تمرین‌کنندگانی که اعتصاب غذا کردند با روش خوراندن اجباری در بازداشتگاه‌های شهر دالیان واقع در استان لیائونینگ شکنجه شدند
(Minghui.org) از زمانی‌که آزار و شکنجه فالون گونگ در ژوئیه سال ۱۹۹۹ آغاز شد تا حال حاضر، شهروندان مطیع قانون بازداشت شده‌اند و صرفاً به دلیل ایمان‌شان به حقیقت-نیک‌خواهی-بردباری، اصول بنیادی این روش معنوی، به بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار، مراکز شستشوی مغزی یا زندان‌ها فرستاده شده‌اند.
در زمان حبس، برخی از تمرین‌کنندگان از اعتصاب غذا به‌عنوان ابزاری مسالمت‌آمیز استفاده می‌کنند تا به بازداشت غیرقانونی و فشار پیوسته‌ای که برای ترک تمرین فالون گونگ بر آنها وارد می‌شود، اعتراض کنند.
در پاسخ، مقامات مسئول چین دستور می‌دهند به کسانی که اعتصاب غذا می‌کنند، به اجبار غذا خورانده شود.
اشتباه نکنید، بهر حال، این خوراندن اجباری وحشیانه‌ای است که تنها با این هدف انجام می‌شود که تمرین‌کنندگان آنقدر زجر بکشند تا اینکه نهایتاً تسلیم شده و فالون گونگ را انکار کنند.
یک روش غیردرمانی
پلیس چین و نگهبانان، با روش‌هایی بسیار متفاوت از شیوه‌های خوراندن پزشکی که برای نجات جان افراد استفاده می‌شود، به خوراندن اجباری مواد مضر شامل محلول‌های بسیار غلیظ نمک، سوپ الکل‌دار با فلفل بسیار تند، مشروبات الکلی سنگین، مواد شوینده و حتی ادرار و مدفوع به تمرین‌کنندگان ادامه می‌دهند. داروهای ناشناخته‌ای که به سیستم مرکزی اعصاب آسیب می‌رسانند نیز بخشی از مایعاتی هستند که به‌زور به آنها خورانده می‌شوند.
آزاردهندگان اغلب هر کاری از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند تا بیشترین آسیب را وارد کنند، مثلاً جلو و عقب بردن لوله غذادهی، نگه‌داشتن لوله در معده برای مدتی طولانی یا باز نگاه داشتن دهان با کمک انبردست یا درل، که همه این‌ها باعث دردی زجر‌آور می‌شود. علاوه بر این، دسته دیگری از روش‌های شکنجه هستند که یا همراه با به‌زور خوراندن به‌عنوان روش‌هایی برای مهار کردن تمرین‌کنندگان استفاده می‌شوند و یا به‌تنهایی به‌عنوان یک روش جایگزین برای شکنجه تمرین‌کنندگانی که در اعتصاب غذا هستند به‌کار برده می‌شوند.
روش وحشیانه خوراندن اجباری و دیگر شکنجه‌‌ها اغلب باعث جراحات درازمدت جسمی و ذهنی می‌شوند. حتی برخی از تمرین‌کنندگان براثر عوارض ناشی از خوراندن اجباری جان باخته‌اند.
متأسفانه، چنین سوء‌رفتارهایی در مراکز بازداشت چین پیش‌پاافتاده و متداول هستند.
آنچه در ادامه خواهید دید گزارشی است درباره اینکه چگونه بازداشتگاه‌های سراسر منطقه دالیان در استان لیائونینگ علیه تمرین‌کنندگانی که در اعتصاب غذا هستند اقدام می‌کنند. بر اساس آمار موجود، خوراندن اجباری باعث حداقل پنج مرگ و جراحات جدی در نه نفر از تمرین‌کنندگان شده است.
