(Minghui.org) فیلم مستند «نامه‌ای از ماسانجا» در شب 14 مارس 2019 در در سالن تئاتر دانشگاه ترابانت در دانشگاه دلاویر به‌نمایش درآمد. این رویداد توسط گروه فالون دافا در دانشگاه برگزار شد.
مخاطبان هنگام دیدن آزار و شکنجه‌های بی‌رحمانه و شکنجه علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین، تاحد گریه تحت تأثیر قرار گرفتند.
تماشای مستند «نامه‌ای از ماسانجیا» که در شب 14 مارس 2019 در تئاتر دانشگاه ترابانت در دانشگاه دلاویر پخش شد. (از سمت راست، رابرت، رئیس انجمن فالون دافا، یکی از دانشجویان دکتری نورولوژی، کوئی هوانگ، جینگفانگ یانگ و هنگ سوئی، سه تمرین‌کننده فالون گونگ که در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند؛ سیندی، یکی دیگر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ. شخص روی صفحه نمایش پزشکی به‌نام آنن کورسون، سخنگوی سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن است که برای پاسخ به سؤالات مخاطبان آنلاین بود).
فالون دافا (فالون گونگ) یک تمرین تزکیه شخصی پیشرفته است که بر مبنای آموزه‌های حقیقت، نیکخواهی، بردباری انجام می‌شود. بنیانگذار آن آقای لی هنگجی است.
نامه پنهان شده در محصولات تولیدی برای صادرات جزئیات شکنجه را تشریح می‌کند
جولی کیت، خانمی در اورگان، نامه‌ای را پیدا می‌کند که در محصول دکوری هالووین که از فروشگاه خریداری کرده است، پنهان شده بود. این نامه که به زبان انگلیسی و چینی نوشته شده، درباره زندانیان عقیدتی، به‌ویژه تمرین‌کنندگان فالون گونگی است که شکنجه می‌شوند و همچنین مجبورند محصولاتی را برای صادرات درست کنند.
پس از اتمام فیلم مستند، سه تمرین‌کننده فالون گونگ که در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته بودند، تجربیات خود را با مخاطبان در میان گذاشتند.
آقای کوئی هانگ
آقای کوئی هانگ، که زمانی دانشجوی دکترا در دانشگاه تسینگهوا بود، به‌خاطر تمرین فالون گونگ، بیش از 10 بار دستگیر، و در کل به مدت 5 سال حبس شده و در معرض انواع مختلف شکنجه، از جمله کار اجباری برای ساعت‌های طولانی، شوک با باتوم الکتریکی، خوراندن اجباری، محرومیت از خواب، و شستشوی مغزی قرارگرفته بود.
خانم جینگفانگ یانگ
خانم جینگفانگ یانگ، یکی دیگر از تمرین‌کنندگان فالون دافا، از دسامبر سال 2002 تا تابستان 2003 در بازداشتگاه شماره یک هیفی زندانی شد. او مجبور شد برای بیش از 12 ساعت در روز محصولاتی مانند جعبه‌های کاغذی و چراغ‌های تزئینی کریسمس بسازد. سپس او به زندان شماره یک زنان در استان آنهویی منتقل شد، که آنجا مجبور شد 16 ساعت در روز کار کند.
خانم هنگ سوئی
خانم هنگ سوئی به سه سال و شش ماه کار اجباری در مؤسسه کار اجباری زنان تیانگ‌تانهه، واقع در منطقه داشینگ در شهر پکن محکوم شد. او تحت انواع شکنجه قرار گرفت، از جمله محرومیت از خواب، زندانی شدن در سلول انفرادی، کار اجباری و شستشوی مغزی.
جلسه پرسش و پاسخ
دکتر آن کورسون، سخنگوی سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (DAFOH) برای پاسخ دادن به سؤالات مخاطبان از طریق اینترنت متصل شد. بعضی از این سؤالات عبارت بودند از: «چرا رژیم کمونیستی از گروهی از افراد خوب که مدیتیشن انجام می‌دهند، می‌ترسد. چند نفر در چین در جرایم برداشت اجباری بدن اعضای درگیر هستند. رژیم کمونیستی از طریق غارت اعضای بدن چقدر پول کسب می‌کند.» یکی از سؤالات این بود: «چگونه می‌توانم به پایان آزار و شکنجه کمک کنم.»
