توجه به امنیت دیگران بازتابی از منش فرد است

(Minghui.org) به‌نظر من توجه به امنیت، بازتابی از خصوصیات اخلاقی یک تزکیه‌‌کننده است و زمانی که به آن از دیدگاه تزکیۀخودمان، تزکیه ‌‌دورۀ اصلاح فا و نجات موجودات ذی‌شعور نگاه می‌کنیم، معانی و جلوه‌های مختلفی دارد.

برای یک تمرین‌کننده، اهمیت ندادن به امنیت می‌تواند به‌معنای از دست رفتن زمان ارزشمند و یا حتی از دست دادن فرصتی برای تزکیه‌‌ بیشتر باشد. همچنین حاکی از این است که شخص تا چه حد ترس را در خودش از بین برده است.

با این حال، نبودن ترس در وجود یک تزکیه‌‌کننده، تضمین نمی‌کند که موضوع ایمنی منتفی خواهد بود، چرا‌که تمرین‌کنندگان فالون دافا به‌صورت گروهی کار می‌کنند. کسی نمی‌تواند تضمین کند که در وجود هیچ عضوی از گروه ترس نباشد و همه درک کاملی از فا داشته باشند. علاوه بر این، قبل از کمال، هر تمرین‌کننده قدری عقاید و تصورات بشری دارد. به همین دلیل است که در وب‌سایت مینگهویی به موضوع امنیت تأکید شده است.

به‌عنوان تمرین‌کنندگانِ حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری، باید به امنیت دیگران اهمیت دهیم. درغیر این صورت نیکخواهی‌مان کجاست؟ مدت زیادی است که مینگهویی این موضوع را تذکر داده است. فکر می‌کنم هر تمرین‌کننده باید آن را از دیدگاه اصول دافا درک کند. این موضوعی مرتبط با خصوصیات شخصیتی و بخشی از تزکیه‌‌مان است.

بی‌توجهی به موضوع امنیت

با توجه به اصلاح فا، نباید نظم و ترتیب‌های نیروهای کهن را دنبال کنیم. اگر در خصوص امنیت بی‌توجه و سهل‌انگار باشیم، آیا احتمال بازداشت شدن و درنتیجه کمک به آزار و شکنجه را افزایش نمی‌دهیم؟ در واقع، با ارسال پیام‌های مهم از طریق تلفن همراه‌تان که امن نیست، در حال دنبال کردن نظم و ترتیب‌های نیروهای کهن هستید. علاوه بر این، اگر برخی از هم‌تمرین‌کنندگان‌تان به‌علت سهل‌انگاری شما، تحت آزار و شکنجه قرار بگیرند، چگونه می‌خواهید آن را حل و فصل کنید؟

از دیدگاه نجات موجودات ذی‌شعور، ما نیز باید توجه ویژه‌ای به مسئلۀ امنیت داشته باشیم. درکم از وضعیت فعلی‌مان این است که زمان زیادی از عمر جهان می‌گذرد و از آنجا که دیگر مردم نمی‌دانند که چگونه باید رفتار کنند، آنها در معرض خطر هستند. دلیلش این است که ما به این جهان آمده‌ایم تا در نجات موجودات ذی‌شعور به معلم کمک کنیم. مأموران پلیسی که مسئول نظارت بر ما و مکالمات تلفنی‌مان هستند، ممکن است این موضوع را ندانند. اگر فرصتی برای آنها فراهم کنیم تا تمرین‌کنندگان را تحت آزار و شکنجه قرار دهند، قطعاً در جهت نجات موجودات ذی‌شعور تلاش نمی‌کنیم. درعوض، آنها را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهیم.

تا زمانی که آزار و شکنجه ادامه دارد، باید به امنیت توجه کنیم. باید به این موضوع از دیدگاه نجات موجودات ذی‌شعور نگاه کنیم. به‌طور همزمان، باید جذبِ فا شویم. قانونِ جهان جدید این است که با از خودگذشتگی، از دیگران مراقبت کنیم. درک من این است: تا زمانی که متوجه مأموریت‌مان مبنی بر نجات موجودات ذی‌شعور باشیم، آنگاه همه چیز روشن می‌شود.

این درست است که دنبال کردن شیوه‌های امنیتی همیشه راحت نیست. از سوی دیگر، زمانی که شما متوجه می‌شوید که مسئولیت‌تان چیست، دیگر این دردسر و ناراحتی‌ها نباید برای شما مسئله‌ای باشد. علاوه بر این، آیا این فرصتی نیست تا شما یاد بگیرید منیت‌تان را رها کنید؟

فکر می‌کنم توجه به امنیت بیانگر شخصیت یک تمرین‌کننده است. اگر او می‌خواهد موجودات ذی‌شعور را نجات دهد، نباید فرصت‌هایی را برای آزار و شکنجه فراهم کند. در غیر این‌صورت، به موجودات ذی‌شعور، هم‌تمرین‌کنندگان یا خودش کمکی نمی‌کند.