اخیرا چند تمرینکننده از آنجایی که به نیروهای کهن اجازه دادند از شکافهایشان استفاده کنند، درگذشتند. این موضوع باعث به وجود آمدن پریشانی در تمرین کنندههای جدیدتر گردید.
یک هماهنگکننده به مدت دو سال درگیر کارمای بیماری بود و چندین بار به بیمارستان رفت. از آنجایی که دیگران برایش نگران بودند، تمرین کنندههای دیگر را جمع کرده تا با یکدیگر و در حضور آن هماهنگکننده افکار درست بفرستند و فا را مطالعه کنند. بسیاری از تمرینکنندهها در شهر ما در این فعالیتها شرکت کردند و خبرش به گوش همه رسیده بود. او از دیگر تمرینکنندهها میخواست که زندگیاش را نجات دهند.
بسیاری از تمرینکنندهها انرژی، تلاشهای بلند مدت، و زمان زیادی را در این فعالیتها گذاشتند. شاید ما باید کمی درنگ کرده و بیاندیشیم: آیا ما واقعا کار درستی را انجام میدادیم؟ آیا نیروهای کهن از شکافهای ما سوء استفاده کرده و شکنجه تمرینکنندههای دیگر را طولانی مدت کردهاند؟
کمک به دیگر تمرینکنندهها کار درستی است، اما ما باید آن را بدون وابستگیهایی که از احساسات بر میآیند انجام دهیم. در حال حاضر احساسات بر خیلی از تمرینکنندهها تاثیر میگذارد- نگرانی، ترس از بد نامی، دوستی با این تمرین کنندهها، سرزنش دیگران، رفتارهای متفاوت.
رفتارهای متفاوت به وضوح دیده میشود. تا به حال، چندین تمرینکننده که دچار کارمای بیماری شدند درگذشتند. اما تلاشی که هماکنون در فرستادن افکار درست برای یک تمرینکننده میشود بیسابقه است. آیا این به دلیل هماهنگکننده بودن او است؟ آیا این رفتارهای متفاوت به دلیل طرز فکرهای بشری است؟ هر کس امیدوار است که او بتواند بر این محنت غلبه کند، ولی هنوز نگران این هستند که تاثیر بدی بگذارد. آیا این ترس است؟ کمک به او برای مطالعه فا و رشد کردن چیز خوبی است. ولی آیا ما به دنبال نتیجه هستیم؟ برخی او را سرزنش میکنند که در تزکیهاش به اندازه کافی پیشرفت نداشته است؛ برخی دیگر فکر میکنند که او به طور واقعی ترس از مرگ را کنار نگذاشته است. آیا در سرزنش کردن او کمبود نیکخواهی وجود ندارد؟ با این طرز فکر، ما قادر نیستیم که بهترین تلاشمان را در اعتبار بخشی به فا انجام دهیم. این شکافها می توانستهاند بهانههایی برای نیرو هایکهن برای آزار و شکنجه ما بوده باشند.
بسیاری از این افکار بر ذهن تمرینکنندهها تاثیر میگذارد. ما باید به او کمک کنیم، اما نه با احساسات.
ما تزکیه کننده هستیم. نه فقط او، بلکه همه ما باید تزکیه کنیم. شاید نیروهای کهن باور دارند که کاری درست را انجام دادهاند و تشخیص دادهاند که لازم است کارمای بیماری او طولانیتر شود تا ما از دست احساسات خلاص شویم.
اگر ما از فا پیروی نکنیم، ما در حال صدمه زدن به او هستیم.
بعد از گذشت زمانی طولانی، هماکنون وضعیت او بدتر میشود. حالا وقت آن است که ما آرام شده و بیاندیشیم.
به درک من، حالا که اصلاح-فا به پایان نزدیک میشود، الزامات برای تمرینکنندهها در حال سختتر شدن است. برای ما زمان آن رسیده است که در مطالعه فا و تزکیهمان تا حدی پیشرفت کنیم که جایی برای خطا وجود نداشته باشد. ما باید هر چیزی را مطابق با استاندارد دافا بسنجیم. از مشکلات نباید ترسید. اگر همه ما بتوانیم افکار بشریمان را رها کنیم، مشکلاتمان حل و فصل خواهند شد. من امیدوارم همه ما در اینباره عمیقا بیندیشیم و خودمان را به عنوان تزکیهکننده اداره کنیم.
تمرینکنندگانی که رنج میبرند مشکلات خودشان را دارند: برخی ترس زیادی از درد و مرگ دارند، برخی افکار درست قوی ندارند و همیشه در انجام سه کار به دنبال چیزی هستند ، برخی فا را درست درک نکردهاند و اینطور باور دارند که زودتر مردن نیز رسیدن به کمال است، تا جایی که میخواهند زودتر بمیرند تا بیشتر رنج نکشند. برخی بهطور واقعی به استاد و فا ایمان ندارند و پس از بستری شدنهای پیاپی در بیمارستان میمیرند.
تمرین کنندگان، اجازه دهید آموزش استاد را در "تشریح فا هنگام جشن فانوس سال ۲۰۰۳، در کنفرانس فای غرب ایالات متحده" را مطالعه کنیم:
""من مرید لی هنگجی هستم، نظم و ترتیبهای دیگر را نمیخواهم و آنها را به رسمیت نمیشناسم"--آنوقت جرات نمیکنند چنان کاری کنند. پس همگی را میتوان حل و فصل کرد. وقتیکه واقعا بتوانید این کار را انجام دهید، نه این که فقط بگویید بلکه آنرا به مرحله عمل درآورید، استاد قطعا به حمایت از شما بر میخیزد."
ما باید به یکدیگر یادآوری کنیم که تزکیه شخصی ما ارتباطی به دیگر موجودات ندارد. اگر در گذشته با موجودات دیگری توافقی کردهایم، باید عدم اعتبار تمام آن توافقها را اعلام کنیم. از امروز به بعد، فقط نظم و ترتیبهای استادمان را میپذیریم. هیچ موجودی، دیگر جرات دست زدن به ما را ندارد.
اینها درک شخصی اینجانب است. لطفا اگر اشتباهی هست، اصلاح فرمایید.
مجموعه تزکیه