مرگ پنج نفر بر اثر خوراندن اجباری
نام پنج تمرین‌کننده اهل شهر دالیان که بر اثر خوراندن اجباری جان باختند عبارتند از آقای فنگ گانگ، آقای گو چون، آقای کائو یوچیانگ، خانم لی شیومی و خانم چی یولیان.
فنگ گانگ و همسرش خانم وانگ جوآن
آقای فنگ گانگ در مدتی که اعتصاب غذا کرده بود، هر روز در بازداشتگاه یائوجیا تحت خوراندن اجباری قرار داشت. یکبار نگهبانان لوله خوراندن غذا را برای ۴۸ ساعت به‌طور پیوسته در معده او نگاه داشتند. دستانش را از پشت دست‌بند زدند تا نتواند لوله را بیرون بکشد. حتی زمانی‌که مری او دچار پارگی شد و عفونت کرد، آنها همچنان به خوراندن اجباری به وی ادامه دادند.
آقای فنگ در چهارده اوت سال ۲۰۰۹ درگذشت.
برای اطلاعات بیشتر به مقاله زیر مراجعه کنید:
مرگ غم‌انگیز آقای فنگ گانگ (نسخه انگلیسی مقاله)
آقای گو چون
آقای گو چون تنها ۲۳ روز پس از اینکه در هفده مارس ۲۰۰۸ به بازداشتگاه شهر دالیان منتقل شد، جان باخت. وقتی در روز هشت آوریل ۲۰۰۹ فوت کرد، تنها پنجاه سال داشت.
برای اطلاعات بیشتر به مقاله زیر مراجعه کنید:
کائو یوچیانگ
آقای کائو یوچیانگ یکبار پس از اینکه به مدت ۹۵ روز در بازداشتگاه شهر پولاندیان اعتصاب غذا کرد، آزاد شد. متأسفانه، خوراندن اجباری باعث آسیب‌های جبران‌ناپذیری به وی شد و در حالی‌که کمتر از یک سال از آزادی او می‌گذشت در روز هشت آوریل ۲۰۰۴ ساعت شش عصر جان باخت.
برای اطلاعات بیشتر لینک زیر را مشاهده کنید:
تمرین‌کننده آقای کائو یوچیانگ بر اثر آزار و شکنجه جان باخت (تصویر) (نسخه انگلیسی مقاله)
خانم لی شیومی
خانم لی شیومی هنگامی که در بازداشتگاه یائوجیا حبس بود، به‌طور وحشیانه‌ای تحت خوراندن اجباری قرار گرفت و به‌شدت مجروح شد. در صبح روز شانزده دسامبر ۲۰۰۱، علی‌رغم مراقبت پزشکی ویژه جان باخت.
برای اطلاعات بیشتر لینک زیر را مشاهده کنید:
خانم چی یولیان
خانم چی یولیان وقتی در پنج ژوئن ۲۰۰۱ در بازداشتگاه شهر دالیان جان باخت، تنها ۴۴ سال داشت.
برای اطلاعات بیشتر لینکهای زیر را مشاهده کنید:
گزارش خبری: مرگ خانم یولیان چی در بازداشتگاهی چینی (نسخه انگلیسی مقاله)
تمرین‌کننده فالون دافا چی یولیان توسط مأمور پلیس دالیان کشته شد (نسخه انگلیسی مقاله)
هم‌تمرین‌کننده عالی ما، چی یولیان (نسخه انگلیسی مقاله)
۹ تمرین‌کنندۀ دیگری که به‌طور وحشیانه‌ای تحت خوراندن اجباری قرار گرفتند، توانستند از مرگ جان سالم به‌در ببرند، اما آسیب‌های جدی آن در آنها باقی ماند. بازداشتگاه‌های مربوطه به‌منظور شانه خالی کردن از مسئولیت، آنها را به قصد خانه آزاد کردند.
