آزار و شکنجه‌ای که در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا شاهد آن بودم

(Minghui.org) تیم سوم بند اول در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا واقع در استان لیائونینگ مکانی شیطانی است که به‌طور خاص تمرین‌کنندگان فالون گونگ مرد را مورد آزار و شکنجه قرار می‌دهد. مایلم تا شکنجه‌ی وحشیانه‌ای را که در زمان حبس در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا شاهد آن بودم مطرح کنم تا بگذارم مردم دنیا درباره ماهیت شیطانی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ بدانند و خواستار عدالت شوم.

سه نگهبان شامل گائو هنگ‌چانگ و یو جیانگ در شب اول اکتبر ۲۰۰۸ از باتون‌های الکتریکی ۸۰۰۰۰۰ ولتی بر روی تمرین‌کننده‌ای با نام خانوادگی "یو" استفاده کردند. این تمرین‌کننده در حالی که در درد شدیدی بود روی زمین شروع به خزیدن به اطراف کرد. نگهبانان همان‌‌‏طور که به او شوک اعمال می‌کردند فریاد می‌کشیدند، "قبول می‌کنی؟" تمرین‌کننده از شدت درد جیغ می‌کشید. سر و صورت او پوشیده در خون بود، و به هر جایی که می‌خزید لکه‌های خون روی زمین به‌جای می‌ماند. او پس از آن برای چندین ماه در سلولی زندانی و شکنجه شد. بعدها که دوباره او را دیدم، در حال انجام کار اجباری بود.

وقتی تمرین‌کنندگان از نوشتن بیانیه‌ی تعهد امتناع می‌کردند، نگهبانان با استفاده از باتون‌های الکتریکی ۸۰۰۰۰۰ ولتی به آنها شوک می‌دادند یا آنها را طوری آویزان می‌کردند که فقط نوک انگشت پایشان زمین را لمس می‌کرد. آنها برای چندین شبانه‌روز آویزان نگه داشته می‌شدند.

مدتی بعد، نگهبانان یک نظرسنجی در اهانت به دافا توزیع کردند و تمام تمرین‌کنندگان زندانی‌شده را وادار کردند که به آن پاسخ دهند. بعد از جمع کردن برگه‌ها، اگر متوجه می‌شدند شخصی هنوز می‌گوید که فالون دافا خوب است، او را بلافاصله شکنجه می‌کردند. طولی نمی‌کشید که می‌شنیدیم آن تمرین‌کننده از شکنجه در حال فریاد زدن است. برای تمرین‌کنندگانی که جدیداً بازداشت می‌شدند، نگهبانان بلافاصله از باتون‌های الکتریکی استفاده می‌کردند تا آنها را وادار کنند که برای دست کشیدن از باورهای خود تعهد دهند. اگر امتناع می‌کردند، به آنها شوک اعمال می‌کردند.

یک روز وقتی سه تمرین‌کننده‌ی ۵۰ تا ۶۰ ساله‌ای که به‌تازگی بازداشت شده بودند فریاد زدند "فالون دافا خوب است!"، نگهبان یو جیانگ و چندین نفر دیگر بلافاصله با باتون‌های الکتریکی به دهان و صورت تمرین‌کنندگان شوک اعمال کردند و صورت آنها را پوشیده از آثار و علامت‌های سیاه کردند. پس از آن دهان آنها متورم شده بود و برای چند روز نمی‌توانستند دهانشان را ببندند.

تمرین‌کننده، خانم سون یی، وادار شد به‌مدت بیش از یک ماه و هر روز بیشتر از ده ساعت در سالن روبروی دیوار بایستد. تمرین‌کننده‌ی دیگری به نام لی هایلونگ پس از چندین دور شکنجه، از نظر ذهنی دچار فروپاشی شد و در شلوارش ادرار می‌کرد. تمرین‌کننده‌ای با نام خانوادگی وانگ برای چندین ماه در سلولی تاریک حبس شد و او نیز دچار فروپاشی روانی شد. تمرین‌کننده‌ای به نام سون شوشن پس از چندین دور شکنجه فلج شد.

در سال ۲۰۱۲، بیش از ۱۵۸ تمرین‌کننده در گردان سوم حبس شدند که همه‌ی آنها وادار به کار اجباری برده‌وار شدند. وقتی نمی‌توانستند کارشان را تمام کنند، ساعت کاریشان ادامه پیدا می‌کرد. هنگام شب، پس از اینکه کارهایشان را تمام می‌کردند، آنها را وادار می‌کردند که به‌مدت سه ساعت روی تکه‌چوب‌های سفت بنشینند و اهانت‌های ح.ک.چ درباره‌ی فالون دافا را با صدای بلند بخوانند.

تمرین‌کنندگان مجاز نبودند که بین ساعات ۱۰ شب تا ۵ صبح از توالت استفاده کنند. در نتیجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان دچار اختلالات ادراری شدند.

یک روز، نگهبانی به نام لی متوجه شد که تمرین‌کننده‌ی ۶۰ ساله آقای "لی جنگ" به جای پوشیدن کفش زندان، کفشی پارچه‌ای به پا دارد که خانواده‌اش برای او فرستاده بودند. او بلافاصله آمد و به صورت آقای "لی" سیلی زد. نگهبانان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند که لوازم خود را از فروشگاه زندان آنها خریداری کنند تا از تمرین‌کنندگان پوست بدست آورند.

شرورترین نگهبانانی که تمرین‌کنندگان را مورد آزار و شکنجه قرار می‌دهند گائو هنگ‌چانگ و یو جیانگ هستند. گائو هنگ‌چانگ سابقاً سرپرست گروه بود و سایر نگهبانان و زندانیان را تحریک می‌کرد که تمرین‌کنندگان را شکنجه کنند. در سال ۲۰۱۰، او به ریاست بند اول اردوگاه که اختیارات و قدرت بیشتری دارد ترفیع یافت و در تحریک سایر عاملان به شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان، حتی ظالم‌تر شد.

این چیزی بود که از شکنجه‌ی بی‌رحمانه‌ی تمرین‌کنندگان توسط نگهبانان، شاهد بوده‌ام. این فقط قطره‌ای از اقیانوس آزار و شکنجه‌ای است که در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در حال وقوع است.