(Minghui.org) نمایشگاه «اجساد واقعی» در پارک اینترتینمت کوارتر مورِ سیدنی، زودتر از زمان مقرر و در تاریخ 16 سپتامبر 2018 تعطیل شد. این نمایشگاه موجب اعتراض عمومی درباره نگرانی‌های پیاپی اخلاقی شد، دال بر اینکه این اجساد احتمالاً متعلق به تعدادی از شهروندان چینی هستند که بدون رضایت آنها از اجسادشان استفاده شده است.
درخواست برای آزمایش‌های دی‌اِن‌اِی
در آخرین روز نمایشگاه، گروه استرالیایی‌های مخالف نمایشگاهِ اجساد و سایر گروه‌ها ضمن برگزاری کنفرانسی مطبوعاتی خواستار تحقیق و گرفتن آزمایش‌های دی‌اِن‌اِی روی اجساد این نمایشگاه شدند. پلاستینه کردن، فرآیندِ کندن پوست بدن انسان و تزریق سیلیکونِ مایع به داخل گوشت برای حفظ آن است.
دکتر هوانگ وانچینگ، دکتری چینی- آمریکایی از شهر نیویورک، ضمن حضور در این کنفرانس مطبوعاتی از مسئولین استرالیا خواست تا درباره اصل و منبع این اجساد تحقیق کنند، زیرا به اعتقاد او احتمالاً برخی از این اعضای بدن متعلق به برادر مفقودشدهاش از چین به نام هوآنگ شیونگ است.
دکتر هوانگ وانچینگ تصویر برادر مفقودشدهاش را در دست دارد.
در ژوئیه 1999 که ح.ک.چ (حزب کمونیست چین) آزار و شکنجه سراسری فالون گونگ را آغاز کرد، مسئولین ح.ک.چ برادر دکتر هوانگ، هوانگ شیونگ، را به‌خاطر پژوهش‌خواهی درباره فالون گونگ دستگیر و به اردوگاه کار اجباری فرستادند. دکتر هوانگ وانچینگ آخرین بار در 19 آوریل 2003، خبری از برادرش شنید، یعنی زمانی که برادرش یا در یک اردوگاه کار اجباری محبوس یا در حال فرار از دست مسئولین بود.
پس از اینکه دکتر هوانگ وانچینگ ماجرای خود را در این کنفرانس بازگو کرد، خانم چو شیائوجیه از ایالات متحده تشویق شد تا درخواست خود برای جستجوی برادر گمشده‌اش در این نمایشگاه را اعلام کند. برادر او، آقای چو شانمینگ، یک تمرین‌کننده فالون گونگ و مهندس سابق آکادمی فناوری تولید خودروی چین بود. او در دسامبر 1999 از سِمت خود اخراج شد، چراکه فالون گونگ را تمرین می‌کرد و همچنین از نوامبر 2003 در پکن مفقود شده است. از آن زمان همسر و دخترش نتوانسته‌اند او را پیدا کنند. با وجود اینکه شیائوجیه و پدر و مادرش در ایالات متحده زندگی می‌کنند، از ترس اقدامات تلافی‌جویانه ح.ک.چ جرأت نکرده‌اند به‌طور آشکارا در این زمینه تحقیق کنند.
وکیل حقوق بشر: نمایشگاه اجساد، قاچاق اعضای بدنِ چین را اثبات می‌کند
نامزد جایزه صلح نوبل و وکیل بین‌المللی حقوق بشر دیوید ماتاس در یک کنفرانس مطبوعاتی در سیدنی
آقای دیوید ماتاس، وکیل مشهور حقوق بشر از کانادا و یکی از بنیانگذاران ائتلاف بین‌المللیِ پایان دادن به سوءرفتارها در زمینه عمل‌های پیوند عضو در چین (ETAC)، از کانادا به سیدنی آمد تا در این کنفرانس مطبوعاتی سخنرانی کند.
ماتاس همراه دیوید کیلگور، وزیر سابق امور خارجه کانادا در آسیا- اقیانوسیه، و اتان گاتمن، روزنامه‌نگار محققِ آمریکایی کتاب محصول خونین/ سلاخی: اطلاعات به‌روز رسانی‌شده را تألیف کرد. این گزارشِ بیش از 600 صفحه‌ای در 22 ژوئن 2016 منتشر شد. او گفت که مدرک قانع‌کننده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای پلاستینه شدن و به‌دست آوردن اعضای بدن‌شان کشته می‌شوند و این نمایشگاه اجساد راه دیگری برای اثبات قاچاق اعضای بدن انسان است.
دیوید ماتاس در این کنفرانس مطبوعاتی گفت که نمایشگاه‌های مشابه پلاستینه شدن اجساد انسانی در سایر شهرها ممنوع شده‌اند. ماتاس توضیح داد که این نمایشگاه‌ها که منبع اجسادشان از چین هستند، از سوی حوزه‌های قضایی محلی در فرانسه و هاوایی و سیاتل در ایالات متحده ممنوع شده‌اند. جمهوری چک نیز قانونی را تصویب کرده تا اطمینان حاصل کند چنین نمایشگاه‌هایی بدون رضایت اهدا‌ءکننده جسد غیرقانونی هستند.