این تمرین‌کنندگان عبارتند از دینگ ژن‌فانک (که بعداً در زندان زنان لیائونینگ کشته شد) و پن چی از شهر دالیان، کونگ پیجینگ، لیو شی‌یونگ، چو بین، سان یوژن، یوآن یوچون، ژائو گویی‌چین از منطقه جین‌ژو و وو یوئه‌جو از شهر پولاندیان.
خوراندن اجباری با قصد آسیب رساندن
نگهبانان در بازداشتگاه‌های شهر دالیان، برای آزار و اذیت بیشتر تمرین‌کنندگانی که اعتصاب غذا می‌کردند، بیرون می‌رفتند تا محبوسین‌شان در جریان عملیات خوراندن اجباری زجر بکشند. آنها اغلب زندانیان غیرتمرین‌کننده را تحریک می‌کردند تا با تمرین‌کنندگان بدرفتاری کنند. آنهایی که نسبت به تمرین‌کنندگان همدردی می‌کردند، توبیخ یا تنبیه می‌شدند.
به اشتباه وارد کردن لوله خوراندن غذا
در ژوئیه ۲۰۰۵ سو یینگ، پزشکی در بازداشتگاه شهر دالیان، لولۀ خوراندن را به داخل نای تمرین‌کننده‌ای به نام آقای پن چی وارد کرد و نزدیک بود او را خفه کند. وقتی آقای پن این رویداد را به نگهبان وانگ تائو و رئیس منگ گزارش داد، به او گفتند که این مسئلۀ مهمی نیست.
در ژوئیه ۲۰۱۲، نگهبانی در بازداشتگاه منطقه جین‌ژو لوله خوراندن را به‌طور اتفاقی وارد نای آقای چو بین کرد که باعث درد غیرقابل‌تحملی در وی شد. آقای چو برای زنده‌ماندن جنگید و خون بالا می‌آورد.
با اینکه نگهبان پس از فهمیدن اشتباه خود لوله را بیرون کشید، ولی از او عذرخواهی نکرد و فقط بی‌اختیار گفت: «خوب، قرار است او را رنج دهیم. اگر رنج نکشد که سرگرم نمی‌شویم.»
بدون هیچ تأملی، نگهبان به خوراندن اجباری ادامه داد. وقتی همه چیز انجام شد، آقای چو آنقدر ضعیف شد که دو زندانی باید او را به سلولش در طبقه پایین می‌بردند.
برای اطلاعات بیشتر درخصوص وضعیت دشوار آقای چو، به این لینک مراجعه کنید:
آقای چو بین به‌شدت در بازداشتگاه یائوجیا آزار و شکنجه شد (نسحه انگلیسی مقاله)
عقب و جلو کشیدن لوله خوراندن
نگهبانان اغلب تعمداً لوله خوراندن را بیرون کشیده و به داخل فشار می‌دادند، که معمولاً باعث پاره شدن مری می‌شد. سایش لوله در بافت‌های آسیب‌دیدۀ داخل دهان و مری باعث درد تحمل‌ناپذیری می‌شد.
نگاه داشتن لوله خوراندن در داخل بدن برای مدتی طولانی
این غیرعادی نیست که نگهبانان لوله خوراندن را برای مدتی طولانی در بدن تمرین‌کننده نگاه دارند. وقتی تمرین‌کننده نفس عمیقی می‌کشید یا وضعیت خود را عوض می‌کرد، لوله با معده تماس پیدا کرده و باعث درد تحمل‌ناپذیری می‌شد. وقتی لوله برای مدتی طولانی در داخل بدن می‌ماند، اغلب بافت معده در اطراف انتهای لوله رشد می‌کرد. وقتی نهایتاً آن را بیرون می‌کشیدند، لوله معمولاً به رنگ سیاه در‌آمده بود.
هنگامی‌که برخی از تمرین‌کنندگان بازداشت شده در بازداشتگاه شهر دالیان درخصوص سختی در نفس کشیدن شکایت می‌کردند و درخواست می‌کردند که لوله بیرون کشیده شود، نگهبانان سریعاً انکار می‌کردند و ادعا می‌کردند: «در هر صورت خواهید مرد، پس برای ما آسان‌تر است که لوله را در معدۀ شما نگاه داریم!»
