درگذشت بانوی اهل لیائونینگ پس از دو دهه آزار و شکنجه

(Minghui.org) نام به چینی: 曲彩玲جنسیت: مؤنثسن: ۷۰شهر: فوشوناستان: لیائونینگشغل: کارمند دفتر تنظیم خانوادهتاریخ مرگ: ۲۲ ژانویه ۲۰۲۲تاریخ آخرین دستگیری: ۹اکتبر۲۰۰۲آخرین محل بازداشت: بازداشتگاه شماره ۲ شهر فوشون

خانم چو کایلینگ، از شهر فوشون، استان لیائونینگ، به‌خاطر حفظ ایمان خود به فالون گونگ، تمرینی معنوی که از سال ۱۹۹۹توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، در حین گذراندن یک دوره ۱٫۵ ساله حبس در اردوگاه کار سخت و یک دوره حبس ۹ ساله، به شدت تحت آزار و شکنجه گرفت.

شوهر خانم چو که نتوانست فشار ناشی از آزار و شکنجه را تحمل کند، او را طلاق داد و سرپرستی تنها دختر نوجوانشان به او واگذار شد. محل کارش در سال ۲۰۰۰، پس از اینکه برای اولین بار به‌خاطر اعتقاداتش دستگیر شد، مستمری او را به حالت تعلیق درآورد. او پس از تحمل سال‌ها فشارهای روانی و مشکلات مالی در ۲۲ژانویه۲۰۲۲ در ۷۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.

خانم چو قبلاً در دفتر تنظیم خانواده در فوشون کار می‌کرد. او از بیماری‌های متعددی رنج می‌برد و هر سال چند بار در بیمارستان بستری می‌شد. او در فوریه ۱۹۹۷، تصمیم گرفت تا پیش از موعد، در ۴۵ سالگی بازنشسته شود. دو ماه بعد، با فالون گونگ آشنا شد و طولی نکشید که وضعیت سلامتی‌اش بهبود یافت.

پس از اینکه رژیم کمونیستی چین در سال ۱۹۹۹ دستور آزار و شکنجه را صادر کرد، اداره۶۱۰ محلی، پرسنل محل کار و کارکنان مجتمع مدام او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند و سعی می‌کردند او را مجبور کنند فالون گونگ را کنار بگذارد. او سه بار در ادار پلیس محلی بازداشت و از خانواده‌اش ۱۰۰۰ یوآن اخاذی شد. یو مانچانگ، مدیر اداره ۶۱۰ منطقه شانچنگ، شوهرش را تحت فشار قرار داد و به او دستور داد که خانم چو را تخت نظر قرار دهد. یو تهدید کرد که در صورت همکاری‌نکردن شغلش به عنوان معلم مدرسه را تعلیق می‌کند.

محکومیت به اردوگاه کار اجباری

خانم چو در ژوئیه۲۰۰۰ برای درخواست حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت. او دستگیر و به فوشون بازگردانده شد. در چند بازداشتگاه محبوس ‌شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد و هفت روز بعد آزاد شد. از آن زمان، اداره ۶۱۰ منطقه شانچنگ به محل کار او دستور داد که مستمری او را به حالت تعلیق درآورد.

خانم چو بار دیگر در ۲۵اوت۲۰۰۰ دستگیر و به ۱٫۵ سال کار اجباری محکوم شد. او از پانکراتیت رنج می‌برد و درد بسیار شدیدی را تجربه می‌کرد. به‌رغم شرایط او، هوانگ ویی، رئیس اردوگاه کار اجباری ووجیابائو، او را پذیرش کرد. هوانگ گفت: «اگر شخص دیگری این شرایط را داشته باشد، ما آنها را نمی‌پذیریم. اما درخصوص فالون گونگ، ما باید آنها را نگه داریم.»

نگهبانان خانم چو را مجبور می‌کردند که هر روز از صبح زود تا ساعت ۹ شب کار بدون دستمزد انجام دهد. وقتی کاری برای او نداشتند، او را مجبور می‌کردند که زیر نور آفتاب سوزان بایستد و با چماق چوبی او را کتک می‌زدند. بسیاری دیگر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت‌شده مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و تورم‌هایی روی سر و صورت و کبودی‌هایی روی کل بدن‌شان مشاهده می‌شد.