در پایان جلسه پرسش و پاسخ، یکی از مخاطبان گفت که این جهان بزرگ است و پاینده باقی خواهد ماند. اما این رژیم کمونیستی موقتاً وجود خواهد داشت. آنها (رهبران کمونیست چین) باید درک کنند که وجودشان در این دنیا گذرا خواهد بود.
او گفت: «ازآنجاکه ما افراد شجاعی مانند این تمرین‌کنندگان فالون گونگ را داریم آنها می‌توانند به‌طور صلح‌آمیز و قدرتمند بپاخیزند. شما خیلی سخاوتمند هستید و از اینکه امشب به اینجا آمدید از شما قدردانی می‌کنم! از شما به‌خاطر آگاه کردن ما از حقایق متشکرم.»
مخاطبان افکار خود را به‌اشتراک می‌گذارند
استادیار لسلی کریستون و برادرش مایک کریستون.
استادیار لسلی کریستون و برادرش مایک کریستون این فیلم مستند را تماشا کردند و احساسات خود را به‌اشتراک گذاشتند. هر دو امیدوارند که افراد بیشتری از حقایق درباره آزار و شکنجه آگاه شوند.
استادیار لسلی کریستون، که زبان انگلیسی را در مؤسسه زبان انگلیسی آموزش می‌دهد، در کلاس‌هایش دانش‌آموزان چینی بسیاری حضور دارند. او گفت: «این یک فیلم تکان‌دهنده است. خیلی غم‌انگیز، اما درعین حال دلگرم‌کننده است.» مایک کریستون، هنرمند، گفت: «دیدن چنین آزار و شکنجه تاریک و بی‌رحمانه‌ای غم‌انگیز است. اما در آن صدای شادمانی وجود دارد. حقیقت دارای قدرت است!»
«ما اینجا آمدیم زیرا مردی در نامه‌ای که فرستاده بود درخواست کمک کرد و خانمی به او کمک کرد، و در نهایت ما امشب این فیلم را در اختیار داریم. آنها بسیار شجاع هستند. آنها با انجام این کار زندگی خود را به‌خطر می‌اندازند. این کمک به کل جهان، کمک به همه مردم است، بنابراین آنها قدرت بی پایانی دارند. هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند قدردانی‌ام را بیان کند.»
لسلی افزود: «آنها خیلی شجاع هستند. آنها قهرمان هستند آنها نه تنها از این آزار و شکنجه جان سالم به‌در بردند، بلکه مهمتر از همه، پایدار هستند. آنها ایمان خود را از دست ندادند. سابقاً باور داشتم که من اعتقاد قوی به باورم دارم، اما نمی‌توانستم در [چنین شرایطی] باقی بمانم. ای کاش می‌توانستم. این ماجرا بسیار دلنشین است.»
مایک افزود، «آزار و شکنجه قلب فرد را تغییر نخواهد داد. قلب فقط قوی‌تر می‌شود. اگر به تلاش‌های خود ادامه دهید، موفق خواهید شد. همانگونه که گاندی گفت، «در گذشته ستمکاران و قاتلان وجود داشته‌اند و برای یک دوره زمانی، به‌نظر می‌رسد شکست ناپذیرند. ولی در آخر آنها همیشه سقوط می‌کنند. همیشه! تاریخ همیشه اینگونه بوده است.»
مایک چند سال پیش آسیبی دیده بود و به‌منظور شفای آن به‌دنبال انرژی درونی بود. این جستجو چشمانش را باز کرد، «مدیتیشن قدرتمند است. هر کسی که مدیتیشن کرده است این را می‌داند. دیکتاتورها هرگز باقی نخواهند ماند. بنابراین ما باید همچنان با آنها مبارزه کنیم، هر کاری که می‌توانیم انجام دهیم. برنامه‌ریزی کرده‌ام که از کنگره و سناتورهایم درخواست کنم که از قطعنامه‌های فالون گونگ حمایت کنند. هر تلاشی که می‌کنید، مؤثر است. این فیلم بسیار قدرتمند است.»
لسلی گفت او حقیقت را با معلمان، همکاران و دانش‌آموزانی که با آنها کار می‌کند به‌اشتراک می‌گذارد.
