(Minghui.org) از زمانی‌که قساوت‌های برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ توسط رژیم کمونیست چین، برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ افشا شد، این رژیم به‌طور فزاینده‌ای از طرف جامعه‌ی بین‌المللی تحت فشار بوده است. از یک سو رژیم به‌طرزی بی‌شرمانه این اتهامات را تکذیب می‌کند و از سوی دیگر از همکاری با بازرسان مستقل به‌شدت امتناع می‌ورزد.
یک سرباز چینی آنچه را که شاهدش بوده این‌طور روایت می‌کند:
"یک‌روز در ماه دسامبر سال ۲۰۰۰، حدود ساعت یک بامداد، یگان ارتش ما به‌طور ناگهانی برای مأموریتی اضطراری احضار شد و ما کاملاً مسلح و با عجله به ایستگاه راه‌آهن داندونگ رفتیم. ایستگاه را شدیداً محاصره کردیم. کمی بعد، قطاری از تیانجین در ایستگاه توقف کرد. تعدادی از افسران ارتش و پزشکانی از قطار پیاده شدند و مخفیانه با افسران ما صحبت کردند. سپس بخشی از یگان ما برای همراهی و محفاظت از قطار فرستاده شد، به‌طوری که مسئولیت هر واگن برعهده‌ی دو سرباز قرار داشت. قبل از اینکه سوار قطار شویم، از اینکه چه محموله‌ای در حال انتقال بود هیچ اطلاعی نداشتیم، فقط احساس می‌کردیم که جو شدیداً غیرطبیعی است. هنگامی که سوار قطار شدیم، با مشاهده‌ی محموله‌‌ی درون آن شوکه شدیم. قطار حمل بار که به‌طور معمول برای حمل احشام استفاده می‌شد، از تمرین‌کنندگان فالون گونگ پر شده بود. مرد و زن، پیر و جوان در میان آنها وجود داشتند. شنیدیم که آنها تمرین‌کنندگان فالون گونگی بودند که به‌منظور عدالت‌خواهی برای فالون گونگ به پکن رفته بودند. همه‌ی آنها مانند جوجه با دست‌بند‌هایی به یک میله‌ی فولادی متصل به سقف واگن، بسته شده بودند...، نمی‌دانم چه مدت طول کشید، اما سرانجام به مقصد رسیدیم-- سوجیاتون در شهر شن‌یانگ."
مقصد این قطار، سوجیاتون، جایی است که قساوت‌های برداشت اعضای بدن اولین بار در آنجا افشا شد.
مهم نیست که قدرت دست کیست، ح.ک.چ همان ح.ک.چ باقی می‌ماند و ماهیت پلیدش هرگز تغییر نخواهد کرد. برای ح.ک.چ قطعاً غیرممکن است که از زیر بار مسئولیتش برای جنایات هولناکی که مرتکب شده شانه خالی کند و لکه‌ی ننگ این جنایات نمی‌تواند پاک شود. مگر اینکه ح.ک.چ پلید به‌طور کامل کنار گذاشته شود و تمام تمرین‌کنندگان بازداشت شده‌ی فالون گونگ آزاد و خسارات وارده به قربانیان و بستگان‌شان جبران شود، وگرنه این پرونده‌ی قرن درخصوص برداشت نظام‌مند اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ توسط ح.ک.چ، هرگز حل و فصل نخواهد شد.
ما از افراد مهربان و خوش‌قلب در سرزمین اصلی چین که مایل به ارائه‌ی مدارک و شواهد خاصی در ارتباط با برداشت زنده‌ی اعضای بدن توسط ح.ک.چ هستند استقبال می‌کنیم و از افراد در خارج از کشور درخواست می‌کنیم تا جنایات ح.ک.چ علیه بشریت را برای دوستان، بستگان، همکاران و همسایگان‌شان بازگو کنند.
بخش‌های این گزارش:
بخش الف: رژیم برای منحرف کردن توجهات از جنایاتش، تدابیری را اتخاذ می‌کند
۱. ادعاهای ح.ک.چ
۲. خاطرات یک سرباز: تمرین‌کنندگان منتقل شده به سوجیاتون
۳. تمرین‌کنندگان فالون گونگ اهدافی برای برداشت اعضای بدن هستند
بخش ب: افزایش سریع تعداد پیوند عضو
۱. فشارهای بین‌المللی نباید کاهش یابد: رسیدگی به اصل موضوع جنایات برداشت زنده‌ی اعضای بدن
۲. آیا برداشت اعضای بدن هنوز ادامه دارد؟
۳. هر سال چه تعداد عضو واقعاً توسط زندانیان محکوم به اعدام اهدا می‌شود؟
"زندانیان محکوم به اعدام" در معنای واقعی کلمه
۴. اندام‌ها از کجا آمدند؟ جهش بزرگ در پیوند عضو بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶
تمرین‌کنندگان فالون گونگ مفقود شده منبع اصلی برداشت اعضای بدن بوده‌اند
بیمارستان‌های وابسته به پی‌اِل‌اِی و پلیس مسلح نیروی اصلیِ پشت برداشت زنده‌ی اعضا بوده‌اند
بخش الف: رژیم برای منحرف کردن توجهات از جنایاتش، تدابیری را اتخاذ می‌کند
۱. ادعاهای ح.ک.چ
البته حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، به‌‌دلیل ماهیت ویژه‌اش، ساکت نمی‌نشیند تا نابودی‌اش فرا برسد. در چند سال گذشته، در مورد مسئله‌ی پیوند اعضا، سلسله اقداماتی را انجام داده است.
