(Minghui.org) وزارت امورخارجه ایالات متحده آمریکا در ۲۷ فوریه ۲۰۱۴، "گزارش‌های خود درخصوص وضعیت حقوق بشر در کشورهای مختلف در سال ۲۰۱۳" را منتشر کرد. این گزارش بیان می‌کند که برداشت اجباری اعضای بدن از زندانیان در چین کماکان ادامه دارد. این سومین سالی است که در گزارش حقوق بشر وزارت امور خارجه امریکا درباره چین، به موضوع برداشت اعضای بدن زندانیان از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ اشاره میشود.
این گزارش به‌طور مختصر، وضعیت کلی حقوق بشر کشور چین را در سال ۲۰۱۳ به شرح زیر بیان کرده است: «سرکوب و اعمال زور، مخصوصاً علیه سازمان‌ها و اشخاصِ دست‌اندر‌کار دفاع از حقوق شهروندی و سیاسی و موضوعات عام‌المنفعه، اقلیت‌های مذهبی و شرکت‌های حقوقی درگیر پرونده‌های مهم، مسئله‌ای عادی است.»
«طی سال گذشته، اعضای خانواده فعالان، مخالفان، تمرین‌کنندگان فالون گونگ، خبرنگاران، شخصیت‌های مذهبی غیر‌رسمی و زندانیان سیاسی سابق، هدف بازداشت، حبس و آزار و اذیت‌های خودسرانه و مستبدانه بودند.»
شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ
بر اساس این گزارش، «در ۷ آوریل، یکی از مجله‌های تازه تأسیس چین به نام لنز مقاله‌ای منتشر کرد که آزار و اذیت‌هایی شامل شکنجه با باتوم برقی، خوراندن اجباری و حبس‌های انفرادی طولانی‌مدت در بازداشتگاه ماسانجیا در استان لیائونینگ را گزارش می‌کرد.» اردوگاه کار اجباری ماسانجیا به‌خاطر شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در آنجا، بدنام است. وب‌سایت Minghui.org و سایر نهادهای رسانه‌ای به‌میزان زیادی پرونده‌های شکنجه و مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در این اردوگاه کار اجباری را گزارش کرده‌اند.
از ژوئیه سال ۱۹۹۹، زمانی که آزار و شکنجه فالون گونگ رسماً آغاز شد، تا آوریل سال ۲۰۰۴، بیش از ۴۰۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا زندانی شدند. از سال ۲۰۰۰، وب‌سایت مینگهویی بیش از ۸۰۰۰ گزارش درخصوص شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در این اردوگاه منتشر کرده است.
شبکه خبری سی‌ان‌ان در ۶ نوامبر ۲۰۱۳ داستانی را درباره یک نامۀ "درخواست کمک" گزارش کرد که در بسته‌‌ای حاوی تزئینات جشن هالووین مخفی شده بود. این بسته و محتویاتش از تولیدات اردوگاه کار اجباری ماسانجیا بود. خانم جولی کیت از ایالت اورگان این نامه را که به‌وسیله یک تمرین‌کننده فالون گونگ نوشته شده بود، پیدا کرد. این نامه منبع تولید این تزئینات را که با استفاده از نیروی کار اجباری تولید شده بود آشکار می‌کرد و خواستار کمک بود.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیمارستان‌های روانی زندانی می‌شوند
علاوه بر زندان‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و بازداشتگاه‌ها، رژیم چین اغلب تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر فعالان سیاسی را در بیمارستان‌های روانی زندانی می‌کند.
براساس این گزارشِ وزارت امور خارجه: «گزارش‌های بسیاری درباره فعالان و معترضین منتشر شده است که به مراکز روان‌درمانی اعزام شدند و به دلایل سیاسی و برخلاف رضایتشان تحت درمان‌های روانی قرار گرفتند.»
