افکارم پس از خواندن سرمقاله‌ی مینگهویی با عنوان "سخنرانی کردن به‌منزله‌ی ایجاد اختلال در فا است"‏

(Minghui.org) پس از خواندن سرمقاله‌ی مینگهویی با عنوان "سخنرانی کردن به‌منزله‌ی ایجاد اختلال در فا است" (http://fa.minghui.org/index.php/articles/item/1173.html)، به یاد جلسه‌ی تبادل تجربه‌ای افتادم که چندین سال پیش در آن شرکت کرده بودم.

آن در سال ۲۰۰۹ در شهری در جنوب چین بود. با تمرین‌کنندگان محلی به جلسه‌ای که حدود ۳۰ تمرین‌کننده‌ی دافا در آن شرکت کرده بودند رفتیم. به‌دلیل بزرگی جلسه کمی غافلگیر شده و نسبتاً هیجان‌زده بودم.

اما کمی بعد، از شکل و محتوای آن جلسه واقعاً شوکه شدم. اول از همه، سازمان‌دهندگان جلسه پیشنهاد دادند تا عود روشن کنیم. وقتی دیدم افراد بسیار زیادی در اتاقی کوچک با در بسته هستند و فقط یک پنجره کمی باز بود، توصیه کردم در را باز کنند زیرا هوای اتاق مرتب خفه‌تر می‌شد. با کمال تعجب، چند تمرین‌کننده‌ای که این فعالیت را سازماندهی کرده بودند، بسیار عصبانی شدند و گفتند که من آنجا آمده بودم تا با کارهای آنها مداخله کنم. پس از کمی بحث، تصمیم گرفتند درحالی که عودها می‌سوختند، جلسه‌ی تبادل تجربه‌ای داشته باشیم.

جلسه به‌طور عمده شامل صحبت‌های یک تمرین‌کننده‌ی زن بود؛ درباره‌ی اینکه چگونه در یک اردوگاه کار اجباری، روشنگری حقیقت ‌کرد و چگونه موفق شد در عرض مدت کوتاهِ چند ماهه، از آنجا خارج شود. وقتی صحبتش به پایان رسید، یکی از تمرین‌کنندگان مرد ادامه داد و اساساً درباره‌ی تجربه‌ی آزار و شکنجه‌اش در اردوگاه کار صحبت کرد. در حالی‌که صحبت می‌کرد، چند نفر دیگر نیز درباره‌‌ی انواع چیزها تبادل تجربه کردند، اما مطالب مهمی نبود. در ‌آن ‌زمان، احساس کردم که برگزاری جلسه برای چنین تبادل تجربه‌هایی واقعاً غیرضروری بود.

البته لازم بود که سخنگوی اصلی تجارب ارزشمندی در رابطه با اینکه چگونه مریدان دافا در بازداشتگاه افکار درست قوی را حفظ کرده و به‌درستی عمل نمودند را به‌اشتراک بگذارد، اما احساس می‌کردم که برگزاری جلسه به‌خصوص برای چنین تبادل تجربه‌‌ای بی‌مورد بود، زیرا مریدان دافا از اول نمی‌بایست به‌ بازداشتگاه برده می‌شدند. ولو این‌که بعضی از تمرین‌کنندگان به آنجا فرستاده شدند و حقایق را برای افراد در آنجا روشن کردند، این استاد بود که وضعیت را به چیز خوبی تغییر داد و از این آزار و شکنجه به نفع دافا استفاده نمود. برگزاری چنین جلسه‌ای برای اینکه به دیگران بگوییم شخصی در بازداشت چقدر خوب عمل نموده، باعث می‌شود مردم احساس کنند که باید آماده‌ی رفتن به بازداشتگاه باشند. از اساس، مریدان دافا نمی‌بایست در چنین مکان‌هایی باشند. زیرا مریدان دافایی که زندگی عادی‌ای دارند و هنوز از آزادی شخصی برخوردار هستند، می‌بایست توجه بیشتری کنند که چگونه از آزار و شکنجه شدن اجتناب کنند و چگونه به‌طور مؤثر و در امنیت حقایق را برای مردم روشن کنند. آن خانم تمرین‌کننده به درون نگاه نکرده بود تا مشکلات خود را بررسی کند و درک کند که چرا اصلاً بازداشت شده بود و فقط در مورد اینکه چقدر خوب در بازداشت عمل نموده بود صحبت کرد. می‌گفتند که او پیش از جلسه‌ی ما، برای سخنرانی‌های بسیاری دعوت شده بود. به نظرم، او می‌توانست مقاله‌ای درباره‌ی تجربه‌ی خود بنویسد و واقعاً نیازی به ترتیب دادن جلساتی با حضور تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کنندگان نبود.

