(Minghui.org) طبق اطلاعات جمع‌آوری‌شده از سوی وب‌سایت مینگهویی (Minghui.org)، محکومیت به زندان ۱۱۲ نمونه جدید از تمرینکنندگان فالون گونگ به‌خاطر باورشان، طی دو ماه اول از سال ۲۰۱۶ مورد تأیید قرار گرفت. در میان این ۱۱۲ نمونه، ۵۴ نفر در سال ۲۰۱۶ و ۵۸ نفر در سال ۲۰۱۵ محکوم شدند. با توجه به سانسور اطلاعات در چین، این موارد به موقع گزارش نشدند.
مدت زمان محکومیت‌های جدید از شش ماه تا هشت سال و نیم رده‌بندی می‌شوند. صرف‌نظر از سه تمرینکننده که مدت محکومیت آنها نامعلوم است، سایر تمرینکنندگان به‌طور متوسط به ۳.۶ سال زندان محکوم شدند.
لیائونینگ، هبی و جیانگسو سه استان با بیشترین تعداد تمرینکنندگان محکوم‌شده هستند.
در زمان نگارش این مقاله، ۳۱ تمرینکننده درخواست تجدیدنظر کرده‌اند و ۱۹ نفر توانستند آزادی خود را به دست آورند، از جمله هفت تمرینکننده که آزادی مشروط دریافت کردند.
خانم جی شیویون، سالمندترین تمرینکننده محکوم بود که ۷۸ سال داشت و به‌خاطر طرح شکایت کیفری علیه رئیس سابق رژیم کمونیستی برای آغاز سرکوب وحشیانه و شکنجه فالون گونگ، در خانه‌اش تحت محاکمه قرار گرفت و به یک سال و شش ماه زندان محکوم شد.
از زمانی که آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹ آغاز شد، تمرینکنندگان در سراسر چین، به‌خاطر خودداری از انکار باور خود، با بازداشت، زندان، حبس و حتی شکنجه خودسرانه مواجه شده‌اند.
در زیر تعداد محکومیت‌های جدید تأییدشده برای هر استان و شهرِ تحت کنترل مرکزی، در ماه‌های ژانویه و فوریه در سال ۲۰۱۶ ارائه می‌شود:
لیائونینگ (۲۸)
هبی (۱۹)
جیانگسو (۷)
هیلونگ‌جیانگ (۱۱)
پکن (۷)
گوآنگ‌دونگ (۷)
هنان (۵)
جیلین (۵)
شاندونگ (۳)
چونگ‌چینگ (۳)
شانشی (۲)
سیچوآن (۲)
آنهویی (۲)
گوآنگشی (۱)
جیانگشی (۱)
هونان (۱)
هوبی (۱)
گانسو (۱)
شانگهای (۱)
ده نفر از ۱۱۲ تمرینکننده در جدول گنجانده نشده‌اند؛ هفت نفر آزادی مشروط دریافت کردند و سه نفر که طول مدت محکومیت آنها نامعلوم است.
افزایش مدت محکومیت‌های زندان بعد از بسته‌شدن اردوگاه‌های کار اجباری
از زمانی که سیستم «بازآموزی از طریق کار سخت» رژیم چین تحت فشارهای بین‌المللی در سال ۲۰۱۳ لغو شد، زندانی‌کردن به یکی از راه‌های عمده برای دولت تبدیل شده است تا از طریق آن به آزار و اذیت تمرینکنندگان فالون گونگ ادامه دهد.
در سال ۲۰۱۴، تعداد ۶۳۵ تمرینکننده به‌طور غیرقانونی محکوم شدند که طول متوسط محکومیت آنها چهار سال بود. در سال ۲۰۱۵، تعداد ۸۷۸ تمرینکننده محکوم به زندان شدند و میانگین مدت زندان آنها سه سال و یازده ماه بود.
همانطور که در این موارد دیده می‌شود، دادخواهی تمرینکنندگان فالون گونگ با نقض روال قانونی در مراحل مختلف، از بازداشت تا کیفرخواست و از محاکمه تا صدور حکم همراه است.
برخی از تمرینکنندگان تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. برخی از حق استخدام وکیل محروم شدند. برخی بدون محاکمه مستقیماً به زندان فرستاده شدند. برخی پس از صدور حکم از حق درخواست تجدیدنظر محروم شدند.
در میان کسانی که محکوم شدند، برخی از تمرینکنندگان بارها و بارها به زندان فرستاده شدند و در آنجا تحت شکنجه طولانی مدت قرار گرفتند، برخی دچار اختلالات روانی شدند و برخی خانواده‌هایشان از هم پاشیده و فرزندانشان بدون حامی رها شدند.