بازآفرینی صحنه شکنجه: نشستن روی یک چهارپایه کوچک

هفده تمرین‌کننده که از انکار فالون گونگ امتناع کردند، ازجمله خانم چو، در ۲۲سپتامبر۲۰۰۰ به اردوگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا منتقل شدند. نگهبانان دو زندانی را گماشتند تا او را شبانه‌روز تحت نظر داشته باشند و او را مجبور کردند روی یک چهارپایه کوچک بنشیند. هر روز مطالب تبلیغاتی علیه فالون گونگ را تماشا کند. او مدام مورد ضرب‌و‌شتم و آزار و اذیت لفظی قرار می‌گرفت و یک بار هم تحت شکنجه هشیاری‌اش را از دست داد.

خانم چو سعی کرد یک روز مدیتیشن فالون گونگ را انجام دهد. به‌محض اینکه نشست، بیش از ده زندانی با عجله به سمت او هجوم آوردند، به صورت او سیلی زدند، موهایش را کشیدند و او را به سمت دستشویی کشاندند.

آنها دهان او را با پارچه پر کردند و مجبورش  کردند که چمباتمه بزند. نگهبان وانگ نایمین بعداً او را به دفتر خود برد و نگهبان دیگر چیو پینگ با باتوم‌های الکتریکی روی گردن، بازو و دستانش شوک اعمال کرد. چیو همچنین او را تحت شکنجه خوراندن اجباری داروهای نامعلوم قرار داد.

پس از آن، زندانیان خانم چو را هر روز بعد از ساعت ۸ شب، قبل از اینکه به او اجازه دهند به سلولش برود تا بخوابد، به دستشویی می‌آوردند، او را مجبور می‌کردند تا نیمه شب چمباتمه بزنند. خانم چو پس از یک ماه تحمل این شکنجه، دچار فشار خون بالا، بیماری قلبی و دیابت شد. وزن بدن او از نزدیک به ۸۱ کیلوگرم به ۵۰ کیلوگرم  کاهش یافت. او دچار نارسایی کبد و کلیه شد و همچنین سکته کرده بود.

نگهبانان او را به بیمارستان روانی بردند و به زندانیان دستور دادند او را دو بار در روز تحت خوراندن اجباری داروهای نامعلومی قرار دهند. او یک ماه و نیم در در تخت افتاده بود. تنها پس از اینکه نگهبانان تجویز دارو را متوقف کردند، او توانست دوباره بایستد و راه برود.

در آوریل۲۰۰۱، اردوگاه کار اجباری ماسانجیا ده تمرین‌کننده فالون گونگ را به اردوگاه‌های کار اجباری دیگر در لیائونینگ فرستاد. خانم چو به اردوگاه کار اجباری ژانگشی منتقل شد. در آن زمان، فشار خون او به‌طور خطرناکی بالا بود و دید بسیار تاری پیدا کرده بود. نگهبانان با دیدن اینکه او در آستانه مرگ است، سرانجام او را آزاد کردند.

چند نفری که توسط اداره ۶۱۰ استخدام شده بودند مدام برای آزار و اذیت خانم چو می‌آمدند و گاهی اوقات نیمه‌شب به در خانه او لگد می‌زدند. مردم بیرون از خانه او می‌ماندند تا او را زیر نظر بگیرند. یک‌بار او را هنگام راه رفتن در خیابان دستگیر کردند و به اداره پلیس بردند.

در دوران حبس خانم چو در اردوگاه‌های کار اجباری، شوهرش دو بار دچار حمله قلبی شد و نزدیک بود فوت کند. زمانی که او در بیمارستان تحت درمان بود، دختر ده ساله آنها یاد گرفت که از خود مراقبت کند. او همچنین هر روز بعد از مدرسه به دیدار پدرش می‌رفت.

شوهر خانم چو پس از ترخیص همچنان در حالتی حاکی از ترس زندگی می‌کرد. او با یک بیماری قلبی دست و پنجه نرم می‌کرد و همچنین به چند بیماری دیگر مبتلا شد. او که نتوانست فشار آزار و اذیت را تحمل کند، خانم چو را طلاق داد.

در همین حال، مادر خانم چو به قدری نگران او بود که وضعیت سلامتی این زن مسن به‌سرعت رو به وخامت گذاشت و در ۳۰نوامبر۲۰۰۰ از دنیا رفت.