او در این کنفرانس مطبوعاتی گفت: «در استرالیا، این نمایشگاه‌ها یا قانونی هستند یا غیرقانونی. اگر غیرقانونی باشند، قطعاً قانون باید اجرا شود. اگر قانونی باشند، شکافی در قانون وجود دارد.»
ماتاس افزود که از دیدگاه قانونی «این واقعاً وظیفه ما نیست که مشخص کنیم منبع این اجساد نادرست است. بلکه وظیفه برگزارکنندگان نمایشگاه‌ها است که نشان دهند منبع اجساد درست و قانونی است، اما آنها این کار را انجام نمی‌دهند و این یک مشکل است.» او اشاره کرد که اجساد پلاستینه‌شده، ارائه‌ای فوری، کاملاً آشکار و قابل رؤیت از سوءرفتار با قربانیان را فراهم کرده‌اند.
توجه رسانه‌ها و همه محافل اجتماعی استرالیا به آزار و شکنجه
مدت کوتاهی پس از افتتاح این نمایشگاه، واکنش شدیدی از سوی رسانه‌ها، سازمان‌ها و گروه‌های حقوق بشر مختلف صورت گرفت. نگرانی مشترک آنها این بود که این اجساد متعلق به اهداءکنندگان داوطلب نیستند و ممکن است متعلق به تمرین‌کنندگان فالون گونگ باشند که تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند. آنها خواستار تحقیقات دولتی در این زمینه و تعطیلی این نمایشگاه شدند.
رسانه خبری استرالیا news.com.au گزارش داد که «نگرانی‌هایی جدی درباره اینکه این اجساد بدون رضایت و خواست صاحبان اجساد استفاده شده‌اند» وجود دارد، همانطور که سخنگوی پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن(DAFOH) سوفیا بریسکین گفته است. «درباره منبع این اجساد تحقیق شده است و به این باور دست یافته‌ایم که آنها از چین می‌آیند- آنها یا از زندانیان محکوم به مرگ، یا همانطور که محققان مستقل مظنون هستند، از زندانیان عقیدتی شکنجه‌شده هستند: تشخیص داده شده که احتمالاً اکثر این قربانیان تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند.»
خورشید در 9 آوریل گزارشی تحت عنوان «ادعاهای هولناک درباره اینکه اجساد مورد استفاده در "اجساد واقعی: نمایشگاه" متعلق به زندانیان سیاسی چینی است که تحت شکنجه به قتل می‌رسند» را منتشر کرد.
روزنامه دیلی میل در 11 آوریل گزارش داد: «نمایشگاه به استفاده از اجساد زندانیان سیاسیِ اعدامیِ چینی در نمایش شوکه‌کننده "اجساد واقعی" خود متهم است.»
گاردین در تاریخ 24 آوریل «درخواست برای تعطیلی نمایشگاه اجساد واقعی به‌خاطر استفاده‌اش از زندانیان اعدامی» را منتشر کرد.
مقاله‌ای با عنوان «درخواست از دولت برای ممنوع کردن نمایشگاه اجساد واقعی که نشان‌دهنده "بی‌عاطفگی" است» در سیدنی مورنینگ هرالد گزارش داد که «دوازده کارشناس حقوق بشر با امضای نامه سرگشاده‌ای به نخست‌وزیر مالکوم ترنبول و وزیر بهداشت نیو ساوت ولز برد هزرد نگرانی‌های خود را درباره منبع اجساد این نمایشگاه‌ها ابراز کردند. این گروه- که شامل وکلا و دانشگاهیان دانشگاه سیدنی است- ادعا می‌کند مدرکی وجود دارد دال بر اینکه این نمایشگاه از بدن زندانیان اعدامی چینی، از جمله زندانیان سیاسی استفاده می‌کند.»
بی‌بی‌سی استرالیا گزارشی را تحت عنوان «نمایشگاه "اجساد واقعی" مسبب بحث و جدل در استرالیا» را در تاریخ 26 آوریل منتشر کرد که در آن استاد ماریا فیاتارون سینگ از دانشکده پزشکی دانشگاه سیدنی «به بی‌بی‌سی گفت که منبع این بدن‌ها- شهر دالیان- جای نگرانی دارد. او دالیان را به‌عنوان "نقطه مرکزی" برای زندانیان اعدامی مرتبط با فالون گونگ توصیف کرد- تمرینی معنوی که در چین مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرد.»
وکلای حقوق بشر استرالیا (ALHR)، انجمن حقوقی نیو ساوت ولز همراه سایر متخصصان پزشکی، دانشگاهیان و سازمان‌های مدنی، با ارسال نامه سرگشاده‌ای به فرماندار نیو ساوت ولز گلدیس بریجیکلیان، خواستار تحقیق فوری درباره نمایشگاه «اجساد واقعی» شدند.
