(Minghui.org) مهندس 77 ساله که 19 سال بخاطر حفظ اعتقادش به فالون گونگ متحمل آزار و شکنجه شدید بوده، با محاکمه غیرقانونی دیگری مواجه است و امکان زندانی‌شدنش وجود دارد. دستگیری، بازداشت و شکنجه مکرر، سلامت این شخص ۷۷ ساله را به‌طور جدی در معرض خطر قرار داده است. فالون گونگ تمرین معنوی است که تحت حمله رژیم کمونیست چین قرار دارد.
آقای کائو هنگرو در منطقه چانگنینگ شانگهای زندگی می‌کند. آخرین دستگیری غیرقانونی او در تاریخ 4 دسامبر 2017 رخ داد که در حال توزیع تقویم‌های رومیزی حاوی اطلاعات فالون گونگ بین همسایگانش بود.
او در بازداشتگاه منطقه چانگنینگ دست به اعتصاب غذا زد و به‌طور وحشیانه‌ای تحت خوراندن اجباری توسط مأموران پلیس قرار گرفت. در تاریخ 25 دسامبر 2017 با ضمانت پزشکی آزاد شد.
پرونده‌های او در 5 مارس 2018 به اداره دادستانی منطقه چانگنینگ تحویل داده شد و متعاقباً در تاریخ 20 آوریل به دادگاه منطقه فنگشیان در شانگهای ارسال شد.
از اواخر مه، وضعیت سلامت آقای کائو بدتر شده است.
مهندس نمونه
کائو هنگرو یک ستاره نوظهور بود که پس از فارغ‌التحصیلی مشغول کار در کارخانه بلبرینگ نساجی در شانگهای شد. او سخت‌کوش بود و موفقیت‌های زیادی در پروژه‌های مختلف فنی و نوآورانه به دست آورد. او پنج سال متوالی جایزه برتر کارگر نمونه در صنایع نساجی را به خود اختصاص داد. در میان اولین گروه مهندسینی بود که پس از انقلاب فرهنگی توسط شورای دولتی صنعت نساجی پذیرفته شد.آقای کائو و دو همکار دیگرش در سال 1989 به آمریکای جنوبی فرستاده شدند تا کارخانه پوشاکی را برای تهیه لباس با مواد چینی برای صادرات به ایالات متحده تأسیس کنند. پس از بررسی بازار، آنها تصمیم گرفتند تا یک کارخانه تولیدی در کاستاریکا ایجاد کنند.او روز و شب کار کرد و حجم کار سنگین به وضعیت سلامتی‌اش آسیب زد. او دچار بیماری‌های بسیاری شد و اجباراً برای درمان به چین بازگشت.درمان پزشکی کمک نکرد، بنابراین در نوامبر 1995 آقای کائو تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. در عرض چند هفته بعد از تمرین، همه بیماری‌هایش از جمله، زخم معده، افزایش غیرطبیعی بافت ستون فقرات، زخم عودکننده در دهانش، بی‌خوابی مزمن و روماتیسم، همه بدون هیچ ردی ناپدید شدند.
آقای کائو در زندگی روزانه‌اش اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری فالون گونگ را دنبال کرده و در کار و اجتماع محلی بسیار مورد احترام بوده است. چینجینگ تی‌وی برای ترویج اعمال نمونه و خصوصیات خوبش حتی با او مصاحبه‌ای انجام داد.
«نمی‌توانم به ایمانم به فالون دافا خیانت کنم»
رژیم کمونیست چین که در آن زمان تحت رهبری جیانگ زمین بود، در 20 ژوئیه سال ۱۹۹۹، آزار و شکنجه فالون گونگ را در سراسر کشور آغاز کرد. زندگی آرام آقای کائو به‌طور کامل زیرورو شد.یک روز پس از شروع آزار و شکنجه، آقای کائو و چند تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ، به اداره استیناف شانگهای رفتند و به‌طور مسالمت‌آمیز برای تمرین فالون گونگ دادخواهی کردند، اما مورد حمله پلیس قرار گرفتند و پراکنده شدند. آقای کائو در یک ون پلیس به خانه برده شد. پلیس تلاش کرد با تهدید به بازداشت، او را به امضای بیانیه نفی فالون گونگ وادار کند.سرپرستان و دامادش بخاطر ترس از ایمنی خود مقابل او زانو زدند و از او خواستند بیانیه را امضاء کند. او با اشک به آنها کمک کرد که بلند شوند. و گفت: «نمی‌توانم به ایمانم خیانت کنم و نمی‌توانم به استادم خیانت کنم که به من زندگی دیگری بخشیدند.» آن روز پلیس قبل از اینکه آنجا را ترک کند، آقای کائو و خانواده‌اش را تا ساعت 1 صبح آزار داد.