- در سال ۲۰۰۷، دولت چین مقرراتی را برای پیوند اعضای انسان وضع کرد و طی آن خرید و فروش اعضای بدن انسان را ممنوع اعلام کرد؛
- در همان سال، دادگاه عالی خلق چین قدرت بررسی مجدد مجازات اعدام را که به‌مدت ۲۷ سال واگذار شده بود دوباره به‌دست گرفت؛
- در سال ۲۰۰۹، رژیم ح.ک.چ برای اولین بار اعتراف کرد که اعضای بدن از طریق زندانیان اعدامی تأمین می‌شوند (پیش از این ح.ک.چ بارها این موضوع را تکذیب کرده بود)؛
- در ژانویه‌ی ۲۰۱۰، رژیم در ارتباط با اهدای اعضای بدن انسان پس از مرگ، برنامه‌هایی آزمایشی را در ده استان آغاز کرد؛
- در سال ۲۰۱۲، رژیم ادعا کرد که منبع اعضای بدن پیوندی در عرض دو سال، از وابستگی به زندانیان اعدامی خارج خواهد شد؛
- علاوه بر این در سال ۲۰۱۳، مدعی شد که یک سیستم اهدای عضو را در سراسر چین به اجرا خواهد گذاشت و انتظار دارد که این سیستم در طی دو سال به‌خوبی جا بیفتد؛
از زمان "دو کنگره‌ی" ان‌پی‌سی و سی‌پی‌پی‌سی‌سی، وزارت بهداشت چین با واحد دیگری (کمیسیون برنامه‌ریزی خانواده و سلامت ملی) ادغام و هوانگ جی‌فو از مقام معاونت وزیر بهداشت عزل شد.
قبل از عزل وی، هوانگ جی‌فو طی مصاحبه‌ای با یک رسانه، تصویر زیر را ترسیم کرد: در طی دو سال، چین دیگر برای اعضای بدن به "زندانیان اعدامی" متکی نخواهد بود؛ سیستم اهدای عضو چین به‌خوبی تثبیت می‌شود و سرانجام پزشکان پیوند عضو چین می‌توانند مهارت‌های خود را در صحنه‌ی بین‌المللی به نمایش بگذارند- هنگامی که عمل برداشت عضو را انجام می‌دهند، احساس غرور می‌کنند و دیگر از اینکه هم‌میهنان‌شان برای این کار کشته شوند، نمی‌ترسند.
اما، آیا واقعیت‌ها این مطلب را تأیید می‌کنند؟
۲. خاطرات یک سرباز: تمرین‌کنندگان منتقل شده به سوجیاتون
چندی پیش، وب‌سایت مینگهویی پیام کوتاهی را منتشر کرد: "شاهدی بر برداشت زنده‌ی اعضای بدن توسط ح.ک.چ: خاطرات یک سرباز از داندونگ" (مقاله‌ی چینی)
"یک‌روز در ماه دسامبر سال ۲۰۰۰، حدود ساعت یک بامداد، یگان ارتش ما به‌طور ناگهانی برای مأموریتی اضطراری احضار شد و ما کاملاً مسلح و با عجله به ایستگاه راه‌آهن داندونگ رفتیم. ایستگاه را شدیداً محاصره کردیم. کمی بعد، قطاری از تیانجین در ایستگاه توقف کرد. تعدادی از افسران ارتش و پزشکانی از قطار پیاده شدند و مخفیانه با افسران ما صحبت کردند. سپس بخشی از یگان ما برای همراهی و محفاظت از قطار فرستاده شد، به‌طوری که مسئولیت هر واگن برعهده‌ی دو سرباز قرار داشت. قبل از اینکه سوار قطار شویم، از اینکه چه محموله‌ای در حال انتقال بود هیچ اطلاعی نداشتیم، فقط احساس می‌کردیم که جو شدیداً غیرطبیعی است. هنگامی که سوار قطار شدیم، با مشاهده‌ی محموله‌‌ی درون آن شوکه شدیم. قطار حمل بار که به‌طور معمول برای حمل احشام استفاده می‌شد، از تمرین‌کنندگان فالون گونگ پر شده بود. مرد و زن، پیر و جوان در میان آنها وجود داشتند. شنیدیم که آنها تمرین‌کنندگان فالون گونگی بودند که به‌منظور عدالت‌خواهی برای فالون گونگ به پکن رفته بودند. همه‌ی آنها مانند جوجه با دست‌بند‌هایی به یک میله‌ی فولادی متصل به سقف واگن، بسته شده بودند...، نمی‌دانم چه مدت طول کشید، اما سرانجام به مقصد رسیدیم-- سوجیاتون در شهر شن‌یانگ."
