(Minghui.org) چند روز قبل، 20 دقیقه خوابیدم. ازآنجا که هوا گرم بود، پیراهنم را درآوردم و پنکه را روشن کردم. پس از مدتی، فکر کردم که باد سرد و خوابیدن بدون پتو می‌تواند باعث درد معده شود، ازاینرو خودم را با یک پتو پوشاندم. بعد از خواب، احساس کردم معده‌ام درد می‌کند. چند ساعت بعد، درد بیشتر شد، تعجب کردم که چرا این اتفاق افتاد.
عقاید و تصورات به موانعی در تزکیه تبدیل می‌شوند
به‌محض اینکه به آرامی به درون نگاه کردم، متوجه شدم که عقاید و تصورات افراد عادی را دارم که خوابیدن بدون پتو و هوای سرد باعث درد معده می‌شود. امکان دارد یک فرد عادی دارای چنین احساسی باشد، اما یک تزکیه‌کننده نباید چنین افکاری داشته باشد.
به‌محض اینکه به این علت پی بردم، برای ازبین بردن عقاید و تصوراتی که در طی سالیان زیادی شکل داده بودم، افکار درست فرستادم و درد قطع شد.
مدت 20 سال تزکیه کرده‌ام. اما وقتی توجهی به عقاید و تصورات بشری نمی‌کنم، آنها گاهی هنوز باعث ناراحتی و رنج و محنت می‌شوند.
تعداد زیادی از عقاید و تصورات مشابه این در ذهن مردم وجود دارد. درحالی‌که در جامعه عادی بزرگ می‌شویم بسیاری از دانش علمی و افکار عمومی را کسب می‌کنیم، که به نوبه خود عقاید و تصورات بسیاری را شکل می‌دهند. برخی از آنها با ذهن‌مان یکی و این‌طور برداشت می‌شود که ما را از آسیب محافظت می‌کنند. آنها آنقدر عادی شده‌اند که حتی آگاه نیستیم عقاید و تصورات بشری هستند.
اما این عقاید و تصورات موانعی در تزکیه ما هستند. آنها گفتار و رفتارمان را کنترل و مانعِ کوشش و تلاش رو به جلوی ما می‌شوند. آنها نمی‌گذارند از حالت فرد عادی بیرون بیاییم و باعث رنج و عذاب می‌شوند.
من و بسیاری از تمرین‌کنندگان، عقاید و تصورات مختلفی داریم، مانند اینکه کدام غذا سالم است و کدام غذا سالم نیست، دردهای خاص به چنین و چنان بیماری اشاره می‌کنند، فشارخون طبیعی چقدر است، قند خون طبیعی چقدر است و غیره.
برخی از تمرین‌کنندگان موفق به ازبین بردن این عقاید و تصورات نمی‌شوند، بنابراین مدتی طولانی گرفتار کارمای بیماری می‌شوند. می‌دانم که برخی از تمرین‌کنندگان در اطرافم به‌طور مخفیانه بارها به بیمارستان مراجعه کرده‌اند و برخی داروهای زیاد یا غذاهایی به اسم "غذای درمانی"خریداری کرده‌اند.
البته نمی‌گویم اگر فردی به بیمارستان برود یا دارو مصرف کند نمی‌تواند تزکیه کند. تزکیه آسان نیست، هر کسی سختی‌های خودش را دارد، مانند اعتیاد تمرین‌کنندگان جوان به بازی‌های ویدئویی و وابستگی‌های تمرین‌کنندگان به شهرت، پول و شهوت.
توهم کارمای بیماری
برای تمرین‌کنندگان مسن، عقیده و تصور بیماری اغلب از سایر وابستگی‌ها برمی‌خیزد. امیدوارم تبادل تجربه‌ام تمرین‌کنندگانی را که این عقاید و تصورات را در سر می‌پرورانند، آگاه و کمک کند که آنها را ازبین ببرند و بر سختی‌ها غلبه کنند. اما ابتدا باید متوجه توهم کارمای بیماری باشیم.
سال‌ها قبل، تمرین‌کننده‌ای به یک تمرین‌کننده مسن‌تر که از بیماری رنج می‌برد، گفت: «آن یک توهم است. آن را نفی کن.» تمرین‌کننده مسن‌تر اظهار کرد: «توهم؟ این خیلی دردناک است و می‌گویی که آن توهم است؟»
صحبت کردن در مقابل این اظهارنظر دشوار بود. این دردها و علائم بسیار «واقعی» احساس می‌شوند ازاینرو چگونه می‌توانیم بگوییم آنها توهم هستند؟
چند روز قبل حادثه‌ای مشابه برای من رخ داد و باعث شد که این موضوع را واضح‌تر ببینم. یک فرد عادی امکان دارد بعد از اینکه بدون پتو بخوابد دچار درد معده شود، به مصرف دارو نیاز داشته باشد، یا به پزشک مراجعه کند. پس از اینکه فرد کارما را پرداخت کند، درد ناپدید خواهد شد. بنابراین برای فردی عادی، آن یک بیماری واقعی است.
