نگهبان وو به صورتم سیلی زد، اما دردی احساس نکردم. سپس به‌شدت به من لگد زد و من باز دردی احساس نکردم. او گفت: «بسیارخوب. حالا بیا به کارمان برسیم» و باتوم الکتریکی را برداشت. به باتوم نگاه و فرمول فرستادن افکار درست را تکرار کردم. بدون توجه به اینکه او چند بار تلاش کرد، باتوم روشن نشد. با ناامیدی باتوم را کنار انداخت و به میزش برگشت. 

تمرین‌کننده‌ای وابستگی قویِ اعتباربخشی به خود را در درونش تشخیص می‌دهد و متوجه می‌شود این دلیل آن است که چرا سایرین تقصیرات را به گردن او می‌اندازند و چرا این جریان اینقدر او را اذیت کرده است. «درک بهتری از این آموزه‌ استاد به‌دست آوردم که هیچ چیزی تصادفی نیست. از آن زمان به بعد، هر وقت با تضادها مواجه می‌شوم، به خودم یادآوری می‌کنم که هیچ چیزی تصادفی نیست و اینکه باید به درون نگاه کنم.»