در این نامه به گفته کارشناسان حقوقی و پزشکی «... مدرک موثقی نشان می‌دهد که این نمایشگاه‌ها احتمالاً بدن و اعضای بدن زندانیان عقیدتیِ اعدامی ازجمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ و اویغورها هستند که در حال حاضر درچین بیش از یک میلیون تن از آنها در بازداشت هستند»، درحالی که به اطلاعات به‌روز رسانی‌شده دو محقق مستقل دقیق درباره ادعاهای برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان عقیدتی در چین اشاره می‌کردند.
مقاومت عمومی
آقا و خانم گریس (دومین و اولین از سمت چپ)، تابلوهای اعتراض خود به نمایشگاه «اجساد واقعی» را در دست دارند.
استرالیایی‌های نگران به این نمایشگاه اعتراض کردند. آقا و خانم گریس مسیحی هستند و وقتی ازطریق اینترنت از برگزاری این نمایشگاه مطلع شدند، بلافاصله فلایرهای خود که خواستار تعطیلی این نمایشگاه بودند را چاپ کردند. آنها در روز افتتاحیه از آدلاید به سیدنی آمدند. آقای گریس هر روزی که مرخصی داشت، در بیرون از سالن برگزاری نمایشگاه تابلوی اعتراض خود را در دست نگه می‌داشت. این زوج فلایرهایی را نیز در مناطق مسکونی نزدیک پخش کردند.
آقای گریس گفت که این نمایشگاهِ اجساد توهینی به بشریت است. او با بسیاری از افرادی که از این نمایشگاه دیدن کرده بودند، صحبت کرد. بعضی از آنها هنگام خروج از نمایشگاه نمی‌توانستند جلوی گریه خود را بگیرند. آنها می‌گفتند که نمی‌دانستند این نمایشگاه چنین است.
آقای گریس گفت که اگر آنها این نمایشگاه را متوقف نکرده یا به کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین توجه نکنند، این آدم‌کشی ادامه خواهد یافت. او مایل بود ببیند که نمایشگاه تعطیل خواهد شد و قصد داشت اخبار مربوط به این جنایات در چین را دنبال کند.
تمرین‌کننده فالون گونگ گئوف درباره آزار و شکنجه فالون گونگ با رهگذری صحبت می‌کند.
تمرین‌کننده فالون گونگ گئوف پیوسته در بیرون سالن برگزاری نمایشگاه درباره فالون گونگ به مردم می‌گفت. او گفت: «ما بازخوردهای دلگرم‌کننده‌ای را از سوی مردم دریافت کرده‌ایم. بسیاری از رهگذران درباره فالون گونگ اطلاعات کسب کرده‌اند. بسیاری از رانندگان با زدن بوقِ کوتاهی حمایت خود را نشان داده‌اند. برخی با علامت دست ما را تأیید کرده‌اند. بعضی برای ما دست تکان داده‌اند. یک روز اتوبوسی مقابلم توقف کرد و درِ آن باز شد. آنجا ایستگاه اتوبوس نبود. فکر کردم راننده اتوبوس می‌خواهد بفهمد که موضوع چیست، اما او شکلاتی به من داد. از او تشکر کردم و او گفت: "من باید از شما تشکر کنم! متشکرم که هر روز سخت تلاش می‌کنید!" رهگذران اتوبوس به من لبخند می‌زدند. درحالی که اتوبوس حرکت می‌کرد، بسیاری از آنها برای ما دست تکان می‌دادند.»
حامی حقوق بشر خانم جوزفین وولانسکی کنار معترضان نمایشگاه می‌ایستد.
خانم جوزفین وولانسکی، حامی حقوق بشر، به تمرین‌کنندگان فالون گونگ گفت که او به این وضعیت توجه داشته است. از نظر او این نمایشگاه منزجرکننده و نمایش دادن اجساد کاملاً اشتباه بود. او می‌دانست که رژیم چین تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ را دستگیر کرده و آنها را از طریق اردوگاه‌های کار اجباری تحت بازآموزی قرار می‌دهد. او گفت که این نمایشگاه حقایق بیشتری را درباره ظاهر این آزار و شکنجه ارائه داده است. او قصد داشت دادخواست آنلاینی درباره فالون گونگ را امضاء کند.
خانم سپیر چالمرز با شنیدن اینکه این نمایشگاه اجساد را به‌نمایش گذاشته است، شوکه شد.
خانم سپیر چالمرز، پرستاری محلی، گفت از اینکه شنید در این نمایشگاه اجساد انسان به نمایش گذاشته شده‌اند، شوکه شد. او می‌دانست که این افراد به روش بسیار دردناکی کشته شده‌اند. حتی بدتر اینکه از آن اجساد برای کسب سود استفاده می‌شود. از دیدگاه او هر کسی که این نمایشگاه را برپا کرده، هیچ تفاوتی با جنایتکاران ندارد. خانم چالمرز قصد داشت دادخواست آنلاین علیه این نمایشگاه را امضاء کرده و به دوستانش در این خصوص اطلاع‌رسانی کند.
مجموعه برداشت اعضای بدن
