(Minghui.org) نینا شی، رئیس مرکز آزادی مذهبی مؤسسه هادسون، در مقاله‌ای با عنوان «دومین نسل‌کشیِ ح‌ک‌چ علیه فالون گونگ» نوشت: «سیاست‌گذاران آمریکایی باید آشکارا این آزار و شکنجه علیه فالون گونگ را محکوم و آن را نسل‌کشی اعلام کنند.» که در 4فوریه در نشنال ریویو منتشر شد.
نینا شی رئيس مرکز آزادی مذهبی مؤسسه هادسون است.
به‌طور خاص‌تر، این نسل‌کشی «با چند گزارش دقیق نشان داده می‌شود و تأیید می‌کند تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده به‌زور تحت اقدامات پزشکی قرار گرفته‌اند که در نهایت منجر به قتل آنها می‌شود.» این گزارش‌ها نشان می‌دهد که پس از اعلام قصد دولت برای از بین بردن فالون گونگ در ۲۰ سال پیش، حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) « علاوه بر بازداشت دسته‌جمعی، ناپدید‌شدن و شکنجه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ، آنها را به‌منظور برداشت اجباری اعضای بدنشان، هدف قرار داده است».
شی توضیح داد: «این بدان معناست که قربانیان در حالی که قلب، کبد، ریه‌ها و کلیه‌های آنها با عمل جراحی برداشته می‌شود کشته می‌شوند یا کمی قبل از اینکه اعضایشان برداشته شود و این اعضای بدن در بازاری که پکن به آن می‌بالد فروخته می‌شود که بزرگترین بازار پیوند اعضا در جهان است.» او افزود که یافته‌های جدید و حیاتی کارشناسان سازمان ملل، پرونده نسل‌کشی را تقویت کرده است.
آزار و شکنجه در سال 1999 با دستور جیانگ زمین، رئیس جمهور سابق چین و دبیر کل ح‌ک‌چ آغاز شد. پکن تخمین زد که در آن زمان حدود 70 میلیون تمرین‌کننده فالون گونگ وجود داشت. وزارت خارجه ایالات متحده خاطرنشان کرد که ح‌ک‌چ «یک دستگاه امنیتی غیرقانونی و تحت مدیریت حزب را برای از بین بردن جنبش فالون گونگ راه‌اندازی کرد.»
شی با استناد به مطالعات مستند‌شده در کتاب محصول خونین، تألیف دیوید کیلگور وزیر سابق امور خارجه کانادا به همراه کارشناسان دیوید ماتاس و اتان گاتمن، نوشت: «منبع بیشترین حجم عظیم اعضای بدن [چین] برای پیوند عضو، کشتن این افراد بی‌گناه است: اویغورها. تبتی‌ها، مسیحیان خانگی و عمدتاً تمرین‌کنندگانِ مجموعه پنج تمرین روش معنوی فالون گونگ.»
مطالعات دیگر همچنین شواهدی را تأیید کرده‌اند که نشان می‌دهد تمرین‌کنندگان فالون گونگ نه‌تنها در میان قربانیان صنعت برداشت اجباری اعضای بدن هستند، بلکه احتمالاً قربانیان اصلی آن در دو دهه گذشته بوده‌اند. حداقل دو ارزیابی از این دست در سال 2020 وجود داشته است. یکی از متیو رابرتسون از بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم، که ارزیابی آن توسط بنیاد جیمزتاون منتشر شده است، دیگری از دادگاه مردمی چین، یک هیئت مستقل به رهبری سر جفری نیس که ریاست دادگاه اخیر اویغور را نیز بر عهده داشت.
ارزیابی‌ها با این واقعیت مطابقت داشتند که «بیمارستان‌های چین، بر اساس تقاضا، طی چند روز یا چند هفته، پیوند عضو را برنامه‌ریزی می‌کنند»، همانطور که در محصول خونین مستند شده است. برخلاف آمریکا که طبق مدارک ان‌آی‌اچ میانگین انتظار برای دریافت کلیه در این کشور چهار سال است. بر اساس نسخۀ آرشیوشده در سال 2004 از وب‌سایت یک شرکت پیوندعضو مستقر در چین، به بیماران خارجی که در صف انتظار هستند گفته می‌شود: «در چین پیوند کلیه را از بدن اهداکنندگان زنده انجام می‌دهیم. این با پیوند کلیه از بدن مرده [جسد] که در بیمارستان‌ها و مراکز دیالیز ژاپن می‌شنوید، کاملاً متفاوت است.»
