را خاموش کرد؛ سپس او سریعاً توسط ماشین پلیس که در حین مأموریت بود به بیمارستان انتقال داده شد..."
این جزئیات را فقط در صورتی می‌توان به‌دست آورد که فرد واقعاً در صحنه حضور داشته باشد. اما، از روی گزارش نمی‌توانیم بگوییم که نویسنده چگونه این جزئیات را به‌دست آورده است. مقاله هرگز چیزی درباره مصاحبه با شاهدان عینی ذکر نکرده است.
۳۳. عکس‌های منتشر شده در روزنامه بطری اسپرایت را در موقعیت‌های مختلف نشان می‌دهد
بر اساس گفته ناظران در چین، عکسی منتشرشده در روزنامه جین‌ژو بطری اسپرایت را روی زمین در کنار پای راست وانگ جین‌دونگ نشان می‌دهد. این متفاوت با چیزی است که ویدئوی شبکه CCTV نشان می‌دهد که در آن، بطری بین پاهای وی نمایش داده شده است. این عکس حول‌و‌حوش اولفوریه ۲۰۰۱ منتشر شد.
۳۴. چهار سال بعد، ح.ک.چ موضوع "خودسوزی" را دوباره مطرح می‌کند تا توجهات را از مرگ ژائو زیانگ دور کند
در ۱۷ ژانویه ۲۰۰۵، ژائو زیانگ، نخست‌وزیر سابق چین و از حامیان دموکراسی که به‌مدت ۱۵ سال توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) تحت بازداشت خانگی قرار داشت، درگذشت. مرگ آقای ژائو عکس‌العمل‌های شدیدی را در داخل و خارج چین به همراه داشت. از مردم عادی چین گرفته تا مقامات ارشد آمریکا، از نمایندگان هنگ‌کنگ گرفته تا گورباچف رهبر سابق اتحاد جماهیر شوروی، در مرگ او سوگواری کردند و دستاوردهای او را ستودند. در مقابل، رسانه‌های حکومتی چین در مورد مرگ ژائو سکوت کردند و مرگ وی را فقط با یک جمله در روزنامه دولتی گزارش کردند. آگهی‌های ارسال‌شده در اینترنت توسط وب‌سایت خبری رسمی شین‌هوآ سریعاً حذف شدند.
روز بعد، ۱۸ ژانویه ۲۰۰۵، آژانس خبری شین‌هوآ شروع به بازپخش گزارش "خودسوزی" از ۴ سال قبل نمود. ح.ک.چ نه تنها گزارش را در چین پخش کرد بلکه با اعمال نفوذ بر رسانه‌های خارج از کشور، آنها را واداشت تا در مورد آن گزارش دهند. در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۵، خبرگزاری آسوشیتد پرس (AP) تصویری مغرضانه از نسخه "خودسوزی" ح.ک.چ و وقایع بعد از آن منتشر کرد. این مقاله بدون هیچ نقدی، تبلیغات سوء ح.ک.چ را پذیرفت و آن را به عنوان واقعیت گزارش کرد. روزنامه‌های بسیاری بعداً به‌خاطر انتشار این مقاله عذرخواهی کردند.
چرا ح.ک.چ آن اندازه تلاش کرد تا حادثه‌ای را که چهار سال پیش اتفاق افتاده بود گزارش کند، آن هم یک روز بعد از یک حادثه بزرگ و مهم در چین؟
۳۵. قبل یا بعد از این حادثه هیچ‌گاه تأیید نشده است که هیچ تمرین‌کننده فالون گونگ خودکشی کند
از زمان معرفی فالون گونگ در ماه می سال ۱۹۹۲ تا شروع آزار و شکنجه در ژوئیه ۱۹۹۹، هیچ گزارش خبری در ارتباط با هیچ تمرین‌کننده فالون گونگ که خودکشی کند وجود نداشت. با حدود ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفری که در سال ۱۹۹۸ برآورد شده بود که فالون گونگ را تمرین می‌کنند و با نرخ خودکشی در چین که ۲۳ نفر از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر می‌باشد، پیدا کردن ۲۳۰۰۰ خودکشی نباید کار مشکلی بوده باشد. اما هیچ موردی از خودکشی گزارش نشد. این حقیقتاً از تأثیر فالون گونگ بر سلامتی حکایت دارد.