۳. تمرین‌کنندگان فالون گونگ اهدافی برای برداشت اعضای بدن هستند
"سیاست" فوق محرمانه‌ی اتخاذ شده توسط عالی‌ترین مقامات مجرم ح.ک.چ، جیانگ زمین، لو گان، لیو جینگ و ژو یونگ‌کانگ این بود: در حوالی سال ۲۰۰۰، میلیون‌ها نفر، حتی ده‌ها میلیون نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ که به‌منظور عدالت‌خواهی برای فالون گونگ به پکن رفته بودند، به‌عنوان محکومین به اعدام تعریف شدند.
پزشکانی که پیوند عضو را انجام می‌دادند، تنها به فکر سود حاصل از برداشت اعضا بودند، درحالی که دسته‌ی جیانگ زمین قصد نابودی و ازبین بردن فالون گونگ را داشتند. این دو گروه، هر کدام با استفاده از دیگری، برای سود بادآورده تبانی کردند (درحال حاضر این پزشکان حتی درتلاش هستند تا تحت نام دستاورد و موفقیت در کار، بر جنایات‌شان سرپوش بگذارند و می‌خواهند "موفقیت علمی‌شان" را منتشر کنند تا شهرت و اعتبار به‌دست آورند.) جنایات آنها بی‌سابقه است و برای ثبت و پرونده‌سازی بیش از حد زیاد می‌باشد!
چه کسی می‌توانست تصور کند که چنین شرارتی صورت پذیرد که با تمرین‌کنندگان فالون گونگی که برای دادخواهی به پکن رفته بودند به‌عنوان "زندانیان محکوم به مرگ برای برداشت زنده‌ی اعضا" رفتار شود؟!
جنایات برداشت عضو از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ در مقیاسی عظیم توسط یک خط تولید انجام شد که جیانگ زمین، لو گان، لیو جینگ و ژو یونگ‌کانگ در رأس آن و پی‌اِل‌اِی (ارتش چین)، پلیس، دادگاه‌‌ها و بیمارستان‌ها در زیر آن قرار داشتند. همه کسانی که در این جنایات شرکت داشته‌اند، گناه‌کارند و به همین دلیل همه‌ی آنها دهان خود را بسته نگه داشته‌اند و فکر می‌کنند تا زمانی که دهان خود را بسته نگه دارند، افراد خارج از این دایره، هرگز از آنچه رخ داده است، اطلاع پیدا نمی‌کنند.
تدابیر کنونی آنها عبارتند از: نخست اینکه ح.ک.چ آشکارا اذعان می‌کند که آنها از زندانیان اعدام شده به عنوان منبع اعضای بدن استفاده کرده‌اند (در گذشته شدیداً چنین چیزی را تکذیب می‌کردند) و پس از آن به دروغ می‌گوید که در عرض دو سال، آنها دیگر برای پیوند عضو به زندانیان اعدامی وابسته نخواهند بود، تا احساسات مثبت و تصدیق جامعه‌ی بین‌المللی را به‌دست آورند.
در هر حال، "زندانیان اعدامی" تنها سرپوشی برای پنهان کردن جنایات هولناک‌شان است. رژیم می‌خواهد تصدیق جامعه‌ی بین‌المللی را به‌دست آورد، به‌طوری که مردم جنایاتش را فراموش کنند. این انگیزه‌ی واقعی، اما پنهان‌شان است.
ح.ک.چ از هر شکلی از سرپوش هم که سعی کند استفاده کند، آنها باز هم چیزی بیش از سرپوش نیستند. ترفندهای همیشگی که ح.ک.چ به کار می‌گیرد، ترفندهایی مخصوص مجرمان و اراذل و اوباش، چیزی برآمده از ماهیت پلیدش هستند.
مهم نیست قدرت دست چه کسی است، ح.ک.چ همان ح.ک.چ باقی می‌ماند و ماهیت پلیدش هرگز تغییر نخواهد کرد. برای ح.ک.چ قطعاًً غیر ممکن است که از زیر بار مسئولیتش برای جنایات هولناکی که مرتکب شده شانه خالی کند و لکه‌ی ننگ این جنایات نمی‌تواند پاک شود. مگر اینکه ح.ک.چ پلید به‌طور کامل کنار گذاشته شود و تمام تمرین‌کنندگان بازداشت شده‌ی فالون گونگ آزاد و خسارات وارده به قربانیان و بستگان‌شان جبران شود، وگرنه این پرونده‌ی قرن در خصوص برداشت نظام‌مند اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ توسط ح.ک.چ، هرگز حل و فصل نخواهد شد.
