روش‌های شکنجه: ایجاد جراحات روی ران‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ

(Minghui.org) «به کشالۀ ران‌ها، اندام تناسلی و سینه‌هایش ضربه بزنید! موهای ناحیه تناسلی‌اش را بکشید! تا وقتی علائم قابل مشاهده‌ای از جراحت به‌جا نگذارید اشکالی ندارد.»

دستور فوق با صدای بلند و خشن به زندانیانِ زندان زنان استان شاندونگ داده شد. تمرین‌کننده فالون گونگ خانم کوی لینگ (崔 玲) از منطقه شینان واقع در شهر چینگدائو، هدف حمله و سوء‌رفتار جنسی بود.

حدود ۸۰۰ کیلومتر به سمت شمال، در مرکز شستشوی مغزی پکن که رسماً به «مرکز آموزش حقوقی پکن» معروف است، صحنه مشابه‌ای برملا می‌شود. آقای کوی شیانگجون (崔湘君) نیز در ناحیه فوقانی پا مکرراً متحمل ضربات سنگینی شده بود.

یک مأمور پلیس که کبودی بزرگی را در ناحیۀ ران‌های آقای کوی دیده بود، در گواهی‌اش به مینگهویی نوشت: «لگد زدن [به قربانی] در کشاله ران و ناحیه درونی ران باعث درد طاقت‌فرسایی می‌شود. این ضربات شخص را نمی‌کشد، اما قطعاً آسیب بزرگی می‌زند.»

ایجاد این جراحات در ناحیۀ فوقانی پاهای تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به‌خصوص داخل رانها و نواحی کشاله ران، یکی از روش‌های متعدد شکنجه است که توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به‌کار گرفته می‌شود و اقدامی است برای وادار کردن شهروندان مطیع قانون که باورشان به فالون گونگ را رها کند.

نگهبانان و زندانیان که به‌طور یکسان عاملان این جنایات هستند، به‌منظورِ تحمیل درد بیشتر به تمرین‌کنندگان، از دست‌ها و پاهای‌شان یا اشیاء خارجی استفاد می‌کنند. به‌طور معمول از تکنیک‌های: نیشگون، پیچاندن عضلات ران و وارد کردن ضربه ناگهانی و شدید به آن، مشت زدن، لگد زدن و یا لگدکوب کردن ران‌ها، ضربه زدن یا حتی فرو کردن اشیاء خارجی به داخل ران استفاده می‌کنند و تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند تا پاهای‌شان را در وضعیت دردناکی قرار دهند.

ضربه‌زدن یا فرو کردن اشیاء خارجی به داخل ران

تمرین‌کننده خانم لیو شیوفانگ (刘秀芳) اهل جیاموسی، استان هیلونگجیانگ، در دوران حبسش به این روش شکنجه شد. مأمور پلیسی با نام خانوادگی کیو با ترکۀ بامبویی به‌طول یک متر و ضخامت نیم سانتیمتر بیش از سی بار او را می‌زد. باسن و ران‌هایش کبود و خونمرده شد و پوشیده از تاول‌های خونی بود.

در چین، نگهبانان زندان لوله‌های پلاستیکی سفید خاصی به قطر دو و نیم سانتیمتر دارند که سفت و محکم است و به آن «اژدهای سفید کوچولو» می‌گویند و معمولاً برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌شود. لوله به‌طور مورب برش خورده است و برای سوراخ کردن بدن قربانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بازآفرینی شکنجه: «اژدهای سفید کوچولو»

در اردوگاه کار اجباری یانماهی در جیوتای، استان جیلین، در مارس ۲۰۰۳ یک گروه پلیس از جمله شی چونفنگ (史春峰) تمرین‌کننده آقای هوانگ یائودونگ (黄跃东) را محکم به تخت بستند.

آنها یک «اژدهای سفید کوچولو» را به داخل رانها و زیر بغل‌هایش فرو کردند. چهار سوراخ به‌اندازه مشت ایجاد کردند که باعث شکستگی در دنده‌های نرم و سوراخ در قفسه سینه‌اش شد. همچنین دو حفره در داخل رانهای آقای هوانگ ایجاد کردند. سپس در حفره‌ها نمک ریختند و سپس با مسواک روی زخم می‌کشیدند. مأمور پلیس پس از آن باتوم الکتریکی را روی دو حفره قرار داد و به آن شوک اعمال کرد.