زمانی که آزار و شکنجه آغاز شد، رسانه‌های حکومتی چین، گزارش بعد از گزارش شروع به پخش جرائم، قتل‌ها و خودکشی‌هایی کردند که به‌وسیله تمرین‌کنندگان فالون گونگ صورت گرفته بود. در طول ۶ ماه اول آزار و شکنجه بالغ بر ۳۰۰۰۰۰ گزارش بر ضد فالون گونگ ارائه شد. آشکار است که افزایش ناگهانی گزارش‌ها شک‌برانگیز بود. بعضی از این گزارش‌ها به‌صورت محلی بررسی شدند و معلوم شد که ساختگی یا غلط بودند (بدین معنی که شهروندی عادی خودکشی می‌کند و به یک تمرین‌کننده فالون گونگ نسبت داده می‌شود). دیگر گزارش‌ها، تمرین‌کنندگانی را که در اردوگاه‌های کار اجباری چین کشته شدند به عنوان موارد خودکشی معرفی می‌کنند، اما عموماً ثابت شد که آن افراد زیر شکنجه کشته شده و بدن‌هایشان سریعاً به‌وسیله مقامات سوزانده شده است.
در سال‌های اخیر رسانه‌های چین کمتر تمایل داشته‌اند که علناً درباره‌ی فالون گونگ صحبت کنند، اما گاه‌به‌گاه مخفیانه گزارشی را ارائه می‌دهند. به‌طور مثال، در نوامبر ۲۰۰۵ اخبار روز پکن ادعا کرد که یک تمرین‌کننده فالون گونگ در پکن خودسوزی کرد. خیلی سریع مشخص شد که این یک حقه بوده است. (برای جزئیات اینجا را کلیک کنید)
شاید گویاترین چیز، رفتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مناطق دیگر خارج از چین است. هزاران تمرین‌کننده در بیشتر از ۸۰ کشور اطراف جهان زندگی می‌کنند. بسیاری در مناطق چینی‌زبان هنگ‌کنگ، سنگاپور و تایوان زندگی می‌کنند– مناطقی که توسط ح.ک.چ کنترل نمی‌شوند. تایوان به تنهایی بالغ بر ۳۰۰۰۰۰ تمرین‌کننده دارد.
در خارج از چین هرگز هیچ خودکشی‌ای از تمرین‌کنندگان فالون گونگ گزارش نشده است.
۳۶. "خودسوزی" شبیه مشخصات خودسوزی‌های دیگر در تاریخ نمی‌باشد
خودسوزی چیزی نیست که زیاد معمول باشد چرا که زمان زیادی طول می‌کشد و بسیار دردناک است. از چند موردی که در زمان‌های اخیر گزارش شده‌اند، اکثراً به‌علت اعتراض انجام شدند. دلایل این خودسوزی‌ها شامل این موارد می‌شوند: اعتراض علیه جنگ، علیه حکومت استبدادی، علیه اشغال نظامی، علیه سیاست‌های دولت، علیه محاکمات قانونی و افسردگی.
اما دلایلی که "خودسوزی‌کنندگان" تیان‌آن‌من ارائه کردند چیزهایی مثل "رفتن به بهشت" بود. هرگز چیزی درباره اعتراض به مسئله‌ای ذکر نشد و آن گروه مطمئناً افسرده نبودند. اگر آنها در حال اعتراض به حکومت نبودند، پس این واقعیت که آنها به میدان تیان‌آن‌من رفتند عجیب به نظر می‌رسد.
خودکشی‌های گروهی تحت ادعای "رفتن به بهشت" یا دلایلی مشابه، بسیار نادر و همیشه پنهانی هستند. فرقه "دروازه بهشت" را در نظر بگیرید که اعضایش در سال ۱۹۹۷ با خوردن سم، در محوطه‌ای که جمع می‌شدند خودکشی کردند. خودکشی با این دلایل عموماً در منطقه‌ای دور از انظار عموم انجام می‌شود.
اینها، دو مورد واقعی از خودسوزی در چین هستند:
مورد ۱: در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۳، در جلوی پل جین‌شوئی تیان‌آن‌من، یک کشاورز به نام ژو ژنگ‌لیانگ از شهرستان کینگ‌یانگ واقع در استان آنهوئی، بر روی خود بنزین ریخت و سپس خود را به آتش کشید. دلیلی که برای این کار ارائه داد این بود که خانه‌اش را برخلاف میل او ویران کردند و پرونده‌اش در دادگاه هرگز با عدالت پیش نرفت.