آقای کائو در اوت 1999به پکن رفت. او دو تمرین‌کننده جوان دیگر را در قطار ملاقات کرد. هر سه نفر آنها بنر «فالون دافا خوب است» را در میدان تیان‌آن‌من نگه داشتند. طولی نکشید که توسط پلیس به‌طور غیرقانونی دستگیر شدند و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
آن مردان چند روز قبل از اینکه آقای کائو توسط پلیس محلی به شانگهای بازگردانده شود، در یک بازداشتگاه محبوس شدند. او به اداره پلیس منتقل شد و رئیس اداره تلاش کرد تا او را به نوشتن یک بیانیه تضمین نفی فالون گونگ وادار کند. آقای کائو امتناع کرد.
نیمه شب به بازداشتگاه منطقه چانگنینگ منتقل و در آنجا شکنجه شد. ابتدا در تاریکی او را به حالت معلق درآوردند، پس از آن به حالت عقاب با بال‌های گشوده از ساعت ۱ صبح تا ۳ یا ۴ بعدازظهر به دیوار زنجیرش کردند.
قبل از اینکه در نهایت آزاد شود، 30 روز بدون اتهام بازداشت شد.
آزار و اذیت ادامه یافت
آقای کائو در 17 اکتبر 2000 بخاطر توزیع مطالب روشنگری حقیقت بین مردم، دوباره به‌طور غیرقانونی دستگیر شد. او به بازداشتگاه منطقه مینشینگ فرستاده شد. در آنجا از خواب محروم و در طول بازجویی‌ها مجبور شد ساعت‌های طولانی بایستد. اگر در طی بازجویی اندکی تکان می‌خورد، پلیس با مشت و لگد او را می‌زد.
یک ماه بعد، پلیس برای بدرفتاری و خشونت بیشتر، آقای کائو را به بیمارستان روانی عمومی شانگهای تحویل داد. در بیمارستان، او را به مصرف داروهایی که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‌رساند، وادار کردند. هنگامی که خودداری کرد، عاملان این جنایات به بیماران روانی که وضعیت وخیمی داشتند، دستور دادند که او را ببندند، سپس داروهای نامعلومی را به او تزریق کردند. او بسیار ضعیف شد و مجبور شد در تمام روز روی تخت دراز بکشد.
همسرش از رئیس بیمارستان خواسته بود تا او را ترخیص کنند، اما به او گفته شد: «شوهرت هرگز بدون مجوز اداره پلیس نمی‌تواند به خانه برود.»
خانم پزشکِ سرپرست در چارت پزشکی‌اش نوشت: «این بیمار هیچ وقت تمرین فالون گونگ را رها نخواهد کرد.» هرچند او به وضوح می‌دانست که آقای کائو از لحاظ جسمی و روانی سالم است، همچنان به تجویز داروهایی که باعث آسیب عصبی می‌شد، ادامه داد.
وقتی که خواهر بزرگتر آقای کائو در مورد وضعیت او شنید، به دفتر رئیس بیمارستان رفت. او گفت: «برادرم سالم است. من هرگز شما را نمی‌بخشم اگر او را از نظر روانی دچار اختلال کنید. هر سه پسرم در شرکت‌های خارجی مشغول به کار هستند و اگر اتفاقی برای برادرم بیفتد، آنها رفتار کثیف شما را برای تمام دنیا افشاء خواهند کرد.»
پس از آن ملاقات، بیمارستان داروهای آقای کائو را کاهش داد.
