(Minghui.org) هر زمان میخواهم به ملاقات کسی بروم، سعی میکنم به‌موقع برسم. هر بار که وقتم را به‌خوبی مدیریت میکنم باعث میشود احساس خوبی در مورد خودم داشته باشم. اما وقتی کمی دیر میکنم، به‌نظر می‌رسد اهمیت زیادی برای سایرین ندارد. این سبب شد که برای مدتی، دیگر نگران دیر رسیدن نبودم و فکر میکردم اگر تا حدود پنج دقیقه دیرتر سر قرار برسم، مشکلی نخواهد بود.
یک بار تمرینکنندهای سالمند بهخاطر اینکه پنج دقیقه دیر رسیدم، ناراحت شد. فکر نمیکردم آن مسئله مهمی باشد، تا اینکه او گفت: «فکر میکنی وقتی پنج دقیقه دیر میآیی، این "راستگویی"به‌حساب میآید؟»
نمیدانستم چه بگویم. متوجه شدم تنبلی و خودخواهیام باعث این شکاف در تزکیهام شده است. وقتی وعدهای میدهم، باید به آن عمل کنم، در غیر این صورت فردی راستگو نیستم. نباید فکر کنم از آنجا که آن موضوع کوچکی به‌نظر می‌رسد، بنابراین از اهمیت کمتری برخوردار است.
برخی از تمرینکنندگان فکر می‌کنند که ۱۰ یا ۲۰ دقیقه تأخیر مشکلی ندارد و از هر نوع عذر و بهانهای برای دلیل تأخیرشان استفاده می‌کنند. یکی گفت که او متوجه زمان نشده است، دیگری گفت برای خرید چیزی در طول مسیر توقف کرده است و فرد دیگری گفت که برای صحبت با دوستی توقف کرده است.
یک بار تمرینکنندهای گفت که قصد دارد ظهر به خانهام بیاید، اما حدود ۴ بعدازظهر رسید و وقتی علت این همه تأخیرش را پرسیدم، پاسخ داد: «به هر حال تو در خانه بودی و میتوانستی کارهای دیگری انجام دهی، پس اینکه چند ساعت دیرتر آمدهام، مشکل بزرگی نیست.»
او به این فکر نکرد که من هم ممکن بود برنامههای دیگری داشته باشم.
تمرینکنندهای گاهی حتی اصلاً سر قرار نمیآمد و به نظر میرسید از اینکه سایر تمرینکنندگان، دیگر به او اعتماد ندارند، ناراحت نیست.
مطمئن هستم که همه از استرسِ انتظار کشیدن برای سایرین آگاهند. اگر واقعاً سایرین را اول در نظر بگیریم، آنگاه آنها را معطل نخواهیم کرد.
اگر برای وقتشناسی اهمیتی قائل نباشیم، آیا نشان نمیدهد که خودخواه و فقط به فکر خودمان هستیم؟
ما باید به عمل کردن به وعده‌های‌مان توجه داشته باشیم. مهم نیست وعده‌های‌مان چقدر بزرگ یا کوچک هستند. اگر میگوییم کاری را انجام خواهیم داد، پس باید آن را انجام دهیم. این نه تنها مسئول بودن نسبت به سایرین است، بلکه مسئول بودن نسبت به تزکیه خودمان نیز است.
مجموعه رشد و اصلاح خود