مورد ۲: در اول اکتبر ۲۰۰۳، یانگ پیکوآن، که از شهرستان گنگان واقع در شهر جینگ‌ژو از استان هوبی آمده بود تا نارضایتی خود را به اطلاع مقامات برساند، در نزدیکی گوشه جنوب‌شرقی میدان تیان‌آن‌من در محل برج یادبود، با بنزین خود را به آتش کشید. یانگ یک کارگر ۴۹ ساله بود که بیکار شده بود.
موارد خودسوزی متعددی مانند اینها در اخبار گزارش شده‌اند اما به‌دلیل ارائه گزارش‌های رسانه‌ای پوشیده و اندک، اکثر چینی‌ها احتمالاً هرگز آنها را نشنیده‌اند. اختلاف در نحوه برخورد رسانه‌های حکومتی با موارد واقعی خودسوزی و "خودسوزیِ" صحنه‌سازی شده، بسیار زیاد است.
۳۷. "خودسوزی‌کنندگان" فوراً فالون گونگ را کنار گذاشتند
چرا "خودسوزی‌کنندگان" تمایل داشتند خود را تحت نام فالون گونگ به آتش بکشند، و سپس هنگامی که نجات یافتند فوراً آن را کنار گذاشتند؟
۳۸. "خودسوزی" در تناقض آشکار با اعمال نوع‌دوستانه تمرین‌کنندگان است
تمرین‌کنندگان فالون گونگ تلاش می‌کنند تا در هر زمینه‌ای در زندگی‌شان راستگو باشند. همه موسیقی و کتاب‌های فالون دافا، مقالات تبادل تجربه‌ای که در آنها تمرین‌کنندگان، نواقص خود و اینکه چگونه در آن موارد رشد کردند را به اشتراک می‌گذارند و همه فعالیت‌ها رایگان هستند و از طریق اینترنت یا از طریق خود افراد برای عموم قابل دسترس می‌باشند. در چین، تمرین‌کنندگان هر خطری را به جان خریده‌اند تا به میدان تیان‌آن‌من رفته و با افراشتن بنرها از دولت درخواست پژوهش کنند یا از طریق روش‌های صلح‌آمیز مختلف، حقایق را درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه روشن کنند.
اینکه یک تمرین‌کننده خودش را بسوزاند، بر تلاش‌های تمرین‌کنندگانی که سعی دارند وجدان مردم را در چین بیدار کنند تأثیری بسیار منفی می‌داشت. احتمالاً به همین دلیل است که حادثه به این صورت صحنه‌سازی شد. در سال‌های اولیه آزار و شکنجه، صدها تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ هر روز به پکن سفر می‌کردند تا در تیان‌آن‌من از دولت درخواست پژوهش کنند، و خطر دستگیری و بازداشت را به جان می‌خریدند. این اعمال فداکارانه، عموم مردم را آگاه می‌کرد و به شهروندانی که تحت سلطه‌ی یک رژیم تمامیت‌خواه زندگی می‌کردند امید می‌داد.
با صحنه‌سازی یک "خودسوزی" به آن شکل و در آن مکان، ح.ک.چ مستقیماً تلاش‌های این تمرین‌کنندگان را به چالش کشید و ذهنیتی منفی در مورد آنها به‌وجود آورد.
۳۹. فالون گونگ هر نقشی را رد می‌کند
این واقعیت که نمایندگان فالون گونگ فوراً داشتن هرگونه نقشی در خودسوزی را رد کردند به‌خودی خود گویای واقعیت است.
۴۰. ترکیب شرکت‌کنندگان ترکیب ایده‌آلی برای برانگیختن احساسات مردم بود
به‌نظر می‌رسد که خودسوزی‌کنندگان، که شامل یک مرد، یک زن جوان، یک زن مسن‌تر و یک دختربچه هستند، به دقت انتخاب شده بودند. در حالیکه دختربچه را به آمبولانس می‌برند، او به شکل دردناکی مادرش را صدا می‌زند. و فردی که در حال انتقال او است لحظه‌ای می‌ایستد تا اجازه دهد از آنها فیلم گرفته شود.
حادثه بلافاصله حس همدردی مردم را برانگیخت و فالون گونگ را بدنام کرد. مردم سرتاسر چین ناراحت بودند. یکی از پیامدهای این رویداد این بود که دسته‌هایی از روستاییان به خانه تمرین‌کنندگان می‌رفتند، به زور وارد می‌شدند و از افراد می‌خواستند که فالون گونگ را انکار و تقبیح کنند. برخی به اموال آنها دستبرد زده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. اگر گزارش می‌شد که قربانیان تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ هستند پلیس دخالتی نمی‌کرد.