یکبار لولۀ خوراندن برای یک روز کامل در داخل بدن خانم لیو فانگ قرار داشت. وقتی نهایتاً لوله بیرون کشیده شد، لوله و همچنین دهان و سوراخ‌های بینی‌اش خون‌آلود بود.
علاوه بر این، یکی از زندانیان که دلال مواد مخدر بود با استفاده از یک مسواک دهان خانم لیو را باز کرد و آب سرد بر رویش ریخت. خانم لیو خیس آب شد و پس از یک جلسه خوراندن اجباری وحشیانه به‌خود می‌لرزید.
با ابزار دهان را باز کردن
وقتی آقای کونگ ژونگ‌شیائو در بازداشتگاه شهر دالیان در اعتصاب غذا بود، هم‌سلولی‌هایش چشمان اورا از پشت بستند، بینی او را با فشار بستند و دهانش را با کمک یک مسواک باز کردند. دندان‌هایش لق شده بود و لب‌ها و دهانش پاره شده و خونریزی کرده بودند.
همچنین نگهبانان به هم‌سلولی‌های آقای کونگ دستور دادند تا چندین بار در روز آب سرد رویش بریزند. به او اجازه نمی‌دادند بخوابد یا از دستشویی استفاده کند. برای تحقیر کردنش، حتی به‌صورتش تف می‌انداختند.
ژنگ شیو، پزشک بازداشتگاه منطقه جین‌ژو، سعی کرد با انبردست دهان تمرین‌کنندگان را باز کند. وقتی موفق به این کار نشد، از یک دستگاه درل استفاده کرد. بر اثر این بدرفتاری، دندان‌های بسیاری از تمرین‌کنندگان شکست یا افتادند.
لی جیچوان، پزشک بازداشتگاه شهر ژوانگ‌هه، از یک پیچ‌گوشتی برای باز کردن دهان خانم وانگ دان‌دان استفاده کرد و بعد با یک انبردست دندان‌های او را گرفت. دستان خانم وانگ بسته شده بودند و تمام وقت در جریان فرآیند خوراندن اجباری پاهایش را با زنجیر به‌هم بسته بودند. پس از انجام همۀ این کارها، او مقدار زیادی خون بالا آورد.
خوراندن اجباری تمرین‌کنندگان با مواد مضر
نگهبانان در بازداشتگاه شهر دالیان، به اجبار به تمرین‌کنندگان مواد مضری مانند آب شور، روغن کنجد، سوپ همراه با فلفل تند، مشروبات الکلی سنگین، مواد شوینده و حتی ادرار و مدفوع می‌خوراندند. همچنین از داروهای ناشناخته استفاده می‌شد که به سیستم مرکزی اعصاب آسیب می‌رساندند.
در بازداشتگاه شهر دالیان، به‌زور دارویی به تمرین‌کنندگان می‌دادند که باعث فراموشی می‌شد. بسیاری از تمرین‌کنندگان سردرگم می‌شدند و به‌یاد نمی‌آوردند که چه بر سرشان آمده است.
نمایش شکنجه ( نقاشی ): به‌زور خوراندن با داروهای نامعلوم
پس از اینکه در آوریل سال ۲۰۰۶ آقای لیو شیونگ را به بازداشتگاه منطقه جین‌ژو فرستادند، او اعتصاب غذا کرد و به‌زور داروهای ناشناخته به او خوراندند. او مبتلا به ورم شکم شد و نمی‌توانست راه برود یا از خود مراقبت کند.
وقتی آقای لیو را در ژوئیه سال ۲۰۰۸ برای دومین بار به همان بازداشتگاه فرستادند، نگهبانان شربت نمکی غلیظی به او خوراندند. آنقدر درد داشت که نمی‌توانست جلوی لرزیدن خود را بگیرد. در مجموع، اعتصاب غذایش برای مدت شصت روز طول کشید. وقتی بعداً او را به زندان منتقل کردند، نمی‌توانست راه برود و او را به ماشین پلیس منتقل کردند.