نمونه‌هایی از نقض حقوقی گسترده
قبل از دادگاه: بازجویی با شکنجه برای بیرون‌کشیدن «اطلاعات»
اکثر تمرینکنندگان فالون گونگ پس از بازداشت، به منظور بیرون‌کشیدن اطلاعات از سوی نیروهای پلیس تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفتند.
خانم جائو آیمی، تمرین‌کننده‌ای از نانتونگ، جیانگسو، در ماه مه ۲۰۱۵ بازداشت شد. وی در یک هتل که به‌عنوان بازداشتگاهی موقت به حساب می‌آمد، حبس شد و به مدت ۲۴ روز تحت بازجویی قرار گرفت. تمرین‌کننده‌ای دیگر، خانم جو میسونگ، در آنجا به مدت ۱۴ روز مورد بازجویی قرار گرفت. خانم جو درحالی‌که هر دو دست او در پشت بدنش به هم بسته شده بودند، به مدت بیش از ده روز او را به یک «نیمکت ببر» بستند.
خانم جائو در تاریخ ۲۹ ژوئیه، ۲۰۱۵ توسط دادگاه بخش رودونگ محاکمه و بعدها به چهار سال زندان محکوم شد.
خانم جو در ۷ سپتامبر، ۲۰۱۵ توسط دادگاه منطقه تونگجو تحت محاکمه قرار گرفت. ازآنجاکه دادگاه حکم مجازات او را اعلام نکرده است، درحال حاضر در بازداشتگاه به سر می‌برد.
سرکوبی وکلا
همانطور که وکلای حقوق بشر در راستای دفاع از تمرینکنندگان فالون گونگ، بیشتر قدم پیش می‌گذارند، مقامات چینی اقدام به سرکوب این وکلا می‌کنند.
آقای جانگ جون‌نینگ، استاد حقوق از دانشگاه جنوب‌شرقی، وکیل مدافع آقای وو هونگ‌وی، پس از دفاع از آقای وو در طول محاکمه برگزارشده در ماه نوامبر سال ۲۰۱۵، از سوی نیروهای پلیس مورد تهدید واقع شد. رئیس دادگاه که مسئول رسیدگی به این پرونده بود حتی خانواده آقای وو را وادار به رهاکردن وکیل مزبور کرد.
آقای وو بعداً از سوی دادگاه منطقه یوچنگ در شهر هیوان به پنج سال زندان محکوم شد.
دادگاه‌های مخفیانه
درخصوص برخی نمونه‌ها، به‌منظور جلوگیری از نگاه موشکافانه ناظران خارجی از غیر‌قانونی‌بودن محاکمه، دادگاه در پشت درهای بسته برگزار می‌شود.
نمونه ۱: محاکمه خانم وانگ شوچون پنج روز پس از بازداشت
خانم وانگ شوچون، در سن ۶۰ سالگی، در تاریخ ۵ ژانویه سال ۲۰۱۶، تنها پنج روز پس از بازداشت، در دادگاه یوشو تحت محاکمه قرار گرفت.
طبق شواهد، در روز محاکمه دادگاه به‌شدت تحت محافظت قرار داشت و جاده‌های اطراف دادگاه نیز به‌منظور جلوگیری از تردد بسته شدند.
خانواده خانم وانگ تا ۱۷ ژانویه، یعنی تقریباً دو هفته پس از محاکمه مطلع نشدند که او را مخفیانه به چهار سال زندان محکوم کرده بودند.
نمونه ۲: خانم جی شیویون در خانه‌اش تحت محاکمه قرار گرفت
نُه نفر مأمور از بخش امنیت داخلی، دادستانی و دادگاه منطقه نانچانگ، در ۸ ژانویه ۲۰۱۶، به‌زور وارد خانه خانم جی شیویون در ووشی واقع در جیانگسو شدند. قبل از اینکه قاضی اعلام کند که خانم جی به یک سال و نیم زندان محکوم شد، آنها با عجله او را در خانه‌اش محاکمه کردند.
در ۱۲ ژانویه، پلیس به خانه خانم جی بازگشت و او را به بازداشتگاه شماره ۲ در ووشی برد. او از آن زمان، برای گذراندن دوره محکومیت خود، به زندان زنان نانتونگ منتقل شده است.
خانم جی در میان بسیاری از تمرین‌کنندگانی قرار دارد که پس از طرح شکایت کیفری علیه جیانگ زمین، رئیس سابق رژیم کمونیستی که دستور سرکوب وحشیانه و شکنجه فالون گونگ را صادر کرده بود، مأموران حکومتی سعی کردند آنها را وادار به سکوت کنند.
خانم جی شکایت خود را در ژوئن ۲۰۱۵ به‌خاطر مرگ ناعادلانه دخترش خانم دای لیجوآن در تاریخ ۲۸ مارس ۲۰۱۱، به ثبت رساند. خانم دای، از سال ۲۰۰۳، براثر شکنجه و تزریق داروهای ناشناخته، دچار فلج و بی اختیاری ادرار شده بود. خانم جی نیر طی ۱۷ سال گذشته چند بار بازداشت شده است.