«به نقل از لیگال دیلی (روزنامه‌ای دولتی که امور حقوقی را پوشش می‌دهد)، وزارت امنیت عمومی به‌طور مستقیم ۲۴ بیمارستان روانی (که با نام مراکز انکانگ نیز شناخته می‌شوند) را اداره می‌کند. این مراکز تحت اقدامات حفاظتی شدید قرار دارند و برای نگهداری افرادی که به‌واسطه روانی بودن مرتکب جنایاتی می‌شوند، به‌کار می‌روند. از سال ۱۹۹۸ تا ماه می سال ۲۰۱۰، بیش از ۴۰ هزار نفر به بیمارستان‌های انکانگ فرستاده شدند.»
«فعالان سیاسی، پیروان مذاهب زیرزمینی، اشخاصی که بارها برای دادخواهی به نهادهای حکومتی مراجعه کرده‌اند، اعضای حزب دموکراسی چین (ح.د.چ) که فعالیت آنها ممنوع شده است (CDP) و تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زمرۀ کسانی هستند که در این مراکز اسکان داده شده‌اند.»
وب‌سایت Minghui.org بسیاری از این نمونه‌ها را گزارش کرده است. برخی از تمرین‌کنندگان حتی در بیمارستان‌های روانی تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفتند، از جمله لی ریچینگ که در بهار سال ۲۰۰۸ در بیمارستان روانی شیانگ‌تان جان باخت.
در اینجا دو نمونه گزارش شده در سال ۲۰۱۳ را ذکر می‌کنیم.
ژائو شیانگ‌های، ۴۳ ساله از استان هونان، شش سال است که در بیمارستان روانی شیانگ‌تان زندانی شده و در آنجا دست‌ها و پاهایش همیشه با زنجیر به یکدیگر بسته شده‌اند.
لیو یونگ از شهر هاندان واقع در استان هبی، به مدت دوازده سال در بیمارستان روانی بائودینگ زندانی شد. دو ماه پس از اینکه آزاد شد، در ۱۲ سپتامبر سال ۲۰۱۳، دوباره در خانه‌اش بازداشت و مجدداً به بیمارستانی روانی فرستاده شد.
آقای ژائو شیانگ‌های در بیمارستان روانی، درحالیکه دست‌ها و پاهایش با زنجیر به هم بسته شده‌اند. وی به مدت شش سال در این مکان حبس شد.
سرکوب و بدرفتاری با وکلای حقوق بشر
این گزارش وزارت امور خارجه آمریکا آشکار می‌کند که حکومت چین به وکلای حقوق بشر نیز اجازه نمی‌دهد از موکلین خاصی دفاع کنند و در صورتی که تصمیم به این کار بگیرند، آنها را تهدید به مجازات می‌کند.
«حکومت به‌منظور اینکه وکلا یا شرکت‌های حقوقی را از پذیرفتن پرونده‌های حساس، مانند دفاع از طرفداران دموکراسی، فعالان کلیساهای خانگی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ یا منتقدین حکومت منع کند، اقدام به تعلیق یا ابطال پروانه وکالت آنها کرده است.»
این گزارش حقوق بشر، دو نمونه در ارتباط با پرونده تمرین‌کنندگان فالون گونگ را ارائه داده است.
«در ماه می، درحالیکه دو وکیل به نام‌های تانگ جیتیان و جیانگ تیان‌یونگ سعی می‌کردند از زندان سیاهی در شهر زیانگ بازدید کنند، به‌وسیله مقامات بازداشت و تحت ضرب‌و‌شتم قرار گرفتند. برطبق گزارش، پیروان جنبش منع‌شده فالون گونگ در آن زندان حبس بودند.»
«در ماه آوریل، دادگاهی در استان جیانگ‌سو یکی از وکلای حقوق بشر پکن، به نام وانگ چوآن‌ژانگ را به‌خاطر ʼایجاد اختلال جدی در روند محاکمهʻ تحت حبس قضایی ده‌روزه قرار داد. یکی از موارد نقض قانون و اختلال به‌وسیله آن وکیل این بود: استفاده از تلفن همراه برای کپی گرفتن از اصلِ یک سری مدارکی که وی در جریان محاکمۀ یک تمرین‌کننده فالون گونگ به دادگاه ارائه می‌داد.»