برای اطلاعات بیشتر درخصوص آزار و اذیت آقای لیو، لینک زیر را ببینید:
در ماه اوت ۲۰۱۲، آقای چه ژونگ‌شان تحت خوراندن اجباری با روغن کنجد قرار گرفت. پس از آن، در مدفوعش خون دیده شد و به‌طور پیوسته معده درد داشت. در جریان اعتصاب غذایش، ۳۲ کیلو وزن کم کرد و در مجموع پنج بار او را به بیمارستان منتقل کردند.
خانم یوآن یوچون نیز به‌شدت از خوراندن اجباری رنج برد. برای ده روز پشت‌سر‌هم، آب نمک بسیار غلیظ به او دادند. در نتیجه، نمی‌توانست بازوان و پاهایش را مستقیم نگه دارد و بدنش خشک شد. حتی پس از آزاد کردنش، هنوز مخاط نمکی از بینی و چشمانش می‌چکید. همچنین چرک بدبو بالا می‌آورد. تا یک ماه وضعیتش بهبود نیافت.
برای اطلاعات بیشتر در خصوص آزار و اذیت خانم یوان، لینک زیر را ببینید:
یوآن یوچون از شهر دالیان باز‌گو می‌کند که چگونه تحت آزار و شکنجه قرار گرفت (نسخه انگلیسی مقاله)
چهارمین تمرین‌کننده که نامش معلوم نیست درست بعد از اینکه به‌زور آب شور به او خوراندند، به مدت سه روز دچار تب بالا و اسهال شد، اما نگهبان جیا لین کماکان به‌زور سوپ ماهی به او می‌خوراند.
شکنجه، مرتبط با خوراندن اجباری
مهار کردن تمرین‌کنندگان در جریان خوراندن اجباری
به‌منظور جلوگیری از تقلا کردن تمرین‌کنندگان در زمان خوراندن اجباری، نگهبانان اغلب دست‌ها و یا پاهای تمرین‌کنندگان را گرفته یا می‌بستند.
شکنجه مهار کردن
بازآفرینی شکنجه: دستان را به حلقه‌های کف زمین زنجیر می‌کنند
بازآفرینی شکنجه: هر دو دست و پا را به حلقه‌هایی در کف زمین زنجیر می‌کنند
در «شکنجۀ قلاب کردن»، دست‌ها و یا پاهای تمرین‌کنندگان را به حلقه‌هایی که به کف زمین بتنی متصل شده‌اند برای مدتی طولانی زنجیر می‌کنند. این شکنجه اغلب باعث می‌شود که تمرین‌کننده کنترل ادرار خود را از دست داده یا حتی قادر به حرکت نباشد.
خانم دینگ ژن‌فانگ یکبار در بازداشتگاه شهر دالیان به این طریق شکنجه شد.
نیمکت ببر
نمایش شکنجه: نیمکت ببر
در این شکنجه، پاهای تمرین‌کننده به‌طور محکمی به نیمکت بسته می‌شوند در‌حالی‌که قوزک پا یا قسمت تحتانی پاها توسط تعدادی جسم سخت بالا برده شده‌اند. در بازداشتگاه شهر پولاندیان، خانم وو یوه‌جو مجبور شد برای چندین روز پشت‌سر‌هم روی یک نیمکت ببر بنشیند. قسمت تحتانی پاهایش انقدر ورم کرده بود که از ران‌هایش ضخیم‌تر شده بودند.
تخت مرگ
بازآفرینی شکنجه: تخت مرگ
به تمرین‌کننده دست‌بند زده شده و در حالتی مانند عقابی با بال‌های باز، برای مدتی طولانی به چهار گوشه تخت زنجیر شده است.