ما از افراد مهربان و خوش‌قلب در سرزمین اصلی چین که مایل به ارائه‌ی مدارک و شواهد خاصی در ارتباط با برداشت زنده‌ی اعضای بدن توسط ح.ک.چ هستند استقبال می‌کنیم و از افراد در خارج از کشور درخواست می‌کنیم تا جنایات ح.ک.چ علیه بشریت را برای دوستان، بستگان، همکاران و همسایگان‌شان بازگو کنند.
بخش ب: افزایش سریع تعداد پیوندهای عضو
۱. فشارهای بین‌المللی نباید کاهش یابد: رسیدگی به اصل موضوع جنایات برداشت زنده‌ی اعضای بدن
دو واقعیت مهم وجود دارد که ح.ک.چ تلاش می‌کند آنها را نادیده گرفته و محو کند: یکی اینکه برداشت عضو از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ همچنان درحال وقوع است، حتی اگر در مقیاسی کوچک‌تر باشد؛ و دیگری برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ در مقیاسی وسیع است که قبل از سال ۲۰۰۷، به‌ویژه بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ اتفاق افتاد.
جامعه‌ی بین‌المللی همواره مخالف استفاده‌ی ح.ک.چ از زندانیان اعدامی به‌عنوان منابع اعضای بدن بوده است. اکنون که برداشت عضو از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ افشا شده است، جامعه‌ی بین‌المللی حتی هشیارتر شده و اقداماتی سریع‌تر و سختگیرانه‌تر را علیه آن در پیش گرفته است.
برای مثال،
- برخی از محققان مقالاتی را در ژورنال‌های معتبر علمی منتشر کرده و خواستار "عدم پذیرش، عدم انتشار و عدم همکاری" در برابر مقالات و طرح‌های تحقیقاتی پزشکانی شده‌اند که عمل پیوند عضو را در سرزمین اصلی چین انجام می‌دهند؛
- وزارت بهداشت تایوان از پزشکان خواسته است تا به بیماران‌شان توصیه نکنند که برای پیوند عضو به سرزمین اصلی چین بروند؛
- استرالیا پروژه‌های همکاری با چین در زمینه‌ی پیوند عضو را ممنوع اعلام کرده است؛
- نمایندگان مجلس بلژیک و کانادا برای ممنوعیت تورهای پیوند عضو به چین، لایحه‌ای را پیشنهاد داده‌اند؛
- در فرانسه، برخی از نمایندگان مجلس قانونی را پیشنهاد دادند تا بیمارانی را که در جستجوی پیوند عضو در خارج از کشور هستند ملزم کنند قبل از بازگشت به فرانسه مدارکی را فراهم آورند مبنی بر اینکه در هیچ‌گونه خرید و فروش اعضای بدن شرکت نداشته‌اند؛
- در ایالات متحده‌ی آمریکا، با آغاز از ژوئن سال ۲۰۱۱، متقاضیان ویزای غیرمهاجرتی مستلزمند تا یک سری اطلاعات اضافی را در فرمی به‌نام دی‌اس- ۱۶۰ پر کنند که نشان می‌دهد آنها به‌طور مستقیم در هیچ پیوند اجباری اعضا یا بافت‌های بدن درگیر نبوده‌اند.
البته برای جامعه‌ی بین‌المللی بسیار خوب است که بر رژیم ح.ک.چ فشار اعمال آورد. با این وجود، تمرکز این فشارها روی برداشت عضو از زندانیان اعدامی می‌باشد.
اگر تلاش‌های خود را به این حوزه محدود کنیم ممکن است از هدف‌مان منحرف شویم، هدفی که افشای جنایات ح.ک.چ در زمینه‌ی برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ و افشای کامل ح.ک.چ پلید است، به‌طوری که مردم از حقیقت آگاه شوند.
علاوه بر این، این تمرکز برای ح.ک.چ بهانه‌ای را فراهم می‌آورد تا جنایاتش در زمینه‌ی برداشت زنده‌ی اعضای بدن را "لاپوشانی" کند. ح.ک.چ سیاست‌های متعددی را احراز کرده است (اینکه آنها اجرا خواهد شد یا نه، موضوع دیگری است) تا فشار اعمال‌شده از سوی جامعه‌ی بین‌المللی را فرو نشانده و باعث شود جامعه‌ی بین‌المللی یک‌بار دیگر فریب بخورد، به‌طوری که ح.ک.چ پلید بتواند با تبدیل جرائم بزرگ به جرائم کوچک و جرائم کوچک به هیچ چیز، از این مهلکه بگریزد.
با این حال، به‌خاطر ح.ک.چ نیست که تاریخ بشر موجودیت یافته است. ما باید جامعه‌ی بین‌المللی را ترغیب کنیم تا برای بررسی این جنایات، تیم‌های تحقیقاتی مستقلی را برای رفتن به سرزمین اصلی چین سازماندهی کند تا این اسرار سیاه به‌طور کامل افشا شوند. بایستی جنبشی در سراسر جهان شکل دهیم و در چنین تلاش‌هایی با پشتکار و ثبات قدم عمل کنیم.