مقامات چینی ادعا کردند که در سال 2015 به چنین سوء‌رفتارهایی مانند استفاده از زندانیان محکوم به اعدام در تأمین اعضای بدن پایان داده و به جای آن یک سیستم اهدای داوطلبانه ایجاد کرده‌اند. اما دادگاه مردمی چین دریافت که آمار رسمی پیوند عضو چین «جعلی» است. شی نوشت: «شکاف نامفهومی بین ارزیابی‌های "معتبر"، بر اساس داده‌های بیمارستانی، از حدود 60هزار تا 90هزار پیوند در سال و 5146 اهداکننده عضو واجد شرایطِ گزارش‌شده در یک سال توسط چین، مشاهده شد. دادگاه و سایر تحقیقات به این نتیجه رسیدند که منبع زندانیان فالون گونگ زنده به پر کردن این شکاف کمک کردند. لازم به ذکر است که استناد رایج رسانه‌ای از 65هزار تمرین‌کننده فالون گونگ که به‌خاطر اعضای بدنشان به قتل رسیده‌اند، مربوط به تحقیقات اتان گاتمن است که سال‌های 2000 تا 2008 را پوشش می‌دهد.»
شواهد اضافی از جمله گواهی‌ها نشان داد که زندانیان فالون گونگ معمولاً تحت معاینات پزشکی زندان قرار می‌گیرند، نتایج برای تقسیم اعضای بدن توسط سیستم بیمارستانی وارد پایگاه‌های اطلاعاتی دولتی می‌شود. در مقاله نشنال ریویو توضیح داده شده است: «بنیاد جیمزتاون به جزئیات همپوشانی بین کارکنان پزشکی پیوند عضو و کارکنان ح‌ک‌چ در کمپین ضد فالون گونگ و هماهنگی نزدیک پیوند اعضا بین ح‌ک‌چ، ارتش آزادی‌بخش خلق، زندان‌ها و بیمارستان‌ها اشاره می‌کند.
علاوه بر این، دادگاه مردمی چین دو سال پیش به این نتیجه رسید که ح‌ک‌چ با برداشت اجباری اعضای بدن، مرتکب «جنایت علیه بشریت» شده است که احتمال مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اثر برداشت اعضای بدن را افزایش می‌دهد. شی در این مقاله گفت: «اسناد ده‌ها کارشناس حقوق بشر سازمان ملل نشان می‌دهد که فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی مذهبی منحصراً هدف برداشت اعضای بدن هستند، در حالی که سایر بازداشت‌شدگان با اعضای بدنی به همان اندازه ارزشمند منابع خاصی نیستند. هدف منحصر به فرد ح‌ک‌چ از بازداشت اقلیت‌های مذهبی، به‌ویژه فالون گونگ، نشان می‌دهد که سود انگیزه اصلی آن نیست (اگرچه ممکن است پول انگیزه کارکنان پزشکی دست‌اندرکار باشد).»
دوازده کارشناس مستقل حقوق بشر توسط سازمان ملل منصوب شده بودند تا در خصوص موضوعاتی مانند شکنجه، بازداشت، آزادی مذهبی، حقوق زنان و اقلیت‌ها گزارش دهند. این دوازده نفر در بیانیه مشترکی در ژوئن2021 اعلام کردند که آنها از «اطلاعات معتبر» دربارۀ «برداشت اعضای بدن» علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، اویغورها، تبتی‌ها، مسلمانان و مسیحیان در بازداشت در چین، «به‌شدت نگران هستند.» در واقع این گروه‌ها به سوژه‌های ناخواستۀ آزمایش‌های پزشکی تبدیل شده‌اند با نتایجی که «در پایگاه دادۀ منابع اندام زنده که تخصیص اندام را تسهیل می‌کند، ثبت شده‌اند.» در مقابل، اطلاعات موثق نشان داد که «سایر زندانیان ملزم به انجام چنین معایناتی نیستند.»
به‌طور خلاصه، این اطلاعات پیوندهایی را بین دستور ح‌ک‌چ برای «از بین بردن» فالون گونگ و یافته‌های دادگاه چین و سایر کارشناسان نشان می‌دهد که «تعداد زیادی از بازداشت‌شدگان فالون گونگ توسط ح‌ک‌چ و مقامات دولتی انتخاب شده‌اند تا برای مرگ حتمی روی میزهای عمل پیوند عضو فرستاده شوند. شیا می‌نویسد که این نشان‌دهنده قصد نسل‌کشی است.
«سیاست‌گذاران آمریکایی تمایل جدیدی برای به رسمیت شناختن سرکوب ح‌ک‌چ نشان می‌دهند. آنها باید به‌وضوح این آزار و شکنجه علیه فالون گونگ را محکوم و آن را نسل‌کشی اعلام کنند. «اگر این کار زودتر انجام می‌شد، ممکن بود نسل‌کشی اویغورها هرگز اتفاق نمی‌افتاد. با وجود این، بازی‌های المپیک پکن فرصتی برای بررسی دقیق این فصل هولناک و ادامه‌دارِ سوابق حقوق بشر ح‌ک‌چ فراهم می‌کند.»
مجموعه گزارش‌های رسانه‌ای
