(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ در غرب میانه ایالات متحده، در تاریخ 5 اوت، با برگزاری راهپیمایی در محله چینی‌های شیکاگو، فالون گونگ را به عموم معرفی کردند و خواستار توقف آزار و شکنجۀ درحال وقوع این تمرین مدیتیشن، به‌دست رژیم کمونیست در چین شدند.
این راهپیمایی شامل سه بخش بود: نمایش مزایای فالون گونگ، درخواستِ توقف این سرکوب در چین و تشویق شهروندان چینی به خروج از حزب کمونیست چین (ح.ک.چ).
نوازندگان طبل کمری جلودار راهپیمایی در محله چینی‌های شیکاگو، 5 اوت 2017.
دختران آسمانی، گروه حامل پرچم و نمایش تمرینات.
گروه نوازندگان طبل کمری، خانم‌های جوان در لباس دختران آسمانی و تمرین‌کنندگانی که در تخت روان تمرینات فالون گونگ را نمایش می‌دادند، بخش اول این راهپیمایی را تشکیل می‌دادند، درحالی که بنرهای حاوی عبارت «فالون دافا خوب است»، جلودار آن بود.
به‌دنبال آنها بخشی از راهپیمایی با موضوعِ «کمک به توقف آزار و شکنجه در چین» بود. در این بخش تمرین‌کنندگان در لباس سفید، عکس‌های تمرین‌کنندگانی را در دست داشتند که در چین به‌خاطر اجتناب از انکار باور خود، براثر شکنجه جان خود را ازدست داده بودند. سایرین تابلوهایی را در دست داشتند که خواستار توقف این وحشیگری، مخصوصاً کشتار تمرین‌کنندگان به‌خاطر اعضای بدن‌شان در چین بود؛ کشتاری که با مجوز دولت این کشور صورت می‌گیرد.
آخرین بخشِ این راهپیمایی جنایات حزب کمونیست چین طی آزار و شکنجه فالون گونگ را شرح می‌داد و شهروندان چینی را تشویق می‌کرد از عضویت خود در این حزب و سازمان‌های جوانان آن کناره‌گیری کنند.
از سال 1999 که رژیم چین فالون گونگ را ممنوع کرد، تمرین‌کنندگان به‌طور نظام‌مند بازداشت، شکنجه و حتی به‌خاطر اعضای بدن‌شان کشته شده‌اند.
در طول مسیر این راهپیمایی از خیابان ونت‌وُرث و جاده کرماک در مرکز محله چینی‌ها، ساکنین محلی و گردشگران عکس‌هایی می‌گرفتند، برای تمرین‌کنندگان دست تکان می‌دادند و با علامت دست تأیید‌شان می‌کردند.
«کل جهان باید در این باره بداند»
برت اوته از حومه غربی آرورا قبل از این راهپیمایی درباره فالون گونگ نمی‌دانست. او گفت: «فقط در بروشورها، درباره آزار و شکنجه شدید در چین خوانده بودم- این بیش‌ازحد بد است که مردم نمی‌توانند آنچه می‌خواهند را تمرین کنند.» پسر 16 ساله‌اش، بیلی، در تأیید حرف‌های پدرش گفت: «غیرمنصفانه است که مردم چین از آزادی عقیده برخوردار نیستند.»
جان هیدون، تولیدکننده نرم‌افزار، برای شرکت زیمنس در میشیگان کار می‌کند. او در گذشته در روزنامه‌ای، درباره فالون گونگ خوانده و حالا خوشحال بود که شاهد این رویداد است و دوستانش در سراسر محله چینی‌ها نیز آن را می‌بینند. او گفت: «این راهپیمایی عالی است! آن کمک می‌کند تا مردم بدانند چه چیزی درحال وقوع است. کل دنیا باید در این باره بدانند.»
هایدن راولینز، یکی از مسئولین آموزشیِ دانشگاه ایندیانا، گفت که این سرکوب در چین «وحشتناک است» و اضافه کرد: «مدیتیشن بخشی از میراث فرهنگی چین است. آنها [مأموران حزب کمونیست] واقعاً نمی‌توانند آن را حذف کنند.»
تمرین‌کننده‌ای درباره فالون گونگ برای زوجی توضیح می‌دهد.
چینی‌های محلی: این آزار و شکنجه اشتباه است
آقای چیو، یکی از ناظران در این راهپیمایی، گفت که این راهپیمایی را خیلی خیلی دوست داشت. «بعد از اینکه حزب کمونیست به‌قدرت رسید، در دهه 1950 از استان گوانگ‌دونگ به هنگ کنگ فرار کردم و در دهه 1970 به ایالات متحده آمدم.» او گفت که حزب کمونیست چین را بسیار خوب می‌شناسد: «اگر فکر می‌کردم امیدی به حزب است، چین را ترک نمی‌کردم.»
آقای لیو 25 سال پیش از سرزمین اصلی چین به آمریکا آمد. او گفت: «به‌یاد دارم که در گذشته هم، چنین راهپیمایی‌ای را دیده بودم. هر دوی آنها بسیار خوب بوده و به‌خوبی سازماندهی شده‌اند.»آقای لیو سانسور اطلاعاتی رژیم چین را محکوم کرد: آن علاوه بر رسانه‌های خبری، خبرهای حساس در رسانه‌های اجتماعی و سایر بسترهای رسانه‌ای را نیز مسدود می‌کند.
او گفت: «تمرین‌کنندگان فالون گونگ بی‌گناه هستند. آنها فقط می‌خواهند وضعیت سلامتِ خود را بهبود بخشند و شهروندان خوبی باشند. فکر می‌کنم این آزار و شکنجه باید متوقف شود. هرچه باشد، حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری برای جامعه خوب و مفید است.»