وکلای حقوق بشر چین که از تمرین‌کنندگان فالون گونگ دفاع می‌کنند اغلب زیر‌نظر قرار گرفته، بازداشت شده و تحت ضرب‌و‌شتم قرار می‌گیرند. اغلب اوقات درخواست‌های قانونی آنها برای دسترسی به اسناد و مدارک و تماس با موکلینشان رد شده و اغلب در جریان دفاع از موکلینشان اختلال ایجاد میشود.
به نقل از صدای آمریکا، دادگاه منطقه ژونگ‌شان در شهر دالیان، واقع در استان لیائونینگ، جلسه دادگاه سیزده تمرین‌کننده فالون گونگ را لغو و خبر آن را شب قبل از شروع محاکمه اعلام کرد.
صبح روز بعد، پلیس دو وکیل مدافع را بازداشت و حبس کرد. یکی از آنها، وکیل مدافعی به نام چنگ های بود که توسط مأموران پلیس تحت ضرب و شتم قرار گرفت.
در روز ۷ نوامبر ۲۰۱۳، بازداشتگاه شهر جیلین درخواست وکیلی برای ملاقات با موکلش را که یک تمرین‌کننده فالون گونگ به نام بائو ونجون بود، رد کرد. آن وکیل متذکر شد که محرومیت از حق ملاقات، غیرقانونی است. اما بازداشتگاه ادعا کرد که آنها دستورات را از اداره امنیت ملی دریافت کرده‌اند که وکلا را از ملاقات با تمرین‌کنندگان فالون گونگ منع می‌کند.
در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳، دو وکیل مدافع از پکن در مقابل دفتر دادستانی منطقه های‌گانگ در شهر چینهوانگ‌دائو، واقع در استان هبی بنری را برافراشتند که تخلفات دادستانی را فاش می‌کرد.
از ۱۷ سپتامبر تا ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳، دفتر دادستانی چهار بار این دو وکیل را از مرور و بررسی پرونده پنج تمرین‌کننده فالون گونگ منع کرد.
وب‌سایت Minghui.org مقاله‌ای هشت قسمتی با نام "تجلی بی‌عدالتی: سیستم دادگاه در چین امروز" را منتشر کرد.
تبعید تمرین‌کنندگان فالون گونگ
طی آزار و شکنجه پانزده ساله فالون گونگ، بسیاری از تمرین‌کنندگان خارج از چین نتوانسته‌اند به چین بروند. حتی وقتی برخی از آنها خواستند گذرنامۀ چینی خود را در کنسولگری‌ها یا سفارت‌های چین تمدید کنند، درخواست‌شان رد شد.
برای مثال، در ژوئن ۲۰۰۲، به خانم دن بیهان؛ یک تمرین‌کننده‌ای آمریکایی- چینی، اجازه داده نشد که از مرز هنگ‌کنگ وارد چین شود. مأموران گمرک او را در کیسه‌ای پارچه‌ای پیچیدند، سوار هواپیما کردند و به ایالات متحده بازگرداندند.
لین چوآن و شی وی از ایالت ویرجینیا؛ زن و شوهری چینی، که هر دو فالون گونگ را تمرین می‌کنند، در سال ۲۰۰۳ برای تمدید گذرنامه‌هایشان درخواست دادند. اما سفارت چین بدون ارائه هیچ دلیلی گذرنامه‌هایشان را نگه داشت.
در سال ۲۰۰۳، تمرین‌کنندگان فالون گونگ؛ کوانگ جی‌یوان و همسرش، از ایالت کانزاس گزارش دادند که کنسولگری چین در شیکاگو تمدید گذرنامه‌هایشان را برای همیشه به حالت تعلیق درآورده است.
بر اساس این گزارش حقوق بشر، «حکومت چین همچنان از بازگشت مجدد تعداد بی‌شماری از شهروندان چینی ممانعت به‌عمل می‌آورد؛ شهروندانی که به‌نظر می‌آید از مخالفان، فعالان فالون گونگ یا "افراد دردسر‌ساز" بوده‌اند.»
وزارت امور خارجه ایالات متحده هرساله، گزارش سالانه حقوق بشر خود را درخصوص بیش از ۲۰۰ کشور جهان منتشر می‌کند. سال ۲۰۱۳، سی و هشتمین سال ارائه این گزارش بوده است.
