(Minghui.org) در ماه مه سال 2018، زندان زنان استان جیلین، کمپینی را علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ آغاز کرد و آنها را در «واحد انضباطی» قرار داد.
آنها اجازه ملاقات یا برقراری تماس تلفنی با خانواده را ندارند. مأموران به تمرین‌کنندگان اجازه نمی‌دهند غذا بخرند. هزینه‌های ماهانه به 20 یوآن محدود شده است. تمرین‌کنندگان از ساعت 5 تا 9 صبح مجبور هستند روی نیمکت‌های کوچک بنشینند.
نگهبانان بخش پنجم زندان به خانواده‌های تمرین‌کنندگان گفتند کسانی که حاضر به رها کردن اعتقادات خود نشوند، خانواده‌های‌شان نمی‌توانند آنها را ملاقات کنند. اگر تمرین‌کنندگان موافقت کنند که تمرین را کنار بگذارند و بیانیه تضمین بنویسند، به خانواده‌های‌شان بلافاصله اجازه ملاقات داده خواهد شد.
در طول این کمپین 100 روزه، بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌طور وحشیانه شکنجه شدند - خوراندن اجباری، شکستن انگشتان، فرو بردن اشیای تیز در صورت و غیره. برخی از تمرین‌کنندگان نتوانستند شکنجه را تحمل کنند و تسلیم شدند.
در آغاز ماه مه، بعضی از خانواده‌ها تماس تلفنی از زندان دریافت کردند که ملاقلات‌های ماهیانه‌شان لغو شده است. تماس‌های تلفن معمولی خانواده نیز لغو شد.
زندان زنان استان جیلین که زندان زنان هیزوئی‌زی نامیده می‌شود به استفاده از شکنجه به‌منظور وادار کردن تمرین‌کنندگان به رها کردن باورشان بدنام است. جیا دینگشین، رئیس سابق زندان و وو زیون، بخش‌های معینی از زندان را برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان ایجاد کردند.
21 نفر از تمرین‌کنندگان از سال 2002 در اثر این آزار و شکنجه در زندان جان خود را از دست داده‌اند: یو لیشین، جیانگ چونشیان، هان کویوان (هان چون‌یوآن)، دنگ شی‌یینگ، یانگ گوئس‌جون، یانگ گویون، ژائو یانکشیا، مای یوهوان، سان شیوشیا، وانگ شیچین، چانگ گوئی‌یون، وانگ یانچین، یو گوئوچینگ، کنگ گوئی‌شیانگ، وانگ شیویون، چن شوچین، لیو شویان و هو رونژی.
سه تن از تمرین‌کنندگان در زندان به‌شدت شکنجه شدند و پس از بازگشت به خانه طولی نکشید که فوت کردند. آنها ژانگ پینگ، ما شیان و وانگ یان هستند.
حداقل سه تمرین‌کننده به‌خاطر آزار و اذیت، فلج شدند: یو کویلان، شیانگ لیجیه و لیو شیا. حداقل پنج تمرین‌کننده دچار اختلالات روانی شدند: بان هوئی‌جوان، هه هوا، یانگ مینگفانگ، وانگ گوئوهوا و لی یوانمی.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
