عبور از سد تنهایی، و به‌‏پیش تاختن

امروز، سخنرانی استاد، "آموزش فا در کنفرانس فای بین‌‏المللی نیویورک بزرگ ۲۰۰۹" را مطالعه می‌‏کردم. استاد گفتند،

“ وقتی فا را به‌‏طور غیرمکرری آموزش می‌‏دهم، آن‌‏چه که مرا بیش از همه نگران می‌‏کند سختی‌‏ها یا آزمون‌‏های سختی که با آن‌‏ها مواجه می‌‏شوید و آگاه هستید که کاملاً سخت می‌‏باشد نیست. آن‌‏ها سخت‌‏ترین چیز نیستند؛ هر چه باشد، هرچه‌‏قدر سختیِ دشواری باشد، پس از این که به پایان آن برسید تمام می‌‏شود، و در آن مرحله مسائل برای شما روشن هستند. بلکه، به‌‏طور آرام تزکیه کردن در تنهاییِ خالی از امید، قادر نبودن به دیدن امید، از همه سخت‌‏تر است. انجام هر شکلِ تزکیه، مستلزم گذر از آزمایشی مانند این و مسیری با این ویژگی‌‏ها است. فقط اگر شخص بتواند ثبات قدم داشته باشد و به‌‏طور پیوسته به‌‏پیش برود، به منزله‌‏ی کوشا بودن واقعی است.”

هنگام خواندن این قسمت گریه کردم. تجربه‌‏ی تزکیه‌‏ی گذشته‌‏ام را به یاد آوردم که واقعاً با تنهایی‌‏ام به نبرد پرداخته بودم. گاهی اوقات با موفقیت به آن غلبه می‌‏کردم ولی گاهی شکست می‌‏خوردم. هیچ تمرین‌‏کننده‌‏ی دیگری در منطقه‌‏ی من نبود و من اساساً مجبور بودم که تماماً به تنهایی تزکیه کنم. بعد از مطالعه و کار روزانه، فا را مطالعه می‌‏کردم، تمرینات را انجام می‌‏دادم، افکار درست می‌‏فرستادم، وب‌‏سایت مینگ‌‏هویی را می‌‏خواندم، مطالب آشکارسازی حقیقت را پرینت می‌‏گرفتم و آن‌‏ها را پخش می‌‏کردم.

در آغاز، خیلی کوشا بودم. به هر حال، رفته رفته، تنهایی شروع به تداخل با من کرد. برای مطالعه‌‏ی فا، انجام تمرینات یا فرستادن افکار درست بی‌‏میل شدم. حتی وقتی که مطالب آشکارسازی حقیقت را پرینت می‌‏گرفتم و ارسال می‌‏کردم، وابستگیِ کامل کردن وظایف و وابستگیِ در طلب بودن را داشتم.

وقتی به وب‌‏سایت مینگ‌‏هویی (Clearwisdom.net) سر می‌‏زدم، فقط به دنبال مقالاتی می‌‏گشتم که فکر می‌‏کردم جالب باشند. گاهی اوقات، وقتی مقاله‌‏ی جدیدی از استاد نبود، مایل نبودم هیچ چیز دیگری بخوانم.

می‌‏دانستم که این درست نیست، و غمگین بودم. اما نمی‌‏توانستم روحیه‌‏ام را بهبود بخشم و با سخت‌‏کوشی به‌‏پیش بروم. بعد از خواندن سخنرانی استاد، پی بردم که من قادر نبودم بر تنهایی غلبه کنم و به اندازه‌‏ی کافی به طور محکم به فا ایمان نداشتم. به دلیل اینکه افکارم در تزکیه‌‏ کردن با سخت‌‏کوشی به اندازه‌‏ی کافی نیرومند نبودند، بیش از اندازه کرخت و شل شده بودم.

استاد فای مربوط به تنهایی را در "سخنرانی در اولین کنفرانس در شمال آمریکا" آموزش دادند.