از همه مهمتر اینکه باید این طرز تفکر را برای ح.ک.چ غیرممکن سازیم که می‌تواند جنایاتش را "لاپوشانی" کند. جنایت شیطانی انجام گرفته یک ظلم غیرقابل تحمل است. مهم نیست که ح.ک.چ چطور تلاش می‌کند تا حقه‌هایی را به‌کار گیرد، ح.ک.چ و شرکای این جنایات نمی‌توانند از مجازات توسط تاریخ فرار کنند.
۲. آیا برداشت اعضای بدن هنوز وجود دارد؟
هوانگ جی‌فو در کنفرانس ویدئویی عملیات ملی اهدای اعضای بدن انسان که در تاریخ ۲۵ فوریه‌ی ۲۰۱۳ برگزار شد گفت، "تعداد محکومین به اعدام در کشور ما با نرخ سالانه‌ی ۱۰٪ کاهش می‌یابد."
شمار محکومین به اعدام در سرزمین اصلی چین، ارائه شده توسط بنیاد دوی هوآی آمریکا
توجه داشته‌ایم علی‌رغم اینکه تعداد پیوند عضو از ۲۰۰۰۰ پیوند در سال، در دوره‌ی اوجِ بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶، کاهش یافته است، تعداد پیوند عضو در سال‌های اخیر، هنوز در حدود ۱۰۰۰۰ مورد در سال حفظ شده است، که بسیار بالاتر از ۵ یا ۶ هزار مورد در سال، مربوط به قبل از سال ۲۰۰۳ است، زمانی که برداشت زنده‌ی اعضا هنوز در مقیاسی وسیع انجام نمی‌گرفت.
وقتی مقامات ح.ک.چ برنامه‌ی آزمایشی ملیِ اهدای اعضای بدن انسان را در تاریخ ۲۲ فوریه‌ی ۲۰۱۳ راه‌اندازی کردند، اعتراف کردند که آنها از ژانویه‌ی ۲۰۱۰، در طول سه سال گذشته در مجموع ۶۵۹ مورد اهدای عضو داشته‌اند که در طی آنها ۱۸۰۴ عضو اهدا شده است.
بنابراین، با کاهش مداوم محکومین به اعدام و پیشرفت کند اهدای عضو انسانی، چگونه ح.ک.چ هنوز هم تعداد پیوند عضو خود را حفظ کرده است (حدود ۱۰۰۰۰ مورد در سال)؟ توضیح ح.ک.چ این است: "اهدای عضو از افراد زنده."
ح.ک.چ مدعی است که در سال‌های اخیر، اهدای اندام‌های زنده جوابگوی ۳۵٪ از پیوندهای عضو بوده که نسبت به کشورهای دیگر بسیار بالاتر است. آمار ارائه‌شده از سوی ثبت پیوند کبد چین (سی‌ال‌تی‌آر) نشان می‌دهد که از ۱ ژانویه ۲۰۰۹ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۰۹، ۲۵۲۹ مورد از انواع مختلف پیوند کبد در سرزمین اصلی چین انجام شده است که شامل ۲۹۹ مورد پیوند عضو زنده بوده است. با توجه به آمارشان، پیوند عضو زنده تنها ۱۱.۸٪ درصد از کل پیوندها می‌باشد.
مسئله‌ی پیوند عضو زنده بحث‌برانگیز باقی می‌ماند. فرانسه توصیه می‌کند که بهتر است از اهدای عضو از فرد زنده استفاده نشود، چرا که با انجام این کار، این احتمال وجود دارد که در نهایت به جای فقط بیمار اصلی، دو بیمار داشته باشیم. در موارد پیوند زنده‌ی کبد بزرگسالان، ۳۰٪ از اهداکنندگان با خطر عوارض متعدد، از جمله مرگ روبرو هستند.
آیا واقعاً صحت دارد که اهدای عضو از فرد زنده، که در کشورهای دیگر با چنین نگرانی با آن برخورد می‌شود، با چنین سرعتی در چین افزایش یافته است؟ ما مطمئن نیستیم. با این حال، تا زمانی که ح.ک.چ به جنایاتش در رابطه با برداشت عضو از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ کاملاً اعتراف نکند، دلایل زیادی داریم تا باور کنیم که "اهدای عضو از فرد زنده" شامل اندام‌هایی از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ است که برخلاف میل‌شان صورت می‌گیرد.
۳. هر سال چه تعداد عضو واقعاً توسط زندانیان محکوم به اعدام اهدا می‌شود؟
در سال ۲۰۱۱، هوانگ جی‌فو مقاله‌ای با عنوان "برنامه‌ی آزمایشی اهدای عضو پس از مرگ قلبی در چین" را در مجله‌ی لنست که یک مجله‌ی پزشکی معتبر در سطح بین‌المللی است، به چاپ رساند و در آن بیان کرد حدود ۶۵٪ از اندام‌ها از بدن افراد مرده (که بیش از ۹۰ آنها زندانیان اعدام شده هستند) تأمین می‌شود و ۳۵٪ باقی مانده توسط اشخاص زنده اهدا می‌شود.