محکومیت به ۹ سال

خانم کو دوباره در بعدازظهر ۹اکتبر۲۰۰۲ به دلیل طرح شکایت جنایی علیه جیانگ زمین، رئیس سابق رژیم کمونیستی که دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرده بود، دستگیر شد. خانم چو به اداره پلیس هواشان منتقل شد و او را با دستبند و غل و زنجیر بستند. رئیس پلیس با یک کتاب ضخیم به صورت خانم چو سیلی زد و ژاکت او را درآورد و پنجره را باز کرد تا باد سرد به او بوزد. روی سرش هم آب سرد ریخت.

حوالی ساعت ۹ صبح روز بعد، پلیس لباس‌های خانم چو را درآورد و او را درحالی‌که تنها لباس زیر به تن داشت به یک ستون فلزی در حیاط بست. سپس سطل‌های آب سرد روی سرش ریختند. او در اعتراض فریاد زد: «فالون دافا خوب است.» پلیس به دهانش پارچه‌های کثیف چپاند. تا ساعت ۳:۳۰ بعدازظهر از ریختن آب روی او دست برنداشتند.

خانم چو در روز سوم به بازداشتگاه شماره ۲ شهر فوشون منتقل شد. یک ماه بعد، پلیس بعد از اینکه او را روی صندلی فلزی بست دوباره مورد بازجویی قرار داد.

خانم چو بعداً به اتهام «تضعیف اجرای قانون»، دستاویزی رایج که برای مجرم انگاشتن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین استفاده می‌شود، به ۹ سال حبس محکوم شد. او در بازداشتگاه دست به اعتصاب غذا زد و تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار گرفت. نگهبانان لوله تغذیه را در معده‌اش رها کرده و داروهای نامعلومی را نیز به غذای او اضافه کردند.

در ژوئن۲۰۰۳، نگهبانان در تلاش برای وادار‌کردن او به انکار فالون گونگ، به زندانیان دستور دادند که خانم چو را پنج ساعت تحت آزار و شکنجه قرار دهند. او دو دندان خود را درنتیجه ضرب‌وشتم از دست داد. نگهبانان همچنین او را در یک قفس فلزی نگه داشتند که در آن قادر به ایستادن یا چمباتمه‌زدن نبود.

در ژوئیه ۲۰۰۳، نگهبانان تلاش کردند خانم چو را به زندان زنان استان لیائونینگ ببرند. زندان به‌خاطر وضعیت نامناسبش از پذیرش او خودداری کرد. دادگاه پرونده او را ارزیابی کرد و به او اجازه داد تا دوره‌ محکومیتش را در خانه بگذراند. اما پلیس دوباره او را در ۱۹ژوئیه دستگیر کرد و به بازداشتگاه بازگرداند.

در سپتامبر ۲۰۰۳، نگهبان ژانگ جینگ‌هویی به چند زندانی دستور داد که خانم چو را که به‌دلیل فشار خون بسیار بالا تلوتلو می‌خورد به راهرو ببرند. ژانگ او را آماج لگد قرار داد  و به او دستبند زد و در غل و زنجیر گذاشت. او همچنین در سلول انفرادی و روی نیمکت ببر بسته شد. خانم چو علیه ژانگ شکایت کرد، اما شکنجه شدیدتری را متحمل شد.

در جلسه شکنجه دیگری، ژانگ ژاکت خانم چو را درآورد، او را به یک صندلی فلزی زنجیر کرد و تمام پنجره‌های اتاق بازجویی را باز کرد. ژانگ به پاهای خانم چو لگد می‌زد و او را مورد آزار لفظی قرار می‌داد. این شکنجه دو روز طول کشید.

فشار خون خانم چو به شدت بالا می‌رفت. او چند بار در وضعیت بحرانی قرار گرفت. بازداشتگاه سرانجام در اکتبر۲۰۰۴ او را آزاد کرد.

خانم چو بدون شغل یا مستمری، هیچ منبع درآمدی نداشت، زیرا او طلاق گرفته بود و برای کار  هم بسیار ضعیف بود. او چند بار به کمیته امور سیاسی و حقوقی و اداره ۶۱۰ مراجعه کرد تا حقوق بازنشستگی خود را بازگرداند، اما بی‌نتیجه بود.

خانم چو پس از دست و پنجه نرم کردن با وضعیت بد سلامتی و فقر، وضعیت سلامتی‌اش بیشتر وخیم شد و در اواخر سال ۲۰۲۰، سه بار احیا شد و برای دخترش ۱۵۰۰۰۰ یوآن بدهی پزشکی گذاشت. او در ۲۲ژانویه۲۰۲۲ درگذشت.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.