(Minghui.org) این گزارش جدید، مزایای مالی و منابع درآمد یکی از وسیع‌ترین، وحشیانه‌ترین و سودآورترین صنایع در چینِ امروز را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد. آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست رژیم چین، به‌طور وسیعی بر محور مؤسسات شستشوی مغزی می‌چرخد: سیستمی با بهره‌وری بالا و درآمد زیاد، که با تسهیلات اختصاصی در هر شهر و استانی اداره و اجرا می‌شود.
این گزارش براساس داده‌های گردآوری شده در وب‌سایت مینگهویی بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳، تهیه شده است. خلاصه‌ای از نکات کلیدی و مهم این گزارش در زیر ارائه می‌شود. گزارش کامل را می‌توانید به‌صورت فایل پی‌دی‌اِف، در اینجا دانلود کنید.
شستشوی مغزی: صنعت پنهانِ چین
خلاصه‌ای از نکات مهم
در اواخر سال ۲۰۱۳، پس از اعمال فشار عظیم از سوی جامعه بین‌المللی، رژیم چین ادعا کرد که سیستم اردوگاه‌های کار اجباری بدنام خود را تعطیل کرده است، اما آن فقط یک تغییرنام بود؛ بسیاری از اردوگاه‌ها صرفاً با "زندان‌های سیاه" جایگزین شدندــــ که درحقیقت همان مراکز بازداشت و شستشوی مغزی غیرقانونی هستند.
این مراکز، مؤلفه‌ای مهم در آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست رژیم کمونیست به‌حساب می‌آیند. مراکز شستشوی مغزی، از هدف رژیم در راستای محو کردن فالون گونگ حمایت می‌کنند، درحالیکه از طریق اعمال زور و شکنجه جسمی و روحی، تمرین‌کنندگان را وادار به انکار باورهایشان می‌کنند. مسئولین فرمانداری‌ها و پرسنل مراکز شستشوی مغزی نیز از این طرح بهره می‌برند، درحالیکه بر اساس عملکردشان پاداش می‌گیرند و از طریق فرصت‌هایی که در این صنعت برای اخاذی از تمرین‌کنندگان وجود دارد، به جمع‌آوری ثروت شخصی می‌پردازند.
درمحیطی که رژیم چین با مبارزات مردمی در برابر سیاست‌ها و قدرتش مواجه است، شستشوی مغزی سیستماتیک، راه حلی مناسب و مفید محسوب می‌شود. درحالیکه این سیستم به اجرا درمی‌آید، این امکان را برای رژیم فراهم می‌آورد تا از مزایای مالی‌اش برای افزایش فرمانبرداری در کمپینش استفاده کند و مخالفت‌های ایدئولوژیکی را فرونشاند.
وب‌سایت مینگهویی دارای منبع وسیعی از گزارشات انحصاریِ دست‌اول درباره آزار و شکنجه در چین است. با استفاده از گزارش‌ها و تحقیقات اصلی منتشر شده در این سایت، طی ۱۵ سال گذشته، این گزارش دیدگاه منحصربفردی را درخصوص صنعت شستشوی مغزی چین ارائه می‌دهد: مؤلفه‌ای کلیدی درنقض حقوق بشر در سراسر چین و به‌خصوص آزار و شکنجه فالون گونگ.
بر اساس گزارش‌های موجود، به این نتیجه می‌رسیم که این صنعت مردم را مجبور می‌کند تا به طرق مختلف در این آزار و شکنجه شرکت کنند:
- به تعداد زیادی از مأموران و کارکنان امنیتی پلیس پول پرداخت می‌شود تا به شکنجه و اعمال زور بر تمرین‌کنندگان بپردازند و آنها را "تبدیل" کنند. برای آنهایی که موفق می‌شوند به سهمیه "تبدیل" تعیین شده توسط دولت یا بیشتر از آن دست یابند، پاداش‌ها و تشویق‌هایی درنظر گرفته می‌شود.
- کارفرمایان مجبورند برای بازداشت تمرین‌کنندگان در سازمان‌هایشان همکاری کرده و حتی هماهنگی‌های لازم در این خصوص را به‌عمل آورند.
- کارفرمایان موظفند "شهریه آموزش" و "شهریه فرد همراه" برای هر تمرین‌کننده بازداشتی را که به مراکز شستشوی مغزی فرستاده می‌شود، پرداخت کنند. این باعث می‌شود که کارفرمایان تمایلی برای استخدام تمرین‌کنندگان فالون گونگ نداشته باشند.
تخمین می‌زنیم که در سراسر پانزده سال گذشته، شهریه مطالبه شده از کارفرمایان برای بازداشت‌شدگان، تقریباً درمجموع ۳.۳۷ میلیارد یوان بوده است. پاداش‌های دولت برای "تبدیل موفقیت‌آمیز" تمرین‌کنندگان بازداشت شده نیز بیش از ۲۲۶ میلیون یوان بوده است. علاوه بر آن دولت بودجه‌ای حدود ۱.۱۸ میلیارد یوان برای تعمیر و بازسازی ساختمان‌ها و امکانات مراکز شستشوی مغزی اختصاص داده است.
مقامات فاسد در سطوح مختلف این صنعت، نیز منافع نامشروع قابل‌توجهی از بازداشت‌شدگان، خانواده‌های آنها و کارفرما‌هایشان کسب می‌کنند، درحالیکه درمقابل آزادی تمرین‌کنندگان، مرتب تقاضای پرداخت شهریه می‌کنند. به‌دلیل ماهیت دولتی مراکز شستشوی مغزی و فساد سیستماتیک، مسئولین برای ارتکاب چنین تخلفاتی نیازی به پاسخگویی ندارند و از مجازات مصون هستند. میزان پول اخاذی شده از این طریق تا سال ۲۰۱۳، حدود ۹۵ میلیون یوان برآورد شده است.
به‌دلیل عدم وجود مدارک کافی و سانسور اطلاعات، این ارقام فقط تخمینی ناقص از مبالغ واقعی پولی هستند که در این صنعت در گردش است، اما می‌توانند نظری اجمالی به انگیزه‌های مالی نقض حقوق بشر در چین را فراهم آورند.
مسئولین و پرسنل مراکز شستشوی مغزی، تحت تأثیر منافع مالی و سیاسی، تمایل بیشتری به شکنجه همشهریان خود نشان داده‌اند: تا سال ۲۰۱۳، ۱۵% از ۲۳۸۳ تمرین‌کننده‌ای که مرگشان طی این آزار و شکنجه ۱۵ ساله فالون گونگ تأیید شده، در همین مراکز شستشوی مغزی تا سرحد مرگ شکنجه شده‌اند.
تعطیلی رسمی سیستم اردوگاه کار اجباری مورد تحسین قرار گرفت که البته قابل درک نیز است. اما انتقال شتاب‌زده آنهایی که هدف این آزار و شکنجه‌اند، به مراکز شستشوی مغزی و زندان‌های سیاه، بیانگر این است که متأسفانه این جریان در چین هنوز تغییری نکرده است. مورد توجه قرار دادن و تحقیق و بررسی درباره سیستم شستشوی مغزی، اولین قدم در مسیر درست است، اما برای متوقف کردن کامل و واقعی چنین دستگاه القاء عقایدی با این اندازه و وسعت، این موضوع باید در صحنه بین‌المللی، دوباره مطرح شود.
مجموعه شستشوی مغزی