ما برآوردی ساده انجام داده‌ایم تا ببینیم هر ساله در چین، چه تعداد عضو از طریق زندانیان محکوم به اعدام تأمین می‌شود. از سال ۲۰۰۸، سالانه حدود ۱۰۰۰۰ پیوند عضو در چین انجام گرفته است. طبق ادعای هوانگ جی‌فو ۹۰٪ از ۶۵٪ اندام‌ها از زندانیان محکوم به اعدام بوده است، یعنی زندانیان حدود ۵۸۵۰ عضو اهدا کرده‌اند.
در مقاله‌ی دیگری که در سال ۲۰۰۸ توسط هوانگ جی‌فو با عنوان "سیاست‌های دولت و پیوند عضو" در مجله‌ی لنست منتشر شد او اطلاعاتی را مربوط به دوره‌ی زمانی بین سال‌های ۲۰۰۲-۲۰۰۰ افشا کرد که بیان می‌کرد سالانه بین ۶۰۰۰ تا ۶۵۰۰ مورد وجود داشته است. با توجه به اینکه در آن زمان تعداد محکومین به اعدام کمی بالاتر بود، می‌توان گفت که این ارقام با تعداد زندانیان محکوم به اعدام پس از سال ۲۰۰۸ هم‌خوانی داشت. حداکثر می‌توانست ۶۵۰۰ مورد اهدای عضو از زندانیان محکوم به اعدام وجود داشته باشد و با گذشت زمان تعداد می‌بایست کاهش یافته باشد.
پس، چگونه می‌توان این موضوع را توضیح داد که در طول دوره‌ی زمانی بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶، زمانی که چیزی مانند "اهدای عضو از فرد زنده" وجود نداشته، تعداد پیوند عضو ناگهان به ۱۵۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ پیوند در سال افزایش یافته است؟
۲۰۰۰- ۲۰۰۸: سه مرحله در بازار پیوند اعضای بدن در چین
|
دوره‌زمانی |
تعداد پیوند عضو در سال |
منبع اصلی اهدای عضو |
|
|
مرحله‌ی اول |
قبل از سال ۲۰۰۳ |
به‌طور متوسط حدود ۶۰۰۰ مورد از سال ۲۰۰۰ (با تعدادی حتی کمتر قبل از سال ۲۰۰۰) |
زندانیان محکوم به اعدام |
|
مرحله‌ی دوم |
بین ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ |
۱۲۰۰۰ نفر در سال ۲۰۰۴؛ آمارهای دیگر تعداد را در سال ۲۰۰۵، ۱۵۰۰۰ پیوند و در سال ۲۰۰۶، ۲۰۰۰۰ پیوند تخمین می‌زنند؛ در ارتباط با سال ۲۰۰۳، هیچ گونه اطلاعات قطعی ملی در دسترس نیست، با این حال، در یکی از بیمارستان‌های نظامی اصلی در حیطه‌ی پیوند اعضا، افزایشی نزدیک به ۶۰ درصد از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ وجود دارد (با ۸۰۱ مورد)، که پس از آن تقریباً به دو برابر یعنی به ۱۶۰۱ مورد در سال ۲۰۰۴ رسیده است (توسط وب‌سایت بیمارستان ادعا شده که بیشترین تعداد عمل پیوند عضو در جهان در سال ۲۰۰۴ می‌باشد) |
زندانیان محکوم به اعدام و منابع نامعلوم دیگر |
|
مرحله‌ی سوم |
۲۰۰۷ و پس از آن |
کاهش حدود ۴۰٪ تا سال ۲۰۰۸ (هیچ‌گونه اطلاعات ملی قطعی برای سال ۲۰۰۷ در دسترس نیست) |
زندانیان محکوم به اعدام و اهداکنندگان زنده از میان بستگان |
جدول بالا بر اساس آمار ارائه شده توسط هوانگ جی‌فو (معاون سابق وزیر بهداشت) و شی بینگ‌یی (مدیر مرکز پیوند عضو پی‌اِل‌اِی) تهیه شده است
نمایش گرافیکی از اطلاعات ارائه شده در جدول بالا
در سال ۲۰۰۹، وب‌سایت مینگهویی گزارش مفصلی را با عنوان "تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن‌شان به‌طور نظام‌مند به‌قتل می‌رسند: رد ادعای رژیم چین مبنی بر نسبت دادن اعضای بدن به "محکومین به اعدام"" منتشر کرد که تشریح می‌کند "زندانیان محکوم به اعدام" به هیچ وجه نمی‌توانند گسترش پیوند عضو در چین در طی ده سال گذشته را توضیح دهند.
"زندانیان محکوم به اعدام" در معنای واقعی کلمه
کدام گروه در چین به‌عنوان "زندانیان محکوم به اعدام" تلقی می‌شوند؟ از لحاظ مقیاس، هیچ گروه دیگری به‌جز تمرین‌کنندگان فالون گونگ نمی‌تواند باشد.
