(Minghui.org)
«20 ژوئیه روز تیره‌ای در تاریخ آزادی عقیده است. نوزده سال پیش در چنین روزی، رژیم کمونیست چین حمله بی‌سابقه‌ای را علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ راه‌اندازی کرد. نه به‌خاطر اینکه این افراد تهدیدی برای ملت یا هموطنان‌شان محسوب می‌شدند، بلکه چون اصول آنها حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری کاملاً مغایر با کذب و شرارت و اصل کشمکش رژیم کمونیستی چین بود.»
آلن آدلر رئيس «دوستان فالون گونگ» این سخنان را روز دوشنبه، در تجمعی مقابل بنای یادبود واشنگتن بیان کرد؛ تجمعی که خواستار پایان یافتن آزار و شکنجه 19 ساله بود.
تمرین‌کنندگان و حامیان فالون گونگ از منطقه بزرگ واشنگتن دی‌سی تجمعی برگزار و آزار و شکنجه و به‌ویژه برداشت اجباری اعضای بدن با مجوز دولت در چین را محکوم کردند.
تجمع مقابل بنای یادبود واشنگتن
سخنرانی آلن آدلر در تجمع
فیث مک‌دونالد از انجمن مذهب و دموکراسی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به‌خاطر افشای آزار و شکنجه و بالا بردن سطح آگاهی عموم درباره این بحران حقوق بشر تحسین کرد.
فیث مک‌دونالد از فعالان حقوق بشر خواست تا به‌خاطر آنهایی که در چین تحت آزار و شکنجه هستند، مبارزه کنند.
ویلیام موری، رئیس ائتلاف آزادی عقیدتی در سخنرانی‌اش گفت که مردم باایمان در چین مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند و از همه بیشتر تمرین‌کنندگان فالون گونگ متحمل این آزار و شکنجه می‌شوند.
ویلیام موری مسیحیان چینی را تشویق کرد تا به تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین کمک کنند.
«مسحیان در چین، چه آنهایی که عضو کلیساهای ثبت‌شده یا ثبت‌نشده هستند؛ نسبت به موضوع تمرین‌کنندگان فالون گونگ باید کلمات مارتین نیمولر- کشیش و پدر روحانی برجسته پروتستان و منتقد صریح آدولف هیتلر- را به‌یاد داشته باشند که 7 سال از دوران حکومت نازی را در اردوگاه‌های تجمع [اردوگاه‌های اقامت اجباری] گذراند.»
«او گفت: "اول سراغ سوسیالیست‌ها آمدند، سکوت کردم چراکه سوسیالیست نبودم. سپس سراغ اعضای سندیکاها آمدند، سکوت کردم چراکه عضو سندیکاها نبودم. سپس سراغ یهودیان آمدند، سکوت کردم، زیرا یهودی نبودم. بعد سراغ من آمدند- و دیگر کسی نمانده بود که به اعتراض برآید.»
دکتر لیندا لیگ‌من مدیر اجرایی کمیسیون حقوق بشرِ شهروندان، شکنجه روانی تحمیل شده بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین را محکوم کرد.
او گفت: «می‌بینیم که همان پایه علمی کاذب برای تشخیص ساختگی بیماری روانی که در آلمان نازی استفاده می‌شد، برای توجیه تاکتیک‌های وحشتناک، شکنجه و کشتن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیمارستان‌های روانی چین استفاده می‌شود.»
«تحقیقات مستقل نشان داده است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر اساس این تشخیص‌های روانی در بیمارستان‌های روانی زندانی می‌شوند؛ تشخیص‌هایی که دوره‌های نامعلوم حبس آنها بدون برگزاری محاکمه را توجیه می‌کنند. به‌اجبار داروهای روان‌گردان به آنها تزریق می‌شوند، از طریق سوزن‌های طب سوزنی، به‌شدت تحت شوک‌های الکتریکی قرار می‌گیرند، بی‌خوابی‌های اجباری را تحمل می‌کنند و برای دوره‌های طولانی به تخت بسته می‌شوند.»
«شستشوی مغزی و داروهای روان‌گردان برای ضعیف کردن آنها و اجبارشان به نفی فالون گونگ استفاده می‌شوند. یکی از نمایندگان سازمان ملل متوجه شد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر اثر بدرفتاری‌های شدید جان باخته‌اند، درحالی‌که اظهار کرد خشونت و وحشی‌گری این شکنجه‌های ادعاشده قابل توصیف نیست.»
دکتر لیندا لیگ‌من گفت: «معلوم شده است که از بیش از 150 بیمارستان چینی برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کنند. اینها قساوت‌های بی‌رحمانه‌ای هستند که باید فوراً کاری برای توقف آنها انجام شود.»
او در خاتمه گفت: «آن روان‌پزشکانی که مسئول نظارت بر این رفتار وحشیانه بودند، حتی مسئولین جامعه روان‌پزشکی چین نیز باید پاسخگو باشند.»
دیوید کلِوِلند وکیل خیریه کاتولیک واشنگتن، پیوند عضو در چین را با آمریکا مقایسه کرد. او اشاره کرد که بیمارستان‌های چینی می‌توانند ظرف چند روز یا چند هفته یک عضو مناسب را پیدا کنند، درحالی‌که زمان انتظار در آمریکا چند ماه یا چند سال طول می‌کشد.
دیوید کلولند گفت که به دلیل نبود یک سیستم اهدای عضو، بیشتر اعضای بدن از زندانیان عقیدتی و به‌ویژه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تأمین می‌شود.
کلولند اشاره کرد که ایالت میسوری و آریزونا قطعنامه محکومیت برداشت اجباری اعضای بدن در چین را تصویب کرد‌ه‌اند و از دولت فدرال خواسته‌اند که تحقیقاتی را در این زمینه انجام دهد.
دکتر ژانگ یوهوآ از دولت و قانون‌گذاران آمریکا خواست تا کمک کنند شوهرش نجات یابد. شوهرش آقای ما ژن‌یو مهندسی در نانجینگ است.
آقای ما ژن‌یو اخیراً به 3 سال زندان محکوم شد. او پیش از این هم دستگیر و به 7 سال زندان محکوم شده و تحت شکنجه روانی قرار گرفته بود.
دکتر ژنگ گفت پلیس ادعا کرده که شوهرش این بار در زندان می‌میرد.
دکتر ژنگ نیز پیش از فرار به آمریکا، در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته بود. او در سال 2001 در چین دستگیر شد. درحالی‌که در بیمارستانی حبس شده بود، پلیس داروهای نامعلومی را به او تزریق می‌‌کرد که باعث سفت شدن زبان و ماهیچه‌ها و تپش قلبش شده بودند و از شدت درد بی‌هوش شده بود.