دو تمرینکننده دیگر، خانم دنگ شیو و خانم چن بینگیو، که هر دو ۷۰ ساله و از منطقه ووشی بودند، همچنین هر دو به‌خاطر مرگ ناعادلانه شوهرانشان براثر آزار و شکنجه، علیه جیانگ اقامه دعوی کردند، به‌طور مخفیانه محکوم به زندان شده‌اند. طول دوره محکومیت آنها درحال حاضر نامعلوم است.
محدود‌کردن تمرینکنندگان از درخواست تجدیدنظر پس از محاکمه
دادگاه‌ها اغلب پس از انجام محاکمه‌ها، سعی می‌کنند از طریق فریب تمرینکنندگان، مانع آنها شوند که به حکم صادره اعتراض کرده و تقاضای تجدیدنظر کنند.
خانم گائو یوهان و خانم جیانگ یولینگ، از هیلونگ‌جیانگ، به‌خاطر خودداری از انکار باور خود به فالون گونگ در تاریخ یکم فوریه ۲۰۱۶، به سه سال زندان محکوم شدند.
این دو زن پس از دریافت حکم سعی کردند از حق خود برای درخواست تجدیدنظر استفاده کنند. مسئولین دادگاه به آنها گفتند که زمانی درخواست تجدیدنظر آنها کاملاً مورد بررسی قرار خواهد گرفت که درخواست را به صورت شفاهی ارائه دهند. بنابراین این دو زن طبق گفته آنها درخواست تجدیدنظرشان را شفاهاً اعلان کردند.
باتوجه‌به نظر دیوان عالی خلق در آیین دادرسی مدنی و براساس ماده ۱۷۸، درخواست تجدیدنظر تنها زمانی قابل رسیدگی است که در محدوده زمانی قانونی‌اش به صورت مکتوب ارائه شود. هنگامی که متهمان شفاهی درخواست تجدیدنظر کنند، دادگاه موظف است آنها را آگاه کند که درخواست کتبی هم مورد نیاز است.
در ۱۵ فوریه، دادگاه به خانواده‌های هر دو تمرینکننده اطلاع داد که خانم گائو و خانم جیانگ نمی‌توانند درخواست تجدیدنظر ارائه دهند زیرا درخواست کتبی آنها یک در محدوده زمانی قانونی تسلیم نشده است. در این مرحله بود که خانواده‌های مزبور متوجه شدند که فریب مسئولین دادگاه را خورده بودند.
محکومیت‌های متعدد در آزار و شکنجه
قابل ذکر است که بسیاری از این تمرین‌کننده‌ها، طی۱۷ سال گذشته، بارها و بارها به‌خاطر باورشان آماج آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
آقای جانگ هونگرو
آقای جانگ هونگرو، ۴۳ ساله، مهندس کامپیوتر، به‌خاطر تمرین فالون گونگ در سال ۲۰۰۲ به ۱۱ سال زندان محکوم شد. ظرف کمتر از چهار سال پس از آزادی، دوباره بازداشت شد و دادگاه منطقه چانگ‌پینگ در پکن در ژانویه سال ۲۰۱۶، او را به چهار سال زندان محکوم کرد.
درد و رنج‌های خانواده
حبس این تمرینکنندگان فالون گونگ به‌خاطر باورشان، اعضای خانواده آنها را تحت درد و رنج فوق‌العاده‌ای قرار داده است.
خانم شی یین‌شو، تمرین‌کننده‌ای از شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، برای توزیع مطالب درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در تاریخ ۹ ژوئن ۲۰۱۵ بازداشت و بعدها به سه سال زندان محکوم شد.
قبل از مشقات خود خانم شی، شوهرش آقای جی بائوشان، درحالی‌که به‌خاطر تمرین فالون گونگ دوران محکومیت پنج سال زندان خود راسپری می‌کرد، تا سرحد مرگ شکنجه شد. خواهرش به‌خاطر اعتراض به آزار و شکنجه فالون گونگ در میدان تیان‌آن‌من در سال ۲۰۰۱، در زندان دچار فروپاشی روانی شد.
بازداشت خانم شی باعث شد که مادر سالخورده‌اش مجبور شود از دو کودک و خواهرش که دچار فروپاشی روانی بود مراقبت کند. این مادر مسن در مواجهه با مشکلات جسمی و مالی شدید، قادر به پرداخت اجاره نبود و به اجبار تغییر مکان داد. مجبور شد همراه دو نوه‌اش در خیابان‌ها گدایی کند، تنها به این دلیل که از سوی مسئولان شهر رانده شد.
مقاله مرتبط:
گزارش ۲۰۱۵ مینگهویی درباره حقوق‌بشر: محکومیت و حبس غیرقانونی