پرونده‌ی یکی از دانشجویانی که توسط پلیس در یک "خانه‌ی بی‌نوایان" تا سر حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود، موجی از اعتراضات را در اینترنت علیه پلیس‌های درگیر این موضوع و سیستم خانه‌ی بی‌نوایان، برانگیخت و در نتیجه خانه‌ی بی‌نوایان بسته شد، درحالی که صداها علیه کشتار بی‌رحمانه و مداوم ده‌ها هزار نفر از تمرین‌کنندگان خوش‌قلب فالون گونگ، بسیار کم است.
یکی از دلایل آن این است که به دلیل افتراها و دروغ‌های فراوان ح.ک.چ بر علیه فالون گونگ، مردم درک‌های نادرست زیادی نسبت به فالون گونگ شکل داده‌اند و حالتی حاکی از بی‌تفاوتی نسبت به این گروه پیدا کرده‌اند. ح.ک.چ همچنین به سخت‌ترین نحو تلاش می‌کند تا بر حقیقت سرپوش بگذارد، به‌طوری که مردم نتوانند آنچه را که واقعاً در آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ اتفاق می‌افتد ببینند.
طبق تعریف ح.ک.چ "زندانیان محکوم به مرگ" چه کسانی هستند؟ در واقع تمرین‌کنندگان بازداشت شده‌ی فالون گونگ که به‌عنوان بزرگترین "دشمن‌شان" درنظر گرفته می‌شوند، زندانیان محکوم به مرگ به معنای واقعی کلمه هستند.
۴. اندام‌ها از کجا آمدند؟ جهش بزرگ در پیوند عضو بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶
اگر آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ (تقریباً به تنهایی) توسط جیانگ زمین آغاز نمی‌شد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌عنوان منابع کلان اعضای بدن استفاده نمی‌شدند و "توریسم پیوند عضو" نیز به‌طور دیوانه‌وار و با این شدت وجود نمی‌داشت. پیوند عضو در چین مسیری بسیار متفاوت را در پیش می‌گرفت. در سال ۲۰۰۴ بحران کمبود عضو (به جای افزایش انفجاری اعضا) می‌توانست رخ دهد و استقرار یک سیستم اهدای عضو نیز ممکن بود در سال ۲۰۰۵ در دستور کار قرار داده شود، به‌جای اینکه مدت‌ها بعد در سال ۲۰۱۰ انجام گیرد.
بنابراین، اگر منبع اضافی کلانی از اندام‌ها وجود نداشت، افزایش پیوند عضو از سال ۱۹۹۹ تا به حال، می‌بایست به‌طور آهسته و ثابت، بدون هر گونه افزایش یا کاهش قابل توجهی باقی می‌ماند.
در هر حال نمودار فوق، وضعیت متفاوتی را نشان می‌دهد. افزایش شدیدی بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ وجود دارد و به‌طور غیرقابل انکاری حکایت از این دارد که برداشت عضو از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ در حال انجام بوده است. این واقعیت که ح.ک.چ در تلاش برای سرپوش گذاشتن بر جنایاتی است که در طول این بازه مرتکب شده، فقط جرم کسانی را که مرتکب این جنایات شده‌اند افزایش می‌دهد و گناه‌شان را سنگین‌تر می‌کند.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ مفقود شده منبع اصلی برداشت اعضای بدن بوده‌اند
افراد اغلب به آزمایشات خونی که بر روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اردوگاه‌های کار اجباری یا زندان‌ها انجام می‌گیرد، اشاره می‌کنند. این آزمایش‌ها به منظور آماده‌سازی برای برداشت اعضای بدن‌شان انجام می‌شوند. در واقع تمرین‌کنندگان در اردوگاه کار اجباری منبع اصلی اندام‌ها نیستند.
تراژدی واقعی در مقیاس بزرگ، در"اردوگاه‌های اسرا" اتفاق می‌افتد. از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۱، کانال اصلی‌ای که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از آن طریق علیه آزار و شکنجه دست به اقدام زدند این بود که به‌منظور دادخواهی به پکن رفتند و با برافراشتن بنرهایی در میدان تیان‌آن‌من خواستار عدالت برای فالون گونگ شدند.
با توجه به سیاست آزار و شکنجه‌ی نزدیکان که توسط جیانگ زمین و رژیم ح.ک.چ آغاز شد و شامل اخراج اعضای خانواده‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شغل‌شان، مجازات رؤسای محل کار‌شان، محروم کردن کل کارکنان محل کار از پاداش و یا مجبور کردن دولت‌های محلی به قبول مسئولیت بود، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ تصمیم گرفتند که از گفتن نام خود و یا آدرس منزل‌شان خودداری کنند.
اردوگاه‌های کار و زندان‌ها در چین نمی‌توانستند این به‌اصطلاح "زندانیان" را بدون هیچ نامی برای مدتی طولانی زندانی کنند. از آنجا که طبق روال عادی نمی‌توانستند این تمرین‌کنندگان را به فهرست زندانیان اضافه کنند، مجبور بودند تا آنها را به جاهای دیگری انتقال دهند.