در ماه اوت ۲۰۰۴، نگهبانان در بازداشتگاه شهر دالیان خانم دینگ ژن‌فانگ را به مدت بیش از سی روز به تخت مرگ بستند، و در این مدت پزشک سو یینگ و نگهبانان جیا لینگ و وانگ یینگ چندین بار او را تحت خوراندن اجباری قرار داده و کتک زدند. آنها به صورت، دستان و دنده‌هایش لگد زده و گوش‌هایش را در مدت خوراندن اجباری می‌کشیدند. همچنین وانگ یینگ با کمربندش چندین بار خانم دینگ را شلاق زد.
با این فرض که رنج دادن به او در بازداشتگاه شهر دالیان کافی نبوده است، خانم دینگ را بعداً به زندان زنان لیائونینگ منتقل کردند و در آنجا او را تحت شکنجه وحشیانه‌تری قرار دادند و او نهایتاً جان باخت.
برای اطلاعات بیشتر درخصوص مرگ غم‌انگیز خانم دینگ، به لینک زیر مراجعه کنید:
شهروند مسن، خانم دینگ ژن‌فانگ در زندانی در استان لیائونینگ حبس شد، بسیار لاغر شد (تصویر) (نسخه انگلیسی مقاله)
خانم دینگ ژن‌فانگ، ۶۲ ساله، پس از سال‌ها شکنجه وحشیانه در زندان زنان لیائونینگ جان باخت (تصویر) (نسخه انگلیسی مقاله)
بست
در بازداشتگاه شهر وافانگ‌دیان، یک ابزار شکنجه که قبلاً بر روی تمرین‌کنندگان استفاده می‌شد، «بست» نام گرفت. این ابزار که از میله‌های فولادی درست شده است، شبیه نردبانی چهل سانتی‌متری بود. میله بالایی حدود سی سانتی‌متر پهنا داشت و یک جفت دست‌بند به آن متصل بود. میله پایینی حدود چهل سانتی‌متر پهنا داشته و یک جفت زنجیر به آن متصل است. تمرین‌کننده می‌بایست این مهار را «می‌پوشید». وقتی این ابزار استفاده می‌شد، تمرین‌کننده نه می‌توانست بایستد و نه اینکه دراز بکشد.
تحت ریاست رئیس وقت ژانگ هوا، تمرین‌کنندگان کویی دیجون و لی دی‌چینگ یکبار مجبور شدند تا برای چند روز به‌طور پیوسته به چنین بستی بسته شوند.
قاب مرگ و صفحه لاستیکی
بازداشتگاه منطقه جین‌ژو دو ابزار شکنجه برای کشتن تمرین‌کنندگان حبس شده به طرز وحشیانه‌ای اختراع کرد: قاب مرگ و صفحه لاستیکی.
نمایش شکنجه: قاب مرگ
نمایش شکنجه: صفحه لاستیکی
برای شرح جزئیات این دو روش شکنجه، لینک زیر را مشاهده کنید:
سایر روش‌های شکنجه به گزارش سایت مینگهویی
خوراندن اجباری و سایر روش‌های شکنجه که در بالا شرح داده شد تنها تعداد کمی از تکنیک‌های بسیاری است که مسئولین چین در تلاش‌هایشان برای اجبار تمرین‌کنندگان به ترک باورشان به‌کار برده‌اند. برای اطلاع از لیست کاملی از روش‌های شکنجه‌ای که بر تمرین‌کنندگان تحمیل می‌شوند، به سری مقالات زیر که توسط وب‌سایت مینگهویی منتشر شده است مراجعه کنید.
تصاویر روش‌های شکنجه که برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شدند (قسمت اول)
تصاویر روش‌های شکنجه که برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شدند (قسمت دوم)
تصاویر روش‌های شکنجه که برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شدند (قسمت سوم)
تصاویر روش‌های شکنجه که برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شدند (قسمت چهارم)