 “ تنهاییِ غیرقابل تحمل، خطرناک‌‏ترین چیز برای انسان‌‏ها است، و آن همچنین بزرگ‌‏ترین محنت در تمرین تزکیه است.” [ترجمه‌‏ی ضمنی]

و،

 “ شما نمی‌‏دانید که تنهایی می‌‏تواند همه چیز را برای شخص به نابودی بکشاند. در گذشته، راهبان در تمرین تزکیه‌‏ی خود به چه چیزی تکیه می‌‏کردند؟ چرا قادر بودند که در تزکیه موفق شوند؟ بزرگ‌‏ترین سختی آن‌‏ها تنهایی بود. چه سختی‌‏ای را مجبور بودند تحمل کنند؟ تنهاییِ سخت‌‏تحمل‌‏شدنی. چرا یک شخص که به بالای کوه می‌‏رفت تا دائو را تمرین کند می‌‏توانست به دائو دست یابد؟ مردمِ این دنیا از افتخار، شکوه، ثروت، و مقام لذت می‌‏بردند. حتی افراد فقیر، که از افتخار، شکوه، ثروت، و مقام بهره‌‏مند نبودند، نیز خانواده و دوستانی داشتند، و از خوشی‌‏های زمینی متنفع و بهره‌‏مند بودند. راهبان به تنهایی در کوهستان‌‏ها سخت تزکیه می‌‏کردند. بدون هیچ تماسی با افراد دیگر، آن تنهایی، که تحملش سخت است، می‌‏تواند باعث فرسایش وابستگی‌‏های بسیار و امیال گوناگون یک شخص شود.” [ترجمه‌‏ی ضمنی]

این سخنرانی در طی دوره‌‏ی تزکیه‌‏ی شخصی ارائه شد، قبل از اینکه آزار و شکنجه شروع شود. در آن سال‌‏ها، می‌‏توانستم هر روز به محل تمرین بروم و به مطالعه‌‏ی گروهی بپیوندم. در تمام اوقات تمرین‌‏کنندگان ت، می‏تواند ابد؟ آموزش دادند. ‏اید مطمئناً به رسیدن به نهایتِ مرتبه‏تان منجر در هر سو بودند. از این رو من به تزکیه کردن این وابستگی توجه نکردم و در آن زمان کلمات استاد را به طور تمام و کمال درک نکردم.

حالا می‌‏فهمم که از آنجا که مسیر و وضعیت هر شخص متفاوت است، رنج و آزردگی‌‏ای که هر یک از ما به آن برمی‌‏خوریم متفاوت است، و دشواری‌‏های هر شخص نیز متفاوت هستند. به طور نسبی بگوییم، هر کسی با آزمایش تنهایی مواجه خواهد شد. وقتی که می‌‏آید، ما را مورد آزمایش قرار می‌‏دهد که آیا اراده‌‏ای قوی داریم، آیا می‌‏توانیم شین‌‏شینگ و افکار درست خود را نگه داریم، آیا می‌‏توانیم مسیر تزکیه‌‏ی‌‏مان را به خوبی بپیماییم، و آیا می‌‏توانیم سه کار را با پشت‌‏کار و سخت‌‏کوشی انجام دهیم.

در واقع، تا زمانی که تمرین تزکیه را انجام دهیم، استاد همیشه کنار ما است. اما در هر حال، آزمایش‌‏های تنهایی در امتداد مسیر تزکیه‌‏ی‌‏مان وجود خواهد داشت.

امیدوارم که همه‌‏ی تمرین‌‏کنندگان بتوانند از ثمراتِ  “همیشه طوری تزکیه کردن که انگار تازه شروع کرده‌‏اید مطمئناً به رسیدن به نهایتِ مرتبه‌‏تان منجر می‌‏شود” ("آموزش فا در کنفرانس فای بین‌‏المللی نیویورک بزرگ ۲۰۰۹") بهره‌‏مند شوند.

درک من محدود است، لطفاً به هر چیز نامناسبی اشاره کنید.