نیشگون گرفتن، پیچاندن یا ضربه ناگهانی و شدید بر روی ران

یین گوییجوان (尹桂娟)، فرماندۀ گردان زنان در اردوگاه کار اجباری تیوموجی، مغولستان داخلی عادتی داشت. او اغلب لباس تمرین‌کنندگان را پاره می‌کرد و بعد زندانیان را تحریک می‌کرد داخل رانهای‌شان را نیشگون بگیرند.

تمرین‌کننده جین چنگکوان (金 成 权) اهل شهر تیومن واقع در استان جیلین در فوریه ۲۰۰۳ بازداشت و به زندان جیلین منتقل شد. او را کشان‌‌کشان تا اتاق آب می‌بردند و در آنجا چندین بار در طول روز شکنجه‌اش می‌کردند.

نگهبانان هفت تا هشت بار در روز لباس‌های وی را در می‌آوردند، به بیضه‌هایش ضربه می‌زدند و داخل رانهایش را نیشگون می‌گرفتند. پاهایش پوشیده از لک‌ها و زخم‌های دلمه شدۀ کبود و سیاه بود.

تمرین‌کننده وانگ جیانژونگ (王建忠) اهل هولینگول، مغولستان داخلی در ژانویه سال ۲۰۰۸ بازداشت شد و به گردان دوم اردوگاه کار اجباری تیوموجی منتقل شد. در ماه اکتبرِ همان سال، نگهبان ژو جیانگو (周建国) به زندانی ژانگ شیهای (张喜海) دستور داد تا آقای وانگ را شکنجه کند.

ژانگ داخل رانهای آقای وانگ را نیشگون ‌گرفت که منجر به تورم و کبودی و خونمردگی‌ پاهایش شد. آقای وانگ به‌دلیل آسیب نمی‌توانست در توالت درست بنشیند.

تمرین‌کننده جیا شویینگ (贾淑英)، از منطقه جینشانتون در یینچون واقع در استان هیلونگجیانگ بازداشت شد در سال ۲۰۰۳ به زندان زنان هیلونگجیانگ منتقل شد. رئیس بخش کارآگاه زندان شیائو لین (肖林) به او لگد زد و دنده‌اش را شکست.

در حالی که دنده‌اش شکسته شد، زندانی وانگ فنگچون (王凤春) به گروهی از زندانیان دستور داد تا خانم جیا را روی زمین بی‌حرکت نگه دارند. درحالیکه دست‌هایش را در پشتش پیچانده بودند و صورتش روی زمین بود، با پا روی سرش ضربه می‌زدند. سپس داخل رانهایش را نیشگون می‌گرفتند و می‌پیچیاندند.

شب که خانم جیا به توالت رفت، دید ران‌هایش پوشیده از کبودی‌ و خونمردگی است. در بعضی از نقاط، حفره‌هایی به‌شکل ناخنِ انگشت در ران‌هایش وجود داشت.

در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱، تمرین‌کننده فالون گونگ خانم ژائو سوهوان (赵 素 环) اهل شنیانگ که در اردوگاه کار ماسانجیا به طور مجزا حبس بود، مورد تنبیه بدنی و سوء رفتار جنسی آشکار قرار گرفت. نگهبان ژانگ شیورونگ (张秀荣) در طول سه روز متوالی، مکرراً ناخن‌هایش را به داخل رانهای خانم ژائو فرو می‌کرد.

پس از اینکه پوست خانم ژائو در آن ناحیه کنده شد، ژانگ شیورونگ با نوک کفشش که به‌شدت تیز بود به‌ آن ناحیه زخمی در داخل رانهای خانم ژائو لگد می‌زد. خانم ژائو را در توالت حبس و او را از خواب محروم می‌کردند.

تمرین‌کننده جیانگ یونهونگ (蒋云宏) مهندسی از کارخانه کمپرسور هوای چنگدو، بازداشت شد و در ۲۲ ژوییه سال ۲۰۰۵ به مرکز شستشوی مغزی شینجین در چنگدو منتقل شد. همان شب او را با دستبند به یک چهارپایه بستند و از خواب محرومش کردند.

دو تا سه روز بعد، نگهبانان عضلات ران آقای جیانگ را ‌کشیدند، نیشگون ‌گرفتند و به‌طور ناگهانی و به‌شدت به آنها ضربه ‌زدند. آنها با استفاده از مشت، زانو و لگد به پاهایش ضربه ‌زدند.

لگد زدن یا لگدکوب کردن ران‌ها

خانم یو چونهوا (岳春华) ۵۶ ساله، اهل منطقه شاپینگبا واقع در چونگ کینگ، در اردوگاه کار اجباری زنان چونگ کینگ به‌طور وحشیانه‌ای شکنجه شد. در یک بعدازظهر در اوایل ماه سپتامبر ۲۰۱۱، فرمانده گروهی از زندانیان را تحریک کرد تا محکم دست و پاهای خانم یو را گرفته و او را بی‌حرکت روی زمین نگه دارند.