خواهرش نیز آزار و شکنجه اعمال شده به برادرش را در داخل محله مجاور و در یک کنفرانس مشترک اداره 610 فاش کرد. او همسر برادرش را تشویق کرد تا در این باره صحبت کند که چگونه پرسنل اداره 610 او را تهدید و مجبور کردند تا بیانیه نفی فالون گونگ را امضا کند.
اداره 610 خشمگین شد و سعی کرد که برای خواهر آقای کائو پاپوش درست کند و اتهامات کاذبی را علیه او مطرح نماید. آنها نتوانستند کاری از پیش ببرند زیرا خواهر آقای کائو در محل کار و در جامعه محلی بسیار محترم بود.
آقای کائو همچنان در بیمارستان تحت آزار و شکنجه قرار داشت. یک روز او را مجبور کردند که مایع سفید چسبناکی را ببلعد. طولی نکشید که در تمام بدنش احساس ناراحتی کرد و نتوانست از تخت خارج شود. هنگامی که خواهرش بعدازظهر به ملاقاتش رفت دید که در خواب عمیق و دمای بدنش بسیار بالا است.
او برادرش را بیدار کرد و شنید که چه اتفاقی برایش افتاده است. او باعجله به دفتر رئیس بیمارستان رفت و باتندی گفت: «هرگز اجازه نمی‌دهم که شاهد مرگ برادرم باشید. باید بلافاصله او را تحت درمان فوری قرار دهید.»
بیمارستان از ترس اینکه مسئول شناخته شود، پزشکان را برای نجات جان آقای کائو فرستاد. مدت زمان زیادی طول کشید تا آقای کائو از خطر نجات پیدا کند.
با کمک تلاش‌های مؤثر خواهرش، آقای کائو در آوریل 2001 آزاد شد و اجازه یافت به خانه بازگردد.
بعداً در همان سال، آقای کائو دوبار به‌طور غیرقانونی در یک مرکز شستشوی مغزی بازداشت شد، او مجبور بود برنامه‌های تلویزیونی با مضامین افتراآمیز نسبت به فالون گونگ را تماشا کند. سپس به او دستور می‌دادند که احساساتش را پس از آن بنویسند. هنگامی که آقای کائو از انجام این کار اجتناب کرد، مجبور شد تا نیمه شب بدون حرکت بایستد. آنها اغلب به دفتر احضارش می‌کردند تا او را مورد آزار و اذیت و نواحی سر و قفسه سینه‌‌اش را مورد ضرب و شتم قرار دهند.
شکنجه در زندان تیلانچیائو
در سال 2004 آقای کائو بخاطر توزیع مطالب روشنگری حقایق به‌طور غیرقانونی دستگیر و بعدها او به سه سال حبس در زندان تیلانچیائو محکوم شد.
پس از تحمل تنبیهات بدنی شدید در آنجا، او در اعتراض دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان با یک لوله او را به‌طور وحشیانه‌ای تحت خوراندن اجباری قرار دادند که اغلب باعث می‌شد خون استفراغ کند. این مصیبت به مدت سه ماه ادامه داشت.
در نهایت آقای کائو زمانی اعتصاب غذا را متوقف کرد که سرپرست بخش (ما دا) با درخواستش موافقت کرد که دیگر او را مجبور به نوشتن «اعتراف» نکند و تمرین‌کنندگان دافا را در حوزه اختیاراتش مورد آزار و اذیت قرار ندهد. آقای کائو در سال 2007 آزاد شد.
اما، آزار و اذیت ادامه یافت. آقای کائو دوباره در 27 مارس2010 در حال توزیع سی‌دی های روشنگری حقیقت دستگیر شد. وانگ جو از اداره 610 محلی و افرادش منزلش را غارت و او را شکنجه کردند که باعث جراحت شدیدی در پاهایش شد. او این بار به چهار سال زندان محکوم و دوباره به زندان تیلانچیائو فرستاده شد.
او همچنان تحت آزار و شکنجه شدید قرار گرفت و با یک جنایتکار روانی در یک سلول محبوس شد که «منطقه تحت کنترل شدید» نامیده می‌شد.
او از تسهیلات ناچیزی که به سایر زندانیان داده می‌شد، محروم بود: از قبیل خرید محدود ملزومات روزانه یا غذا، شستشو و شستن لباس در خارج از سلول‌ها.