اما ما تزکیه‌کننده هستیم. در ظاهر، علت‌ها و نشانه‌ها همان علائمی هستند که افراد عادی دارند. اما آن تصادفی نیست. ما با یک بیماری روبرو می‌شویم، زیرا باید عقاید و تصورات‌مان را تغییر دهیم و باید وابستگی‌های‌مان را ازبین ببریم. علائم ظاهر می‌شوند تا بگذارند که رشد کنیم و کوتاهی نکنیم.
اگر با خودمان به‌عنوان تمرین‌کننده رفتار و به درون نگاه کنیم، وابستگی‌ها را ازبین ببریم و با افکار درست متوجه مشکلات شویم، علائم بلافاصله ناپدید می‌شوند.
با خودمان به‌عنوان یک تمرین‌کننده رفتار کنیم
وب‌سایت مینگهویی مقالات بسیاری در مورد موضوع کارمای بیماری منتشر می‌کند. برخی از این مقالات ذکر می‌کنند که تمرین‌کنندگان قبل از انتقال به اردوگاه کار اجباری، تحت معاینات فیزیکی قرار می‌گیرند. آنها از استاد درخواست می‌کنند که توهم فشار خون بالا را به آنها بدهند طوری‌که اردوگاه کار آنها را نپذیرد. پزشکان در نتیجه تشخیص می‌دهند که آنها دارای فشارخون بسیار بالا هستند. یک فرد عادی با چنین فشار خون بالایی می‌میرد، ازاینرو اردوگاه کار از پذیرش آنها امتناع می‌کند.
برخی از تمرین‌کنندگان نیز در زندان دچار بیماری‌های بدخیم شده‌اند، طوری‌که انگار در آستانه مرگ هستند. زندان مجبور شد که آنها را آزاد کند. آنها چند روز پس از آزادی به وضعیت سلامتی خوبی برگشتند. آیا آنها بیماری بودند؟ آیا این وضعیت‌ها می‌تواند با پزشکی مدرن توضیح داده شود؟
بنابراین، آیا این بیماری‌ها واقعاً توهم نیستند؟ برای تزکیه‌کنندگانی که درک روشنی از این موضوع دارند، اینها توهم هستند. اما تمرین‌کنندگانی که تصورات خود درباره این موضوع را تغییر نداده‌اند، امکان دارد موافق نباشند، زیرا در آن لحظه‌ها درد بسیار واقعی احساس می‌شود.
استاد این موضوع را در جوآن فالون بیان کرده‌اند. اگر تمرین‌کننده‌ای نتواند با خودش به‌عنوان یک تزکیه‌کننده رفتار کند، نمی‌تواند آموزه‌های استاد را دنبال کند، او به یک فرد عادی برمی‌گردد.
عقیده و تصور بیماری که مدتی طولانی در ذهن فردی رشد کرده است در سطح ظاهری به صورت درد ظاهر می‌شود که با علم پزشکی مرتبط است. تصور می‌شود علائم بیماری، یک بیماری باشد.
در آن زمان، شخص نه تنها درد جسمی را احساس می‌کند، بلکه نگرانی‌های روانی و اضطراب نیز دارد. استاد بیان کردند:
«برای بالا رفتن سطح‌تان نکته کلیدی آبدیده کردن ذهن‌تان است.» (جوآن فالون)
ایجاد شکاف‌ها
برخی از تمرین‌کنندگان درباره پزشکی زیاد می‌دانند. باوجودی‌که پزشک نیستند، قبل از ورود به مسیر تزکیه، دانش پزشکی جمع‌آوری می‌کردند. بنابراین وقتی دردی احساس می‌کنند، آن درد را به بیماری ربط می‌دهند. در نگاه کردن به درون و پیدا کردن علت در شین‌شینگ خود مشکل دارند. سپس از دانش پزشکی خود استفاده می‌کنند و دنبال راه حل می‌گردند.
هر چه عقاید و تصورات قوی‌تر و شکاف عمیق‌تر باشد، موجب تداخل می‌شود. اعضای خانواده و دوستان توصیه خواهند کرد که به پزشک مراجعه کند. بیمارستان بیماری تصور شده را تصدیق و از طریق آزمایشات آن را ثابت می‌کند.
