(Minghui.org) لیو چی شخصیتی در سلسله چینگ (۱۶۴۴- ۱۹۱۲) بود. زمانی که او فرماندار منطقه نینگ‌چیانگ در استان شان‌شی بود، اموالش را فروخت تا مالیات شهروندانش را که در نتیجه قحطی بدهی داشتند، بپردازد. فداکاری سخاوتمندانه‌اش باعث جلب احترام و اعتماد شهروندانش شد. به‌خاطر مهربانی وی، خانواده‌اش با خوشبختی پاداش داده شدند.
در طول قحطی بزرگی در استان شان‌شی در سال ۱۶۹۹، منطقه لیو چی بدترین آسیب را دید. مردمش در گرسنگی به‌سر می‌بردند، اما هیچ گندمی در انبارهای دولتی باقی نمانده بود. حمل و نقل به سایر مناطق دشوار بود، چراکه منطقه‌شان در دامنه کوهستانی بزرگی واقع شده بود. لیو چی از امپراطور خواست تا به او اجازه دهد از مناطق همسایه گندم قرض بگیرد و به شهروندانش قول داد که هرکسی یک سطل گندم با خود به‌همراه آورد، به میزان ۳۰ درصد بار خود پاداش دریافت می‌کند. با این انگیزه، مردمش در عرض ۱۰ روز سه هزار محموله غلات را با خود به همراه آوردند.
لیو چی سپس برای کمک به بخش یانگ فرستاده شد و در آنجا نیز از همان روش استفاده کرد تا مردم را در جمع‌آوری گندم تشویق کند. او به کلانتر بخش یانگ گفت: "ما این گندم‌ها را از انبارهای دولتی قرض کردیم، بنابراین اگر شهروندان‌مان نتوانند بدهی‌های‌شان را بازپرداخت کنند، باید به آنها کمک کنیم."
در سال ۱۷۲۲، لیو چی به‌منظور شرکت در مراسم تدفین مادرش، سمتش را رها کرد و به زادگاهش بازگشت، اما ازآنجایی‌که طبق قولش، برای پرداخت بدهی‌های شهروندانش پول کافی نداشت، اموالش را فروخت. سپس به‌منظور جمع‌آوری پول کافی برای کمک به پرداخت مالیاتی که شهروندانش بدهکار بودند، از برادرش نیز خواست همان کار را انجام دهد.
لیو چی سپس به مقام قاضی استان جیانگ‌شی و حاکم استان سی‌چوآن ارتقاء یافت.
به‌دلیل اعمال فداکارانه‌اش، از او به‌عنوان یکی از صادق‌ترین و قابل‌اعتمادترین مسئولین دولتی رده‌بالای سلسله چینگ یاد می‌شد.
اعمالش باعث خوشبختی خودش و خانواده‌اش شد. پسرش لیو تُنگ‌شون، نوه‌اش لیو یونگ و نتیجه‌اش لیو هوآن‌ژی همگی به سمت وزرای دولتی رده‌بالا رسیدند. داستان نوه‌اش لیو یونگ در یکی از نمایش‌های تلویزیونی محبوب در چینِ امروز پخش می‌شود.
برگزیده از تاریخ سلسله چینگ. مقاله چهارصد و هفتاد و شش– زندگی نامه اولین مقام مطیع از بین یکصد و شصت و سه مقام مطیع
مجموعه فرهنگ سنتی