در تمام طول روز وادار می‌شد روی شیئی كوچك با سطح ناهموار بنشیند. وقتی دیگر نمی‌توانست درد را تحمل کند و می‌ایستاد، زندانیان ناظر بر او به شدت نیشگونش می‌گرفتند و به او لگد می‌زدند. مجبور می‌شد که هر روز بیش از ده ساعت به این شکل بنشیند. در نشیمنگاهش دچار زخم و عفونت و خونریزی شد که موجب درد و رنج غیر قابل تحملی می‌شد.
هنگام شب، او مجبور بود در نزدیکی در آهنی سلول بخوابد، تا تحت نظارت دوربین باشد. زندانیان دستور داشتند که هر 15 دقیقه یک بار به سرش لگد بزنند تا او نتواند بخوابد.
کائو اجازه استحمام یا کوتاه کردن موهایش را نداشت. بدنش بوی بدی گرفته و موها و ریشش بلند و نامرتب شده بودند.
پس از سه ماه آزار و شکنجه به این شکل، آقای کائو بسیار ضعیف شد. او نمی‌توانست به‌طور پیوسته بایستد و دستهایش دچار لرزش شده بود. او به انفارکتوس لاکونار، پرفشاری خون درجه 3 و پارکینسون در بازوی سمت راستش مبتلا شده بود.
از ترس احتمال مرگ آقای کائو در زندان، مسئولان زندان با خانواده‌اش تماس گرفتند تا با قید ضمانت پزشکی او را از زندان ببرند. او در روز 26 مارس 2014 به خانه بازگشت.
آخرین مصیبت
پلیس بخش چانگنینگ دوباره در ۴ دسامبر 2017 آقای کیو را در حال توزیع تقویم رومیزی با اطلاعات فالون گونگ به همسایگانش ربودند. او در روز 25 دسامبر پس از اعتصاب غذا و خوراندن اجباری وحشیانه با ضمانت پزشکی آزاد شد. پرونده او در حال حاضر به دادگاه منطقه فنگشیان شانگهای ارائه شده و مرد 77 ساله دوباره با دادگاه غیرقانونی مواجه است.
وضعیت سلامتی آقای کائو از 31 مه 2018، دچار مشکلات شدیدی شده است. او دچار استفراغ و اسهال شد و چهار روز نتوانست غذا یا مایعات بخورد. او همچنین دچار بی‌اختیاری در دفع شد. وزن او از 73 کیلوگرم (161 پوند) به 66 کیلوگرم (145 پوند) کاهش یافته است. او به ضایعات سکته در عقده‌های قاعده‌ای دوطرفه فوق نخاعی همراه با تحلیل‌رفتگی مغزی، رسوب کلسیم در داس مغز (که همان چین قوس‌دار سخت‌شامه بین دو نیمکره مغزی است) و نارسایی کلیه مبتلا شده است.
در حال حاضر آقای کائو در راه رفتن مشکل دارد و اگر از خانه خارج شود، نمی‌تواند بخاطر بیاورد که خانه‌اش کجاست. او سردرد مداوم دارد و هر روز باید در رختخواب بماند.
ما از جامعه جهانی خواستار توجه به وضعیت آقای کائو و نیز کمک به متوقف کردن آزار و اذیت مداوم تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ به‌دست رژیم کمونیست چین، هستیم.
فهرست عاملان آزار و شکنجه آقای کائو:
شین هوآلو، اداره پلیس 23030008-86+، 23020013-86+
ژو یون رئیس اداره پلیس: 8615601991082+ ،
ژوآ یان، مأمور پرونده 13061996462-86+
پلیس بخش چانگنینگ: 8620162906290+، ۱۲۳۰۳۹۰۰۰ 8602+
دادستانی منطقه چانگنینگ شانگهای: 162081100-02-86+، + 162521100-02-86+
دادگاه منطقه فنگشیا شانگهای
چنگ شیلونگ (陈士龙)، قاضی رئیس دادگاه: 860237190666+ داخلی 26051
شنگ چن(盛晨) ، کارمند: 8602۳۷۱۹۰۶۶۶+، داخلی 26013، 18001682371-86+ (تلفن همراه)
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