بعضی از تمرین‌کنندگان وقتی احساس ناراحتی دارند، همواره به اعضای خانواده و دوستان‌شان می‌گویند. آیا آنها به شما می‌گویند که فا را مطالعه، به درون نگاه کنید و مداخله را ازبین ببرید؟ آنها نگران شما هستند و به شما احترام می‌گذارند، اما به شما توصیه خواهند کرد دارو مصرف یا به پزشک مراجعه کنید. آیا این به سختی و ناراحتی غیرضروری منجر نمی‌شود؟
اگر به درون نگاه نکنید یا آموزه‌های استاد را دنبال نکنید، بلکه درعوض به اعضای خانواده خود درباره آن بگویید، آیا این نشان نمی‌دهد که علائم را به‌عنوان بیماری درنظر گرفته‌اید؟ آیا با خودتان به عنوان یک فرد عادی رفتار نمی‌کنید که به مراقبت سایرین نیاز دارد؟
درواقع، اگر شین‌شینگ خود را رشد دهید، این ناراحتی ناپدید خواهد شد. اگر درک درستی از موضوع نداشته باشید و همیشه با خودتان مثل یک فرد عادی رفتار کنید، امکان دارد علائم برای مدت زمانی طولانی ادامه یابند و حتی بدتر شوند.
استاد بیان کردند:
«اگر همیشه فکر کنید که این یک بیماری است، درحقیقت برای آن تقاضا می‌کنید. اگر یک بیماری را بخواهید، به داخل جسم شما خواهد آمد.» (جوآن فالون)
اگر با خودتان به‌عنوان یک تمرین‌کننده رفتار کنید، به درون نگاه کنید، و علت واقعی را در شین‌شینگ‌تان پیدا کنید، آن رنج و سختی بلافاصله ناپدید می‌شود. همه مداخلاتِ خیالی و غیرواقعی، عقاید و تصورات بشری و وابستگی‌های‌مان را هدف قرار می‌دهند. همان علامت در بدن یک غیرتمرین‌کننده قطعاً یک بیماری است، اما در یک تزکیه‌کننده خیر. اگر عقاید و تصوراتی دارید، و با خودتان مانند یک فرد عادی برخورد کنید، علامت مدتی طولانی ادامه می‌یابد و ممکن است حتی توهم به یک رنج واقعی تبدیل شود.
قدرت فا تمام مشکلات را حل و فصل می‌کند
نمی‌گویم برخی از تمرین‌کنندگان به‌خوبی تزکیه نمی‌کنند. می‌دانم بسیاری از تمرین‌کنندگان از 20 ژوئیه، در بسیاری از جنبه‌ها به‌خوبی عمل کرده‌اند، اما در ارتباط با عقاید و تصورات‌شان در ارتباط با کارمای بیماری تغییر نکرده‌اند. وقتی آنها با سایر تمرین‌کنندگان صحبت می‌کنند، آنها به این تمرین‌کنندگان می‌گویند که باید آن را نفی کنند، اما آنها در قلب‌شان آن علائم را به‌عنوان بیماری درنظر می‌گیرند. بنابراین آنها نمی‌توانند به این رنج و سختی غالب شوند و مجبورند مدتی طولانی از راه‌حل‌های افراد عادی استفاده کنند.
پیشنهاد دیگری برای تمرین‌کنندگانی که در این زمینه مشکلاتی دارند، ارائه می‌دهم: «در مواجهه با علائم، افکار درست بفرستند و عقاید و تصورات و ترس‌های پشت آن را هدف قرار دهند. عقاید و تصورات درواقع ماده هستند. یک بار اهریمن پشت عقاید و تصورات را ازبین ببرید، تفاوت را متوجه خواهید شد.»
درک می‌کنم که تمرین‌کنندگان بسیاری برای مدت طولانی از کارمای بیماری در رنج بوده‌اند، که می‌تواند اعتمادبه‌نفس شخص را ضعیف کند. درک می‌کنم که چقدر مشکل است.
علیرغم اینکه آن چقدر سخت است، تمرین‌کنندگان باید قوی باشند. باید خودتان را تشویق کنید. با خودتان به‌عنوان یک بیمار رفتار نکنید. شما یک تمرین‌کننده فالون دافا هستید.
اگر بتوانید در طول آن رنج و محنت بزرگ به درون نگاه کنید و در باور به استاد و فا پیش بروید، در انجام مأموریت خود موفق خواهید شد و تحسین و تکریم موجوداتی را که برای نجات به شما تکیه کرده‌اند، کسب خواهید کرد.
شما باید قوی باشید و از درد و سختی نترسید. در این مبارزه تنها نیستید. استاد و فا برای حمایت و کمک به شما آنجا خواهند بود. باید در زمان سختی‌ها به استاد فکر کنید. وقتی به استاد و فا فکر می‌کنید، قدرت فا مشکل‌تان را حل و فصل خواهد کرد. می‌توانید به استاد و دافا تکیه کنید.
مجموعه رشد و اصلاح خود