این تمرین‌کنندگان مفقود شده‌ی فالون گونگ به کجا منتقل شده بودند؟ ح.ک.چ پروسه عادی خود را دنبال کرد و بنابراین جای تعجبی نیست که آنها به ارتش تحویل داده شدند. به این ترتیب، این تعداد کثیر تمرین‌کنندگان مفقود شده‌ی فالون گونگ تبدیل به قربانیان برداشت اعضای بدن توسط ح.ک.چ شدند.
بیمارستان‌های وابسته به پی‌اِل‌اِی و پلیس مسلح، نیروی اصلیِ پشت برداشت زنده‌ی اعضای بدن بوده‌اند
یک مشخصه‌ی اصلی عمل برداشت زنده‌ی اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ این است که منابع این اندام‌ها توسط پی‌اِل‌اِی (ارتش چین) کنترل می‌شوند و بیمارستان‌هایی که بیشترین مشارکت را در این امر دارند بیمارستان‌های نظامی هستند. با توجه به سری بودن پی‌اِل‌اِی، برای افراد خارج از این سازمان حتی سخت‌تر است که تصویری کلی از آن را به‌دست آورند.
مرکز پیوند عضوِ بیمارستان مرکزی شماره‌ی یک تیانجین در عرض چند سال شاهد توسعه‌ی سریعی بود و نامش را به مرکز پیوند عضو آسیا تغییر داد که در نوع خود بزرگترین مرکز در آسیا است. مدیر و بنیانگذار این مرکز، شن ژونگ‌یانگ، مرکز تحقیقات پیوند کبدِ پلیس مسلح را در بیمارستان عمومی پلیس مسلح در سال ۲۰۰۳ (سال شروع افزایش چشمگیر برداشت اعضای بدن) تأسیس کرد و ریاستش را برعهده گرفت.
رابطه‌ی نزدیک شن ژونگ‌یانگ با پلیس مسلح نقش مهمی را برای چندین واحد پیوند عضوِ تحت رهبری او ایفا کرد و این امکان را فراهم آوررد تا به منبع جدیدی از اعضای بدن دسترسی داشته باشد.
شخص دیگری که نقشی فعال را در عرصه‌ی پیوند عضو در چین بازی می‌کند شی بینگ‌یی، رئیس مرکز پیوند عضو پی‌اِل‌اِی است که در بیمارستان عمومیِ ریاست ستاد پی‌اِل‌اِی قرار دارد (که به‌نام بیمارستان ۳۰۹ نیز معروف است). بیمارستان‌های نظامی تحت مدیریت وزارت بهداشت نیستند، بلکه وابسته به بخش تدارکات عمومی پی‌اِل‌اِی می‌باشند.
شی بینگ‌یی به‌عنوان رهبر ارشد مرکز پیوند عضو پی‌اِل‌اِی، ممکن است نسبت به هوانگ جی‌فو، معاون سابق وزیر بهداشت، اطلاعات و داده‌های بیشتری در دست داشته باشد. مرکز داده‌های دفتر ثبت علمی پیوند کلیه‌ی چین (www.csrkt.org)، که در ماه اوت سال ۲۰۰۸ توسط وزارت بهداشت تأسیس شد، توسط بیمارستان شماره‌ی دو وابسته به بیمارستان عمومی پی‌اِل‌اِی مدیریت می‌شود، یعنی جایی که شی بینگ‌یی در آن کار می‌کند.
جامعه‌ی بین‌المللی باید نسبت به اقدامات رایجی که توسط ح.ک.چ در رابطه با پیوند عضو انجام می‌شود هشیار و آگاه باقی بماند و متوجه‌ی انگیزه‌ی واقعی ح.ک.چ از این اقدامات باشد که برای لاپوشانی جنایاتش در برداشت اعضای بدن صورت می‌پذیرد.
تا زمانی‌که آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ توسط ح.ک.چ ادامه دارد و به جنایاتش در رابطه با برداشت زنده‌ی اعضای بدن به‌طور کامل رسیدگی نشده است، ح.ک.چ دست به هر تلاشی می‌زند تا جامعه‌ی جهانی را فریب دهد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی برداشت زنده‌ی اعضای بدن، لطفاً به مقاله زیر رجوع کنید:
تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن‌شان به‌طور نظام‌مند به‌قتل می‌رسند: رد ادعای رژیم چین مبنی بر نسبت دادن اعضای بدن به "محکومین به اعدام".
منبع: "سیاست دولت و پیوند عضو در چین"
توسط هوانگ جی‌فو، ۲۰۰۸
تعداد پیوند عضو در چین (بر حسب سال)
- داده‌های سال‌های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ توسط شی بینگ‌یی، رئیس مرکز پیوند عضو ارتش آزادی‌بخش خلق ارائه شده است
- داده‌های بقیه‌ی سال‌ها بر اساس "بهترین ارزیابی‌ها" می‌باشند
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه برداشت اعضای بدن
