دونگ‌گانگ، اتاق شکنجه در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا

(Minghui.org) اردوگاه کار اجباری ماسانجیا، واقع در شهر شن‌یانگ، استان لیائونینگ به‌دلیل‌ سوءرفتار و شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگ بدنام است. بر طبق گزارش‌ها، نگهبانان زندان در آنجا، تمرین‌کنندگان را به داخل توالت کشیده و به‌دلخواه مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، درحالی که قوانین متعدد زندان‌های چین را نادیده گرفته و نقض می‌کنند. اما آنچه که عموم مردم ممکن است از آن آگاه نباشند، تأسیساتی به‌نام دونگ‌گانگ است که در طبقه‌ی چهارم اردوگاه کار اجباری ماسانجیا قرار دارد.

دونگ‌گانگ در اصل یک اتاق شکنجه‌ی مخصوص تمرین‌کنندگان فالون گونگی است که از انکار اعتقادشان اجتناب کرده‌اند، به‌تازگی زندانی شده‌اند یا بعد از اینکه در ابتدا تحت فشارِ شکنجه، اعتقادشان را انکار کردند دوباره تمرین فالون گونگ را شروع کرده‌اند. تمرین‌کنندگانی که به دونگ‌گانگ فرستاده می‌شوند، نسبت به آنهایی که در سلول‌های معمولی ماسانجیا نگهداری می‌شوند با شکنجه و بدرفتاری‌های شدیدتری مواجه هستند.

آنچه که در دونگ‌گانگ در حال رخ دادن است در پشت درها و پنجره‌های کدر و اتاق‌های ضد صوت پنهان شده است. تمرین‌کنندگان مجبورند چمباتمه زده و یک گوشی روی سر قرار دهند که به سیستم صوتی‌ای متصل است که تبلیغات نفرت‌انگیز علیه فالون گونگ را پخش می‌کند. شدت صدا در بالاترین سطح تنظیم شده و برای ساعت‌های بسیاری پخش می‌شود. اگر تمرین‌کنندگان از اعتقادشان دست نکشند، در معرض روش شکنجه‌ای معروف به "وضعیت عقاب با بال‌های گسترده" قرار می‌گیرند که در این روش برای تحمیل دردی مشقت‌‌بار بر تمرین‌کنندگان، دست و پای‌شان را برای ساعت‌های طولانی در چهار جهت تحت کشش قرار می‌دهند. همچنین آنها را برای ساعت‌های طولانی آویزان می‌کنند که سبب درد طاقت‌فرسایی در بازو و شانه‌های‌شان می‌شود. با باتوم‌های الکتریکی به آنها شوک اعمال می‌شود، به‌طرز وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، از غذا، آب، خوابیدن و حتی حق استفاده از توالت و حمام محروم می‌شوند. یکی از روش‌های شکنجه‌ی مورد استفاده این است که بازوهای تمرین‌کنندگان را توسط دست‌بندهای‌شان می‌کشند. این روش باعث دررفتگی بازوی بسیاری از تمرین‌کنندگان شده است.

خانم ژانگ ‌جینگ را که حاضر به انکار اعتقاداتش نبود، در اتاقی زندانی کرده و دستانش را به یک لوله‌ی گرمایشی بستند به‌طوری که برای ساعت‌های طولانی قادر به نشستن، چمباتمه‌زدن یا صاف ایستادن نبود. در نتیجه حس دست‌هایش را کاملاً از دست داد.

خانم وانگ ‌دان که بیش از ۵۰ سال سن دارد، بعد از بازگشت از دونگ‌گانگ به‌شدت لاغر شده بود.

خانم لی‌ شوهوا به رئیس گروه گفت که با باور داشتن به فالون گونگ مرتکب هیچ کار اشتباهی نشده و داشتن یک اعتقاد معنوی شخصی، حق قانونی او است. وی همچنین از حفظ کردن ۳۰ قانون زندان خودداری کرد. رئیس گروه او را به دونگ‌گانگ فرستاد و در آنجا بدنش به مدت ۲۴ ساعت تحت کشش قرار گرفت. زمانی که به سلولش در ماسانجیا بازگشت، دستانش متورم شده بود و قادر به نشستن نبود. نگهبانان روز بعد دوباره او را به دونگ‌گانگ بردند. زمانی که بازگشت، به نظر می‌رسید ضربه‌ی روحی شدیدی به او وارد شده است. هنگامی که به‌وضوح نیازمند مراقبت‌های پزشکی بود، نگهبانان زندان او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

معاون رئیس گروه، ژانگ ‌لی دستور داد که خانم لی برای مدت زمانی طولانی پابرهنه بایستد. اواسط زمستان در شمال شرقی چین بود. ژانگ ‌لی با صدای بلند به خانم لی ناسزا می‌گفت و به صورتش سیلی می‌زد. زمانی که خانم لی را به سلولش برگرداندند، علامت‌های سوزن روی بازوانش و یک برآمدگی بر روی سرش وجود داشت. ژانگ‌لی او را از صحبت کردن منع کرده بود، اما به‌نظر می‌رسید که او توانایی صحبت‌کردن خود را از دست داده بود.

خانم گائو فولینگ از دالیان بارها و بارها به‌خاطر صحبت کردن با هم‌تمرین‌کنندگان از ژانگ لی سیلی خورد. سپس در معرض شکنجه‌ی کشیده‌شدن قرار گرفت. زمانی که پایین آورده شد، لکه‌های کبودی‌ بر روی بازوانش ایجاد شده بود و در نتیجه‌ی گردش خون ضعیف، بازوانش بسیار سرد بودند. ژانگ ‌لی بارها خانم گائو را به‌خاطر صحبت با تمرین‌کنندگان دیگر به شکنجه تا سر حد مرگ، تهدید کرده است.

 

نمایش شکنجه: شکنجه‌ی کشش

خانم وانگ شو‌می و خانم وانگ شو‌جی خواهرند و هر دو از انکار اعتقادات‌شان خودداری کرده‌اند. آنها را به دونگ‌گانگ فرستادند. جزئیات شکنجه‌شان نامعلوم است اما هر دو در اعتراض به آزار و شکنجه‌شان دست به اعتصاب غذا زدند. آنها به‌طرز وحشیانه‌‌ای تحت خوراندن اجباری قرار گرفتند و متحمل درد و رنج مشقت‌باری شدند.

خانم وانگ یینگ‌چین سه بار تحت شکنجه‌ی کشش قرار گرفت. او هر بار تسلیم درد و رنج طاقت‌فرسا شده و اعتقادش به فالون گونگ را انکار می‌کرد، اما پس از اتمام هر شکنجه اعلام می‌کرد که دوباره فالون گونگ را تمرین خواهد کرد. سپس نگهبانان زندان شدت شکنجه‌اش را افزایش می‌دادند.

خانم سان ‌گوی‌فانگ، خانم کیو تی‌یان، خانم گائو چونگ‌یان، خانم کوی ژونگ‌هوا و خانم لی پی‌یان به مدت سه هفته در دونگ‌گانگ نگه داشته شدند. این چهار تمرین‌کننده از آن زمان به بعد دیگر دیده نشده‌اند.