یکی از زندانیان پشت خانم یو نشست و آرنجش را روی ستون فقرات خانم یو فرو می‌کرد. سایر زندانیان به او لگد و مشت می‌زدند و موهایش را می‌کشیدند. پس از آن، او را دوباره ایستاندند و به حالت خبردار قرارش دادند. زندانیان انگشتانش پایش را به‌شدت لگدکوب کردند که باعث خونریزی در این ناحیه شد. دوباره او را روی زمین پرت کردند و چندین زندانی داخل رانهایش را لگدکوب کردند. این شکنجه چند ساعت به‌طول انجامید.

زندان تیلانچیائو در شانگهای به‌خاطر دو شیوۀ شکنجه مشهور است. یکی این است که مردی با وزن بیش از ۹۰ کیلوگرم مکرراً به بالا می‌جهد و روی ران‌های تمرین‌کنندگان می‌پرد و آنها را به‌‌شدت لگدکوب می‌کند. پاهای قربانیان چنان متورم می‌شود که قادر به راه رفتن یا ایستادن نیستند.

شکنجه دیگر این است که با استفاده از چوب سختی با مقطع حدود ۵/۲ سانتیمتر به ناحیۀ ران درست در بالای زانو ضربه می‌زدند. پس از اینکه این ناحیه متورم می‌شود، شرایط راحت‌تری برای شلاق و ضربه زدن فراهم می‌شود.

تمرین‌کننده جیا هایینگ (贾海英) اهل هولینگول واقع در مغولستان داخلی چهار بار به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد. در اردوگاه کار اجباری زنان هوهوت، هر دو پایش تقریباً از کار افتادند.

روزی در اکتبر سال ۲۰۰۶، پلیس لی دان (李丹) خانم جیا را به یک اتاق تاریک برد. ما شیابین (马夏斌) به خانم جیا دستور داد تا راست بایستد، اما او به‌دلیل تمامی صدمات ناشی از شکنجه‌های قبلی نتوانست این کار را انجام دهد و به زمین افتاد.

تحت نظارت ما شیابین، شش تا هفت زندانی خانم جیا را به اتاق مربوط به زنان بردند. در آنجا او را مجبورکردند روی یک نیمکت بنشیند درحالیکه هردوپایش روی چهارپایۀ دیگری قرار داشت. زندانیان سر، بدن و پاهای خانم جیا را به پایین فشار می‌دادند. پاهای خانم جیا را لگدکوب کردند که باعث شد تقریباً در همان لحظه پاهایش بشکند.

وادار کردن تمرین‌کنندگان به باز کردن پاها با پابند

در این روش شکنجه، پاهای شخص را به‌طور ناگهانی و به‌شدت روی یک خط راست از هم باز می‌کنند که باعث رگ‌به رگ شدن و کشیدگی فوری در رباط‌ها و ماهیچه‌ها می‌شود.

تمرین‌کننده سان جیانژونگ (孙建中) از منطقه فنگرون واقع در تانگشان، مکرراً بازداشت شد. در ماه ژوئن سال ۲۰۰۳، آقای سان در بازداشتگاه فنگرون دست به اعتصاب غذا زد.

یو کونگریو (于 从 瑞) رئیس بازداشتگاه، دست‌ها و پاهای آقای سان را محکم به پایه‌های تخت بست بطوریکه مچ پایش در پابند قرار داشت. زنجیری که بین پابندها بود محکم کشیده ‌شده و به پایه‌های تخت متصل بود. به‌طوری که او نمی‌توانست تکان بخورد. زندانیان شبانه‌روز او را تحت نظر داشتند تا از نخوابیدنش مطمئن شوند. در حالی که آقای سان بی‌حرکت و درمانده شده بود، یک زندانی به پای چپش ضربه وارد کرد که باعث شکستگی در استخوان رانش شد.

پس از اینکه هفت شبانه‌روز در این حالتِ بسته‌شده مانده بود، سمت چپ بدن آقای سان تمامی حسش را از دست داد. زخم بستر عفونی به‌اندازۀ کف دست در پشتش و خونمردگی و کبودی بزرگی پشت ران چپش ایجاد شده بود. شش ماه طول کشید تا سمت چپ بدنش بهبود پیدا کند. اما حتی پس از آن، یک برآمدگی در ران چپش هنوز به‌وضوح قابل مشاهده بود.