آنچه که حتی بیشتر مرا متعجب کرد این بود که بسیاری از تمرین‌کنندگانی که به آن جلسه رفته بودند، آگاهی کمی از مسائل امنیتی داشتند. آنها تلفن‌های موبایل خود را به‌همراه آورده و آنها را در بیرون از اتاق جلسه به‌صورت روشن رها کرده بودند. وقتی جلسه در جریان بود، موبایل‌ها یکی بعد از دیگری به صدا درمی‌آمد. نمی‌توانستم آنچه را که می‌دیدم باور کنم: واقعاً خطرناک بود!

جلسه را کمی زودتر ترک کردم زیرا آن را غیرضروری و همچنین ناامن دیدم. مدت زیادی از آن جلسه‌ی تبادل تجربه نگذشته بود، حدود دو یا سه ماه بعد، شنیدم که سخنران اصلی مجدداً بازداشت شد و خانم تمرین‌کننده‌ای که یکی از سازمان‌دهندگان اصلی جلسه بود به‌همراه خانم تمرین‌کننده‌ی دیگری نیز بازداشت شدند. بازداشت آنها به‌واسطه‌ی برگزاری جلسه نبود، اما به وضعیت ذهنی بی‌پروا و عدم آگاهی‌شان نسبت به رعایت مسائل امنیتی ارتباط داشت.

این تجربه را به اشتراک می‌گذارم تا تمرین‌کنندگان در چین را به منطقی‌تر شدن و رشد و بلوغ بیشتر ترغیب کنم. از نقطه‌نظر ایمنی، تا زمانی‌که هنوز آزار و شکنجه ادامه دارد، سازماندهی جلسات تبادل تجربه با حضور افراد بسیار، به‌صلاح نیست. بدیهی است که چنین فعالیت‌هایی غیرمنطقی بوده و در آنها توجه کمی به مسائل امنیتی می‌شود. از نقطه‌نظر تبادل تجربه، اگر واقعاً شخصی تجربه‌ی خوبی دارد و واقعاً می‌خواهد به تمرین‌کنندگان دیگر کمک کند، می‌تواند تجربه‌ی خود را از طریق کانال‌های دیگر و بدون سازماندهی چنین جلسات بزرگی به ‌اشتراک بگذارد. وب‌سایت مینگهویی بهترین پایگاه را برای تبادل تجربه در اینترنت مهیا کرده ‌است. به‌عنوان شخص یا گروهی از تمرین‌کنندگان، اگر تجربه‌ی خوبی در تزکیه اصلاح فا دارید، می‌توانید مقاله‌ای ارسال کنید و آن را در وب‌سایت مینگهویی منتشر کنید. این کار فوراً مورد استفاده‌ی تمرین‌کنندگان بی‌شماری قرار خواهد گرفت. آیا این کار بسیار بهتر از تبادل تجربه با ده‌ها تمرین‌کننده در هر جلسه نیست؟ به این طریق در زمان و منابع صرفه‌جویی خواهد شد و برای رشد گروهیِ ما با هم مؤثرتر خواهد بود.

شخصاً فکر می‌کنم آنهایی که به‌جای به اشتراک گذاشتن دیدگاه‌های خود در وب‌سایت مینگهویی، علاقه‌مند هستند به اینجا و آنجا بروند تا عقاید و تصورات خود را به اشتراک بگذارند، افکار درستی ندارند، اما در صحبت کردن مهارت دارند؛ به ‌اطراف می‌روند و با آنهایی که به‌‌طور جدی و راسخ تزکیه نمی‌کنند، تبادل تجربه می‌کنند تا وابستگی‌های بشری خود را ارضاء کنند و فکر می‌کنند بهتر از دیگران هستند. به‌عنوان تزکیه‌کنندگان واقعی، همگی ما می‌بایست منطقی‌تر باشیم و قادر باشیم درست و نادرست را از هم تمیز دهیم. البته پروژه‌هایی وجود دارند که برای اجتناب از آزار و شکنجه و مداخله‌ی شیطانی، آنها را به‌طور محرمانه اداره می‌کنیم و می‌بایست شخصاً مورد بحث قرار گیرند. اما چون محرمانه هستند، به فراخوانی گروه بزرگی از افراد برای بحث و تبادل نظر نیازی نیست. تشخیص چنین چیزهایی بسیار آسان است.

موارد فوق تنها برخی افکار شخصی هستند. لطفاً هر مورد نادرستی را متذکر شوید.